Gui Wan lifts her head, confirming

Gui Wan lifts her head, confirming one more time: “Slipped away?”

“En, was originally already a bird in the net, who would have known that halfway there, the Nu people charged out in rescue, allowing him to escape.” His words were not spoken without regret.

Gui Wan gathers up her mixed feelings within a moment, the vivid happenings of yesterday in her head. In fact, she is not a cold blooded person, so she too felt perplexed, concerned, conflicted. Ye Li is the enemy of her homeland, is the Nu’s important commander, his death is the wish of countless people within the Celestial Empire, what she did yesterday is completely correct, but hearing that he had escaped just now, the big burden in her heart has dissolved. She did not kill him. Perhaps subconsciously, she was also hoping that she did not indirectly, or even directly, got him killed, hoping that she did not get involved in this kind of foul wind and rain of blood (bloodshed).

Shallowly, faintly, she laughs, the gloominess in her heart, swept away, reaching out, she takes hold of the bowl of soup, slowly starting to eat.

Seeing that she has suddenly got her appetite back, the hint of melancholy in her between her brows gone, Lou Che’s heart was also put at ease, “It’s already cold, call for the servants to heat it up at bit.”

“It doesn’t matter.” Gui Wan replies with her mouth filled with soup.

Perhaps it is because of the relaxation in her mood, the moderately cooled soup also tastes good in her mouth, sighing in satisfaction, she finds that Lou Che is still standing in the corridor, and calls out in surprise: “Lord Husband, what’s the matter?”

Lou Che slowly walks up to the edge, sitting across from Gui Wan. He looks at Gui Wan, wanting to say something but says nothing.

She clearly feels Lou Che’s eyes look past her. In fact, he was looking at the pond filled with scatters of red leaves behind her. Seeing the warmth in his eyes, Gui Wan’s heart turns soft at the sight, “Lord Husband, did you think back to something?”

“Perhaps so.” Lou Che is always carrying that smile, like that of the spring breeze in March, making people feel fresh and mild, “Gui Wan, the first day of next month, we need to make a trip to the palace.”

