The non-fiction and fiction transla

The non-fiction and fiction translation process is divided into three sections, according to the non-fiction and fiction translation theories: 1) analysis of the source language text 2) translation and 3 evaluation of the translated version. The translator should analyze the content, the target audience, the linguistic and the cultural contexts of the source text before translating. The most suitable translation method is meaning-based, and after the translator finishes translating the text and a target reader. Regarding the fiction translation, the translator should analyze the content, the writer's background the target audience, and the cultural context of the source text before translating. Then, the translator should apply meaning-based method during the translation process, and ask a native speaker of the target language, a target reader, and an editor to evaluate his/her work in order to make the translation more accurate.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การแปลสารคดีและเรื่องราวแบ่งออกเป็นสามส่วน ตามทฤษฎีการแปลไม่ใช่นิยายและนิยาย: 1) การวิเคราะห์ภาษาต้นฉบับข้อความ 2) แปลและ 3 การประเมินของการแปล นักแปลควรวิเคราะห์เนื้อหา การกลุ่มเป้าหมาย การทางภาษา และบริบททางวัฒนธรรมของแหล่งข้อความก่อนที่จะแปล วิธีการแปลที่เหมาะสมที่สุดคือ ใช้ความหมาย และหลัง จากเสร็จสิ้นการแปลแปลข้อความและผู้อ่านเป้าหมาย เกี่ยวกับนิยายแปล นักแปลควรวิเคราะห์เนื้อหา พื้นหลังของนักเขียนกลุ่มเป้าหมาย และบริบททางวัฒนธรรมของแหล่งข้อความก่อนที่จะแปล นักแปลควรใช้วิธีใช้ความหมายในระหว่างการแปล แล้วถามเจ้าของภาษาของภาษาเป้าหมาย อ่านเป้าหมาย และแก้ไขการประเมินงานของตนเพื่อให้การแปลที่ถูกต้องมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ไม่ใช่นิยายและนิยายกระบวนการแปลจะถูกแบ่งออกเป็นสามส่วนตามที่ไม่ใช่นิยายและการแปลนิยายทฤษฎี: 1) การวิเคราะห์ของข้อความต้นฉบับภาษา 2) การแปลและการประเมินผลของ 3 รุ่นแปล แปลควรวิเคราะห์เนื้อหากลุ่มเป้าหมายภาษาและบริบททางวัฒนธรรมของข้อความที่มาก่อนที่จะแปล วิธีการแปลที่เหมาะสมที่สุดคือความหมายตามและหลังจากเสร็จสิ้นการแปลแปลข้อความและอ่านเป้าหมาย เกี่ยวกับการแปลนิยายแปลควรวิเคราะห์เนื้อหาพื้นหลังกลุ่มเป้าหมายของนักเขียนและบริบททางวัฒนธรรมของข้อความที่มาก่อนที่จะแปล จากนั้นนักแปลควรใช้วิธีการความหมายที่ใช้ในระหว่างขั้นตอนการแปลและขอให้เจ้าของภาษาของภาษาเป้าหมาย, ผู้อ่านเป้าหมายและเป็นบรรณาธิการในการประเมิน / การทำงานของเธอของเขาในการที่จะทำให้การแปลถูกต้องมากขึ้น