Generation Xers were the nurses who

Generation Xers were the nurses who embraced 12-hour shifts and continue to believe that they should be mandatory despite a growing body of evidence that demonstrates patient safety is enhanced by traditional shift assignments (Stimpfel, Sloane, & Aiken, 2012). The full-time staff worked 3 days a week and expected them to be consecutive, a practice that provided full-time pay for essentially part-time hours. This schedule allowed them to be off for extended periods without using paid time off (PTO). In an intergenerational impasse, the nurses who worked 12-hour shifts grumbled when staff assignments had to be reconfigured to accommodate the shorter shifts that the Baby Boomers preferred. Frustration was heightened during the holidays when the Baby Boomers were scheduled their usual 8-hour shifts and the younger staff were scheduled their usual 12-hour shifts. Even though “fairness” is a quality that all three generations valued, how the quality was defined seemed to be elusive. These were issues that might have best been addressed when 12-hour shifts were first introduced. Another gap was education and training in this specialized area.

Although not explored in the literature, I began to wonder if it is possible that the transition from 8-hour shifts to 12-hour shifts has had an impact on the acquisition of the skills needed to become proficient in the birthing suite. From an educational perspective, compressed periods of learning followed by extended time off may not be optimal for retention of information. Unlike our counterparts in the United Kingdom, nurses in the United States who want to work in a birth setting are not trained as midwives. Instead, they are educated as generalists and receive training when they are hired into a position in labor and delivery. In contrast to most of the nurses in the department who were oriented while working 12-hour shifts, 3 days a week, the few remaining Baby Boomer nurses had honed their skills caring for laboring women day after day (or night after night, in most cases). They learned to differentiate between normal and abnormal labor patterns. Relying on their senses, rather than technology, they spent hours at the bedside gently probing the uterus as it contracted with precise regularity. They learned to listen to the fetal heartbeat following contractions using a specially designed stethoscope. They learned that labor progressed faster when women were encouraged to change position regularly and to keep their bladders empty to facilitate descent of the baby. They learned to increase comfort by applying counterpressure to relieve back pain. The cesarean surgery rate was less than 5%, breech babies were still delivered vaginally, and episiotomies were performed on all first-time mothers. These nurses learned to welcome families into the delivery room and later helped design the earliest birthing suites. They moved from handwritten documentation into the world of electronic medical records. Eventually, they became experts in regional analgesia and recognized the cascade of intervention that followed. They accepted change as inevitable and moved on—another common characteristic of this group.