Come in," he said as he heard the s

Come in," he said as he heard the sound of someone knocked the door. He still focused both his eyes on his works meanwhile the person came in and then stood in front of him.
Akashi felt someone was seeing him intently and it made him annoyed. He really detested when someone was staring at him while he was trying to focus on his work. So he decided to command the person to stop staring at him, but he stopped when he saw the pink haired woman in front of him.
"Don’t snap at me, Akashi-kun," said Momoi like she understood what he was going to do and then she sat on the chair in front of her fiancé.
"Satsuki," he murmured her name and it sent him something strange to realize that it was been a while since the last time he met her, "What are you doing here?"
"Why you ask me? I won’t come here if you pick up my call," she paused, "Do you know that I called you for 7 times?"
He was in silent for a while. “Oh, I’m sorry. Maybe you called me when I was meeting my colleague.”
She smiled brightly. “No problem, I understand it. So, I guess you’re still dating with these documents, huh?”
"Stop it," he said almost commanding her but it made his fianceé giggled softly. Once again, he felt the warmth inside him when he saw her like that. Perhaps it didn’t sound like him, but he would do anything to make her laughed like this time. Even it meant like let her teasing him.
"O-okay," she still tried to not to giggle, "Do you know that you will look older if you spend your times just for working in the office?"
"What do you mean?" he raised his left eyebrow.
Suddenly Momoi stood up from her position and then he saw her walking towards him. He looked at her confusedly when she grabbed his hands like trying to make him stood up from his position too.
"Come on, Sir," she said as she winked at him, "You need your time to relaxing yourself."
He followed her who taking him to stand near the windows, the moonlight out there was shining on them and it just made everything in the room seemed so romantic. Now she pulled out her I-pod and then playing their favorite song from it.
All out of Love- Air Supply.
"What are you going to do?" he asked as she placed his hand on her waist while the other one was holding her hand. She put one of her hand on his shoulder.
"Well, we are going to comfort yourself, of course.”
She led him to move slowly and enjoying the melody of the song. He hardly to dance like this actually and let himself to follow her move. He never told her that he was suck at this one, but without a word she understood it. Because she knew him very well.

And then Momoi raised their hands as she turned around and dancing with him again. Now she changed the position where she hugged him, she replaced her hand position on his shoulder with her chin. She could feel Akashi’s hands were making their way around her waist. She tighten her hug around his back.
