Chapter 291 – Profound HandleAfter

Chapter 291 – Profound Handle

After swallowing a large chunk of dragon meat within his mouth and drinking a mouthful of dragon blood, Yun Che stood up and slashed with his fingers to cut the large chunks of dragon meat into two evenly sized pieces, then leisurely strolled into the barrier until he arrived in front of the demon. He stood a step away from the demon at a place where he could flee at any time from a life-threatening attack.

“After eating the dragon meat, I found out how absolutely incomparable the meat from other beasts are compared to the tastiness of dragon meat. However, enjoying it by myself is rather dull. Senior, do you want some?” Yun Che picked up a large piece of the sliced dragon meat and presented in front of the demon.

The demon turned his head around and said indifferently: “Are you pitying me? Only one person could survive between you and I. To be this close to me, are you not afraid of me trying to suddenly kill you?”

Yun Che’s entire body had absolutely zero defense from his profound strength and his expression did not contain a trace of precaution as he gently said with a smile: “Even though there’s not a moment where I don’t think about killing you, the reason why I want to kill you is only for the sake of my survival and freedom, and not because I resent or loathe you. On the contrary, I am very certain that you’re not a bad person, and even less of a scoundrel! If you think I am pitying you… hrm, that’s true. Except, this kind of pity is one I would have for a fellow sufferer. As for our situation, how are we any different? Only, the restraint on you is a bit more than the ones on me.”

The demon’s expression shifted as he fixedly gazed at Yun Che for a while. Then, he suddenly began to smile: “Haha… good! Fellow sufferer indeed! Then I’ll accept your ‘pity’!”

Once he stopped talking, he grabbed the dragon meat within Yun Che’s hands, put it at the side of his mouth, and wildly bit at it. Although there wasn’t any oil or salt, for a demon who had eaten nothing for a hundred years, this was nothing other than a delicacy from heaven. Once the dragon meat entered his mouth, he was unable to stop. His fierce eating and ferocious biting, as if he was ravenously devouring his food, did not fall short of Yun Che when he was hungry to the point that he almost died. Yun Che lightly smiled and grabbed his own dragon meat and bit, but in comparison, he ate much more elegantly than the demon did.

In the blink of an eye, the large chunk of dragon meat in the demon’s hand had vanished cleanly and all entered into his stomach. A hundred years of being empty made the demon’s face, which was as pale as limestone, appear a bit red. He sucked on his five fingers and began to loudly laugh: “Delightful! Truly delightful! I’ve never had such a delightful meal in my life! Hahahaha… little brother, I, Yun Canghai had never owed anybody in my life! Although you’ve only given me a meal, to me, it’s still a great favor! Your kindness, I will remember it! Unfortunately, this is only meat and there’s no wine. Otherwise, with you preserving my face and believing that I’m not a lowly scoundrel, I should have drank a large cup with you!”

“Eh? Senior, your surname is also Yun?”

The demon widened his eyes, “What’d you say, your last name is Yun as well? Even after being locked up here for half a year, you, a little mad kid, wouldn’t even tell me what your last name is. After doing all these things, looks like we are unexpectedly from the same clan, hahahaha!”

