The Picture of Dorian Gray เป็นเรื่

The Picture of Dorian Gray เป็นเรื่องเกี่ยวกับของหนุ่มน้อยนายหนึ่ง กับภาพวาดเหมือนของตัวเอง ซึ่งหลังจากได้ที่เขาภาพวาดมา เขาก็เหมือนหยุดอายุตัวเองไว้ ไม่แก่ลง ในขณะที่รูปภาพกลับแก่ลงเรื่อยๆ ริ้วรอยจากบาปกรรมทำปวงก็มาปรากฏอยู่ที่รูปภาพหมด (หึๆ น่าสนใจล่ะสิ โปรยแบบนี้แหละ ทำให้หลงซื้อฉบับแปลมา)

ช่วงแนะนำตัวละครก็จะน่าเบื่อนิดหน่อย แบบนิยายฝรั่งทั่วๆ ไป คือ ยังไม่มีเหตุการณ์อะไรให้ตื่นเต้น แถมยังคุยกันเยิ่นเย้อ ทำให้รู้สึกรำคาญ ก็เลยอ่านข้ามๆ ไปบ้าง อีกอย่าง อ่านไปอ่านมา บางทีก็ให้ความรู้สึกสยองเล่นๆ ว่ามันเกย์รึเปล่าวะ

โอเค สลัดความคิดนั้นทิ้งไป แล้วก็อ่านต่อจนจบ

พระเอกของเรื่อง คือ โดเรียน เกรย์ เป็นหนุ่มน้อยวัยยี่สิบ เรียกว่ากำลังอยู่ในวัยที่สวยงาม ซึ่งทำให้ บาซิล ฮอล์วาร์ด ซึ่งเป็นศิลปิน วาดภาพของเขาออกมาและกลายงานชิ้นเอก ทว่าเมื่อวาดเสร็จ ตาโดเรียนกลับรับไม่ได้ที่ตัวเองจะต้องแก่ แต่ภาพจะสวยงามตลอดไป

ถ้าจะบอกว่าอยู่ดีๆ โดเรียน เกิดรับไม่ได้ขึ้นมาเฉยๆ ก็คงไม่ใช่ เพราะในตอนนั้นยังมีตัวละครที่สำคัญอีกคนหนึ่ง คือ ลอร์ดเฮนรี วัตตัน ผู้ซึ่งมองโลกแต่ในแง่ความสวยงามและสุขสบาย แล้วทัศนคติที่ลอร์ดเฮนรียัดใส่หัวโดเรียน ผู้ซึ่งยังอ่อนต่อโลก แถมยังเอาแต่ใจนิดๆ ตามประสาคุณชายนี่แหละ ทำให้เขา เกิดหวั่นไหวขึ้นมา

จะว่าไป บาซิลกับลอร์ดเฮนรีเหมือนเป็นเทวากับซาตานที่เกาะอยู่บนบ่าของโดเรียน

แม้ลอร์ดเฮนรีคอยเสี้ยมให้โดเรียนหลงใหลในความงาม ความหรูหราสะดวกสบาย แต่ก็ไม่เคยรู้และไม่เคยคิดว่าคำพูดของตัวเองนั้นจะเป็นยาพิษสำหรับโดเรียนตลอดเวลาสิบแปดปี

ส่วนบาซิลอาจจะไม่ได้พูดอะไร หรือสอนอะไรโดเรียนมากนัก (ประมาณว่ากว่าจะตระหนักได้ก็สายเสียแล้ว) แต่เขาก็ไม่นิยมทฤษฎีของลอร์ดเฮนรี และเสียใจต่อการกระทำของโดเรียน

อย่างไรก็ตาม สองคนนี้ก็รักโดเรียนทั้งคู่...