"I miss you, darling," she whispered, "Stop working for a while, you’ll be tired so much."
"I miss you too, love," he made a thin smile on the sly, "I know. I’m just trying to be a good husband for you in the near future."
"Well, you are. But it’s better if you stay beside me than dating those documents," she chuckled and now he followed her, "I need you, not your money."
"Okay, Ma’am," he said, "But I still need money for paying all of the needs for our wedding next week."

She giggled again. “You’re right, bocchama.”
He snorted and then released their hug to look at her. “Stop it.” Suddenly he kissed her on the corner of her lips before kissing her again right on her sweet lips until he felt she kissed him back. And they kept dancing like that until the song was over.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มาใน เขากล่าวว่า ตามที่เขาได้ยินเสียงคนโบว์ลิ่งประตู นอกจากนี้เขายังเน้นตาทั้งสองของเขาในผลงานในขณะเดียวกันบุคคลที่เข้ามา และยืนแล้ว หน้าเขาAkashi รู้สึกว่า คนเห็นเขา intently และมันทำให้เขารำคาญ Detested เขาจริง ๆ เมื่อคนจ้องเขาขณะที่เขาพยายามเน้นการทำงานของเขา ดังนั้น เขาตัดสินใจที่จะสั่งคนหยุดจ้องเขา แต่เขาหยุดเมื่อเขาเห็นผู้หญิง haired สีชมพูด้านหน้าเขา"อย่าสแนปที่ฉัน Akashi-kun โมะโมะอิกล่าวว่าเหมือนเธอเข้าใจสิ่งที่เขากำลังจะทำแล้วเธอนั่งบนเก้าอี้หน้า fiancé ของเธอ"ซัตสึกิ เขา murmured ชื่อของเธอ และมันส่งเขาสิ่งแปลกตระหนักว่า มันไม่ถูก ในขณะที่ตั้งแต่ครั้งที่เขาได้พบเธอ "จะทำอะไรที่นี่""ทำไมคุณถาม ผมจะไม่มาที่นี่ถ้าคุณรับโทรศัพท์ของฉัน เธอหยุดชั่วคราว "คุณ รู้ว่า ฉันเรียกคุณเวลา 7 "เขาอยู่ในเงียบในขณะ "โอ้ ขอโทษ บางทีคุณเรียกฉันเมื่อฉันถูกประชุมผู้ร่วมงานของฉัน"เธอยิ้มสดใส "ไม่มีปัญหา ฉันเข้าใจมัน ดังนั้น ผมคิดว่า คุณกำลังยังเดทกับเอกสาร ฮะ""หยุด เขากล่าวว่า เกือบซึ่งเธอ แต่มันทำให้ fianceé เขากระดี๊กระด๊าไปเบา ๆ อีกครั้ง เขารู้สึกอบอุ่นภายในเขาเมื่อเขาเห็นเธอเช่นนั้น บางทีมันไม่ได้ฟังเช่นเขา แต่เขาจะทำอะไรทำให้เธอหัวเราะเช่นเวลานี้ แม้มันหมายถึง เช่นให้เธอล้อเล่นเขา"O-เค เธอยังพยายามไม่คิก "คุณรู้ว่า คุณจะดูเก่าถ้าคุณใช้เวลาเพียงสำหรับการทำงานในสำนักงานของคุณ ""ไม่คุณหมายถึงอะไร" เขายกคิ้วซ้ายของเขาทันใดนั้นโมะโมะอิยืนจากตำแหน่งของเธอ และจากนั้น เขาเห็นเธอเดินไปยังเขา เขามองที่เธอ confusedly เมื่อเธอคว้ามือของเขาเหมือนพยายามทำให้เขาลุกขึ้นยืนจากตำแหน่งของเขาเกินไป"โธ่ รัก เธอกล่าวว่า เป็นเธอ winked ว่า "คุณต้องการให้เวลาผ่อนคลายตัวเอง"เขาตามเธอที่ทำให้เขายืนใกล้หน้าต่าง แสงจันทร์ค่ะส่องแสงได้ และมันเพียงทำทุกอย่างในห้องที่ดูโรแมนติกมาก ตอนนี้เธอดึงเธอฉันฝัก และเล่นเพลงโปรดของพวกเขาออกแล้วออกทั้งหมดของความรัก - อากาศจัดหา"จะทำหรือไม่" เขาถามเป็นเธอวางพระหัตถ์บนเอวของเธอในขณะที่อีกหนึ่งได้จับมือของเธอ เธอใส่มือของเธอหนึ่งบนไหล่เขา"ดี เราจะสบายเอง แน่นอน"เธอนำเขาคลานและเพลิดเพลินกับเมโลดี้ของเพลง