“By the way, has Michelle finished

“By the way, has Michelle finished breakfast already?”

I asked Roy as I was changing clothes.

“Yes, she finished just earlier.”

“I see. Please let her maids know that I’m going over to see her after I finish eating.”

“I understand.”

“Then, let’s get going.”

In Duke Alderton’s family, the entire family only gathers for dinner, everyone eats breakfast and lunch whenever they feel like it. Of course, it was different for the servants, they had a large dining room and table for everyone.

But anyways –

“This is really a lot……”

There was a large loaf of white bread, some meat that looked like some type of fowl, tons of hams and sausages, and even the soup contained meat in it. In comparison, there were almost no vegetables. All I could see were some carrots and onions in the soup. If it’s like this, of course Marcel would be fat, this is all so bad for my health. Now that I’ve recovered my memories, I think this is pretty bad, but in the first place Marcel was the one who asked for this type of menu. That’s right, there used to be vegetables, but it was Marcel who said to take them out because he wouldn’t eat them anyways.

“Roy, if there’s any vegetables that are ready to eat in the kitchen, please tell them to bring some out. Also, please call the cook here for me.”

“Yes, immediately.”

A little after Roy went off to the kitchen, a kitchen maid arrived with a plate of salad, along with the female head cook.

“……Marcel-sama, is there something wrong with today’s breakfast?”

The cook seemed to be looking at me anxiously. Come to think of it, Marcel seems to complain about the cooking from time to time. As for me, I’m getting quite a headache from Marcel’s arrogant attitude towards other people.

“No, it’s not about that today. By the way, what was your name again?”

“My name is Helen.”

When I asked her name, her expression became even darker.

“Well then, Mrs. Helen, from now on, I want you to change my menu starting from today’s lunch. Starting with the amount, just a quarter of the bread and meat will be fine. In its place, please increase the number of vegetables and beans.”

“Well, I can do as you command, but is that really alright?”

“Ahh, Raiheart-dono never had grand meals, and it is said that he liked to eat similar things to the commoners. I’m going to emulate him.”

“Uh, I see……”

“Oh yes, Mrs. Helen. You must have been troubled by my selfishness up until now. I’m sorry.”

“Ehh!? No, such words are unnecessary……”

Helen couldn’t keep up with my sudden change in character, and was panicking. The kitchen maid that brought the salad also seemed to be stunned.

“Well then, I give my thanks to the gods, as well as to Mrs. Helen that made such a meal.”

I prayed first before starting to eat the salad. It’s not bad at all, but I frowned on purpose.

“Oi, it needs a little more–! ……No, nothing. Vegetables are delicious. I have to eat more vegetables just like Raiheart.”

After involuntarily complaining at Helen and glaring at her, I hurriedly stuffed myself with vegetables. After that, compared with the me from before, I ate a very modest amount of bread and meat to finish the meal.

After I gave my thanks and left the dining room, it seems that there was quite a ruckus in the kitchen. Well, without a doubt, they’re probably talking about my change in character. I could feel all of the servants’ gazes on me as they worked in the mansion, well they probably already heard the story from Kana. This is a good trend. If everyone hears the story, it’ll save me a lot of time in having to explain myself each and every time.

I returned to my room to look for another book. She should already have it, but this sort of thing needs to be presented to have more meaning. I found the book I was looking for and flipped through the pages as I rested a bit after my meal. Although I’m completely prepared already, it’s good manners to be on time.

When it was about time, I had a sudden thought. I thought I would never use again, but I might as well take “that” with me.

“Well, let’s go.”

I informed Roy so, and went to Michelle’s room.

“Marcel-sama is here to visit ojou-sama.”

Roy knocked on my sister’s room, and informed her of our visit.

“Everything is ready. Please come in, Marcel-sama.”

A maid replied from inside the room, and Roy opened the door in response.

……How annoying.

It’s just a brother coming to visit his sister, but since it’s the custom here it can’t be helped.

“Welcome, onii-sama.”

Michelle welcomed me with a wide smile. She has silken smooth blonde hair and crimson eyes.

Is it because she’s a future villainess, she has tsurime eyes, but that’s not a problem as she’s still quite a beauty. Hmm, this sister of mine will eventually turn into an outrageously evil villainess, and will utterly fall towards a path of destruction.

“……What on earth are you doing, hurry up already and invite onii-sama inside.”

“I, I’m sorry ojou-sama! Please come in, Marcel-sama.”

At being reproached, the maid hurriedly pulled a chair over in a panic and invited me in.

……Darn, I didn’t think I would be this late already?

I was actually thinking that if Michelle talked to me, she would invite me in herself or something.

I wanted to set her on the right path casually without appearing too obvious, but now it seems that I might have to interfere a bit more strongly.

“Hey Michelle, how was the capital?”

My sister was visiting the capital last week, and had just returned.

“The capital was the same as always. More importantly, please listen to me, onii-sama! Prince Edwards is really great!”