ส่วนโดเรียนถึงจะทำเรื่องเลวร้ายแค่ไหน สุดท้ายนักรบก็รู้สึกว่า มันไม่ได้เลวโดยสันดาน มันเหมือนเด็กที่ถูกสปอยล์มากกว่า ทุกคนในเรื่องล้วนหลงใหลในความงามของโดเรียนแม้แต่ตัวโดเรียนเองก็สปอยล์ตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รูปภาพของโดเรีย่นสีเทาเป็นเรื่องเกี่ยวกับของหนุ่มน้อยนายหนึ่งกับภาพวาดเหมือนของตัวเองซึ่งหลังจากได้ที่เขาภาพวาดมาเขาก็เหมือนหยุดอายุตัวเองไว้ไม่แก่ลงในขณะที่รูปภาพกลับแก่ลงเรื่อย ๆ ริ้วรอยจากบาปกรรมทำปวงก็มาปรากฏอยู่ที่รูปภาพหมด (หึ ๆ น่าสนใจล่ะสิโปรยแบบนี้แหละทำให้หลงซื้อฉบับแปลมา) ช่วงแนะนำตัวละครก็จะน่าเบื่อนิดหน่อยแบบนิยายฝรั่งทั่ว ๆ ไปคือยังไม่มีเหตุการณ์อะไรให้ตื่นเต้นแถมยังคุยกันเยิ่นเย้อทำให้รู้สึกรำคาญก็เลยอ่านข้าม ๆ ไปบ้างอีกอย่างอ่านไปอ่านมาบางทีก็ให้ความรู้สึกสยองเล่น ๆ ว่ามันเกย์รึเปล่าวะโอเค สลัดความคิดนั้นทิ้งไป แล้วก็อ่านต่อจนจบ พระเอกของเรื่อง คือ โดเรียน เกรย์ เป็นหนุ่มน้อยวัยยี่สิบ เรียกว่ากำลังอยู่ในวัยที่สวยงาม ซึ่งทำให้ บาซิล ฮอล์วาร์ด ซึ่งเป็นศิลปิน วาดภาพของเขาออกมาและกลายงานชิ้นเอก ทว่าเมื่อวาดเสร็จ ตาโดเรียนกลับรับไม่ได้ที่ตัวเองจะต้องแก่ แต่ภาพจะสวยงามตลอดไป ถ้าจะบอกว่าอยู่ดี ๆ โดเรียนเกิดรับไม่ได้ขึ้นมาเฉย ๆ ก็คงไม่ใช่เพราะในตอนนั้นยังมีตัวละครที่สำคัญอีกคนหนึ่งคือลอร์ดเฮนรีวัตตันผู้ซึ่งมองโลกแต่ในแง่ความสวยงามและสุขสบายแล้วทัศนคติที่ลอร์ดเฮนรียัดใส่หัวโดเรียนผู้ซึ่งยังอ่อนต่อโลกแถมยังเอาแต่ใจนิด ๆ ตามประสาคุณชายนี่แหละทำให้เขาเกิดหวั่นไหวขึ้นมาจะว่าไปบาซิลกับลอร์ดเฮนรีเหมือนเป็นเทวากับซาตานที่เกาะอยู่บนบ่าของโดเรียน แม้ลอร์ดเฮนรีคอยเสี้ยมให้โดเรียนหลงใหลในความงามความหรูหราสะดวกสบายแต่ก็ไม่เคยรู้และไม่เคยคิดว่าคำพูดของตัวเองนั้นจะเป็นยาพิษสำหรับโดเรียนตลอดเวลาสิบแปดปี ส่วนบาซิลอาจจะไม่ได้พูดอะไรหรือสอนอะไรโดเรียนมากนัก (ประมาณว่ากว่าจะตระหนักได้ก็สายเสียแล้ว) แต่เขาก็ไม่นิยมทฤษฎีของลอร์ดเฮนรีและเสียใจต่อการกระทำของโดเรียน อย่างไรก็ตามสองคนนี้ก็รักโดเรียนทั้งคู่... ส่วนโดเรียนถึงจะทำเรื่องเลวร้ายแค่ไหนสุดท้ายนักรบก็รู้สึกว่ามันไม่ได้เลวโดยสันดานมันเหมือนเด็กที่ถูกสปอยล์มากกว่าทุกคนในเรื่องล้วนหลงใหลในความงามของโดเรียนแม้แต่ตัวโดเรียนเองก็สปอยล์ตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาพวาดโดเรียนเกรย์ กับภาพวาดเหมือนของตัวเองซึ่งหลังจากได้ที่เขาภาพวาดมาเขาก็เหมือนหยุดอายุตัวเองไว้ไม่แก่ลงในขณะที่รูปภาพกลับแก่ลงเรื่อย ๆ (หึๆน่าสนใจล่ะสิโปรยแบบนี้แหละ แบบนิยายฝรั่งทั่วๆไปคือยังไม่มีกิจกรรมอะไรให้ตื่นเต้นแถมยังคุยกันเยิ่นเย้อทำให้รู้สึกรำคาญก็เลยอ่านข้ามๆไปบ้างอีกอย่างอ่านไปอ่านมาบางทีก็ให้ความรู้สึกสยองเล่น ๆ ว่ามันเกย์รึเปล่าวะโอเคสลัดความ คิดนั้นทิ้งไปแล้วก็อ่านต่อจนจบพระเอกของเรื่องคือโดเรียนเกรย์เป็นหนุ่มน้อยวัยยี่สิบเรียกว่ากำลังอยู่ในวัยที่สวยงามซึ่งทำให้บาซิลฮอล์วาร์ดซึ่งเป็นศิลปิน ทว่าเมื่อวาดเสร็จ โดเรียนเกิดรับไม่ได้ขึ้นมาเฉยๆก็คงไม่ใช่ คือลอร์ดเฮนรีวัตตัน ผู้ซึ่งยังอ่อนต่อโลกแถมยังเอาแต่ใจนิด ๆ ตามประสาคุณชายนี่แหละทำให้เขาเกิดหวั่นไหวขึ้นมาจะว่าไป ความหรูหราสะดวกสบาย หรือสอนอะไรโดเรียนมากนัก แต่เขาก็ไม่นิยมทฤษฎีของลอร์ดเฮนรี สุดท้ายนักรบก็รู้สึกว่ามันไม่ได้เลวโดยสันดานมันเหมือนเด็กที่ถูกสปอยล์มากกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รูปภาพของ Dorian สีเทาเป็นเรื่องเกี่ยวกับของหนุ่มน้อยนายหนึ่งกับภาพวาดเหมือนของตัวเองซึ่งหลังจากได้ที่เขาภาพวาดมาเขาก็เหมือนหยุดอายุตัวเองไว้ไม่แก่ลงในขณะที่รูปภาพกลับแก่ลงเรื่อยๆ( หึๆน่าสนใจล่ะสิโปรยแบบนี้แหละทำให้หลงซื้อฉบับแปลมา )