เขาแทบจะเต้นเช่นนี้จริง และปล่อยให้ตัวเองไปตามเธอย้าย เขาไม่เคยบอกเธอว่า เขาดูดที่นี้ แต่ไม่คำ เธอเข้าใจมัน เพราะเธอรู้ว่าเขาดี แล้ว โมะโมะอิยกมือของพวกเขาเธอหันไปรอบ ๆ และเต้นรำกับเขาอีก ตอนนี้เธอเปลี่ยนตำแหน่งที่เธอ hugged เขา เธอแทนตำแหน่งของเธอมือบนไหล่เขา ด้วยคางของเธอ เธออาจรู้สึกมือของ Akashi มีการทำทางของพวกเขารอบเอวของเธอ เธอกระชับฮักเธอรอบเขา"คิดถึงคุณ ดาร์ลิ่ง เธอกระซิบ "หยุดการทำงานในขณะ คุณจะเหนื่อยมาก ""ฉันก็คิดถึงคุณ รัก เขาทำให้รอยยิ้มบาง ๆ บน sly ที่ "ฉันรู้ว่า ฉันเพียงแค่พยายามที่จะเป็นสามีที่ดีสำหรับคุณในอนาคต""ดี คุณจะ แต่ก็ดีกว่าอยู่ข้างฉันกว่านัดนั้น เธอเบา ๆ และตอนนี้เขาตามเธอ "ฉัน ต้องการคุณ เงินไม่""เค Ma'am เขากล่าวว่า "แต่ฉันยังคงต้องการเงินสำหรับการชำระเงินต้องสำหรับสัปดาห์ถัดไปของเราแต่งงาน" เธอกระดี๊กระด๊าไปอีก "คุณขวา bocchama. "เขา snorted และความฮักที่เธอปล่อยออกมาแล้ว "หยุด" ทันใดนั้นเขารั้งเธอในมุมของริมฝีปากของเธอก่อนจูบเธออีกครั้ง บนริมฝีปากของเธอหวานจนเขารู้สึกว่า เธอรั้งเขากลับมา และพวกเขายังคงเต้นรำเช่นนั้นจนกว่าเพลงได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มาใน "เขากล่าวในขณะที่เขาได้ยินเสียงคนเคาะประตู. เขายังคงมุ่งเน้นไปที่ดวงตาทั้งสองข้างของเขาในผลงานของเขาในขณะที่บุคคลที่เข้ามาแล้วยืนอยู่ตรงหน้าของเขา
Akashi รู้สึกว่าใครบางคนที่ได้เห็นเขาตั้งใจและมันทำให้เขา รำคาญ. เขาเกลียดจริงๆเมื่อใครบางคนกำลังจ้องมองที่เขาขณะที่เขากำลังพยายามที่จะมุ่งเน้นไปที่การทำงานของเขา. ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะสั่งให้บุคคลที่จะหยุดจ้องมองที่เขา แต่เขาหยุดเมื่อเขาเห็นผู้หญิงผมสีชมพูในหน้าของเขา
" อย่าสแน็ปที่ผมกะชิคุง "กล่าวว่า Momoi เหมือนเธอเข้าใจสิ่งที่เขากำลังจะทำอะไรแล้วเธอนั่งอยู่บนเก้าอี้ในด้านหน้าของคู่หมั้นของเธอ
"ซัตสึกิ" เขาพึมพำชื่อของเธอและมันส่งเขาสิ่งที่แปลก จะรู้ว่ามันถูกรับในขณะที่ตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เขาได้พบกับเธอ "คุณกำลังทำอะไรที่นี่?"
"ทำไมคุณถามฉัน? ฉันจะไม่มาที่นี่ถ้าคุณรับสายของฉัน "เธอหยุดชั่วคราว" คุณรู้ไหมว่าผมเรียกคุณสำหรับ 7 ครั้ง? "
เขาอยู่ในความเงียบในขณะที่. "โอ้ฉันขอโทษ. บางทีคุณอาจจะเรียกฉันว่า เมื่อผมประชุมเพื่อนร่วมงานของฉัน. "
เธอยิ้มสดใส. "ไม่มีปัญหาผมเข้าใจมัน. ดังนั้นผมคิดว่าคุณยังคงคบกับเอกสารเหล่านี้ฮะ?"
"หยุดมัน" เขากล่าวว่าเกือบผู้บังคับบัญชาของเธอ แต่มันก็ทำให้เขา fianceéหัวเราะเบา ๆ . อีกครั้งหนึ่งที่เขารู้สึกถึงความอบอุ่นในตัวเขาเมื่อเขาเห็นเธอเช่นนั้น. บางทีมันอาจจะไม่ได้เสียงเหมือนเขา แต่เขาจะทำอะไรที่จะทำให้เธอหัวเราะเหมือนเวลานี้. แม้มันจะหมายถึงเช่นปล่อยให้เธอหยอกล้อเขา .
"O-โอเค" เธอยังคงพยายามที่จะไม่ขำ "คุณรู้ว่าคุณจะดูแก่ถ้าคุณใช้เวลาของคุณเพียงแค่สำหรับการทำงานในสำนักงานหรือไม่"
"คุณหมายถึงอะไร?" เขายกคิ้วซ้ายของเขา
ทันใดนั้น Momoi ลุกขึ้นยืนจากตำแหน่งของเธอและแล้วเขาก็เห็นเธอเดินไปกับเขา. เขามองไปที่เธอพัลวันเมื่อเธอคว้ามือของเขาเหมือนพยายามที่จะทำให้เขาลุกขึ้นยืนจากตำแหน่งของเขามากเกินไป
"มาเซอร์" เธอกล่าวขณะที่เธอขยิบตา ที่เขาว่า "คุณต้องใช้เวลาของคุณเพื่อผ่อนคลายตัวเอง."