I wonder where her tsun attitude towards the maid went, my sister was now completely in dere mode.

In the game, Michelle also loved the prince a great deal.

Unfortunately, it was only a burden to the person in question.

And so for quite some time, I listened to my sister talk on and on about Prince Edwards.

“Alright Michelle, I understand very well what Prince Edwards is like now. Today, I came over to give you a present as congratulations for getting engaged.”

“Oh, what could it be!?”

I took the book that Roy was holding and passed it to my smiling sister. Now that I think about it, maybe it would have been better if I wrapped it.

“This is — a book?”

“Yes, ‘The Legend of Queen Lydianne.’”

“Onii-sama, you should know that I already have this book, right?”

My sister’s smile suddenly turned into a look of being bored.

“Yeah, I know that already. It’s not about the book that I want to give, it’s the mental attitude.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"โดยวิธีการ มิเชลเสร็จอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว"ผมถามรอยเป็นฉันเปลี่ยนแปลงเสื้อผ้า"ใช่ เธอเสร็จสิ้นเพียงก่อนหน้านี้""อืมม กรุณาแจ้งให้แม่บ้านของเธอรู้ว่า ฉันจะไปเห็นเธอหลังจากผมเสร็จสิ้นกิน""ผมเข้าใจ""แล้ว เราได้รับไป"ในครอบครัวดยุ Alderton ทั้งครอบครัวเพียงรวบรวมสำหรับอาหารค่ำ ทุกคนกินอาหารเช้าและอาหารกลางวันเมื่อใดก็ ตามที่พวกเขารู้สึกเช่นนั้น แน่นอน มันแตกต่างกันสำหรับมหาดเล็ก มีห้องอาหารขนาดใหญ่และตารางสำหรับทุกคนแต่อย่างไรก็ตาม –"นี่คือจริง ๆ มาก..."มีก้อนขนาดใหญ่ขนมปังขาว เนื้อบางที่ดูเหมือนบางชนิดไก่ hams และไส้กรอก และแม้แต่น้ำซุปประกอบด้วยเนื้อใน ในการเปรียบเทียบ มีเกือบไม่ผัก สามารถเห็นได้บางแครอทและหอมน้ำซุป ถ้าเป็นเช่นนี้ แน่นอนจะไขมัน Marcel นี้คือสุขภาพของฉันทั้งหมดไม่ดังนั้น หลังจากที่ผมได้กู้คืนความทรงจำของฉัน ผมคิดว่า นี้ไม่ดีนัก แต่แรก Marcel ถูกคนขอเมนูชนิดนี้ ถูกต้อง มีใช้เป็นผัก แต่ก็ Marcel ที่กล่าวว่า จะนำพวกเขาออก เพราะเขาจะไม่กินพวกเขาต่อไป"รอย ถ้าไม่มีผักที่เรากินในห้องครัว โปรดแจ้งให้นำออก ยัง กรุณาคุกที่นี่ฉัน""ใช่ ทันที"เล็กน้อยหลังจากรอยไปปิดห้องครัว ห้องครัวแม่บ้านถึงกับจานสลัด พร้อมกับคุกหัวหญิง“…… Marcel-sama มีบางอย่างผิดปกติเช้าวันนี้"อาหารดูเหมือนจะ มองที่ฉันกังวลใจ มาถึงคิดดูของมัน Marcel น่าจะ บ่นเกี่ยวกับการปรุงอาหารครั้ง สำหรับฉัน ฉันได้รับค่อนข้างจะปวดหัวจากของ Marcel หยิ่งทัศนคติต่อคนอื่น"ไม่ ไม่ว่าวันนี้ โดยวิธีการ สิ่งที่เป็นชื่อของคุณอีกครั้ง""ชื่อของฉันคือ เฮเลน"เมื่อผมถามชื่อเธอ นิพจน์ของเธอกลายเป็นเข้มได้"ดีแล้ว นางเฮเลน จากนี้ ฉันต้องการคุณสามารถเปลี่ยนแปลงเมนูของฉันเริ่มต้นจากอาหารกลางวันของวันนี้ เริ่มต้น ด้วยยอด เพียงไตรมาสของขนมปังและเนื้อจะได้ดี ในสถานที่ กรุณาเพิ่มจำนวนผักและถั่ว""ดี ฉันสามารถทำตามคำสั่งของคุณ แต่ว่าจริง ๆ ครับ""ตื่นเต้น Raiheart-dono เคยอาหารแกรนด์ และกล่าวว่า เขาชอบกินคล้ายกับไพร่ที่ ฉันจะจำลองเขา""Uh เห็น...""โอ้ ใช่ นางเฮเลน คุณต้องมีการปัญหา ด้วยความเห็นแก่ตัวของฉันจนถึงเดี๋ยวนี้ ขอโทษ""Ehh ไม่ กล่าวคำไม่จำเป็น..."เฮเลนไม่สามารถให้ทันกับการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันของฉันในอักขระ และถูก panicking แม่ครัวที่นำสลัดดูเหมือนยังจะ มึนงง"ดีแล้ว ฉันให้ขอบคุณ กับพระเจ้า และนางเฮเลนที่ทำอาหารดังกล่าว"ฉันอธิษฐานครั้งแรกก่อนที่จะกินสลัดเริ่ม มันไม่ดีเลย แต่ฉัน frowned เกี่ยวกับวัตถุประสงค์"อ้อย ต้องการน้อยมาก – …… ไม่ ไม่ ผักมีรสชาติอร่อย แล้วกินผักมากขึ้นเช่นเดียวกับ Raiheart"หลังจากบ่น involuntarily ที่เฮเลนและแกลริงที่เธอ ฉันรีบยัดเองกับผัก หลังจากนั้น เมื่อเทียบกับจากฉันก่อน ฉันกินเป็นจำนวนมากเจียมเนื้อเจียมตัวของขนมปังและเนื้อสัตว์เพื่อทำอาหารหลังจากที่ให้การขอบคุณ และซ้ายห้องรับประทานอาหาร ดูเหมือนว่า มี ruckus ค่อนข้างในห้องครัว ดี ไม่ต้องสงสัย พวกเขากำลังคงพูดของฉันเปลี่ยนแปลงอักขระ ผมรู้สึกถึง gazes ของมหาดเล็กฉันทั้งหมดพวกเขาทำงานในคฤหาสน์ ดีพวกเขาคงได้ยินเรื่องราวจากคะนะ นี่คือแนวโน้มที่ดี ถ้าทุกคนได้ยินเรื่องราว มันจะช่วยฉันมากในการอธิบายตัวเองทุกครั้งผมกลับไปห้องพักเพื่อค้นหาหนังสืออื่น เธอควรมีมัน แต่นี้เรียงลำดับสิ่งที่ต้องการแสดงมีความหมายเพิ่มเติม พบหนังสือที่ฉันถูกมองหา และพลิกผ่านหน้าฉันคัดสรรบิตหลังจากมื้ออาหารของฉัน แม้ว่ากำลังสมบูรณ์เตรียมแล้ว มันเป็นมารยาทที่ดีเป็นเวลาเมื่อมันเกี่ยวกับเวลา ฉันมีความคิดฉับพลัน ฉันคิดว่า ฉันจะไม่ใช้อีกครั้ง แต่ฉันอาจเช่นใช้ "ที่" กับฉัน"ดี ลองไป"ผมทราบรอยดังนั้น แล้วไปที่ห้องของมิเชลล์"Marcel sama อยู่ชม ojou sama"รอยกังวานห้องของน้องสาวของฉัน และทราบเธอของเรา"ทุกอย่างพร้อม กรุณามา Marcel sama "แม่บ้านตอบจากภายในห้องพัก และรอยเปิดประตูในการตอบสนอง…… วิธีน่ารำคาญมันเป็นเพียงน้องชายแวะมาเยี่ยมน้องสาวของเขา แต่เนื่องจากที่นี่เอง ไม่สามารถให้การช่วยเหลือ"ยินดีต้อนรับ onii-sama"มิเชลต้อนรับฉัน ด้วยรอยยิ้มกว้าง เธอมีผมสีบลอนด์เรียบซิลค์เค่นและตาแดงเป็น เพราะเธอเป็น villainess ในอนาคต เธอมีตา tsurime แต่ที่ไม่เป็นเธอยังค่อนข้างสวยงาม อืมม นี้น้องสาวของฉันในที่สุดจะเปลี่ยนเป็น villainess ที่ชั่วร้ายกลางคืน และโคตรจะตกสู่เส้นทางของการทำลาย“…… สิ่งในโลกกำลังจะ รีบอัพแล้ว และเชิญ onii-sama ภายใน""ฉัน ฉันขอ ojou-sama กรุณามา Marcel sama "ที่อยู่ reproached แม่บ้านรีบดึงเก้าอี้ที่มากกว่าในการตื่น และเชิญผมในการ…… แฟร์ ๆ ฉันไม่คิดว่า ฉันจะมาสายนี้แล้วผมจริงคิดว่า ถ้ามิเชลพูดกับฉัน เธอจะเชิญผมตัวเองหรือบางสิ่งบางอย่างอยากจะตั้งเธอบนเส้นทางขวาลวก ๆ ไม่ปรากฏชัดเกินไป แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่า ผมอาจเป็นบิตเพิ่มเติมขอก้าวก่าย"เฮ มิเชลล์ เป็นเมืองหลวงอย่างไร? "น้องสาวของฉันได้ไปเยือนเมืองหลวงสัปดาห์ และรับเพียง"เมืองหลวงได้เหมือนเดิม ที่สำคัญ โปรดฟังฉัน onii-sama เจ้าชายเอ็ดเวิร์ดได้จริง ๆ ครับ"ไม่ทราบที่ทัศนคติของเธอ tsun มีต่อแม่ไป ฉัน น้องตอนนี้ทั้งหมดในโหมด dereในเกม มิเชลยังรักเจ้าชายดีที่สุดอับ มันเป็นภาระเฉพาะผู้และเพื่อสำหรับค่อนข้างบางเวลา ผมฟังน้อง พูด และเจ้าชายเอ็ดเวิร์ด"ครับมิเชล ฉันเข้าใจดีเอ็ดเวิร์ดเจ้าชายที่เป็นเช่นนี้ วันนี้ ฉันมาให้ขวัญเป็นขอแสดงความยินดีสำหรับการร่วมกัน""โอ้ อะไรมันอาจเป็น?"ผมเอาหนังสือรอยถูกจับ และส่งผ่านไปยังน้องยิ้ม ที่คิดเกี่ยวกับมัน บางทีมันจะได้ดีกว่าถ้าฉันห่อ"นี่คือตัวหนังสือ? ""ใช่ 'ตำนานของราชินี Lydianne'""Onii-sama คุณควรทราบว่า ผมได้หนังสือเล่มนี้ ขวา"รอยยิ้มของน้องก็เปลี่ยนเป็นตาเบื่อ"ใช่ ฉันรู้ว่าเรียบร้อย ไม่เกี่ยวกับหนังสือที่ต้องการให้ มีทัศนคติ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"โดยวิธีการที่มิเชลได้เสร็จเช้าแล้ว?" ผมถามรอยขณะที่ผมกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า. "ใช่เธอเพิ่งเสร็จสิ้นก่อนหน้านี้." "ผมเห็น กรุณาแจ้งให้สาวใช้ของนางรู้ว่าฉันจะไปเห็นเธอหลังจากที่ผมเสร็จสิ้นการรับประทานอาหาร. "" ผมเข้าใจ. "" จากนั้นขอไป. "ในครอบครัวดยุคAlderton ของทั้งครอบครัวเพียงรวบรวมสำหรับอาหารค่ำทุกคนกินอาหารเช้าและ อาหารกลางวันเมื่อใดก็ตามที่รู้สึกเช่นนั้น แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องที่แตกต่างกันสำหรับข้าราชการที่พวกเขามีห้องอาหารขนาดใหญ่และโต๊ะสำหรับทุกคน. แต่ anyways - "นี่คือจริงๆมาก ...... " มีก้อนขนาดใหญ่ของขนมปังสีขาวเนื้อบางอย่างที่ดูเหมือนบางประเภท ไก่ตันแฮมและไส้กรอกและแม้กระทั่งน้ำซุปที่มีเนื้อในนั้น ในการเปรียบเทียบมีผักเกือบจะไม่มี ทั้งหมดที่ฉันจะได้เห็นเป็นบางส่วนแครอทและหัวหอมในน้ำซุป ถ้าเป็นเช่นนี้แน่นอนมาร์เซลจะเป็นไขมันนี้เป็นข้อมูลที่ไม่ดีสำหรับสุขภาพของฉัน ตอนนี้ที่ผมได้ฟื้นความทรงจำของฉันฉันคิดว่านี่เป็นไม่ดีงาม แต่ในครั้งแรกที่มาร์เซลเป็นคนหนึ่งที่ถามว่าสำหรับประเภทของเมนูนี้ ที่เหมาะสมมีการใช้เป็นผัก แต่มันก็เป็นคลื่นที่บอกว่าจะพาพวกเขาออกมาเพราะเขาจะไม่กินพวกเขานะ. "รอยว่ามีผักใด ๆ ที่มีความพร้อมที่จะกินในห้องครัวโปรดบอกพวกเขาที่จะนำบางส่วน