I love my home town. Phrae province

I love my home town. Phrae province is centrally located in northern Thailand yet despite being increasingly popular among local tourists making their way to distant Nan, it’s often overlooked by overseas visitors. But the historic, laidback and friendly provincial capital, with its charming old town and a great collection of wats, surrounded by picturesque landscapes of paddy-filled valleys and forest-covered hills is definitely worth a visit.
Phrae’s location and good transport connections also make it a practical stop on any overland northern Thailand trip. Nan, with a Lao border crossing at Huay Kon, lies to the northeast; Phayao, half way to Chiang Rai, is over the hills to the northwest, Phitsanolok and Sukhothai are a short bus or train ride south and Lampang, Lamphun and Chiang Mai are well served to the west.
Phrae city is one of the oldest continually inhabited sites in this part of the country and was an important settlement in the ancient Mon Haripunchai kingdom based in Lamphun. It is thought to have been originally founded under the name Muang Phon in 828, long before the first Siamese migrated into the region. Although geographically blessed with a wide fertile valley and evidently a wealthy region, Phrae did also suffer from being surrounded by more powerful neighbours of Nan, Phayao, Phitsanolok and Chiang Mai’s Lanna Kingdom, not to mention the ‘perfidious Burmese’. Inevitably perhaps it changed hands many times over the centuries. A bad day in 1902 saw the city sacked — this time by a Shan army — whereupon Phrae’s last ruler, Chao Piriyathapawong, sought refuge in Luang Prabang, leaving the city to be assimilated by the Siamese as they expanded northwards.
Incidentally the first thing most Thais will think of if you mention Phrae are mo hom, the indigo cotton farmer shirts for which the province is nationally renowned. You’ll see them for sale all over town in markets, souvenir stands and even cafes and hotel lobbies — indeed you’ll see lots of locals wearing the traditional shirts or at least mass-produced imitations of them. (Even Phrae school uniforms are indigo.)

Orientation
A compact and easy town to navigate, Phrae’s old town is limited to the northwest by the Yom River, while the new town lies to the southeast rimmed by the Den Chai to Nan Route 101. The extensive old section is surrounded by walls and a moat while beyond the Yom the town abruptly dissolves into farmland.
The newer part is bisected north-south by the main artery Yantrakit Koson Road and along this road you’ll find the bus station, Maeyom Palace Hotel and main hospital. This in turn is split by the principal commercial street, Charoen Muang, which extends through the old town’s main gate and houses most of Phrae’s banks and markets as well as the central post office and police station in the centre of the old town. Across Yantrakit Koson the street becomes Choe Hae Road and leads out past the tiny airport, across Route 101, to Choe Hae village and the famous temple of the same name.