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รุ่น Xers ได้พยาบาลที่กอดกะ 12 ชั่วโมง และยังเชื่อว่า พวกเขาควรจะบังคับแม้ มีร่างกายเจริญเติบโตของหลักฐานที่แสดงให้เห็นถึงเพิ่มความปลอดภัยผู้ป่วย โดยกำหนดกะดั้งเดิม (Stimpfel สโลน & Aiken, 2012) พนักงานเต็มเวลาทำงาน 3 วันต่อสัปดาห์ และคาดว่าที่ต้องต่อเนื่อง แบบฝึกหัดที่ให้ค่าจ้างเต็มเวลาเป็นชั่วคราวชั่วโมง ตารางนี้อนุญาตให้พวกเขาถูกปิดนานโดยเวลาจ่ายออก (PTO) เข้าตาจน intergenerational พยาบาลที่ทำงานกะ 12 ชั่วโมง grumbled เมื่อมีการกำหนดพนักงานจะได้เรียบร้อยแล้วกะสั้นที่ Boomers ทารกต้องรองรับ แห้วมีแถลงการณ์ในช่วงวันหยุดเมื่อ Boomers ทารกมีกำหนดการของกะ 8 ชั่วโมงปกติ และพนักงานวัยถูกจัดกำหนดการกะ 12 ชั่วโมงปกติของพวกเขา แม้ว่า "ยุติธรรม" คือ คุณภาพที่มูลค่าทั้งหมดสามรุ่น วิธีมีกำหนดคุณภาพดูเหมือนจะเข้าใจยาก เหล่านี้มีปัญหาที่อาจมีส่วนถูกอยู่เมื่อได้รู้จักกะ 12 ชั่วโมง ช่องว่างอื่นได้ศึกษาและฝึกอบรมด้านนี้เฉพาะAlthough not explored in the literature, I began to wonder if it is possible that the transition from 8-hour shifts to 12-hour shifts has had an impact on the acquisition of the skills needed to become proficient in the birthing suite. From an educational perspective, compressed periods of learning followed by extended time off may not be optimal for retention of information. Unlike our counterparts in the United Kingdom, nurses in the United States who want to work in a birth setting are not trained as midwives. Instead, they are educated as generalists and receive training when they are hired into a position in labor and delivery. In contrast to most of the nurses in the department who were oriented while working 12-hour shifts, 3 days a week, the few remaining Baby Boomer nurses had honed their skills caring for laboring women day after day (or night after night, in most cases). They learned to differentiate between normal and abnormal labor patterns. Relying on their senses, rather than technology, they spent hours at the bedside gently probing the uterus as it contracted with precise regularity. They learned to listen to the fetal heartbeat following contractions using a specially designed stethoscope. They learned that labor progressed faster when women were encouraged to change position regularly and to keep their bladders empty to facilitate descent of the baby. They learned to increase comfort by applying counterpressure to relieve back pain. The cesarean surgery rate was less than 5%, breech babies were still delivered vaginally, and episiotomies were performed on all first-time mothers. These nurses learned to welcome families into the delivery room and later helped design the earliest birthing suites. They moved from handwritten documentation into the world of electronic medical records. Eventually, they became experts in regional analgesia and recognized the cascade of intervention that followed. They accepted change as inevitable and moved on—another common characteristic of this group.