เขาเดินตามเธอที่พาเขาไปยืนใกล้หน้าต่างออกมีแสงจันทร์ส่องแสงกับพวกเขาและมันก็ทำทุกอย่างในห้องพักเพื่อให้ดูเหมือนโรแมนติก ตอนนี้เธอดึงออกมาเธอฉันฝักแล้วเล่นเพลงโปรดของพวกเขาจากมัน
ทั้งหมดออกมาจากคนมันรักอากาศ
"สิ่งที่คุณจะทำอย่างไร" เขาถามขณะที่เธออยู่ในมือของเขาที่เอวของเธอในขณะที่คนอื่น ๆ ได้รับการจับมือของเธอ เธอใส่หนึ่งในมือของเธอบนไหล่ของเขา
"ดีเราจะไปปลอบใจตัวเองแน่นอน."
เธอทำให้เขาย้ายช้าและเพลิดเพลินไปกับความไพเราะของเพลง. เขาแทบจะไม่เต้นเช่นนี้จริงและปล่อยให้ตัวเองที่จะทำตาม เธอย้าย. เขาไม่เคยบอกเธอว่าเขาดูดที่นี้ แต่ไม่มีคำว่าเธอเข้าใจมัน. เพราะเธอรู้จักเขาเป็นอย่างดี. แล้ว Momoi ยกขึ้นมือของพวกเขาในขณะที่เธอหันไปรอบ ๆ และเต้นรำกับเขาอีกครั้ง. ตอนนี้เธอเปลี่ยนไป ตำแหน่งที่เธอกอดเขาเธอแทนที่ตำแหน่งมือของเธอบนไหล่ของเขากับคางของเธอ. เธอจะรู้สึกมือ Akashi ถูกทำให้ทางของรอบเอวของเธอ. เธอกระชับกอดเธอรอบหลังของเขา
"ผมคิดถึงคุณที่รัก" เธอกระซิบ "หยุดการทำงานในขณะที่คุณจะเหนื่อยมาก."
"ฉันคิดถึงคุณมากเกินไปความรัก" เขาทำรอยยิ้มบาง ๆ บนเจ้าเล่ห์ "ฉันรู้ว่า ฉันแค่พยายามที่จะเป็นสามีที่ดีสำหรับคุณในอนาคตอันใกล้. "
"ดีคุณจะ แต่มันจะดีกว่าถ้าคุณอยู่ข้างฉันกว่าคบกับเอกสารเหล่านั้น "เธอหัวเราะและตอนนี้เขาตามเธอ" ฉันต้องการให้คุณไม่เงินของคุณ. "
"โอเคแหม่ม" เขากล่าว "แต่ผมก็ยังต้องการเงิน จ่ายเงินทุกความต้องการสำหรับงานแต่งงานของเราในสัปดาห์หน้า. "เธอหัวเราะคิกคักอีกครั้ง." คุณขวา bocchama. "
เขา snorted แล้วปล่อยออกมากอดของพวกเขาที่จะมองเธอ. "หยุดมัน." ทันใดนั้นเขาจูบเธอที่มุม ริมฝีปากของเธอก่อนที่จะจูบเธออีกครั้งทางด้านขวาบนริมฝีปากหวานของเธอจนกว่าเขาจะรู้สึกว่าเธอจูบเขากลับ. และพวกเขายังคงเต้นเช่นนั้นจนกว่าเพลงที่ถูกกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มา " เขากล่าวว่า เขาได้ยินเสียงคนเคาะประตู เขายังเน้นดวงตาทั้งสองข้างของเขาทำงานขณะที่คนเข้ามาแล้วยืนต่อหน้าเขา รู้สึกว่ามีคนเห็น
คาชิเขาอย่างตั้งใจ และมันทำให้เขารำคาญ เขาเกลียด เมื่อมีคนจ้องมาที่เขา ในขณะที่เขากำลังพยายามที่จะมุ่งเน้นไปที่การทำงานของเขา ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะสั่งให้บุคคลหยุดจ้องเขาแต่เขาหยุดเมื่อเขาเห็นผู้หญิงผมสีชมพูตรงหน้าเขา .
" อย่าตะคอกใส่ผม คาชิคุง " ว่า โมโมอิ เหมือนเธอจะเข้าใจสิ่งที่เขาจะทำแล้ว เธอนั่งลงบนเก้าอี้ตรงหน้าเธอ คู่หมั้น . . . .
" รับตำแหน่ง " เขาพึมพำชื่อของเธอ และมันส่ง เขาตระหนักว่ามันแปลกๆตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เขาเจอเธอ " คุณมาทำอะไรที่นี่ ?
" ทำไมคุณถามฉัน