First day of next month? Isn’t that in five days? Gui Wan asks: “Is there a joyous event to celebrate in the palace?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Gui Wan ลิฟท์เธอหัว ยืนยันอีกครั้ง: "เล็ดรอดไปได้อย่างไร""En เดิมแล้วนกในสุทธิ ที่จะได้ทราบว่า halfway, Nu คนคิดออกในการกู้ภัย ช่วยให้เขารอด" คำพูดของเขาก็ไม่พูด โดยไม่มีริเกร็ตGui Wan รวบรวมค่าความรู้สึกผสมภายในช่วงเวลา สถานที่สดใสของเมื่อวานนี้ในหัวของเธอ ในความเป็นจริง เธอไม่ใช่คนเย็น blooded เพื่อเธอมากเกินไปรู้สึกงง เกี่ยวข้อง การขัดแย้งกัน เยลี่เป็นศัตรูของบ้านเกิดของเธอ เป็นผู้บัญชาการที่สำคัญของ Nu ตายเป็นปรารถนาของผู้คนนับไม่ถ้วนภายในอาณาจักรฟ้า สิ่งที่เธอไม่ได้เมื่อวานนี้ถูกต้องสมบูรณ์ แต่ได้ยินว่า เขาได้หนีเดี๋ยว ภาระใหญ่ในหัวใจของเธอมีส่วนยุบ เธอไม่ได้ฆ่าเขา บางที subconsciously เธอยังหวังว่า เธอไม่ได้ไม่อ้อม หรือแม้แต่โดย ตรง ได้ฆ่า หวังว่า เธอไม่ได้เกี่ยวข้องกับชนิดนี้ของเหม็นลมและฝนเลือด (เสียเลือดเนื้อ)Shallowly รวย ๆ เธอหัวเราะที gloominess ในใจของเธอ กวาด ถึง เธอจะถือของถ้วยซุป ช้าเริ่มกินเห็นว่าเธอก็มีเธออาหารกลับ คำแนะนำของความเศร้าโศกในระหว่างของเธอเลือนหายไป หัวใจ Lou Che ถูกทำให้ชื้น "อยู่เย็น โทรเดือนร้อนค่าในบิต""ไม่สำคัญ" Gui วานตอบ ด้วยปากของเธอเต็มไป ด้วยซุปอาจเป็น เพราะเป็นอารมณ์ของเธอ น้ำซุปค่อนข้างเย็น ๆ ยังได้รสในปากของเธอ sighing ในความพึงพอใจ เธอพบว่า Lou Che ยัง ยืนอยู่ในทางเดิน และเรียกออกในความประหลาดใจ: "พระสามี เป็นอะไร"Lou Che ช้าเดินขึ้นถึงขอบ นั่งฝั่งตรงข้าม Gui Wan เขาดูที่ Gui Wan อยากพูดอะไรบางอย่าง แต่ว่า ไม่มีอะไรเธอชัดเจนรู้สึก Lou Che ตามองผ่านเธอ ในความเป็นจริง เขาถูกมองในบ่อด้วย scatters ใบไม้สีแดงอยู่ข้างหลังเธอ ดูอบอุ่นในสายตาของเขา Gui วานหัวใจจะอ่อนในสายตา "พระสามี คุณคิดกลับไปบางสิ่งบางอย่างหรือไม่""ทีอย่างนั้น" Lou Che เสมอกำลังยิ้มให้ เช่นฤดูใบไม้ผลิที่ breeze มีนาคม ทำให้คนรู้สึกสดชื่น และ อ่อน "Gui Wan วันแรกของเดือนถัดไป เราจำเป็นต้องเดินทางไปในวัง"วันแรกของเดือนถัดไปหรือไม่ ไม่ได้อยู่ที่ในวันที่ห้า Gui วานถาม: "เป็นมีประสบการณ์งานฉลองในวังหรือไม่"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กุย Wan ยกหัวของเธอยืนยันอีกครั้งหนึ่ง: "ลื่นไป" "ในตัว, แต่เดิมอยู่แล้วนกในสุทธิที่จะได้รู้ว่าครึ่งหนึ่งมีคน Nu ค่าใช้จ่ายออกในการช่วยเหลือให้เขาหนี". คำพูดของเขาก็ไม่ได้พูดโดยไม่ต้องเสียใจ. กุย Wan รวบรวมขึ้นความรู้สึกผสมของเธอที่อยู่ในช่วงเวลาที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ที่สดใสของในหัวของเธอ ในความเป็นจริงเธอไม่ได้เป็นคนเลือดเย็นดังนั้นเธอจึงรู้สึกงงมากเกินไป, ห่วงขัดแย้ง เจ้าหลี่เป็นศัตรูของบ้านเกิดของเธอที่เป็นผู้บัญชาการทหารที่สำคัญของณุการตายของเขาเป็นความปรารถนาของผู้คนนับไม่ถ้วนในจักรวรรดิจีนสิ่งที่เธอไม่เมื่อวานนี้มีความถูกต้องสมบูรณ์ แต่ได้ยินว่าเขาได้หนีออกมาเพียงแค่ตอนนี้ภาระที่ยิ่งใหญ่ในตัวเธอ หัวใจละลาย เธอไม่ได้ฆ่าเขา บางทีอาจจะไม่รู้ตัวเธอก็ยังหวังว่าเธอไม่ได้โดยทางอ้อมหรือแม้กระทั่งโดยตรงได้ฆ่าเขาหวังว่าเธอไม่ได้มีส่วนร่วมในชนิดของลมเหม็นและฝนเลือด (เลือด). ตื้น, ราง, เธอหัวเราะที่ ความเศร้าโศกในหัวใจของเธอกวาดไปถึงออกเธอจะถือของชามซุปช้าเริ่มต้นที่จะกิน. เห็นว่าเธอก็มีความอยากอาหารของเธอกลับคำใบ้ของความเศร้าโศกในของเธอระหว่างคิ้วของเธอหายไปหัวใจลูเจ๊เป็น ใส่ยังสบายใจ "มันเย็นแล้วเรียกร้องให้คนรับใช้ให้ความร้อนมันขึ้นที่บิต." "มันไม่สำคัญว่า." กุยวานตอบด้วยปากของเธอเต็มไปด้วยน้ำซุป. บางทีมันอาจจะเป็นเพราะการผ่อนคลายในอารมณ์ของเธอ , ซุปเย็นปานกลางยังรสชาติดีในปากของเธอถอนหายใจในความพึงพอใจของเธอพบว่าลู Che ยังคงยืนอยู่ในทางเดินและโทรออกด้วยความประหลาดใจ: "ลอร์ดสามีสิ่งที่เป็นเรื่องได้หรือไม่" ลูเชช้าเดินขึ้นไป ขอบนั่งอยู่ตรงข้ามกุย Wan เขามองกุยวานอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่กล่าวว่าไม่มีอะไร. เธอรู้สึกได้อย่างชัดเจนตาลูเจ๊ดูอดีตของเธอ ในความเป็นจริงเขากำลังมองไปที่สระน้ำที่เต็มไปด้วยสหภาพแรงงานของใบสีแดงด้านหลังของเธอ เห็นความอบอุ่นในสายตาของเขาหัวใจกุย Wan หันอ่อนที่เห็นว่า "พระเจ้าสามีคุณก็คิดว่ากลับไปว่าอะไร?" "บางทีดังนั้น." ลูเชเสมอแบกรอยยิ้มที่เหมือนสายลมฤดูใบไม้ผลิในเดือนมีนาคม ทำให้ผู้คนรู้สึกสดชื่นและอ่อนโยน "กุยวานวันแรกของเดือนถัดไปเราต้องทำให้การเดินทางไปยังพระราชวัง." วันแรกของเดือนถัดไป? ไม่ว่าในห้าวัน? กุยวานถาม: "มีเหตุการณ์ที่จะเฉลิมฉลองความสุขในพระราชวังหรือไม่"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

