The main hall of the Debs clan was

The main hall of the Debs clan was in an uproar.

“This…this…”

Many nobles were absolutely stunned upon seeing Alice. Linley’s extremely high level of sculpting abilities, unfortunately, was to blame for them to so easily be able to recognize Alice as the inspiration for ‘Awakening From the Dream’.

Linley had already surpassed the level of ‘skill’; through his sculpture, he totally was able to bring out this woman’s charm and mesmerizing qualities. All of these nobles, at the very first glance, were able to be absolutely certain that Alice was the ‘goddess’ of their dreams.

Many nobles looked at Alice, then turned to stare at Linley.

Silence!

All of a sudden, the entire main hall became deafeningly quiet, as though all of the nobles present suddenly understood something, while also understanding that now was not the time to discuss this.

But this silence…made Alice all the more embarrassed and frantic.

From the corner of her eyes, Alice glanced at Linley. Linley, who was standing right next to the King of Fenlai. Still as calm as ever. He was just quietly looking at her.

Towards Linley…

Alice’s emotions towards him were very complex. There was regret. There was hatred. Hatred for the fact that Linley’s sculpture had prevented her from being the principal wife, and also for making her feel so embarrassed now. But at the same time, that sculpture…had also let her truly understand how Linley had felt towards her.

Kalan felt extremely awkward as well.

“Everyone, let me make the introductions.” Bernard’s voice rang out, his face all smiles. “My son Kalan is now becoming formally engaged with Miss Rowling and Miss Alice.”

As he spoke, Bernard walked over to Kalan’s side. Pointing at Rowling, he said, “This is Miss Rowling, the principal wife of my son Kalan. And this is Miss Alice.”

Instantly, the main hall became filled with quiet murmurs. Every so often, someone would sneak a furtive look at Linley.

“Everyone, let’s begin the banquet!” Bernard laughed merrily.

All of the nobles in the main hall entered the banquet area. During the banquet, the members of the Debs clan were extremely friendly and warm to everybody. But nonetheless, there were still many nobles who would continue to glance at Alice, then glance at Linley.

Holding a glass of wine, Linley walked over to a secluded corner of the main hall, casually seating himself in a sofa.

“Boss, I can hear so many people chatting about you.” Bebe leapt onto Linley’s legs.

Linley gently sipped the wine in his glass. “Let them talk if they wish to. I’m fine with it. Only…Alice most likely is suffering.”

Nowadays, towards Alice, Linley’s emotions were calm and peaceful.

Only now did he understand what a huge influence this sculpture, ‘Awakening From the Dream’, had upon Alice’s life.

Seated in that corner, Linley quietly watched as Kalan, Alice, and Rowling moved from table to table, meeting with guests. He quietly drank his wine by himself.

“Lord Linley, why are you here drinking wine all by your lonesome?” A beautiful young lady with jade hair and snow white skin walked over, sitting down quite naturally next to Linley while extending her glass of wine towards him.

Linley clinked glasses with her.

“My name is Sasha [Shasha]. Before the banquet began, I had been hoping I would have a chance to chat with you, Lord Linley. But it seemed as though you attracted quite a lot of attention from the girls. I didn’t have a chance at all.” Sasha laughed.

Linley looked at Sasha.

Sasha was very tall and slender, and her laughter was rich and vibrant. Her eyes also held a bewitching, intoxicating gaze. Compared to those young noble ladies, a female like this had a more feminine charm.

“The girls? Can it be that yourself aren’t a girl, Sasha?” Linley asked with engrossed ‘curiosity’.

Sasha took a light sip of wine, then laughed. “A girl? I’ve been married for eight years now. How could I be a girl?”

Linley couldn’t help but be startled.

“However…my husband died on the day of our wedding.” Sasha glanced at Linley as she spoke in a soft voice.

“Uh….” Linley stared at Sasha in astonishment.

Seeing the look on Linley’s face, Sasha couldn’t help but begin to laugh a charming laugh, and then she raised her glass and had another sip of red wine. Smiling, she said to Linley, “Lord Linley. You really…are too cute.”

Linley couldn’t help but laugh as well.

This Sasha really was an interesting person.