ออก นอกจากนี้โปรดโทรปรุงอาหารที่นี่สำหรับฉัน. "" ใช่ทันที. "เล็กๆ น้อย ๆ หลังจากที่รอยเดินออกไปที่ห้องครัว, แม่บ้านห้องครัวมาพร้อมกับจานสลัดพร้อมกับปรุงอาหารหัวหญิง." ...... Marcel-sama จะมีสิ่งผิดปกติกับอาหารเช้าของวันนี้? "ปรุงอาหารที่ดูเหมือนจะมองมาที่ผมอย่างใจจดใจจ่อ มาคิดว่ามันดูเหมือนว่าคลื่นจะบ่นเกี่ยวกับการปรุงอาหารจากเวลา สำหรับฉันฉันได้รับค่อนข้างปวดหัวจากทัศนคติหยิ่งของคลื่นที่มีต่อคนอื่น ๆ . "ไม่มันไม่เกี่ยวกับว่าวันนี้ โดยวิธีการที่สิ่งที่เป็นชื่อของคุณอีกครั้ง? "" ฉันชื่อเฮเลน. "เมื่อผมถามชื่อของเธอแสดงออกของเธอกลายเป็น. แม้เข้ม" กันแล้วนางเฮเลนจากนี้ไปฉันต้องการให้คุณเริ่มต้นที่จะเปลี่ยนเมนูของฉัน จากอาหารกลางวันของวันนี้ เริ่มต้นด้วยจำนวนเงินเพียงหนึ่งในสี่ของขนมปังและเนื้อสัตว์จะดี ในสถานที่โปรดเพิ่มจำนวนของผักและถั่ว. "" ดีฉันสามารถทำตามคำสั่งที่คุณ แต่คือว่าไม่เป็นไรจริงเหรอ? "" อ่า Raiheart ท่านองค์ไม่เคยมีอาหารที่ยิ่งใหญ่และจะมีการบอกว่าเขาชอบที่จะ กินสิ่งที่คล้ายกับไพร่ ฉันจะไปเลียนแบบเขา. "" เอ่อผมเห็น ...... "" โอ้ใช่นางเฮเลน คุณต้องได้รับทุกข์จากความเห็นแก่ตัวของฉันขึ้นจนถึงขณะนี้ ฉันขอโทษ. "" Ehh !? ไม่มีคำพูดดังกล่าวไม่จำเป็น ...... "Helen ไม่สามารถให้ทันกับการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันของฉันในตัวละครและตื่นตระหนก แม่บ้านห้องครัวที่นำสลัดยังดูเหมือนจะตะลึง. "ถ้าอย่างนั้นฉันให้ขอบคุณพระเจ้าเช่นเดียวกับนางเฮเลนที่ทำเช่นอาหาร." ผมภาวนาก่อนที่จะเริ่มต้นที่จะกินสลัด มันไม่เลวเลย แต่ผมขมวดคิ้วกับวัตถุประสงค์. "เฮ้ยมันต้องยิ่งไปน้อย! ……ไม่มีอะไร. ผักมีรสชาติอร่อย ผมต้องกินผักมากขึ้นเช่นเดียว Raiheart. "หลังจากที่ไม่ได้ตั้งใจที่บ่นเฮเลนและจ้องมองเธอฉันรีบยัดตัวเองกับผัก หลังจากนั้นเมื่อเทียบกับฉันจากก่อนที่ฉันกินเป็นจำนวนเงินที่เจียมเนื้อเจียมตัวมากของขนมปังและเนื้อสัตว์ที่จะเสร็จสิ้นการรับประทานอาหาร. หลังจากที่ผมขอบพระคุณฉันและออกจากห้องรับประทานอาหารมันก็ดูเหมือนว่ามีค่อนข้างสับสนวุ่นวายในห้องครัว ดีโดยไม่ต้องสงสัยพวกเขากำลังอาจจะพูดคุยเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงของฉันในตัวละคร ฉันรู้สึกว่าทุก gazes คนรับใช้ 'กับฉันที่พวกเขาทำงานอยู่ในคฤหาสน์ที่ดีที่พวกเขาอาจจะได้ยินแล้วเรื่องราวจาก Kana นี่คือแนวโน้มที่ดี ถ้าทุกคนได้ยินเรื่องนี้ก็จะช่วยฉันมากเวลาในการมีที่จะอธิบายตัวเองแต่ละคนและทุกเวลา. ผมกลับไปที่ห้องของฉันที่จะมองหาหนังสืออีกเล่มหนึ่ง เธอแล้วควรมี แต่เรียงลำดับของสิ่งนี้จะต้องนำเสนอให้มีความหมายมากขึ้น ผมพบว่าหนังสือเล่มนี้ผมกำลังมองหาและพลิกผ่านหน้าเว็บที่ผมวางบิตหลังมื้ออาหารของฉัน