When he did not consider the demon to be a mortal enemy that he must kill, not only did the demon’s aura not make people disgusted or afraid, there was even a feeling of intimacy. Yun Che gently smiled and said, “This junior’s family name is Yun and his name is Che.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 291 - จับลึกซึ้งเมื่อกลืนกินก้อนขนาดใหญ่ของเนื้อมังกรในปากของเขาและดื่มเครื่องดื่มคำหนึ่งของเลือดมังกร Yun เจ๊ยืนขึ้นและเฉือนกับนิ้วมือของเขาที่จะตัดชิ้นใหญ่ของเนื้อมังกรเป็นสองชิ้นขนาดเท่า ๆ กันแล้วเดินสบาย เข้าไปในอุปสรรคจนกว่าเขาจะมาถึงในด้านหน้าของปีศาจ เขายืนอยู่ขั้นตอนออกไปจากปีศาจที่สถานที่ที่เขาสามารถหนีได้ตลอดเวลาจากการโจมตีที่เป็นอันตรายถึงชีวิตได้. "หลังจากการรับประทานเนื้อสัตว์มังกรผมพบว่าวิธีการอย่างหาที่เปรียบมิได้เนื้อจากสัตว์อื่น ๆ เมื่อเทียบกับรสชาติความอร่อยของมังกร เนื้อ. แต่สนุกกับมันด้วยตัวเองค่อนข้างน่าเบื่อ อาวุโสคุณต้องการบางอย่าง "เจ๊ยุนหยิบขึ้นมาชิ้นใหญ่เนื้อมังกรหั่นบาง ๆ และนำเสนอในหน้าของปีศาจ. ปีศาจหันหัวของเขาไปรอบ ๆ และกล่าวว่าเอาใจใส่:" คุณสงสารฉัน? เพียงคนเดียวสามารถอยู่รอดระหว่างคุณและฉันจะใกล้เคียงกับฉันแบบนี้แล้วคุณไม่กลัวฉันพยายามที่จะกึกฆ่าคุณ? " ทั้งร่างกาย Yun เจ๊มีศูนย์อย่างแน่นอนการป้องกันจากความแข็งแรงของเขาลึกซึ้งและการแสดงออกของเขาไม่ได้มีร่องรอย ของความไม่ประมาทในขณะที่เขาเบา ๆ กล่าวด้วยรอยยิ้ม: "แม้ว่าไม่มีช่วงเวลาที่ผมไม่คิดว่าเกี่ยวกับการฆ่าคุณให้เหตุผลว่าทำไมฉันต้องการที่จะฆ่าคุณเป็นเพียงเพื่อประโยชน์ของการอยู่รอดและเสรีภาพของฉันและไม่ได้เพราะผม ไม่พอใจหรือเกลียดคุณ ในทางตรงกันข้ามผมมั่นใจมากว่าคุณไม่ได้เป็นคนที่ไม่ดีและแม้แต่น้อยของตัวโกงเป็นคนแรก! หากคุณคิดว่าฉันสงสารคุณ ... HRM ที่เป็นความจริง ยกเว้นชนิดของสงสารนี้เป็นหนึ่งฉันจะมีสำหรับผู้เสียหายเพื่อน สำหรับสถานการณ์ของเราเป็นอย่างไรบ้างที่เราแตกต่างกันหรือไม่? เท่านั้นยับยั้งชั่งใจกับคุณเป็นบิตมากกว่าคนในฉัน. " การแสดงออกปีศาจขยับขณะที่เขาเพ่งจ้องมอง Yun Che ในขณะที่ จากนั้นเขาก็เริ่มที่จะยิ้ม: "ฮ่า ๆ ... ดี! ผู้ประสบภัยเพื่อนแน่นอน! แล้วฉันจะยอมรับ 'สงสาร' ของคุณ! " เมื่อเขาหยุดพูดเขาคว้าเนื้อมังกรภายในมือ Yun เจ๊ใส่ไว้ที่ด้านข้างของปากของเขาและลำพองบิตที่มัน แม้ว่าจะมีไม่ได้เป็นน้ำมันหรือเกลือสำหรับปีศาจที่ได้กินอะไรมาหลายร้อยปีที่ผ่านมานี้เป็นอะไรอื่นนอกจากอาหารอันโอชะจากสวรรค์ เมื่อเนื้อมังกรเข้าไปในปากของเขาเขาก็ไม่สามารถที่จะหยุด