Numerous studies identify the risks

Numerous studies identify the risks and burdens of evacuating transit dependent individuals (see Laws, 2006; Litman, 2006; Renne et al., 2008; Wolshon, 2005a). However, most emergency management plans rely on cars and auto-oriented evacuations, inadequately
addressing the needs of a large portion of the population (Renne et al., 2008). Individuals who choose not to drive or lack access to a vehicle are referred to as the carless population (Hess and Gotham, 2007). Again, “special needs” people who are living in institutions require alternative arrangements (Law, 2006). But many cities do not have adequate supply of buses to move all
low-mobility evacuees (Wolshon, 2005a). It is estimated that approximately 250,000 residents of New Orleans (not including tourists or “special needs” populations) had no means of private transportation, which significantly exceeded the capacity of available bus fleet. Therefore, it is important to assess the needs of the carless population and provide specific guidelines in evacuation plans regarding how to match sudden demands during extreme events.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลายการศึกษาระบุความเสี่ยง และภาระของ evacuating ส่งต่อบุคคลผู้อยู่ในอุปการะ (ดูกฎหมาย 2006 Litman, 2006 Renne et al., 2008 Wolshon, 2005a) อย่างไรก็ตาม แผนการจัดการฉุกเฉินส่วนใหญ่พึ่งพารถยนต์และมุ่งเน้นรถยนต์ evacuations, inadequatelyกำหนดความต้องการของส่วนใหญ่ของประชากร (Renne et al., 2008) เป็นผู้ที่เลือกไม่เข้าไดรฟ์หรือขาดรถอย่างเป็นประชากร carless (Hess และท้อง 2007) อีก "ความต้องการพิเศษ" คนที่อาศัยอยู่ในสถาบันต้องการการจัดการอื่น (กฎหมาย 2006) แต่หลายเมืองไม่มีการจัดหาพอรถการย้ายทั้งหมดอพยพเคลื่อนต่ำ (Wolshon, 2005a) มีประเมินว่า ชาวนิวออร์ลีนส์ (ไม่รวมนักท่องเที่ยวหรือ "ความต้องการพิเศษ" ประชากร) ประมาณ 250000 มีหมายถึงไม่มีพาหนะส่วนตัว ซึ่งมากเกินกำลังการผลิตของรถเรือ ดังนั้น จึงเป็นสิ่งสำคัญในการประเมินความต้องการของประชากร carless และให้คำแนะนำที่ระบุในแผนอพยพเกี่ยวกับวิธีให้ตรงกับความต้องการอย่างฉับพลันในระหว่างเหตุการณ์มาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาหลายชิ้นระบุความเสี่ยงและภาระของประชาชนอพยพขึ้นอยู่กับการขนส่ง (ดูกฎหมาย, 2006; Litman, 2006;. Renne, et al, 2008; Wolshon, 2005a) แต่ส่วนใหญ่แผนจัดการเหตุฉุกเฉินพึ่งพารถยนต์และพึ้รถยนต์เชิงเพียงพอ
ตอบสนองความต้องการของส่วนใหญ่ของประชากร (Renne et al., 2008) บุคคลที่เลือกที่จะไม่ขับรถหรือขาดการเข้าถึงยานพาหนะที่เรียกว่าประชากร Carless (เฮสส์และ Gotham 2007) อีกครั้ง "ความต้องการพิเศษ" คนที่อาศัยอยู่ในสถาบันการศึกษาจำเป็นต้องมีการจัดเตรียมทางเลือก (กฎหมาย 2006) แต่หลาย ๆ เมืองไม่ได้มีอุปทานเพียงพอของรถโดยสารที่จะย้ายทั้งหมด
อพยพต่ำการเคลื่อนไหว (Wolshon, 2005a) มันเป็นที่คาดว่าประมาณ 250,000 อาศัยอยู่ในนิวออร์ (ไม่รวมนักท่องเที่ยวหรือ "ความต้องการพิเศษ" ประชากร) ไม่ได้มีวิธีการขนส่งเอกชนซึ่งมีนัยสำคัญเกินความจุของรถแท๊กซี่ที่มีอยู่ ดังนั้นจึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะประเมินความต้องการของประชากร Carless และให้แนวทางที่เฉพาะเจาะจงในการวางแผนการอพยพเกี่ยวกับวิธีการเพื่อให้ตรงกับความต้องการอย่างฉับพลันในช่วงเหตุการณ์ที่รุนแรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษามากมายระบุความเสี่ยงและภาระของแต่ละบุคคลขึ้นอยู่กับอพยพผ่าน ( ดูกฎหมาย , 2006 ; litman , 2006 ; เรน et al . , 2008 ; wolshon , 2005a ) อย่างไรก็ตาม แผนการจัดการฉุกเฉินส่วนใหญ่พึ่งพารถยนต์และรถยนต์ที่มุ่งเน้นการตอบสนองความต้องการที่ไม่เพียงพอที่จะอพยพ
, ของส่วนใหญ่ของประชากร ( เรน et al . , 2008 )บุคคลที่เลือกที่จะไม่ขับ หรือขาดการเข้าถึงยานพาหนะจะเรียกว่าประชากร ( และ carless เฮสส์ Gotham , 2007 ) อีกครั้ง , " ความพิเศษ " ผู้คนที่อาศัยอยู่ในสถาบันการศึกษาต้องมีการจัดเรียง ( กฎหมาย , 2006 ) แต่หลายเมืองไม่ได้มีอุปทานที่เพียงพอของรถที่จะย้ายทั้งหมด
ต่ำการเคลื่อนไหว evacuees ( wolshon , 2005a ) คาดว่าประมาณ 250 ,000 ที่อาศัยอยู่ในนิวออร์ลีนส์ ( ไม่รวมนักท่องเที่ยว หรือ " ความพิเศษ " ประชากร ) ไม่มีพาหนะส่วนตัว ซึ่งมากเกินความจุของเรือ รถพร้อมใช้งาน ดังนั้นจึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะประเมินความต้องการของประชากรไม่มีรถนะ และให้แนวทางที่เฉพาะเจาะจงในแผนการอพยพเกี่ยวกับวิธีการเพื่อให้ตรงกับความต้องการอย่างฉับพลันในช่วงเหตุการณ์รุนแรง