When we mention the eastern, middle or western regions of China, the corresponding
provinces or cities are as follows (Fig. 1.1). Eastern region: Liaoning,
Hebei, Beijing, Tianjin, Shandong, Jiangsu, Shanghai, Zhejiang, Fujian, Guangxi.
Middle region: Helongjiang, Jilin, Shanxi, Henan, Hubei, Hunan, Anhui.
Western region: Inner Mongolia, Guangxi, Sichuan, Chongqing, Guizhou,
Yunnan, Tibet, Shannxi, Gansu, Ningxia, Qinghai, Xinjiang.
Generally, both the economy as well as logistics are more developed in the east,
followed by the middle region, and least developed in the west
เมื่อเราพูดถึง ตะวันออก กลาง และตะวันตกภูมิภาคของประเทศจีน จังหวัดเดียวกัน
หรือเมืองมีดังนี้ ( รูปที่ 1.1 ) ภาคตะวันออก : Liaoning ,
Hebei , ปักกิ่ง , เทียนจิน , Shandong , Jiangsu , Shanghai , Zhejiang , Fujian , กวางสี .
ภาคกลาง helongjiang , จี๋หลิน , Shanxi , เหอหนาน , หูเป่ย , หูหนาน , Anhui .
ภูมิภาคตะวันตก : มองโกเลีย , จีน , เสฉวน , ฉงชิ่ง , กุ้ยโจว
ยูนนาน ทิเบตฉ่านซีกานซู ชิงไห่ , Ningxia , Xinjiang .
โดยทั่วไป ทั้ง เศรษฐกิจ ตลอดจนมีการพัฒนาโลจิสติกส์ในภาคตะวันออก
ตามด้วยภาคกลาง และพัฒนาน้อยในตะวันตก
การแปล กรุณารอสักครู่..