การรับประทานอาหารที่รุนแรงของเขาและกัดดุร้ายราวกับว่าเขาเป็นตะกละกินอาหารของเขาไม่ได้ตกอยู่ในระยะสั้นของเจ๊ยุนเมื่อเขาหิวไปยังจุดที่เขาเกือบจะเสียชีวิต Yun เจ๊เบา ๆ ยิ้มและคว้าเนื้อมังกรของเขาเองและบิต แต่ในการเปรียบเทียบเขากินมากขึ้นอย่างหรูหรากว่าปีศาจได้. ในพริบตาก้อนขนาดใหญ่ของเนื้อมังกรในมือของปีศาจได้หายไปอย่างเรียบร้อยและทุกป้อน เข้าไปในท้องของเขา หนึ่งร้อยปีของการเป็นที่ว่างเปล่าทำให้ใบหน้าของปีศาจซึ่งเป็นสีซีดเป็นหินปูนปรากฏบิตสีแดง เขาดูดห้านิ้วมือของเขาและเริ่มที่จะเสียงดังหัวเราะ "ที่สวยงาม! รื่นรมย์อย่างแท้จริง! ฉันไม่เคยมีเช่นอาหารที่น่ารื่นรมย์ในชีวิตของฉัน! ฮ่า ๆ ๆ ๆ ... น้องชายคนเล็กผม Yun Canghai ไม่เคยเป็นหนี้ใครในชีวิตของฉัน! แม้ว่าคุณจะได้รับเพียงฉันอาหารให้ฉันก็ยังคงเป็นความโปรดปรานที่ดี! ความมีน้ำใจของคุณผมจะจำมัน! แต่น่าเสียดายที่นี้เป็นเนื้อสัตว์เท่านั้นและมีไวน์ไม่มี มิฉะนั้นกับคุณรักษาใบหน้าของฉันและเชื่อว่าฉันไม่ได้เป็นคนเลวต่ำต้อยฉันควรจะได้ดื่มถ้วยใหญ่กับคุณ! " " ใช่มั้ย? อาวุโสนามสกุลของคุณเป็นยุน? " ปีศาจเบิกตากว้างของเขา" แกบอกว่านามสกุลของคุณคือยุนเช่นกัน? แม้หลังจากที่ถูกขังไว้ที่นี่สำหรับครึ่งปีคุณเป็นเด็กน้อยบ้าจะไม่ได้บอกฉันว่านามสกุลของคุณคือ หลังจากทำสิ่งเหล่านี้ดูเหมือนว่าเรามีโดยไม่คาดคิดจากตระกูลเดียวกันฮ่า ๆ ๆ ! " เมื่อเขาไม่ได้พิจารณาปีศาจที่จะเป็นศัตรูคู่อาฆาตว่าเขาจะต้องฆ่าไม่เพียง แต่กลิ่นอายของปีศาจไม่ได้ทำให้คนรังเกียจหรือกลัวที่มี แม้กระทั่งความรู้สึกของความใกล้ชิด Yun เจ๊เบา ๆ ยิ้มและกล่าวว่า "ชื่อของครอบครัวนี้เป็นจูเนียร์หยุนและชื่อของเขาคือเจ๊."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 291 –ลึกซึ้ง จัดการหลังจากกลืนก้อนเนื้อขนาดใหญ่ของมังกรภายในปาก แล้วก็ดื่มหยดเลือดมังกร ยุนเชลุกขึ้นปาดด้วยนิ้วของเขาเพื่อตัดชิ้นใหญ่เนื้อมังกรออกเป็นสองชิ้นขนาดเท่าๆ กัน แล้วค่อยๆกลับมาเป็นอุปสรรคจนมาถึงหน้าของปีศาจ เขายืนห่างจากปีศาจ ที่เขาสามารถจะหนีไปในเวลาใด ๆ จากการโจมตีที่เป็นอันตรายถึงชีวิต" หลังจากกินเนื้อมังกร ผมพบว่าอย่างหาที่เปรียบมิได้ เนื้อจากสัตว์อื่น ๆ เมื่อเทียบกับรสชาติของเนื้อมังกร อย่างไรก็ตาม , เพลิดเพลินกับมันเองค่อนข้างทึบ รุ่นพี่ , คุณต้องการอะไร ? " ยุนเชหยิบชิ้นส่วนขนาดใหญ่ของมังกรเนื้อหั่นบาง ๆและนำเสนอในหน้าของปีศาจปีศาจหันศีรษะของเขาไปรอบ ๆและบอกว่าไม่แตกต่างกัน : " คุณกำลังสงสารฉันหรอ ? มีเพียงคนเดียวที่รอดชีวิต ระหว่างคุณกับผม ที่จะได้ใกล้ชิดกับผม เธอไม่กลัวฉันพยายามก็ฆ่าคุณ "ทั้งร่างกายของยุนเชก็ไม่มีการป้องกันจากแรงที่ลึกซึ้งของเขาและการแสดงออกของเขาไม่ได้มีร่องรอยของการระมัดระวังในขณะที่เขาเบา