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รุ่น Xers เป็นพยาบาลที่กอดกะ 12 ชั่วโมงและยังคงเชื่อว่าพวกเขาควรจะบังคับแม้จะมีร่างกายเจริญเติบโตของหลักฐานที่แสดงให้เห็นถึงความปลอดภัยของผู้ป่วยจะเพิ่มขึ้นโดยได้รับมอบหมายการเปลี่ยนแปลงแบบดั้งเดิม (Stimpfel, สโลนและ Aiken 2012) พนักงานเต็มเวลาทำงาน 3 วันต่อสัปดาห์และคาดว่าพวกเขาจะติดต่อกันทางปฏิบัติที่ให้จ่ายเต็มเวลาสำหรับหลักชั่วโมง part-time ตารางเวลานี้ได้รับอนุญาตให้พวกเขาจะออกสำหรับการขยายระยะเวลาโดยไม่ต้องใช้จ่ายเงินออก (PTO) ในอับจนฝึกพยาบาลที่ทำงานกะ 12 ชั่วโมงบ่นเมื่อได้รับมอบหมายพนักงานต้องได้รับการรองรับเพื่อรองรับการเปลี่ยนแปลงที่สั้นกว่าที่ boomers ทารกที่ต้องการ แห้วก็มีความคิดริเริ่มในช่วงวันหยุดเมื่อ boomers ทารกมีกำหนดการปกติกะ 8 ชั่วโมงของพวกเขาและพนักงานที่มีอายุน้อยกว่ากำหนดปกติกะ 12 ชั่วโมงของพวกเขา แม้ว่า "ความเป็นธรรม" คือคุณภาพที่ทั้งสามรุ่นมีมูลค่าเป็นวิธีการที่มีคุณภาพถูกกำหนดดูเหมือนจะเข้าใจยาก เหล่านี้เป็นปัญหาที่อาจจะได้รับสิ่งที่ดีที่สุดที่เมื่อกะ 12 ชั่วโมงเป็นครั้งแรก ช่องว่างอีกประการหนึ่งคือการศึกษาและการฝึกอบรมในพื้นที่พิเศษนี้. แม้ว่าจะไม่ได้รับการสำรวจในวรรณคดีผมเริ่มสงสัยว่ามันเป็นไปได้ว่าการเปลี่ยนแปลงจากกะ 8 ชั่วโมงกะ 12 ชั่วโมงได้มีผลกระทบต่อการเข้าซื้อกิจการของทักษะที่จำเป็น ที่จะกลายเป็นความเชี่ยวชาญในการให้กำเนิดชุด จากมุมมองของการศึกษาระยะเวลาการบีบอัดของการเรียนรู้ตามมาด้วยการขยายเวลาออกไปอาจจะไม่เหมาะสมสำหรับการเก็บรักษาข้อมูล ซึ่งแตกต่างจากคู่ของเราในสหราชอาณาจักร, พยาบาลในประเทศสหรัฐอเมริกาที่ต้องการทำงานในการตั้งค่าการเกิดที่ไม่ได้ผ่านการฝึกอบรมเป็นผดุงครรภ์ แต่พวกเขามีการศึกษาเป็น generalists และได้รับการฝึกอบรมเมื่อพวกเขาได้รับการว่าจ้างในตำแหน่งในการใช้แรงงานและการจัดส่ง ในทางตรงกันข้ามกับส่วนใหญ่ของพยาบาลในแผนกที่ได้รับการมุ่งเน้นในขณะที่ทำงานกะ 12 ชั่วโมง 3 วันต่อสัปดาห์เหลืออยู่ไม่กี่พยาบาลเด็ก Boomer ได้เพิ่มพูนทักษะของพวกเขาดูแลแรงงานหญิงวันหลังจากวัน (หรือคืนหลังจากที่คืนในที่สุด กรณี) พวกเขาเรียนรู้ที่จะแยกความแตกต่างระหว่างรูปแบบแรงงานปกติและผิดปกติ อาศัยความรู้สึกของพวกเขามากกว่าเทคโนโลยีที่พวกเขาใช้เวลาที่ข้างเตียงเบา ๆ แหย่มดลูกตามที่ทำสัญญากับระเบียบที่แม่นยำ พวกเขาเรียนรู้ที่จะฟังการเต้นของหัวใจทารกในครรภ์ต่อไปนี้การหดตัวของการใช้หูฟังที่ออกแบบเป็นพิเศษ พวกเขาได้เรียนรู้ว่าแรงงานเดินหน้าได้เร็วขึ้นเมื่อผู้หญิงได้รับการสนับสนุนในการเปลี่ยนตำแหน่งเป็นประจำและเพื่อให้กระเพาะว่างของพวกเขาที่จะอำนวยความสะดวกในการสืบเชื้อสายของทารก พวกเขาเรียนรู้ที่จะเพิ่มความสะดวกสบายโดยใช้ counterpressure เพื่อบรรเทาอาการปวดหลัง อัตราการผ่าตัดการผ่าตัดคลอดน้อยกว่า 5% ทารกก้นยังคงถูกส่งมาทางช่องคลอดและ episiotomies ได้ดำเนินการในทุกมารดาเป็นครั้งแรก พยาบาลเหล่านี้ได้เรียนรู้ที่จะต้อนรับครอบครัวเข้าไปในห้องคลอดและต่อมาช่วยออกแบบห้องสวีทที่เก่าแก่ที่สุดกำเนิด พวกเขาย้ายจากเอกสารที่เขียนด้วยลายมือเข้าสู่โลกของเวชระเบียนอิเล็กทรอนิกส์ ในที่สุดพวกเขาก็กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญในการระงับปวดในระดับภูมิภาคและได้รับการยอมรับจากการแทรกแซงของน้ำตกที่เกิดขึ้นตาม พวกเขาได้รับการยอมรับการเปลี่ยนแปลงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงและย้ายไปอยู่ในอีกลักษณะทั่วไปของกลุ่มนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