ถึงแม้ว่าผมกำลังเตรียมที่สมบูรณ์แล้วก็มารยาทที่ดีจะอยู่ในเวลา. เมื่อมันเป็นเรื่องของเวลาที่ฉันมีความคิดอย่างฉับพลัน ฉันคิดว่าฉันจะไม่ใช้อีกครั้ง แต่ผมเช่นกันอาจจะใช้ "ว่า" กับฉัน. "ดีขอไป." ฉันทราบรอยเช่นนั้นและเดินไปที่ห้องของมิเชลล์. "Marcel-sama อยู่ที่นี่เพื่อเยี่ยมชม ojou-sama "รอยเคาะห้องน้องสาวของฉันและบอกเธอของการเข้าชมของเรา." ทุกอย่างพร้อม กรุณามาในคลื่น-sama. "แม่บ้านตอบจากภายในห้องและรอยเปิดประตูในการตอบสนอง. ...... วิธีที่น่ารำคาญ. มันเป็นเพียงพี่ชายมาเยี่ยมน้องสาวของเขา แต่เนื่องจากเป็นที่กำหนดเองนี่มันไม่สามารถ จะช่วย. "ยินดีต้อนรับคุณ, Onii-sama." มิเชลได้รับการต้อนรับผมด้วยรอยยิ้มกว้าง เธอได้ไหมผมบลอนด์ได้อย่างราบรื่นและตาสีแดงเข้ม. มันเป็นเพราะเธอเป็นวิลาอนาคตเธอมีดวงตา tsurime แต่ที่ไม่ได้เป็นปัญหาในขณะที่เธอยังคงค่อนข้างความงาม อืมน้องสาวของฉันนี้ในที่สุดก็จะกลายเป็นความชั่วร้ายวิลาอุกอาจอย่างเต็มที่และจะตกไปสู่เส้นทางของการทำลาย. "...... บนโลกสิ่งที่คุณกำลังทำอยู่แล้วรีบขึ้นและเชิญ Onii-sama ภายใน." "ฉันฉัน ขอโทษ ojou-sama! กรุณามาในคลื่น-sama. "ที่ถูกเย้ยหยันสาวรีบดึงเก้าอี้ได้ในความหวาดกลัวและเชิญผมใน. ...... ชุนฉันไม่คิดว่าฉันจะเป็นช่วงปลายเดือนนี้แล้วฉันเป็นจริงคิดว่าถ้ามิเชลได้พูดคุยกับฉันเธอจะเชิญผมในตัวเองหรือสิ่งที่. ฉันอยากจะตั้งค่าของเธอบนเส้นทางที่ถูกลวกโดยไม่ต้องปรากฏเห็นได้ชัดเกินไป แต่ตอนนี้มันดูเหมือนว่าฉันอาจจะมีการรบกวนน้อยมากขึ้นอย่างมาก. "เฮ้มิเชลล์เป็นอย่างไร เมืองหลวง? "น้องสาวของฉันได้ไปเยี่ยมทุนในสัปดาห์ที่ผ่านมาและเพิ่งกลับมา." ทุนได้เหมือนกันเช่นเคย ที่สำคัญโปรดฟังฉัน, Onii-sama! เจ้าชายเอ็ดเวิร์ดเป็นที่ดีจริงๆ "ผมสงสัยว่าทัศนคติTsun เธอที่มีต่อสาวใช้ไปน้องสาวของฉันตอนนี้สมบูรณ์ในโหมดมี. ในเกมที่มิเชลยังรักเจ้าชายการจัดการที่ดี. แต่น่าเสียดายที่มันเป็นเพียงภาระให้กับบุคคลที่ ในคำถาม. และอื่น ๆ สำหรับค่อนข้างบางเวลาผมฟังน้องสาวของฉันพูดคุยและที่เกี่ยวกับเจ้าชายเอ็ดเวิร์ด. "มิเชลเอาล่ะผมเข้าใจเป็นอย่างดีว่าสิ่งที่เจ้าชายเอ็ดเวิร์ดเป็นเหมือนในขณะนี้ วันนี้ผมมาเพื่อให้คุณนำเสนอเป็นขอแสดงความยินดีสำหรับการมีส่วนร่วม. "" โอ้สิ่งที่มันอาจจะ !? "ผมเอาหนังสือที่รอยถูกจับและส่งมันไปให้น้องสาวยิ้มของฉัน ตอนนี้ที่ผมคิดเกี่ยวกับมันบางทีมันอาจจะได้รับดีกว่าถ้าผมห่อมัน. "นี่คือ? - หนังสือ" "ใช่ 'ตำนานสมเด็จพระราชินี Lydianne.'" "Onii-sama คุณควรรู้ว่าฉันมี หนังสือเล่มนี้ใช่มั้ย? "รอยยิ้มของน้องสาวของฉันอยู่ๆ ก็กลายเป็นรูปลักษณ์ของเบื่อได้." ใช่ฉันรู้ที่มีอยู่แล้ว มันไม่ได้เกี่ยวกับหนังสือเล่มที่ฉันต้องการที่จะให้มันเป็นทัศนคติ. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ว่าแต่ ได้ มิเชล อาหารเช้าที่ทำเสร็จแล้ว ? "