ๆกล่าวด้วยรอยยิ้ม : " แม้ว่าจะไม่มีช่วงเวลาที่ฉันไม่คิดจะฆ่าคุณ เหตุผลที่ผมต้องการจะฆ่าคุณแต่เพื่อการอยู่รอดของฉัน และเสรีภาพ ไม่ใช่เพราะโกรธหรือเกลียดคุณ ในทางตรงกันข้าม ฉันมากแน่ใจว่าคุณไม่ใช่คนเลว และแม้แต่น้อยของเจ้าวายร้าย ! ถ้าคุณคิดว่า ผมสงสารคุณ . . . . . . . . , มันคือเรื่องจริง นอกจาก นี้ ชนิดของ เวทนา เป็นหนึ่งก็เพื่อเพื่อนผู้ประสบภัย . สำหรับสถานการณ์ของเรา แล้วมันต่างจากเราตรงไหน เท่านั้น ความยับยั้งชั่งใจในคุณเป็นบิตมากกว่าที่ฉันสีหน้าของปีศาจเปลี่ยนเป็นเขาไม่ไหวติง จ้องมองที่ยุนเช สักพัก แล้วเขาก็เริ่มที่จะยิ้ม : " ฮ่า ฮ่า . . . . . . . ดี ! เพื่อนผู้บาดเจ็บจริง แล้วฉันจะยอมรับ " สงสาร " "เมื่อเขาไม่พูด เขาคว้าเอาเนื้อมังกรในมือของยุนเช วางไว้ที่ด้านข้างของปาก และเป็นบิตที่ แม้ว่าจะไม่มีน้ำมันหรือเกลือ เป็นปีศาจที่กินอะไรเป็นร้อยปี มันไม่มีอะไรนอกจากอาหารอันโอชะจากสวรรค์ เมื่อเนื้อมังกรเข้าปาก เขาก็ไม่สามารถหยุดมันได้ กินดุของเขาและดุร้าย กัด เช่น ถ้าเขาอย่างตะกละสวาปามอาหารของเขา , ไม่ตกสั้นของยุนเช เมื่อเขาหิวจนทำให้เขาเกือบตาย ยุนอึนเบาๆ ยิ้มและหยิบเนื้อมังกรของเขาเองและบิต แต่ในการเปรียบเทียบ เขาจะกินมากขึ้นหรูหรากว่าปีศาจได้ในชั่วพริบตา ก้อนเนื้อขนาดใหญ่ของมังกรในมือของปีศาจได้หายไปอย่างหมดจด และเข้าไปในท้องของเขา ร้อยปีของการว่างทำให้ปีศาจของใบหน้าที่ซีดเป็นหินปูน ปรากฏแดงนิดหน่อย เขาดูดที่นิ้วทั้งห้าของเขาและเริ่มที่จะเสียงดังหัวเราะ : " ระรื่น ! น่ายินดีจริงๆ ! ผมไม่เคยมีเช่นอาหารที่น่ารื่นรมย์ในชีวิตของฉัน ! ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า . . . . . . . น้องชายฉัน ยุน canghai ไม่เคยเป็นหนี้ใคร ในชีวิตของฉัน แม้ว่าคุณเพียงให้ฉันอาหาร ฉันก็ยังชอบดี ความเมตตาของคุณ ผมจะจดจำมัน ! แต่นี้เป็นเพียงเนื้อและไม่มีไวน์ ไม่งั้น คุณรักษาใบหน้าของฉัน และเชื่อว่าผมไม่ได้เป็นวายร้ายชั้นต่ำ ฉันควรจะดื่มถ้วยใหญ่กับคุณ "" เอ๋ ? รุ่นพี่ นามสกุลของคุณเป็นยุน "ปีศาจ ดวงตาเบิกกว้างของเขา " คุณพูดอะไร นามสกุลของเธอคือ ยุนด้วยเหรอ หลังจากถูกขังมาเป็นเวลาครึ่งปี คุณ เล็ก ๆน้อย ๆโกรธเด็ก ไม่แม้แต่จะบอกฉันว่านามสกุลของคุณคืออะไร หลังจากที่ทำสิ่งทั้งหมดเหล่านี้ ดูเหมือนเราโดยไม่คาดคิดจากเดียวกัน ตระกูล ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ! "เมื่อเขาไม่คิดว่าปีศาจเป็นศัตรูที่เขาต้องฆ่า ไม่เพียงได้ออร่าปีศาจก็ไม่ทำให้คนรังเกียจหรือกลัว ไม่มีแม้แต่ความรู้สึกของความใกล้ชิด ยุนอึนเบาๆ ยิ้มและกล่าวว่า " นี่จูเนียร์นามสกุลยุนและชื่อของเขาคือ เช .