―― At the same time. In the castle even farther north than the land people called “far north”, there was someone who was kneeling towards the throne.
He had the appearance of a human, but upon closer inspection, possessed several features different from a human and was definitely not a being one could call a human.
That being ― one of the Demonic Chief, Lishabam, stood up and paid respects to the one sitting on the throne. And knelt again.
The one who was sitting on the throne ― a girl wearing flashy clothes decorated with black, watched the man pay his respects and spoke with soft voice while supporting her chin with an arm lying on the armrest.
“.... What is it. I was just about to pleasantly doze off, but why are you here?”
When the girl asked, a man’s somewhat high pitched voice returned.
“I have something urgent to report to your majesty.”
“..... What is it.”
Then the kneeling Lishabam paused for a moment before replying to the girl’s question.
“Chief Rajas’ presence disconnected just moments ago.”
“Ho?”
Disconnected. As if that word was interesting, the girl erased her soft expression and leaned out from the throne.
“I ordered him to kill the hero that was first summoned, correct?”
“Yes, your grace.”
“Then it means the hero….. defeated him.”
“I believe the possibility is there.”
When Lishabam did not agree fully but used a politician-like expression, the girl slightly opened her eyes.
“.... Your way of speaking is still the same.”
“I agree with that.”
“.... Well, no matter. Hmm, is that the case… Rajas….”
When the girl muttered those words as if she was chewing on the information, Lishabam raised his face and asked a question.
“What do you plan to do, your majesty?”
“Yes…. I want to go myself, but that’s not possible. Since the vanguard was destroyed, I’ll have to tweak the plan.”
“What plan do you have in mind?”
“First, send Vishuda and Mura to the western area bordering us. Prepare them to attack the humans.”
“Will they move immediately?”
“It’s a deployment I have taken that into calculation as well. The more time I give them, more will be baited.”
――ในเวลาเดียวกัน ในปราสาทแม้ ไกลเหนือกว่าคนที่ดินที่เรียกว่า "เหนือ" ได้คนรับเข่าสู่ราชบัลลังก์ เขามีลักษณะที่ปรากฏ ของมนุษย์ แต่ใกล้ ครอบครองคุณลักษณะหลายประการที่แตกต่างจากมนุษย์ และไม่แน่นอนเป็นหนึ่งสามารถเรียกมนุษย์ว่า การ―หนึ่งในปีศาจหัวหน้า Lishabam ยืนขึ้น และจ่ายเคารพไปนั่งอยู่บนบัลลังก์ และทำอีกครั้ง ผู้ที่นั่งบนบัลลังก์―ผู้หญิงสวมใส่เสื้อผ้าที่ฉูดฉาดตกแต่ง ด้วยสีดำ ดูคนจ่ายเขาเคารพและพูด ด้วยเสียงนุ่มสนับสนุนเธอชินกับแขนการนอนอยู่บนวางแขน “.... นี่อะไรน่ะ จะถูกเพียงพอเผลอ แต่ทำไมคุณที่นี่? "เมื่อถามสาว คนสูงสุดค่อนข้างของแหลมเสียงกลับมา"ฉันมีอะไรเร่งด่วนแจ้งที่มหาบพิตร"“..... มันคืออะไรกัน"แล้ว Lishabam เข่าหยุดชั่วครู่ก่อนตอบคำถามของหญิงสาว"ประธาน Rajas' สถานะการเชื่อมต่อเพียงช่วงเวลาแล้ว""โฮจิมินห์"ตัดการเชื่อมต่อ เป็นถ้าคำที่น่าสนใจ สาวลบนิพจน์ของเธอนุ่ม และก็เอนออกจากราชบัลลังก์"ฉันสั่งให้ฆ่าฮีโร่ที่แรกมีอัญเชิญ แก้ไข""ใช่ พระคุณของพระองค์""แล้วมันหมายความว่า พระเอก... พ่ายแพ้เขา""ผมเชื่อว่า มีความเป็นไปได้"เมื่อ Lishabam ไม่เห็นด้วยทั้งหมด แต่ใช้นิพจน์ที่คล้ายนักการเมือง สาวเปิดดวงตาของเธอเล็กน้อย “.... Your way of speaking is still the same.”“I agree with that.”“.... Well, no matter. Hmm, is that the case… Rajas….”When the girl muttered those words as if she was chewing on the information, Lishabam raised his face and asked a question.“What do you plan to do, your majesty?”“Yes…. I want to go myself, but that’s not possible. Since the vanguard was destroyed, I’ll have to tweak the plan.”“What plan do you have in mind?”“First, send Vishuda and Mura to the western area bordering us. Prepare them to attack the humans.”“Will they move immediately?”“It’s a deployment I have taken that into calculation as well. The more time I give them, more will be baited.”
การแปล กรุณารอสักครู่..