ช่วงแนะนำตัวละครก็จะน่าเบื่อนิดหน่อยแบบนิยายฝรั่งทั่วๆไปความยังไม่มีเหตุการณ์อะไรให้ตื่นเต้นแถมยังคุยกันเยิ่นเย้อทำให้รู้สึกรำคาญก็เลยอ่านข้ามๆไปบ้างอีกอย่างอ่านไปอ่านมาว่ามันเกย์รึเปล่าวะ



โอเคสลัดความคิดนั้นทิ้งไปแล้วก็อ่านต่อจนจบพระเอกของเรื่องความโดเรียนเกรย์เป็นหนุ่มน้อยวัยยี่สิบเรียกว่ากำลังอยู่ในวัยที่สวยงามซึ่งทำให้บาซิลฮอล์วาร์ดซึ่งเป็นศิลปินวาดภาพของเขาออกมาและกลายงานชิ้นเอกทว่าเมื่อวาดเสร็จแต่ภาพจะสวยงามตลอดไป

ถ้าจะบอกว่าอยู่ดีๆโดเรียนเกิดรับไม่ได้ขึ้นมาเฉยๆก็คงไม่ใช่เพราะในตอนนั้นยังมีตัวละครที่สำคัญอีกคนหนึ่งความลอร์ดเฮนรีวัตตันผู้ซึ่งมองโลกแต่ในแง่ความสวยงามและสุขสบายผู้ซึ่งยังอ่อนต่อโลกแถมยังเอาแต่ใจนิดๆตามประสาคุณชายนี่แหละทำให้เขาเกิดหวั่นไหวขึ้นมา



จะว่าไปบาซิลกับลอร์ดเฮนรีเหมือนเป็นเทวากับซาตานที่เกาะอยู่บนบ่าของโดเรียน