GUI วานยกศีรษะของเธอ ยืนยันอีกครั้งว่า " ลื่นไป "

" เอ่อ แต่เดิมแล้วนกในสุทธิ ใครจะไปรู้ว่าครึ่งทาง , นู๋คนเรียกออกมาช่วยให้เขาหนี . . . " คำพูดของเขาไม่ได้พูดโดยไม่เสียใจ

GUI วานรวบรวมของเธอผสมความรู้สึกภายในช่วงเวลาที่สดใสในข่าวคราวของเมื่อวาน หัวของเธอ ในความเป็นจริงเธอไม่ได้เป็นคนเลือดเย็น เธอก็รู้สึกงงงวยความกังวล ความขัดแย้ง ท่านหลี่ เป็นข้าศึกของบ้านเกิดของเธอ เป็น นู๋ ผู้บัญชาการที่สำคัญ ความตายของเขาเป็นปรารถนาของผู้คนนับไม่ถ้วนภายในอาณาจักรสวรรค์ สิ่งที่เธอทำเมื่อวาน ถูกต้องสมบูรณ์ แต่ได้ยินว่าเขาได้หนีไปตอนนี้ ภาระใหญ่ในหัวใจเธอได้ละลาย เธอไม่ได้ฆ่าเขาบางทีจิตใต้สำนึก เธอยังคิดว่าเธอทางอ้อม หรือแม้แต่โดยตรงฆ่าเขา หวังว่า เธอไม่ได้มีส่วนร่วมในชนิดนี้ของลมเหม็นและฝนเลือด ( เลือด ) .

shallowly แผ่วเบา เธอหัวเราะ , , ความโศกเศร้าในจิตใจของเธอกวาดไปถึงออกมา เธอ จะถือชามซุป เริ่มกิน

พอเห็นเธอ ก็มีความอยากของเธอกลับมา คำใบ้ของความเศร้าโศกของเธอระหว่างคิ้วของเธอหายไป หัวใจของ ลูเช ยังใส่สบาย " มันเย็นแล้ว เรียกคนรับใช้ให้มันร้อนขึ้นทีละนิด . . . "

" ไม่สำคัญ " กุ้ยวานตอบกลับด้วยปากของเธอ เต็มไปด้วยซุป

บางทีมันอาจเป็นเพราะความผ่อนคลายในอารมณ์ของเธอ พอสมควรด้วย ซุปยังอร่อยอยู่ในปากของเธอถอนหายใจอย่างพึงพอใจ เธอพบว่า ลูเช ยังคงยืนอยู่ในทางเดินและโทรออกด้วยความประหลาดใจ : " สามีพระเจ้า , เกิดอะไรขึ้น ? "

ลูเชช้าจะขึ้นขอบ นั่งตรงข้าม กุย วาน เขาดูที่ GUI วาน อยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ไม่ได้บอกว่า

เธออย่างชัดเจน รู้สึก ลูเช ดวงตามองอดีตของเธอ ในความเป็นจริงเขากำลังมองไปที่สระน้ำที่เต็มไปด้วยสหภาพแรงงานของใบสีแดงอยู่ข้างหลังเธอ เห็นความอบอุ่นในดวงตาของเขา หัวใจของ GUI วานเปลี่ยนนุ่มในสายตา " สามี " คุณนึกถึงอะไร ? "

" บางทีก็ " ลูเช เสมอพกรอยยิ้มแบบนั้นของฤดูใบไม้ผลิในเดือนมีนาคม ทำให้คนรู้สึกสดชื่นและอ่อนโยน " กุ้ย วาน วันแรกของเดือนถัดไปเราต้องเดินทางไปที่วัง " ในเดือนถัดไปของวันแรก

? ไม่ได้อยู่ใน 5 วัน กุ้ย วานถาม : " มีมงคลฉลองในวัง "