Paper provides an overview of Norwe

Paper provides an overview of Norwegian policiesand strategies for poverty reduction. It assesses Norway’s development aid policy in light of the renewed international donor emphasis on poverty and the ambition of assisting in reducing the number of people living in extreme poverty by 50% by the year 2015.
The first part examines Norway’s poverty reduction goals, conceptions and approaches, as reflected in policy documents and by aid policy officials. The second part discusses the management of Norwegian development assistance for poverty reduction, especially related to “mainstreaming” and operationalisation. The final part offers a review of how Norway interprets and implements its overall poverty reduction objective in two of Norway’s long-standing priority countries, Bangladesh and Tanzania.
It identifies several issues which must be addressed if poverty reduction are to be further sharpened and mainstreamed in Norway’s development aid. This includes
operational guidelines for improved poverty focus in all sectors and interventions
increased poverty awareness among staff
assistance to operational personnel in improving planning and implementation of poverty reduction interventions
and more attention to monitoring of poverty reduction performance and the effectiveness of interventions
A strong message and commitment from the top management and political leaders are important to encourage and develop skills and attitudes throughout the organisation.
The final part of the report reviews how Norway’s interprets and operationalises its overall development objective of poverty reduction in Bangladesh and Tanzania. The approach towards poverty issue in these two countries is very different, even though there are parallel features. In both countries Norway practices its policy of promoting greater recipient responsibility. This includes efforts to strengthen institutions playing an important role in contributing to poverty reduction. In Tanzania the main and overall emphasis is on economic recovery and institutional improvement, while in Bangladesh the overall emphasis is on enabling their national institutions to provide basic services. In both countries Norway also supports non-governmental organisations which are involved in empowering weak and underprivileged groups. The productive sectors seem to be the most problematic sector in both countries in terms of contributing to poverty reduction. It has not been easy to identify ways and means to promote “pro-poor” economic growth and production [author]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กระดาษช่วยให้ภาพรวมของกลยุทธ์ policiesand นอร์เวย์สำหรับลดความยากจน จะประเมินนโยบายช่วยเหลือการพัฒนาของนอร์เวย์เมื่อผู้บริจาคระหว่างประเทศต่ออายุให้ความสำคัญความยากจนและความมุ่งมั่นของการให้ความช่วยเหลือในการลดจำนวนคนที่อาศัยอยู่ในสภาวะยากจน 50% ภายในปี 2015ส่วนแรกตรวจสอบเป้าหมายลดความยากจนของประเทศนอร์เวย์ conceptions และ วิธี ปรากฏ ในเอกสารนโยบาย และเจ้าหน้าที่ช่วยเหลือนโยบาย ส่วนที่สองกล่าวถึงการบริหารความช่วยเหลือพัฒนานอร์เวย์สำหรับลดความยากจน โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับ "mainstreaming" และ operationalisation ส่วนสุดท้ายให้ตรวจทานว่านอร์เวย์แปล และใช้วัตถุประสงค์ของการลดความยากจนโดยรวมในสองประเทศสำคัญที่ยาวนานของประเทศนอร์เวย์ ประเทศบังกลาเทศและแทนซาเนียกล่าวถึงปัญหาต่าง ๆ ซึ่งต้องระบุหากลดความยากจนรุนแรงขึ้นอีก และ mainstreamed ในความช่วยเหลือในการพัฒนาของประเทศนอร์เวย์ ซึ่งรวมถึงแนวทางปฏิบัติสำหรับความยากจนดีขึ้นในทุกภาคและงานวิจัยรับรู้ความยากจนเพิ่มขึ้นในหมู่พนักงานความช่วยเหลือบุคลากรในการดำเนินงานในการปรับปรุงการวางแผนและดำเนินการตามมาตราการลดความยากจนและความสำคัญกับการตรวจสอบความยากจนลดประสิทธิภาพและประสิทธิผลของงานความแข็งแกร่งและความมุ่งมั่นจากผู้บริหารระดับสูงและผู้นำทางการเมืองจะต้องส่งเสริม และพัฒนาทักษะและทัศนคติทั่วทั้งองค์กรส่วนสุดท้ายของรายงานรีวิววิธีแปลของนอร์เวย์และ operationalises วัตถุประสงค์ของการลดความยากจนในประเทศบังกลาเทศและแทนซาเนียพัฒนาโดยรวมของการ วิธีต่อปัญหาความยากจนในประเทศเหล่านี้สองจะแตกต่างกันมาก แม้ว่าจะมีลักษณะการทำงานแบบขนาน ประเทศ นอร์เวย์ปฏิบัติมีนโยบายส่งเสริมความรับผิดชอบของผู้รับมากขึ้น ซึ่งรวมถึงความพยายามที่จะเสริมสร้างสถาบันที่มีบทบาทสำคัญในการเอื้อต่อการลดความยากจน ในแทนซาเนีย เน้นหลัก และโดยรวมอยู่ในการฟื้นตัวของเศรษฐกิจและการพัฒนาสถาบัน ขณะในประเทศบังกลาเทศ เน้นโดยรวมอยู่ในสถาบันของชาติเพื่อให้บริการขั้นพื้นฐานที่เปิดใช้งาน ประเทศ นอร์เวย์ยังสนับสนุนองค์กรเอกชนที่เกี่ยวข้องในการดำเนินกลุ่มอ่อนแอ และด้อยโอกาส ภาคการผลิตที่ดูเหมือนจะ เป็นภาคมีปัญหามากที่สุดในประเทศทั้งในด้านการเอื้อต่อการลดความยากจน มันไม่ได้ง่ายต่อการระบุวิธีและวิธีการส่งเสริมการเติบโตทางเศรษฐกิจ "สนับสนุนคนจน" และผลิต [ผู้เขียน]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระดาษให้ภาพรวมของนอร์เวย์ policiesand กลยุทธ์สำหรับการลดความยากจน มันประเมินนโยบายช่วยเหลือการพัฒนาของนอร์เวย์ในแง่ของความสำคัญของผู้บริจาคระหว่างประเทศขึ้นมาใหม่ในความยากจนและความทะเยอทะยานของการให้ความช่วยเหลือในการลดจำนวนของผู้คนที่อาศัยอยู่ในความยากจนโดย 50% โดยในปี 2015
ส่วนแรกจะตรวจสอบเป้าหมายการลดความยากจนของนอร์เวย์, แนวความคิดและ วิธีที่สะท้อนให้เห็นในเอกสารนโยบายและการโดยเจ้าหน้าที่นโยบายช่วยเหลือ ส่วนที่สองกล่าวถึงการบริหารจัดการการให้ความช่วยเหลือการพัฒนานอร์เวย์ลดปัญหาความยากจนโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับ "การบูรณาการประเด็น" และ operationalization ส่วนสุดท้ายมีการทบทวนวิธีนอร์เวย์ตีความและดำเนินการวัตถุประสงค์การลดความยากจนโดยรวมในสองของนอร์เวย์ยาวนานประเทศมีความสำคัญบังคลาเทศและแทนซาเนีย.
จะระบุปัญหาต่าง ๆ ซึ่งจะต้องได้รับการแก้ไขในกรณีที่การลดความยากจนที่จะรุนแรงขึ้นต่อไปและ mainstreamed ใน ช่วยเหลือการพัฒนาของนอร์เวย์ ซึ่งรวมถึงแนวทางการดำเนินงานสำหรับการมุ่งเน้นความยากจนที่ดีขึ้นในทุกภาคส่วนและการแทรกแซงที่เพิ่มขึ้นการรับรู้ความยากจนในหมู่พนักงานช่วยเหลือแก่บุคลากรในการดำเนินงานในการปรับปรุงการวางแผนและการดำเนินการของการแทรกแซงการลดความยากจนและความสนใจมากขึ้นในการตรวจสอบผลการดำเนินงานการลดความยากจนและความมีประสิทธิภาพของการแทรกแซงข้อความที่แข็งแกร่งและความมุ่งมั่นจากผู้บริหารระดับสูงและผู้นำทางการเมืองที่มีความสำคัญในการส่งเสริมและพัฒนาทักษะและทัศนคติทั่วทั้งองค์กร. ส่วนสุดท้ายของรายงานความคิดเห็นวิธีการตีความของนอร์เวย์และ operationalises วัตถุประสงค์การพัฒนาโดยรวมของการลดปัญหาความยากจนในบังคลาเทศและแทนซาเนีย วิธีการไปสู่ปัญหาความยากจนในสองประเทศนี้แตกต่างกันมากแม้ว่าจะมีคุณสมบัติขนาน ทั้งในประเทศนอร์เวย์ปฏิบัตินโยบายในการส่งเสริมความรับผิดชอบของผู้รับมากขึ้น ซึ่งรวมถึงความพยายามที่จะสร้างความเข้มแข็งให้สถาบันการศึกษามีบทบาทสำคัญในการที่เอื้อต่อการลดปัญหาความยากจน ในแทนซาเนียเน้นหลักและโดยรวมอยู่ในการฟื้นตัวของเศรษฐกิจและการพัฒนาสถาบันในขณะที่ในประเทศบังคลาเทศเน้นโดยรวมอยู่ในการช่วยให้สถาบันชาติของพวกเขาที่จะให้บริการขั้นพื้นฐาน ทั้งในประเทศนอร์เวย์ยังสนับสนุนองค์กรที่ไม่ใช่ภาครัฐที่มีส่วนร่วมในการเสริมสร้างศักยภาพกลุ่มที่อ่อนแอและด้อยโอกาส ภาคการผลิตที่ดูเหมือนจะเป็นภาคที่มีปัญหามากที่สุดในประเทศทั้งในแง่ของการที่เอื้อต่อการลดปัญหาความยากจน มันไม่ได้ง่ายต่อการระบุวิธีการและวิธีที่จะส่งเสริม "คนจน" การเติบโตทางเศรษฐกิจและการผลิต [ผู้เขียน]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กระดาษแสดงภาพรวมของ นอร์เวย์ กลยุทธ์ นโยบายเพื่อแก้ไขความยากจน มันประเมินนอร์เวย์ช่วยพัฒนานโยบายในแง่ของการระหว่างประเทศผู้บริจาคเน้นความยากจนและความทะเยอทะยานของช่วยในการลดจำนวนประชากรที่อาศัยอยู่ในความยากจน ร้อยละ 50 ภายในปี 2015 .