“Sasha. What are you doing here?” Duke Patterson walked over with a laugh.

Sasha glanced back at Duke Patterson. Feigning anger, she said, “Lord Duke, I just started chatting with Lord Linley. Fine, fine. Go ahead and have your talk with him.” As she spoke, she winked at Linley, then left.

Duke Patterson stared at Sasha’s departing silhouette for a moment before sitting down next to Linley.

“Linley, what do you think?” Duke Patterson said to Linley.

“What do I think about what?”

“Sasha, of course.” Duke Patterson looked at Linley suggestively. “Linley, amongst the circle of nobles, Sasha is a beautiful lady who is chased after by many. Look at Sasha’s figure, her eyes, her little mouth. Oh…”

Linley could only laugh.

“Let me tell you, Sasha should be very interested in you. If you seize this opportunity, you should be able to get her into your hands.” Patterson patted Linley on the shoulders.

Linley glanced at Patterson. “Not interested.”

Patterson stared at Linley in surprise.

“Linley.” Patterson lowered his voice as he spoke to Linley. “Tonight, after this banquet is over, don’t leave in a rush. There’s something I wish to discuss with you.”

Linley was startled.

As secretive as that?

“You wouldn’t not give me face, right?” Patterson feigned anger.

Linley glanced at Patterson, musing to himself, “I want to see what you are up to.” Linley rather wanted the chance to get a bit…closer…to Patterson as well.

“Lord Duke, don’t worry. Tonight, I will wait a while for you.” Linley smiled as he replied.

Eight o’clock that night. Many of the nobles had already left, but Linley was in no hurry. He still remembered his appointment with Patterson.

“I want to see what you are up to.”

Linley waited quietly in the main hall.

“Linley, I’ll leave now.” Clayde said to Linley as he left. The people in the main hall grew fewer and fewer. Getting rather impatient, Linley left the main hall, stepping onto the outside balcony to enjoy the cool night wind.

Right at this moment, a manservant quietly walked up to him.

“Lord Linley. The Lord Duke is inviting you for a walk.” The manservant said quietly.

“As secretive as this?” Linley was a bit surprised.

“Lead the way.” On the surface, Linley looked calm. Bebe remained curled up inside Linley’s robes. The manservant led Linley to a very dark, secluded alley. Judging from the appearance of the road, this was a place where people rarely came.

“Where are we going?” Linley said in a low voice.

The manservant said respectfully, “Lord Linley, this is in accordance with the Lord Duke’s instructions. No one is to see you, Lord Linley.”

“Oh?”

Linley furrowed his brows. But Linley wasn’t afraid. He continued to follow the servant forward, as the two of them made their way through the dark, secluded alley, then passed through a small copse of trees. A secret door was opened, and they arrived at a small building.

“So the Debs clan has a place as secretive as this.” Linley said to himself.

Unless someone was capable of flight, it would be quite difficult indeed to spot this hidden little building.

The manservant led Linley directly into the main hall.

“Lord Duke, Lord Linley is here.” The manservant called out respectfully as they reached the main hall’s doorway.

“Haha, Linley is here?” Dressed in a long black robe, Duke Patterson stepped out of the main hall. Seeing Linley, a gleam of excitement appeared in Duke Patterson’s hawk-like eyes, and he hurriedly walked over. “Linley, come in, quick.”

The manservant respectfully said, “Lord Duke, I’ll be leaving then.”