ฉันถาม รอย ในขณะที่ฉันกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่

" ใช่ เธอเสร็จก่อน "

" ผมเห็น กรุณาแจ้งให้แม่บ้าน เธอว่าผมจะไปเจอเธอหลังจากที่ฉันกินเสร็จ . . . "

" ผมเข้าใจ "

" งั้นไปกันเถอะ "

ในดยุคลเดอร์ตัน ครอบครัว ทั้งครอบครัวเพียงรวบรวมสำหรับอาหารเย็นทุกคนต้องกินอาหารเช้าและอาหารกลางวัน เมื่อใดก็ตามที่พวกเขารู้สึกเช่นนั้น แน่นอน มันแตกต่างกันสำหรับข้าราชการ มีห้องทานอาหารขนาดใหญ่ และโต๊ะสำหรับทุกคน

แต่ยังไง )

" นี่มันเยอะจริงๆ . . . . . . . "

มีขนาดใหญ่ก้อนขนมปังขาวเนื้อบาง ที่เหมือนบางชนิดของนก , ตันของแฮม และไส้กรอก และ แม้แต่ซุปมีเนื้อในมัน ในการเปรียบเทียบมีเกือบจะไม่มีผัก ทั้งหมดผมเห็นมีแครอทและหัวหอมในซุป ถ้ามันเป็นแบบนี้ แน่นอน มาร์เซล จะอ้วน ทั้งหมดนี้ไม่ดีต่อสุขภาพ ตอนนี้ฉันความทรงจำหาย ฉันว่ามันค่อนข้างแย่ แต่ในตอนแรกมาเป็นคนถามของเมนูชนิดนี้ ใช่ มีการใช้เป็นผักแต่มันก็มาบอกว่าให้เอามันออก เพราะเขาไม่กินมันอยู่ดี

" รอย ถ้ามีผักใด ๆที่พร้อมที่จะกิน ในครัว ช่วยบอกให้เขาเอาออก นอกจากนี้โปรดโทรแม่ครัวที่นี่สำหรับฉัน . "

" ทันทีเลยค่ะ "

เล็กน้อยหลังจาก รอย ไปครัว แม่บ้าน ครัว มาถึงกับจานสลัดพร้อมกับแม่ครัวหัวหญิง

" . . . . . . . มาร์เซล ซามะ มีบางอย่างผิดปกติกับอาหารเช้าของวันนี้ "

พ่อครัวที่ดูเหมือนจะมองผมอย่างบ้าคลั่ง มาคิดว่ามัน , มาร์เซล ดูเหมือนว่าจะบ่นเกี่ยวกับการทำอาหารจากเวลา สำหรับผมแล้ว ผมจะปวดหัวทีเดียวจาก มาร์เซล หยิ่งทัศนคติที่มีต่อคนอื่น ๆ .

" ไม่ ไม่ใช่วันนี้ ว่าแต่ นายชื่ออะไรแล้วนะ ? "

" ฉันชื่อเฮเลน .

เมื่อผมถามชื่อเธอ สีหน้าของเธอก็ยิ่งเข้ม

" งั้นนางเฮเลน จากนี้ไป ผมต้องการให้คุณเปลี่ยนเมนูของฉัน ตั้งแต่เที่ยงของวันนี้ เริ่มต้นด้วยเงินเพียง 1 ใน 4 ของขนมปังและเนื้อจะดี ในสถานที่ ช่วยเพิ่มจำนวนของผักและถั่ว . "

" เอ่อ ผมทำตามที่ท่านสั่ง แต่มันเป็นแบบนั้นจริงๆนะ "

" อ๊าาาาraiheart ท่านไม่เคยมีมื้อใหญ่ และก็บอกว่าเขาชอบที่จะกินสิ่งที่คล้ายคลึงกับสามัญชน ผมจะเลียนแบบเขา . "

" เอ่อ . . . ข้าเห็น . . . . . . . "

" โอ้ ใช่ คุณเฮเลน คุณต้องได้รับทุกข์โดยความเห็นแก่ตัวของฉันจนถึงตอนนี้ ฉันขอโทษ . . . "

" เอ๋ ! ? ไม่ คำพูดที่ไม่จําเป็น . . . . . . . "

เฮเลนไม่สามารถให้ทันกับการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันในตัวละคร และตื่นตระหนกครัวแม่บ้านที่นำสลัดยังดูเหมือนจะงง

" งั้น ผมขอขอบคุณพระเจ้า รวมทั้งนางเฮเลนที่ทำอาหาร "

ฉันสวดมนต์ก่อนเริ่มกิน สลัด มันไม่ได้เลวร้ายเลย แต่ผมขมวดคิ้วอย่างตั้งใจ

" เฮ้ย มันต้อง–เพิ่ม . . . . . . . เปล่า ไม่มีอะไร ผักแสนอร่อย ฉันต้องกินผักเยอะๆ เหมือน raiheart

"หลังจากรัวบ่นที่เฮเลนและจ้องมองเธอ ผมรีบยัดเองกับผัก หลังจากนั้น เมื่อเทียบกับผมก่อน ผมกินเงินเจียมเนื้อเจียมตัวมากของขนมปังและเนื้อสัตว์เพื่อเสร็จสิ้นอาหาร

หลังจากที่ฉันให้ขอบคุณและออกจากห้องอาหาร ดูเหมือนจะวุ่นวายอยู่ในครัว เอ่อ ไม่ต้องสงสัย พวกเขาก็อาจจะพูดถึงการเปลี่ยนแปลงในตัวละครฉันรู้สึกว่าทั้งหมดของคนใช้สายการบิน ฉันเป็นพวกเขาทำงานในคฤหาสน์ พวกเขาคงได้ยินเรื่องราวจากคานะ นี้เป็นแนวโน้มที่ดี ถ้าทุกคนได้ยินเรื่องราว มันบันทึกฉันมากเวลาที่ต้องอธิบายตัวเองทุกครั้ง

