EXPERIMENTAL VISITStimuliFour famil

EXPERIMENTAL VISIT

Stimuli

Four familiar objects and twelve novel objects, matched on size, were used to create the stimuli. Each child saw the same eight trials in the same order: two training trials followed by six test trials. Each trial consisted of a familiarization and test phase. During familiarization, children saw videos of a woman sitting at a table with two objects in front of her. Following an animated greeting to signal communicative relevance (Senju and Csibra, 2008), the woman picked up one of the objects (hereafter, the target object) and began labeling it. The speaker manipulated the object while labeling. We chose this design because prior work has demonstrated that this is a context in which autistic children succeed at identifying a target referent (Parish-Morris et al., 2007). It is important to note that this manipulation created a critical difference between these stimuli and the “dyadic bid” stimuli used by Chawarska et al. (2012). While the stimuli were similar in that the speaker directed her attention towards the child while speaking, the motion of the objects as she labeled them added a highly salient nonsocial component to the stimuli, making this design more similar to the “moving toy” condition in the Chawarska et al. (2012) study.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทดลองชมสิ่งเร้าวัตถุ 4 คุ้นเคยและวัตถุนวนิยาย 12 จับคู่ขนาด ถูกใช้ในการสร้างสิ่งเร้า เด็กแต่ละคนเห็นทดลอง 8 เหมือนกับในใบสั่งเดียวกัน: สองฝึกทดลองตามการทดลองทดสอบ 6 ทดลองแต่ละครั้งประกอบด้วยขั้นตอนการปฐมนิเทศและการทดสอบ ในระหว่างการปฐมนิเทศ เด็กเห็นวิดีโอของผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ที่ตารางกับวัตถุสองหน้าเธอ ต่อคำทักทายการเคลื่อนไหวการเกี่ยวสัญญาณสื่อสาร (Senju และ Csibra, 2008), ผู้หญิงเลือกหนึ่งวัตถุ (โดย วัตถุเป้าหมาย) และเริ่มติดฉลากนั้น ผู้จัดการวัตถุในขณะที่ติดฉลาก เราเลือกออกแบบนี้ เพราะก่อนหน้านี้ทำงานได้สาธิตว่า เป็นบริบทที่เด็ก autistic ประสบความสำเร็จที่ระบุใช้เป้าหมาย (แพริชมอร์ริส et al., 2007) โปรดทราบว่า นี้จัดการสร้างความแตกต่างที่สำคัญระหว่างสิ่งเร้า "dyadic ประมูล" ที่ใช้โดย Chawarska et al. (2012) และสิ่งเร้าเหล่านี้ได้ ในขณะที่สิ่งเร้าคล้ายคลึงกันที่ผู้กำกับของเธอให้ความสนใจต่อเด็กขณะพูด การเคลื่อนไหวของวัตถุเป็นเธอติดป้ายเพิ่มคอมโพเนนต์ nonsocial สูงเด่นสิ่งเร้า การออกแบบนี้ขึ้นกับเงื่อนไข "ย้ายของเล่น" ในการศึกษาของ Chawarska et al. (2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เยี่ยมชมทดลองสิ่งเร้าสี่วัตถุที่คุ้นเคยและสิบสองวัตถุนวนิยายจับคู่กับขนาดถูกนำมาใช้ในการสร้างสิ่งเร้า เด็กแต่ละคนเห็นเดียวกันแปดทดลองในลำดับเดียวกันสองการทดลองการฝึกอบรมตามด้วยหกทดลองทดสอบ การพิจารณาคดีแต่ละประกอบด้วยการทำความคุ้นเคยและขั้นตอนการทดสอบ ในระหว่างการทำความคุ้นเคยเด็กเห็นวิดีโอของผู้หญิงนั่งอยู่ที่โต๊ะกับวัตถุทั้งสองอยู่ตรงหน้าเธอ ต่อไปอวยพรภาพเคลื่อนไหวที่จะส่งสัญญาณความเกี่ยวข้องการสื่อสาร (Senju และ Csibra 2008) ผู้หญิงคนหยิบขึ้นมาเป็นหนึ่งในวัตถุ (ต่อวัตถุเป้าหมาย) และเริ่มการติดฉลากมัน ลำโพงจัดการวัตถุในขณะที่การติดฉลาก เราเลือกที่นี้เพราะการออกแบบการทำงานก่อนที่ได้แสดงให้เห็นว่านี่คือบริบทที่เด็กออทิสติกประสบความสำเร็จในการระบุเป้าหมายอ้างอิง (ตำบลมอร์ริส et al., 2007) มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องทราบว่าการจัดการที่สร้างความแตกต่างที่สำคัญระหว่างสิ่งเร้าเหล่านี้และ "การเสนอราคา dyadic" สิ่งเร้าที่ใช้โดย Chawarska et al, (2012) ในขณะที่สิ่งเร้าที่มีความคล้ายคลึงกันในการที่ลำโพงกำกับความสนใจของเธอที่มีต่อเด็กในขณะที่พูด, การเคลื่อนที่ของวัตถุในขณะที่เธอโดดเด่นทั้งการเพิ่มองค์ประกอบ nonsocial สำคัญอย่างมากต่อสิ่งเร้าที่ทำให้การออกแบบนี้มากขึ้นคล้ายกับ "ย้ายของเล่น" สภาพ Chawarska et al, (2012) การศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทดลองชม

เช่นกัน

4 คุ้นเคยวัตถุและสิบสองนวนิยายวัตถุที่ตรงกันในขนาด ถูกใช้เพื่อสร้างสิ่งเร้า เด็กแต่ละคนเห็นเหมือนกัน 8 การทดลองในลำดับเดียวกัน : สองการทดลองฝึกตามด้วยหกทดสอบทดลอง . แต่ละคดี ประกอบด้วย ธนาคาร และขั้นตอนการทดสอบ ในระหว่างที่คุ้นเคย เด็กเห็นวิดีโอของผู้หญิงนั่งอยู่ที่โต๊ะกับวัตถุสองในด้านหน้าของเธอต่อไปนี้เป็นภาพเคลื่อนไหวทักทายสัญญาณการสื่อสาร ( เซนจู และความเกี่ยวข้อง csibra , 2008 ) , ผู้หญิงจับของวัตถุ ( พวกวัตถุเป้าหมาย ) และเริ่มกำหนดมัน ลำโพงจัดการวัตถุในขณะที่การติดฉลากเราเลือกแบบนี้ เพราะก่อนทำงานแสดงให้เห็นว่านี้เป็นบริบทที่เด็กออทิสติก ประสบความสำเร็จในการระบุเป้าหมายอ้างอิง ( ตำบลมอริส et al . , 2007 ) มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่าจัดการนี้สร้างความแตกต่างที่สำคัญระหว่างสิ่งเร้าเหล่านี้ และ " การรับรู้สิ่งเร้าที่ใช้ประมูล โดย chawarska et al . ( 2012 )ขณะที่ สหรัฐฯ มีความคล้ายคลึงกันในนั้น ผู้พูดมุ่งความสนใจของเธอที่มีต่อลูกขณะพูด การเคลื่อนไหวของวัตถุ เช่น เธอระบุว่าพวกเขาเพิ่มสูงเด่นซึ่งไม่ใช่สังคมประกอบกับสิ่งเร้า ทำให้การออกแบบคล้ายกันมากกับเคลื่อนที่ " ของเล่น " เงื่อนไขใน chawarska et al . ( 2012 ) การศึกษา