“Yes, you can go.” Patterson said casually.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ห้องโถงใหญ่ของตระกูลบส์อยู่ในความโกลาหล. "นี่ ... นี่ ... " ขุนนางหลายคนตะลึงอย่างแน่นอนเมื่อเห็นอลิซ . Linley ของระดับสูงมากของความสามารถในการแกะสลักโชคไม่ดีที่เป็นโทษสำหรับพวกเขาจะได้อย่างง่ายดายสามารถรับรู้ถึงอลิซเป็นแรงบันดาลใจสำหรับ 'ตื่นจากความฝัน' Linley ได้ surpassed แล้วระดับของ 'ทักษะ'; ผ่านรูปปั้นของเขาเขาทั้งหมดก็สามารถที่จะนำมาออกเสน่ห์ของผู้หญิงคนนี้และ mesmerizing คุณภาพ ทั้งหมดของขุนนางเหล่านี้ได้อย่างรวดเร็วก่อนมากก็สามารถที่จะเป็นบางอย่างที่อลิซเป็น 'เทพธิดา' ฝันของพวกเขา. ขุนนางหลายคนมองไปที่อลิซแล้วหันไปจ้องมองที่ Linley. เงียบ! ทั้งหมดในทันทีที่ทั้งหมด กลายเป็นห้องโถงใหญ่ที่เงียบสงบ deafeningly ราวกับว่าทั้งหมดของขุนนางปัจจุบันก็เข้าใจบางสิ่งบางอย่างในขณะที่ยังมีความเข้าใจว่าตอนนี้ก็ยังไม่ถึงเวลาที่จะปรึกษาเรื่องนี้. แต่ความเงียบนี้ ... ทำทุกอลิซอายมากขึ้นและคลั่ง. จากมุมของตาของเธอ เหลือบมองไปที่อลิซ Linley Linley ที่กำลังยืนอยู่ด้านขวาถัดจากพระมหากษัตริย์ของ Fenlai ยังคงสงบเช่นเคย เขาเป็นคนเงียบ ๆ เพียงแค่มองเธอ. ต่อ Linley ... อารมณ์ของอลิซต่อเขามีความซับซ้อนมาก มีความเสียใจเป็น มีความเกลียดชังเป็น ความเกลียดชังความจริงที่ว่าประติมากรรม Linley ที่ได้ทำให้เธอจากการเป็นภรรยาที่สำคัญและยังทำให้เธอรู้สึกอายมากในขณะนี้ แต่ในเวลาเดียวกันประติมากรรมนั้น ... ก็อย่างแท้จริงให้เธอเข้าใจว่า Linley มีความรู้สึกที่มีต่อเธอ. กาลันรู้สึกอึดอัดใจอย่างมากเช่นกัน. "ทุกคนให้ฉันทำให้การเปิดตัว." เบอร์นาร์ดเสียงดังออกมาใบหน้าของเขาทุกรอยยิ้ม "ลูกชายของฉันกาลันอยู่ในขณะนี้กลายเป็นส่วนร่วมอย่างเป็นทางการกับนางสาวโรว์ลิ่งและนางสาวอลิซ." ในขณะที่เขาพูดเบอร์นาร์ดเดินไปด้านข้างของกาลัน ชี้ไปที่โรว์ลิ่งเขากล่าวว่า "นี่คือนางสาวโรว์ลิ่งภรรยาหลักของลูกชายของฉันกาลัน และนี่คือนางสาวอลิซ. " ทันทีห้องโถงใหญ่กลายเป็นที่เต็มไปด้วยความเงียบสงบพึมพำ ทุกคนจึงมักจะมีคนแอบดูแอบแฝงที่ Linley. "ทุกคนขอเริ่มต้นที่จัดเลี้ยง!" เบอร์นาร์ดหัวเราะอย่างสนุกสนาน. ทั้งหมดของขุนนางในห้องโถงใหญ่เข้ามาในพื้นที่ที่จัดเลี้ยง ในระหว่างงานเลี้ยงสมาชิกของตระกูลบส์เป็นอย่างมากที่เป็นมิตรและอบอุ่นให้กับทุกคน แต่กระนั้นก็ยังมีขุนนางหลายคนที่จะดำเนินการต่อไปได้อย่างรวดเร็วที่อลิซแล้วเหลือบ Linley. โฮลดิ้งแก้วไวน์, Linley เดินไปมุมที่เงียบสงบของห้องโถงใหญ่ลวกที่นั่งตัวเองอยู่ในโซฟา. "เจ้านายผม สามารถได้ยินเสียงผู้คนจำนวนมากพูดคุยเกี่ยวกับคุณ. "เบเบ้กระโจนลงบนขาของ Linley. Linley เบา ๆ จิบไวน์ในแก้วของเขา "ให้พวกเขาพูดว่าพวกเขาต้องการที่จะ ฉันดีกับมัน เพียง แต่ ... อลิซส่วนใหญ่มีแนวโน้มเป็นทุกข์. " ปัจจุบันไปทางอลิซอารมณ์ Linley ของมีความสงบและเงียบสงบ. เพียง แต่ตอนนี้เขาไม่เข้าใจในสิ่งที่มีอิทธิพลอย่างมากประติมากรรมนี้ 'ตื่นจากความฝัน' ที่มีต่อชีวิตของอลิซ. นั่งอยู่ในมุมที่ Linley เงียบ ๆ ดูเป็นกาลัน, อลิซและโรว์ลิ่งย้ายจากตารางไปยังตารางการประชุมกับผู้เข้าพัก เขาเงียบ ๆ ดื่มน้ำองุ่นของเขาด้วยตัวเอง. "ลอร์ด Linley ทำไมคุณดื่มไวน์ที่นี่โดยเปล่าเปลี่ยวของคุณ?" หญิงสาวสวยที่มีผมหยกและหิมะขาวกระจ่างใสเดินไปนั่งลงค่อนข้างเป็นธรรมชาติที่อยู่ถัดจาก Linley ขณะที่การขยายแก้วของเธอ ไวน์ต่อเขา. Linley clinked แก้วกับเธอ. "ชื่อของฉันคือ Sasha [Shasha] ก่อนที่จะจัดเลี้ยงเริ่มฉันได้รับการหวังที่ฉันจะมีโอกาสที่จะสนทนากับคุณลอร์ด Linley แต่มันดูเหมือนว่าคุณดึงดูดค่อนข้างมากของความสนใจจากสาว ๆ ฉันไม่ได้มีโอกาสที่ทุกคน. "ซาชาหัวเราะ. Linley มองที่ Sasha. Sasha ก็สูงมากและเรียวและเสียงหัวเราะของเธอเป็นที่อุดมไปด้วยและมีชีวิตชีวา ดวงตาของเธอก็ยังมีเสน่ห์, จ้องมองที่ทำให้มึนเมา เมื่อเทียบกับผู้หญิงขุนนางหนุ่มสาวเหล่านั้นหญิงเช่นนี้มีเสน่ห์ของผู้หญิงมากขึ้น. "สาว ๆ ? ก็สามารถที่ตัวเองไม่ได้สาวซาซ่า "Linley ถามรุก 'อยากรู้อยากเห็น'. Sasha เอาจิบไวน์เบา ๆ แล้วหัวเราะ "หญิงสาวคนหนึ่ง? ฉันได้รับการแต่งงานเป็นเวลาแปดปีแล้ว ฉันจะเป็นผู้หญิงหรือไม่ " Linley ไม่สามารถช่วย แต่จะตกใจ. "แต่ ... สามีของฉันเสียชีวิตในวันแต่งงานของเรา." ซาชาเหลือบมองไปที่ Linley ขณะที่เธอพูดเสียงนุ่ม. "เอ่อ ... ." Linley จ้อง ที่ซาชาด้วยความประหลาดใจ. เห็นสีหน้า Linley ของ Sasha ไม่สามารถช่วย แต่เริ่มที่จะหัวเราะหัวเราะเสน่ห์และแล้วเธอก็หยิบแก้วของเธอและได้จิบไวน์แดงอีก ยิ้มที่เธอบอกว่าจะ Linley "พระเจ้า Linley จริงๆคุณ ... จะน่ารักเกินไป. " Linley ไม่สามารถช่วย แต่หัวเราะเช่นกัน. Sasha นี้จริงๆเป็นคนที่น่าสนใจ. "ซาชา คุณกำลังทำอะไรที่นี่? "ดุ๊กแพตเตอร์สันเดินไปพร้อมกับหัวเราะ. Sasha ชำเลืองมองกลับมาที่แพดยุค แกล้งทำเป็นโกรธเธอกล่าวว่า "ดยุคพระเจ้าฉันเพิ่งเริ่มต้นพูดคุยกับพระเจ้า Linley ดีดี ไปข้างหน้าและมีการพูดคุยของคุณกับเขา. "ขณะที่เธอพูดเธอขยิบตาให้ Linley แล้วเหลือ. ดยุคแพตเตอร์สันจ้องที่เงาแยกย้ายของ Sasha สักครู่ก่อนจะนั่งลงถัดจาก Linley. "Linley สิ่งที่คุณคิดว่า?" ดุ๊กแพตเตอร์สัน บอกว่าจะ Linley. "ผมคิดอย่างไรเกี่ยวกับอะไร?" "Sasha แน่นอน." ดยุคแพตเตอร์สันมองที่ Linley นัย "Linley หมู่วงกลมของขุนนาง, Sasha เป็นผู้หญิงสวยที่ไล่ตามหลังหลาย ดูรูปของ Sasha ดวงตาของเธอปากเล็ก ๆ ของเธอ โอ้ ... " Linley เท่านั้นที่จะหัวเราะ. "ให้ฉันบอกคุณ Sasha ควรจะสนใจในตัวคุณมาก ถ้าคุณคว้าโอกาสนี้คุณควรจะสามารถที่จะได้รับเธอไปอยู่ในมือของคุณ. "แพตบ Linley บนไหล่. Linley เหลือบมองไปที่แพตเตอร์สัน "ไม่สนใจ." แพตเตอร์สันจ้องที่ Linley ประหลาดใจ. "Linley." แพตเตอร์สันลดลงเสียงของเขาในขณะที่เขาพูดกับ Linley "คืนนี้หลังจากที่จัดเลี้ยงนี้มีมากกว่าไม่ทิ้งในการวิ่ง มีบางอย่างที่ฉันต้องการที่จะพูดคุยกับคุณ. "เป็นLinley ก็ต้องสะดุ้ง. ในฐานะที่เป็นความลับเป็นที่? "คุณจะไม่ได้ให้ใบหน้าฉันใช่มั้ย?" แพตเตอร์สันแกล้งโกรธ. Linley เหลือบมองไปที่แพตเตอร์สันครุ่นคิดกับตัวเองว่า "ผมต้องการที่จะเห็น สิ่งที่คุณจะขึ้นไป. "Linley ค่อนข้างอยากมีโอกาสที่จะได้รับบิต ... ใกล้ชิด ... กับแพตเตอร์สันเช่นกัน. "ดยุคพระเจ้าไม่ต้องกังวล คืนนี้ฉันจะรอในขณะที่สำหรับคุณ. "Linley ยิ้มในขณะที่เขาตอบ. แปดโมงเช้าในคืนนั้น หลายของขุนนางทิ้งแล้ว แต่ Linley ก็ไม่รีบร้อน เขายังจำได้รับการแต่งตั้งของเขากับแพตเตอร์สัน. "ผมอยากจะเห็นสิ่งที่คุณจะขึ้นไป." Linley รออย่างเงียบ ๆ ในห้องโถงใหญ่. "Linley, ฉันจะออกตอนนี้". Clayde กล่าวว่า Linley ขณะที่เขาออก คนในห้องโถงใหญ่ที่ขยายตัวน้อยลงและน้อย การเดินทางค่อนข้างใจร้อน Linley ออกจากห้องโถงใหญ่ก้าวสู่ระเบียงด้านนอกจะเพลิดเพลินไปกับลมเย็นคืน. ขวาในขณะนี้คนรับใช้อย่างเงียบ ๆ เดินขึ้นไปยังเขา. "ลอร์ด Linley ดยุคพระเจ้าเชิญชวนคุณเดินเล่น. "ทาสกล่าวว่าเงียบ ๆ . "ในฐานะที่เป็นความลับเช่นนี้?" Linley เป็นบิตแปลกใจ. "นำไปสู่วิธีการที่." บนพื้นผิวที่มอง Linley สงบ เบเบ้ยังคงขดอยู่ภายในเสื้อคลุม Linley ของ คนรับใช้นำ Linley จะมืดมากซอยที่เงียบสงบ ตัดสินจากการปรากฏตัวของถนนนี้เป็นสถานที่ที่คนไม่ค่อยมา. "เราจะไปที่ไหน?" Linley กล่าวในเสียงต่ำ. ทาสกล่าวว่ากราบ "พระเจ้า Linley นี้เป็นไปตามคำแนะนำของดยุคพระเจ้า ไม่มีใครที่จะเห็นคุณลอร์ด Linley. " "โอ้" Linley รอยย่นคิ้วของเขา แต่ Linley ไม่กลัว เขายังคงทำตามคนรับใช้ไปข้างหน้าในขณะที่สองของพวกเขาทำทางของพวกเขาผ่านความมืดซอยที่เงียบสงบแล้วผ่านป่าละเมาะเล็ก ๆ ของต้นไม้ ประตูลับถูกเปิดออกและพวกเขามาถึงที่อาคารขนาดเล็ก. "ดังนั้นแซ่บส์มีสถานที่ที่เป็นความลับเช่นนี้." Linley กล่าวกับตัวเอง. ยกเว้นคนที่มีความสามารถในการบินก็จะเป็นเรื่องยากมากแน่นอนที่จะจุดนี้ซ่อน อาคารเล็ก ๆ น้อย ๆ . คนรับใช้นำ Linley ตรงเข้าไปในห้องโถงใหญ่. "ดยุคพระเจ้าพระเจ้า Linley อยู่ที่นี่." ทาสเรียกว่าออกมากราบที่พวกเขามาถึงประตูห้องโถงใหญ่ของ. "ฮ่า ๆ Linley อยู่ที่นี่?" ในชุดเสื้อคลุมยาวสีดำ ดยุคแพตเตอร์สันก้าวออกมาจากห้องโถงใหญ่ เห็น Linley, ประกายของความตื่นเต้นที่ปรากฏในดยุคแพตเตอร์สันตาเหยี่ยวเหมือนและเขารีบเดินไป "Linley เข้ามาอย่างรวดเร็ว." คนรับใช้กราบกล่าวว่า "ดยุคพระเจ้าฉันจะออกแล้ว." "ใช่คุณสามารถไป." แพตเตอร์สันกล่าวว่าตั้งใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ห้องโถงใหญ่ของตระกูลเดบกำลังวุ่นวาย