ส่วนแรกนี้ของนอร์เวย์ การลดความยากจน เป้าหมาย แนวคิดและวิธีที่สะท้อนในเอกสารนโยบายและกำหนดนโยบายช่วย ส่วนที่สองกล่าวถึงการจัดการความช่วยเหลือเพื่อการพัฒนา นอร์เวย์ เพื่อลดความยากจน โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับ " เด็ก " และ operationalisation . ส่วนสุดท้าย ให้ทบทวนวิธีการนอร์เวย์แปลและใช้ในวัตถุประสงค์การลดความยากจนโดยรวมสองของนอร์เวย์ที่มีความสำคัญในประเทศบังคลาเทศ และแทนซาเนีย
ระบุว่า หลายประเด็นที่ต้องแก้ไข ถ้าแก้ไขความยากจนจะต้องเพิ่มเติมและช่วยพัฒนางานขึ้นในนอร์เวย์ นี้มีแนวทาง
งานโฟกัสความยากจนปรับปรุงในทุกภาคส่วน และการแทรกแซงการรับรู้ในหมู่พนักงาน

เพิ่มความยากจนผู้ช่วยพนักงานปฏิบัติการในการปรับปรุงการวางแผนและการลดความยากจนโดย
ความสนใจมากขึ้นเพื่อตรวจสอบประสิทธิภาพของการลดความยากจนและประสิทธิผลของการแทรกแซง
ข้อความที่แข็งแกร่งและความมุ่งมั่นจากผู้บริหารระดับสูงและผู้นำทางการเมืองที่สำคัญเพื่อส่งเสริมและพัฒนาทักษะ และเจตคติ ตลอด
)ส่วนสุดท้ายของรายงานวิจารณ์ว่านอร์เวย์แปล operationalises วัตถุประสงค์และการพัฒนาโดยรวมของการลดความยากจนในบังคลาเทศและแทนซาเนีย . วิธีการต่อปัญหาความยากจนในประเทศทั้งสองนี้แตกต่างกันมาก แม้ว่าจะมีคุณสมบัติที่ขนานกัน ในทั้งสองประเทศ นอร์เวย์ การปฏิบัตินโยบายการส่งเสริมความรับผิดชอบของผู้รับมากกว่านี้รวมถึงความพยายามที่จะเสริมสร้างสถาบันมีบทบาทสำคัญในการลดความยากจน ในแทนซาเนียและเน้นหลักโดยรวมมีการฟื้นตัวทางเศรษฐกิจและพัฒนาสถาบัน ในขณะที่ในบังกลาเทศ โดยเน้นให้สถาบันแห่งชาติของพวกเขาเพื่อให้บริการขั้นพื้นฐานในทั้งสองประเทศนอร์เวย์ยังสนับสนุนองค์กรที่เกี่ยวข้องในการพัฒนากลุ่มอ่อนแอและผู้ด้อยโอกาส . ภาคการผลิตที่ดูเหมือนจะเป็นปัญหามากที่สุดในภาค ทั้งประเทศ ในแง่ของการลดความยากจน มันไม่ง่ายเลยที่จะหาวิธีและวิธีการเพื่อส่งเสริม " การเติบโตทางเศรษฐกิจสำหรับคนจน " และการผลิต [ ผู้แต่ง ]