ผมกลับไปที่ห้องของผมเพื่อหาหนังสือเล่มอื่น เธอควรจะได้มันแต่เรื่องแบบนี้ ต้องนำเสนอให้มีความหมายมากขึ้น ฉันพบหนังสือที่ผมตามหา และพลิกผ่านหน้าฉัน rested เล็กน้อยหลังจากที่อาหารของฉัน ถึงแม้ว่าฉันจะเตรียมอย่างสมบูรณ์แล้ว มันเป็นมารยาทที่ดี ตรงต่อเวลา

เมื่อมันเป็นเกี่ยวกับเวลาที่จู่ๆผมก็นึกว่า ฉันคิดว่าฉันคงไม่ใช้อีก แต่ผมก็ต้องเอา " มัน " กับผม

" งั้นไปกันเถอะ

"ผมแจ้งรอยแล้ว และไปที่ห้องของมิเชล

" มาร์เซล ท่านมาเพื่อเยี่ยมคุณหนูซามะ "

รอยเคาะประตูห้องน้องสาวของฉันและบอกเธอจากการเยี่ยมชมของเรา

" ทุกอย่างพร้อมแล้ว โปรดเข้ามา มาร์เซล ซามะ "

แม่บ้านตอบจากภายในห้อง และ รอย เปิดประตูในการตอบสนอง .

. . . . . . . น่ารำคาญ

แค่พี่แวะมาเยี่ยมน้องสาวแต่ในเมื่อมันเองนี่ช่วยไม่ได้

" ยินดีต้อนรับ โอนี่ซามะ "

มิเชลต้อนรับผมด้วยรอยยิ้มกว้างๆ . เธอได้ไหมผมบลอนด์เรียบและดวงตาสีแดงเข้ม

มันเป็นเพราะนางเป็น villainess ในอนาคต เธอได้ tsurime ตา แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาที่เธอยังค่อนข้างสวย อืม นี่น้องสาวฉัน ในที่สุดจะกลายเป็น villainess ร้ายแปลกๆด้วยและจะเสียตกสู่หนทางแห่งหายนะ

" . . . . . . . คุณกำลังทำอะไร เร็วเข้า พร้อมแล้วเชิญโอนี่ซามะเข้ามา "

" ฉัน ขอโทษคุณหนูซามะ ! โปรดเข้ามา มาร์เซล ซามะ "

ที่ถูกตำหนิ แม่บ้านรีบดึงเก้าอี้ไปในความหวาดกลัวและเชิญ . . .

. . . . . . . ข้าไม่คิดว่าจะเป็นขนาดนี้แล้วเหรอ

ผมกำลังคิดว่าถ้ามิเชลพูดกับฉัน เธอจะชวนฉันเข้าไปเองหรืออะไร

อยากให้เธอ บนเส้นทางที่ถูกต้องได้โดยไม่ปรากฏชัดเกินไป แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่า ฉันอาจจะต้องรบกวนขอหน่อย

" เฮ้ มิเชล เมืองหลวงเป็นไงบ้าง ? "

พี่เคยเข้าเมืองหลวง เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว และเพิ่งกลับมา

" หลวงเหมือนเดิมที่สำคัญ กรุณาฟังผม โอนี่ซามะ ! เจ้าฟ้าชายเอ็ดเวิร์ดมันเยี่ยมจริงๆ "

ฉันว่าเธอทีซันทัศนคติของแม่บ้านไป น้องสาวผมตอนนี้เลยอยู่ในโหมดเดเระ

ในเกม มิเชลยังรักเจ้าชายมาก

แต่มันเป็นภาระของบุคคลในคำถาม

ดังนั้นสำหรับค่อนข้างบางเวลา ฉันฟัง หาพี่สาวคุยเรื่อง

เจ้าชายเอ็ดเวิร์ด" เอาล่ะมิเชล ผมเข้าใจดีว่า เจ้าชาย เอ็ดเวิร์ด เหมือนตอนนี้ วันนี้ผมมาเสนอ เช่น ดีใจด้วยนะที่เป็นธุระให้ "

" โอ้ มันคืออะไร ! "

ฉันเอาหนังสือที่ถืออยู่ผ่านมันและรอยยิ้ม พี่สาวของฉัน ตอนนี้ที่ผมคิดเกี่ยวกับมัน บางทีมันอาจจะดีกว่าถ้าฉันห่อมัน

" นี่คือหนังสือ "

" ครับ' ตำนานของราชินี lydianne ' "

" โอนี่ซามะ คุณควรทราบว่า ผมมีหนังสือเล่มนี้แล้วใช่มั้ย ? "

พี่สาวยิ้มก็กลายเป็นดูเบื่อ

" ใช่ ฉันรู้แล้ว มันไม่ได้เกี่ยวกับหนังสือที่ฉันต้องการให้มันเป็นทัศนคติที่ " .