" . . . . . . . . . . . . . . "

มีขุนนางเป็นอย่างตะลึงเมื่อเห็นอลิซ ลินลีย์สูงมากระดับของ sculpting ความสามารถ แต่จะโทษพวกเขาได้อย่างง่ายดายสามารถที่จะจำ อลิซ เป็นแรงบันดาลใจของการตื่นจากความฝัน ' .

Linley ได้ทะลุระดับ ' ทักษะ ' ; ผ่านประติมากรรมของเขาเขาก็สามารถนำเสน่ห์ของผู้หญิงคนนี้ และที่มีคุณภาพ พวกขุนนางที่รวดเร็วมากแรก สามารถที่จะให้แน่ใจว่าอลิสเป็น ' เทพธิดาแห่งความฝัน

ขุนนางหลายมองอลิซ แล้วหันไปจ้อง Linley

เงียบ !

จู่ๆ หอหลักทั้งหมดกลายเป็น deafeningly เงียบแม้ว่าทั้งหมดของขุนนางปัจจุบันก็เข้าใจอะไรบางอย่าง ในขณะที่ยัง เข้าใจว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะคุยเรื่องนี้

แต่ความเงียบ . . . . . . . ทำให้อลิซยิ่งอาย และเมามัน

จากมุมของตาของเธอ อลิซเห็นลินเลย์ ลินลีย์ ผู้ยืนอยู่ข้างๆกษัตริย์ fenlai . ยังสงบเหมือนเดิม เขาแค่แอบมองเธอ ต่อ Linley



. . . . . . .นางอารมณ์ต่อ เขามีความซับซ้อนมาก มีเสียใจ มีความเกลียดชัง เกลียดความจริงที่ว่า ลินลีย์ของประติมากรรมได้ปกป้องเธอจากการเป็นเมียหลวง และยังทำให้เธออายมากตอนนี้ แต่ในเวลาเดียวกัน ที่แกะสลัก . . . . . . . ก็ให้เค้าเข้าใจอย่างแท้จริงว่า Linley ได้รู้สึกต่อเธอ

กะลันรู้สึกแสนอึดอัดเช่นกัน

" ทุกคน