Rob Muang Road runs along the city wall on the southwest side and is the location for the town’s small night market, while Kham Lue Road is the old town’s main east-west street and houses the weekly walking street market. There is a TAT office on Baan Mai Road (open in theory daily 08:30-16:30), but we found most cafes and hotels well provided with free maps and local information.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันรักบ้านเกิดของฉัน จังหวัดแพร่อยู่ในใจกลางภาคเหนือยังไม่ ได้แม้จะเป็นที่นิยมในหมู่นักท่องเที่ยวท้องถิ่นที่ทำทางไปน่านไกล ครั้งที่สอง โดยต่างประเทศ แต่ซีเรียสและมิตรที่ประวัติศาสตร์ การเมือง เมืองเก่ามีเสน่ห์และของวัดเบญจมบพิตร ล้อมรอบ ด้วยทิวทัศน์อันงดงามของหุบเขาที่เต็มไปด้วยทุ่งนาและภูเขาที่ปกคลุมป่าคุ้มค่าเข้าชม แพร่สถานและทางที่ดียังทำให้มันหยุดปฏิบัติใด ๆ เดินทางบกภาคเหนือประเทศไทย น่าน กับการข้ามชายแดนลาวที่ห้วยโก๋น อยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือ พะเยา เชียงราย วิธีครึ่งเป็นผ่านเนินเขาไปใต้ Phitsanolok และสุโขทัยมีรส หรือใต้นั่งรถไฟ และลำปาง ลำพูน และเชียงใหม่มีบริการดีไปทางทิศตะวันตกเมืองแพร่เป็นหนึ่งอาศัยอยู่อย่างต่อเนื่องที่เก่าที่สุดของประเทศ และเป็นการชำระเงินที่สำคัญในอาณาจักรมอญโบราณที่อยู่ในลำพูน มันเป็นความคิดที่ได้รับเดิมก่อตั้งขึ้นภายใต้ชื่อเมืองพลใน 828 ยาวก่อนสยามแรกย้ายเข้าสู่ภูมิภาค แม้ว่าความสุขทางภูมิศาสตร์ที่ มีหุบเขาที่อุดมสมบูรณ์กว้าง และภูมิภาคร่ำรวยอย่างเห็นได้ชัด แพร่ไม่ยังทุกข์ทรมานจากการถูกล้อมรอบด้วยเพื่อนบ้านที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นของน่าน พะเยา Phitsanolok และเมืองเชียงใหม่อาณาจักรล้านนา ไม่ต้องพูดถึง 'พม่า perfidious' ย่อมอาจมีเปลี่ยนมือหลายครั้งตลอดหลายศตวรรษ วันที่ไม่ดีในปี 1902 เห็นเมืองไล่ออก — ครั้งนี้ โดยมีกองทัพไทใหญ่ — นการไม้บรรทัดสุดท้ายที่แพร่ เจ้า Piriyathapawong ขอลี้ภัยในเมืองหลวงพระบาง เมืองเพื่อหลอมรวม โดยสยามเป็นพวกเขาขยาย northwards ออก อนึ่ง สิ่งแรกที่คนไทยส่วนใหญ่จะคิดว่า ถ้าคุณพูดถึงแพร่จะหอม mo เสื้อชาวนาฝ้ายครามซึ่งเป็นจังหวัดที่มีชื่อเสียงระดับประเทศ คุณจะเห็นพวกเขาขายทั่วเมืองในตลาด ของที่ระลึกยืน และแม้แต่ร้านกาแฟ และล็อบบี้โรงแรม — แน่นอนคุณจะเห็นจำนวนมากของชาวบ้านสวมเสื้อแบบดั้งเดิมหรือเลียนมวลผลิตน้อยของพวกเขา (ชุดนักเรียนแพร่แม้เป็นคราม)วางแนวเมืองขนาดกะทัดรัด และง่ายต่อการนำทาง เมืองเก่าแพร่จำกัดใต้แม่น้ำยม ถูกในขณะที่สร้างเมืองอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ดั้ง โดยเด่นชัยไปน่านเส้นทาง 101 ส่วนเก่าครอบเป็นล้อมรอบ ด้วยกำแพงและคูน้ำขณะเกินยมการ เมืองทันทีพื้นที่เพาะปลูก ส่วนใหม่กว่าคือ bisected เหนือ-ใต้ โดยหลอดเลือด Yantrakit โกศลถนนหลัก และถนนนี้ คุณจะพบสถานีรถประจำทาง โรงแรมแม่ยมพาเลส และโรงพยาบาลหลัก นี้จะถูกแบ่งออกตามหลักถนนสายการค้า เจริญเมือง ซึ่งขยายผ่านประตูหลักของเมืองเก่า และบ้านส่วนใหญ่แพร่ธนาคาร และตลาดไปรษณีย์กลางและสถานีตำรวจในเมือง ข้าม Yantrakit โกศล ถนนกลายเป็น ถนนแฮ Choe และเดินออกไปผ่านสนามบินจิ๋ว ข้ามเส้นทาง 101 หมู่บ้านแฮ Choe และวัดชื่อดังชื่อเดียวกัน ถนนรอบเมืองเลียบกำแพงเมืองทางด้านตะวันตกเฉียงใต้ และเป็นสถานที่สำหรับตลาดกลางคืนขนาดเล็กของเมือง ในขณะที่ถนนคำลือเป็นเมืองเก่าถนนตะวันออกตะวันตก และบ้านสัปดาห์ที่ถนนคนเดิน สำนักงานททท.ที่บนถนนบ้านเชียงใหม่ (เปิดในทฤษฎีทุกวัน 08:30-16:30), แต่เราพบร้านกาแฟและโรงแรมที่ดีให้กับฟรีแผนที่และข้อมูลท้องถิ่นส่วนใหญ่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันรักเมืองบ้านของฉัน จังหวัดแพร่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองในภาคเหนือของประเทศไทยเลยแม้จะเป็นที่นิยมมากขึ้นในหมู่นักท่องเที่ยวในท้องถิ่นการทำทางของพวกเขาไปไกลน่านก็มักจะมองข้ามโดยผู้เข้าชมในต่างประเทศ แต่ประวัติศาสตร์ซีเรียสและเป็นมิตรเมืองหลวงกับเมืองเก่าแก่ที่มีเสน่ห์และเก็บที่ดีของวัดเบญจมบพิตรรายล้อมไปด้วยภูมิทัศน์ที่งดงามของหุบเขานาที่เต็มไปด้วยและเนินเขาปกคลุมป่าเป็นมั่นเหมาะมูลค่าการเข้าชม.
สถานที่ตั้งที่ดีและเชื่อมต่อการขนส่งแพร่ยังทำให้ มันหยุดการปฏิบัติเกี่ยวกับการเดินทางทางบกทางภาคเหนือของไทย น่านกับการข้ามชายแดนลาวห้วย Kon อยู่ทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือ; พะเยาครึ่งทางเชียงรายอยู่เหนือเนินเขาทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ Phitsanolok และสุโขทัยเป็นรถบัสหรือรถไฟสั้นนั่งใต้และลำปางลำพูนและเชียงใหม่จะทำหน้าที่ได้ดีไปทางทิศตะวันตก.
