ฃusing R (The R foundation for stat

ฃusing R (The R foundation for statistical computing, v. 3.1.1).
Goodness-of-fit was evaluated by means of the determination coefficients
(R2) and the corresponding p-values.
3. Results and discussion
3.1. Decontamination of pineapple surface by UV-C light
Total viable count, yeasts, moulds, Enterobacteriaceae and lactic
acid bacteria of control samples (Table 1) were in the same
magnitude range of fresh-cut pineapple reported in the literature
(Montero-Calderόn, Rojas-Graü, & Martín-Belloso, 2008). Microflora
of fresh-cut pineapple was mainly represented by yeasts,
moulds and Enterobacteriaceae. These microorganisms have been
previously reported as typical contaminants of most fruit derivatives
(Raybaudi-Massilia, Mosqueda-Melgar, Soliva-Fortuny &
Olga Martín-Belloso, 2009). Lactic acid bacteria were also shown to
be common contaminants of fresh-cut fruit (Gil & Allende, 2012;
Nguyen-The & Carlin, 1994) but, in our experimental conditions,
they resulted below the detection limit. Counts presented a high
variability probably due to the non-homogenous contamination of
the fruit tissue (Table 1). Pineapple sticks, collected after 30 min
cutting operations, were exposed to 200 J/m2 UV-C light and submitted
to microbiological analyses (Table 1). The treatment reduced
Enterobacteriaceae below the detection limit (5 CFU/g, 0.7 Log CFU/
g). On the contrary, UV-C light did not significantly affect total
viable bacteria, yeast and mould counts. This result confirms the
higher sensitivity of bacteria to UV-C light as compared to fungi
(Koutchma, 2009). An average value of 1e2 logarithmic reductions
in microbial populations has been reported following UV-C light
treatment (1200e4800 J/m2) of fresh-cut fruits with a smooth
surface such as apple and melon (Art
es-Hernandez, Robles, Gόmez,
Thomas-Callejas, & Art
es, 2010; Fonseca & Rushing, 2006; Manzocco,
Da Pieve, Bertolini, Bartolomeoli, Maifreni, Vianello & Nicoli,
2011; Manzocco, Da Pieve, & Maifreni, 2011; Manzocco & Nicoli,
2015). Pineapple stick surface is actually characterised by a typical
roughness due to the association of multiple fruitlets, which can
internally trap microorganisms during fruit development
(Rohrbach & Johnson, 2003). Microflora can thus be shadowed in
hidden nests that are not reached by UV-C light. This would explain
the absence of a clear decontamination effect in UV-C light treated
fresh-cut pineapple (Table 1) as compared to other fresh-cut
derivatives.
To evaluate if the decontamination effect of UV-C light can be
improved by increasing the fluence of the radiation, samples were
submitted to UV-C light up to 4800 J/m2 and analysed for yeast and
mould counts. The attention was focused on these microorganisms
since their growth has been reported as the limiting factor for
fresh-cut pineapple shelf life (Chonhenchob, Chantarasomboon, &
Singh, 2007; Raybaudi-Massilia, Mosqueda-Melgar, Soliva-
Fortuny, & Martín-Belloso, 2009). Collected data (Table 2) showed
large standard deviations in yeast counts that were reasonably the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฃusing R (R พื้นฐานสำหรับสถิติคอมพิวเตอร์ v. 3.1.1)รับการประเมินโดยวิธีวัดค่าสัมประสิทธิ์ความดีพอ(R2) และ ค่า p เกี่ยวข้อง3. ผล และการอภิปราย3.1. decontamination สับปะรดผิวจากแสง UV-Cรวมจำนวนได้ yeasts แม่ พิมพ์ Enterobacteriaceae และ lacticแบคทีเรียกรดตัวอย่างควบคุม (ตารางที่ 1) อยู่เหมือนกันช่วงขนาดของสับปะรดตัดรายงานในวรรณคดี(Montero Calderόn, Rojas Graü และ Martín Belloso, 2008) จุลินทรีย์ของสับปะรดตัดเป็นส่วนใหญ่ได้รับแสดง โดย yeastsแม่พิมพ์และ Enterobacteriaceae จุลินทรีย์เหล่านี้ได้ก่อนหน้านี้ มีรายงานเป็นสิ่งปลอมปนทั่วไปส่วนใหญ่ผลไม้อนุพันธ์(Raybaudi-รื่นเริง ระยะทาง Mosqueda, Soliva ตูนิและโอลกา Martín Belloso, 2009) แบคทีเรียกรดแลคติยังแสดงให้เห็นมีสิ่งปลอมปนทั่วไปผลไม้ตัด (กิลและอัลเลนเด 2012Nguyen-The และคาร์ล 1994) แต่ เงื่อนไขในการทดลองของเราพวกเขาส่งผลให้ต่ำกว่าขีดจำกัดการตรวจจับ แสดงจำนวนสูงความแปรปรวนอาจเนื่องจากการปนเปื้อนที่ไม่เป็นเนื้อเดียวกันของเนื้อเยื่อผลไม้ (ตารางที่ 1) เก็บสับปะรดไม้ หลังจาก 30 นาทีการตัด โดน 200 J/m2 ยูแสง และส่งการวิเคราะห์ทางจุลชีววิทยา (ตารางที่ 1) การรักษาที่ลดลงEnterobacteriaceae ต่ำกว่าขีดจำกัดการตรวจจับ (อาหรับ 5/g, 0.7 บันทึกอาหรับ /กรัม) . การ์ตูน แสง UV-C ได้มากผลรวมการนับจำนวนได้แบคทีเรีย ยีสต์ และเชื้อ ยืนยันผลการความไวแสงสูงของแบคทีเรียยูแสงเมื่อเทียบกับเชื้อรา(Koutchma, 2009) ค่าเฉลี่ยของการลด 1e2 ลอการิทึมในประชากรจุลินทรีย์มีการรายงานต่อแสง UV-Cการรักษา (1200e4800 J/m2) ของผลไม้ตัดกับเรียบพื้นผิวเช่นแอปเปิ้ลและแตงโม (ศิลปะเอส-นานเดซ โรเบิล GόmezThomas Callejas และศิลปะ es, 2010 Fonseca และวิ่ง 2006 Manzoccoเพีย เวดา Bertolini, Bartolomeoli, Maifreni, Vianello และ Nicoli2011 Manzocco เพีย เวดา และ Maifreni, 2011 Manzocco & Nicoli2015) . พื้นผิวไม้สับปะรดมีจริง ๆ ลักษณะเป็นความหยาบเนื่องจากสมาคม fruitlets หลาย ซึ่งสามารถภายในกับดักจุลินทรีย์ในระหว่างการพัฒนาผลไม้(Rohrbach & Johnson, 2003) จุลินทรีย์สามารถจึงแรเงาในรังที่ซ่อนอยู่ที่ไม่ถึงจากแสง UV-C นี้จะอธิบายถือว่าขาดผลชัดเจน decontamination แสงยูสับปะรดตัด (ตารางที่ 1) เมื่อเทียบกับการตัดอื่น ๆตราสารอนุพันธ์การประเมินถ้าผล decontamination แสง UV-C ได้ตัวอย่างที่ดีขึ้น โดยการเพิ่ม fluence ของรังสี ถูกส่งแสง UV-C ถึง 4800 J/m2 และวิเคราะห์สำหรับยีสต์ และแม่พิมพ์จำนวน ความสนใจเน้นจุลินทรีย์เหล่านี้ตั้งแต่มีการรายงานการเจริญเติบโตเป็นปัจจัยจำกัดสำหรับอายุการตัดสับปะรด (Chonhenchob สมบูรณ์ และสิงห์ 2007 Raybaudi-รื่นเริง ระยะทาง Mosqueda, Soliva-สถานที่ท่องเที่ยว และ Martín Belloso, 2009) รวบรวมข้อมูล (ตารางที่ 2) พบว่าค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานขนาดใหญ่ในจำนวนยีสต์ที่มีความสมเหตุสมผล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฃใช้ R (อารากฐานสำหรับการคำนวณทางสถิติ v. 3.1.1).
ความดีของพอดีถูกประเมินโดยวิธีการของค่าสัมประสิทธิ์การตัดสินใจ
(R2) และสอดคล้องกับค่า P-.
3 ผลการค้นหาและการอภิปราย
3.1 การปนเปื้อนของพื้นผิวสับปะรดด้วยแสง UV-C
นับรวมที่ทำงานได้ยีสต์เชื้อรา Enterobacteriaceae และแลคติก
กรดแบคทีเรียตัวอย่างการควบคุม (ตารางที่ 1) อยู่ในเดียวกัน
ช่วงขนาดของสดตัดสับปะรดรายงานในวรรณคดี
(Montero-Calderόn, Rojas -Graüและมาร์ติน Belloso 2008) จุลินทรีย์
ของสดตัดสับปะรดเป็นตัวแทนส่วนใหญ่โดยยีสต์
เชื้อราและ Enterobacteriaceae จุลินทรีย์เหล่านี้ได้รับ
รายงานก่อนหน้านี้เป็นสารปนเปื้อนมากที่สุดโดยทั่วไปของสัญญาซื้อขายล่วงหน้าผลไม้
(Raybaudi-เลีย, Mosqueda-Melgar, Soliva-Fortuny และ
Olga Martin-Belloso 2009) แบคทีเรียกรดแลคติกยังมีการแสดงที่
จะมีสารปนเปื้อนที่พบบ่อยของผลไม้สดตัด (กิลและอัลเลน, 2012;
เหงียน-The & คาร์ล 1994) แต่ในเงื่อนไขการทดลองของเรา
พวกเขาส่งผลให้ต่ำกว่าขีด จำกัด การตรวจสอบ เคานต์นำเสนอสูง
แปรปรวนอาจเนื่องมาจากการปนเปื้อนที่ไม่เป็นเนื้อเดียวกันของ
เนื้อเยื่อผลไม้ (ตารางที่ 1) สับปะรดแท่งเก็บหลังจาก 30 นาที
การตัดได้สัมผัสถึง 200 J / m2 แสง UV-C และส่ง
ไปวิเคราะห์ทางจุลชีววิทยา (ตารางที่ 1) การรักษาลดลง
Enterobacteriaceae ต่ำกว่าขีด จำกัด การตรวจสอบ (5 CFU / g 0.7 log CFU /
g) ในทางตรงกันข้ามกับแสงยูวี-C ไม่ได้ส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญรวม
แบคทีเรียทำงานได้ยีสต์และเชื้อรา ผลที่ได้นี้ยืนยัน
ความไวแสงที่สูงขึ้นของแบคทีเรียกับแสงยูวี-C เมื่อเทียบกับเชื้อรา
(Koutchma 2009) ค่าเฉลี่ยของการลดลอการิทึม 1e2
ในประชากรจุลินทรีย์ที่ได้รับการรายงานต่อไปนี้แสง UV-C
รักษา (1200e4800 J / m2) ของผลไม้สดตัดกับผิวเรียบ
ผิวเช่นแอปเปิ้ลและแตงโม (ศิลปะ? ES-Hernandez, โรเบิลส์Gόmez,
? Thomas-Callejas, และศิลปะ ES 2010; Fonseca และวิ่ง 2006 Manzocco,
ดา Pieve, Bertolini, Bartolomeoli, Maifreni, Vianello & Nicoli,
2011; Manzocco ดา Pieve และ Maifreni 2011; Manzocco & Nicoli,
2015) . พื้นผิวสับปะรดติดเป็นลักษณะจริงโดยทั่วไป
ความขรุขระเนื่องจากความสัมพันธ์ของ fruitlets หลายซึ่งสามารถ
ภายในดักจุลินทรีย์ในระหว่างการพัฒนาผลไม้
(Rohrbach & Johnson, 2003) จุลินทรีย์ที่สามารถทำให้เงาใน
รังที่ซ่อนอยู่ที่ไม่ถึงโดยแสงยูวี-C นี้จะอธิบาย
กรณีที่ไม่มีผลต่อการปนเปื้อนที่ชัดเจนในที่มีแสง UV-C ได้รับการรักษา
สับปะรดสดตัด (ตารางที่ 1) เมื่อเทียบกับอื่น ๆ สดตัด
อนุพันธ์.
เพื่อประเมินว่าผลกระทบที่เกิดการปนเปื้อนของแสง UV-C สามารถ
ปรับปรุงให้ดีขึ้นโดยการเพิ่ม fluence ของรังสีตัวอย่างที่ถูก
ส่งไปยังแสงยูวี-C ถึง 4800 J / m2 และวิเคราะห์ยีสต์และ
รา ความสนใจกำลังจดจ่ออยู่กับจุลินทรีย์เหล่านี้
ตั้งแต่การเจริญเติบโตของพวกเขาได้รับรายงานว่าเป็นปัจจัย จำกัด สำหรับ
สดตัดชีวิตสับปะรดชั้น (Chonhenchob, Chantarasomboon &
ซิงห์ 2007 Raybaudi-เลีย, Mosqueda-Melgar, Soliva-
Fortuny และมาร์ติน Belloso 2009) ข้อมูลที่เก็บรวบรวม (ตารางที่ 2) พบว่า
ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานขนาดใหญ่ในข้อหายีสต์ที่มีความสมเหตุสมผล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฃใช้ R ( R ) สำหรับการคำนวณสถิติ V 3.1.1 )ความสอดคล้องถูกประเมินโดยใช้การหาค่าสัมประสิทธิ์( R2 ) และที่ p-values .3 . ผลและการอภิปราย3.1 . การลดการปนเปื้อนของพื้นผิวโดยรังสียูวี ซีไลท์ สับปะรดรวมได้นับ , ยีสต์ , เชื้อรา , ผิดเพี้ยน และแลคติกกรดแบคทีเรียตัวอย่างควบคุม ( ตารางที่ 1 ) อยู่เหมือนกันขนาดช่วงสดหั่นสับปะรดรายงานในวรรณคดี( มอนเทโร่ คาลเดอร์ό N โรฮาส gra ü & Mart í n-belloso , 2008 ) ไมโครสับปะรดตัดสดส่วนใหญ่แสดงโดยยีสต์แม่พิมพ์และผิดเพี้ยน . จุลินทรีย์เหล่านี้ได้รับรายงานว่า ก่อนหน้านี้เป็นสารปนเปื้อนทั่วไปสำหรับผลไม้มากที่สุด( raybaudi ซิลล่า mosqueda เมลการ์ soliva fortuny & , ,Olga Mart í n-belloso , 2009 ) แบคทีเรียกรดแล็กติกยังแสดงถึงเป็นสารปนเปื้อนที่พบโดยทั่วไปของไม้ตัดสด ( กิล & Allende , 2012 ;เหงียน & Carlin , 1994 ) แต่ในเงื่อนไขการทดลองของเราพวกเขาทำให้ต่ำกว่าขีดจำกัด . นับเสนอสูงซึ่งอาจจะเนื่องจากการปนเปื้อนบนเนื้อเดียวผลไม้เนื้อเยื่อ ( ตารางที่ 1 ) แท่งสับปะรดเก็บหลังจาก 30 นาทีตัดการเปิดรับ 200 J / m2 แสงรังสียูวี ซี และส่งเพื่อวิเคราะห์ทางจุลชีววิทยา ( ตารางที่ 1 ) การรักษาลดลงผิดเพี้ยนต่ำกว่าขีดจำกัด ( 5 CFU / g , 0.7 log CFU /กรัม ) ในทางตรงกันข้าม รังสียูวี ซีไม่มีผลต่อแสงทั้งหมดได้แบคทีเรีย ยีสต์ และนับแบบ ผลที่ได้นี้ ยืนยันว่าความไวสูงของแบคทีเรียกับรังสียูวี ซีเบาเมื่อเทียบกับรา( koutchma , 2009 ) เป็นค่าเฉลี่ยของการ 1e2 ลอการิทึมในกลุ่มประชากรจุลินทรีย์ที่ได้รายงานต่อรังสียูวี ซีไลท์การรักษา ( 1200e4800 J / m2 ) ผลไม้สดตัดกับเรียบพื้นผิวเช่นแอปเปิ้ลและแตงโม ( Artes เฮอร์นันเดซ โรเบิลส์ , G ό แมสโทมัส callejas & ศิลปะ 2010 ; & วิ่ง manzocco ฟอนเซก้า , 2006 ; ,ดา ปิเ ว bertolini bartolomeoli maifreni , , , vianello นิโคลิ , & ,2011 ; manzocco ดา ปิเ ว และ maifreni 2011 ; manzocco นิโคลิ & ,2015 ) พื้นผิวไม้ สับปะรดเป็นลักษณะโดยทั่วไปขรุขระเนื่องจากสมาคมหลาย fruitlets ซึ่งสามารถภายในกับดักจุลินทรีย์ระหว่างการพัฒนาของผล( รอร์บัก & จอห์นสัน , 2003 ) จุลินทรีย์จึงเป็นเงาในรังที่ซ่อนอยู่ที่ไม่ถึงโดยรังสียูวี ซีไลท์ นี้จะอธิบายการล้างสารพิษต่อรังสียูวี ซีแสงรักษาสับปะรดตัดสด ( ตารางที่ 1 ) โดยเปรียบเทียบกับอื่น ๆตัดสดสัญญาซื้อขายล่วงหน้าเพื่อประเมินว่า decontamination ผลกระทบของรังสียูวี ซีไลท์ สามารถปรับปรุงโดยการเพิ่มจำนวน fluence ของรังสีส่งแสงรังสียูวี ซีถึง 4800 J / m2 และจำนวนยีสต์และนับแบบ ความสนใจมุ่งเน้นไปที่จุลินทรีย์เหล่านี้เนื่องจากการเจริญเติบโตของพวกเขาได้ถูกรายงานว่าเป็นปัจจัยจำกัดสดหั่นสับปะรดอายุ ( chonhenchob chantarasomboon , และ ,ซิงห์ , 2007 ; raybaudi ซิลล่า mosqueda เมลการ์ soliva - , ,fortuny & Mart í n-belloso , 2009 ) เก็บรวบรวมข้อมูล ( ตารางที่ 2 ) แสดงขนาดใหญ่ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานในยีสต์ที่เหมาะสมใน .