xers รุ่นพยาบาลที่กอดกะ 12 ชั่วโมง และยังคงเชื่อว่าพวกเขาควรจะบังคับแม้จะมีร่างกายเจริญเติบโตของหลักฐานที่แสดงให้เห็นถึงความปลอดภัยของผู้ป่วยเพิ่มขึ้น โดยงานเปลี่ยนแบบดั้งเดิม ( stimpfel สโลน & ไอเคน , 2012 ) พนักงานเต็มเวลาทำงาน 3 วันต่อสัปดาห์ และคาดว่าจะต่อเนื่องการปฏิบัติที่ให้จ่ายเต็มหลักครึ่งชั่วโมง ตารางเวลานี้อนุญาตให้พวกเขาไปเป็นระยะเวลานานโดยไม่ต้องใช้จ่ายเวลาปิด ( PTO ) ในทางตันระหว่างรุ่นวัย , พยาบาลที่ทำงานกะ 12 ชั่วโมงก็ยังบ่น เมื่อเจ้าหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายต้อง reconfigured เพื่อรองรับสั้นกะว่า boomers ทารกที่ต้องการความยุ่งยากเพิ่มมากขึ้นในช่วงวันหยุดเมื่อ boomers ทารกมีกำหนดการปกติการทำงานกะ และน้องพนักงานมีกำหนดการปกติ 12 ชั่วโมงกะ แม้ว่า " ความเป็นธรรม " เป็นคุณภาพที่ทั้งสามรุ่น มูลค่า ว่าคุณภาพ เป็นนิยามที่ดูเหมือนจะเข้าใจยาก . เหล่านี้เป็นปัญหาที่ต้องได้รับการแก้ไขที่ดีที่สุดเมื่อกะ 12 ชั่วโมง เป็นครั้งแรก .ช่องว่างอื่นคือการศึกษาและการฝึกอบรมในพื้นที่เฉพาะนี้

แม้ว่าจะไม่ได้สำรวจในวรรณคดี ผมเริ่มสงสัยว่าถ้ามันเป็นไปได้ว่าเปลี่ยนจากการทำงานกะกะ 12 ชั่วโมงก็มีผลกระทบต่อกิจการของทักษะที่จำเป็นที่จะกลายเป็นความเชี่ยวชาญในห้องคลอด . จากมุมมองของการศึกษาอัดตามลำดับตามด้วยการขยายเวลาปิดอาจไม่เป็นที่เหมาะสมสำหรับการเก็บรักษาข้อมูล ซึ่งแตกต่างจากคู่ของเราในสหราชอาณาจักร , พยาบาลในสหรัฐอเมริกา ที่ต้องการทำงานในเกิดการไม่ฝึกเป็นผดุงครรภ์ แทน พวกเขาได้รับการศึกษาเป็น generalists และได้รับการฝึกเมื่อพวกเขาถูกว่าจ้างในตำแหน่งในแรงงานและการจัดส่งในทางตรงกันข้ามกับส่วนใหญ่ของพยาบาลในแผนกที่มุ่งเน้นในขณะที่ทำงานกะ 12 ชั่วโมง , 3 วันต่อสัปดาห์ ที่เหลือน้อย Boomer เด็กพยาบาลมี honed ทักษะการดูแลแรงงานหญิงวันต่อวัน ( หรือคืนหลังจากที่คืน ในกรณีส่วนใหญ่ ) พวกเขาเรียนรู้ที่จะแยกแยะระหว่างปกติและผิดปกติในรูปแบบของแรงงาน อาศัยความรู้สึก มากกว่าเทคโนโลยีพวกเขาใช้เวลาที่ข้างเตียง ค่อย ๆแหย่มดลูกตามที่สัญญากับระเบียบที่ชัดเจน พวกเขาเรียนรู้ที่จะฟังการเต้นของหัวใจทารกในครรภ์ตามขนาดที่ใช้ออกแบบหูฟัง พวกเขาได้เรียนรู้ว่า แรงงานขึ้นเร็วเมื่อผู้หญิงมีการเปลี่ยนแปลงตำแหน่งและ bladders ของพวกเขาเป็นประจำให้ว่างเปล่าเพื่อความสะดวกในเชื้อสายของทารกพวกเขาเรียนรู้ที่จะเพิ่มความสะดวกสบายโดยการใช้ counterpressure เพื่อบรรเทาอาการปวดหลัง การศัลยกรรมผ่าตัดคลอดมีอัตราน้อยกว่า 5% , ก้นทารกยังส่งมอบ vaginally และ episiotomies จำนวนมารดาครรภ์แรกทั้งหมด พยาบาลเหล่านี้ได้ต้อนรับครอบครัวเข้าห้องคลอด และภายหลังคลอดเร็วช่วยออกแบบห้อง .พวกเขาย้ายจากเอกสารที่เขียนด้วยลายมือเข้าสู่โลกของเวชระเบียนอิเล็กทรอนิกส์ ในที่สุดพวกเขากลายเป็นผู้เชี่ยวชาญในยาชาเฉพาะที่ และรู้จักน้ำตกของการแทรกแซงที่ตามมา พวกเขายอมรับการเปลี่ยนแปลงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้และย้ายในลักษณะทั่วไปของกลุ่มนี้