เมืองแพร่เป็นหนึ่งในที่เก่าแก่ที่สุดที่อาศัยอยู่อย่างต่อเนื่อง เว็บไซต์ในส่วนของประเทศนี้และได้รับการตั้งถิ่นฐานที่สำคัญในสมัยโบราณราชอาณาจักรหริภุญชัยจันทร์อยู่ในลำพูน มันเป็นความคิดที่ได้รับการก่อตั้งขึ้นครั้งแรกภายใต้ชื่อเมืองพลใน 828 นานก่อนที่สยามครั้งแรกที่อพยพเข้ามาในภูมิภาค แม้ว่าทางภูมิศาสตร์สุขกับหุบเขาที่อุดมสมบูรณ์กว้างและเห็นได้ชัดว่าเป็นภูมิภาคที่ร่ำรวยแพร่ไม่ยังต้องทนทุกข์ทรมานจากการถูกล้อมรอบไปด้วยเพื่อนบ้านที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นของน่านพะเยา Phitsanolok และอาณาจักรล้านนาเชียงใหม่ไม่พูดถึง 'ทรยศพม่า' หลีกเลี่ยงไม่ได้บางทีมันอาจจะเปลี่ยนมือหลายครั้งตลอดหลายศตวรรษ วันที่ไม่ดีในปี 1902 เห็นเมืองไล่ออก - เวลานี้โดยกองทัพรัฐฉาน -. ครั้นแล้วผู้ปกครองที่ผ่านมาแพร่ของเจ้า Piriyathapawong, หาที่หลบภัยในหลวงพระบางออกจากเมืองที่จะหลอมรวมโดยสยามขณะที่พวกเขาขยายตัวไปทางเหนือ
อนึ่งสิ่งแรกที่มากที่สุด คนไทยจะคิดว่าถ้าคุณพูดถึงจังหวัดแพร่มี MO หอม, เสื้อชาวนาฝ้ายสีครามที่จังหวัดที่มีชื่อเสียงในระดับประเทศ คุณจะเห็นพวกเขาสำหรับการขายทั่วเมืองในตลาดยืนขายของที่ระลึกและแม้กระทั่งร้านกาแฟและล็อบบี้โรงแรม - แน่นอนคุณจะเห็นจำนวนของชาวบ้านสวมเสื้อแบบดั้งเดิมหรืออย่างน้อยเลียนแบบมวลผลิตของพวกเขา (แม้แพร่เครื่องแบบโรงเรียนคราม.) ปฐมนิเทศเมืองที่มีขนาดกะทัดรัดและใช้งานง่าย, เมืองเก่าแพร่ถูก จำกัด ไปทางทิศเหนือโดยแม่น้ำยมในขณะที่เมืองใหม่ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้เสื้อคลุมจากเด่นชัยไปน่านเส้นทาง 101 ส่วนเก่าที่กว้างขวางล้อมรอบด้วยกำแพงและคูเมืองในขณะที่เกินยมเมืองทันทีซึมลงสู่พื้นที่การเกษตร. ส่วนที่ใหม่กว่าจะก่อทิศตะวันตกเฉียงใต้โดยเส้นเลือดใหญ่ยันตรกิจโกศลถนนและตามถนนสายนี้คุณจะพบสถานีรถบัส, แม่ยมพาเลซ โรงแรมและโรงพยาบาลหลัก ในทางกลับกันจะถูกแบ่งออกจากถนนการค้าหลักเจริญเมืองซึ่งทอดตัวผ่านเมืองเก่าของประตูหลักและบ้านส่วนใหญ่ของธนาคารแพร่และตลาดเช่นเดียวกับที่ทำการไปรษณีย์กลางและสถานีตำรวจในใจกลางของเมืองเก่า ทั่วยันตรกิจโกศลถนนกลายเป็นโชเฮถนนและนำไปสู่การออกจากที่ผ่านมาที่สนามบินเล็ก ๆ ข้ามเส้นทาง 101 ไปยังหมู่บ้านโชเฮและวัดที่มีชื่อเสียงที่มีชื่อเดียวกัน. ร็อบ Muang Road วิ่งไปตามกำแพงเมืองในด้านทิศตะวันตกเฉียงใต้และเป็นที่ตั้ง สำหรับตลาดกลางคืนเมืองเล็ก ๆ ในขณะที่คำลื้อถนนเมืองเก่าของถนนสายหลักทิศตะวันออกทิศตะวันตกและบ้านถนนคนเดินตลาดรายสัปดาห์ มีสำนักงานการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยในบ้านเชียงใหม่ถนน (เปิดในทฤษฎีทุกวัน 08: 30-16: 30) แต่เราพบว่าส่วนใหญ่ร้านกาแฟและโรงแรมที่จัดไว้ให้ดีกับแผนที่ฟรีและข้อมูลท้องถิ่น