Suddenly I heard the front door ope

Suddenly I heard the front door open and my parents calling from downstairs, “Boys?! Were home! Come downstairs we have dinner!” I quickly threw them their clothes and they started to get dressed, what rotten timing. I looked disappointed as they got fully dressed, they looked at one another after seeing that and my brother smiled.
“Don’t worry little brother I’ve got this.” He said sounding impressively just like Tyler.
“Hey mom, hey dad is it cool if me and Brett take Steven to the movies. I promised we’d hang out with him but we were stuck on that stupid game all day” my mom and dad exchanged surprised expressions at one another.
“It’s not like you to be getting along like that, and you guys never let Steven go with you before.” My mom said looking worried.
“Honey, don’t question it let em go.” My dad said finally She agreed and we took off in Tyler’s car.
“Do you think your brother would mind if we borrowed his money for a hotel so we can pick up where we left off?” Tyler said winking at me through his rear view mirror as I sat in the backseat with Brett who was kissing my neck feeling me up.
“Nah, we never get brother bonding time, he owes me this.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทันใดนั้นดิฉันได้ยินเสียงเปิดประตูและพ่อแม่ของฉันเรียกจากชั้นล่าง "เด็กชาย บ้าน มาชั้นล่างเรามีอาหารค่ำ" ฉันได้อย่างรวดเร็วโยนให้เสื้อผ้าของพวกเขา และพวกเขาเริ่มต้นการแต่งตัว เวลาสิ่งเน่าเสีย ผมมองผิดหวังขณะที่พวกเขาแต่งตัวเต็ม พวกเขามองไปที่อื่นหลังจากเห็นที่และน้องยิ้ม"ไม่ต้องห่วงน้องชายได้นี้" เขากล่าวว่า เสียงน่าประทับใจเช่นเดียวกับไทเลอร์"เฮ้ แม่ เฮ้ พ่ออยู่เย็นถ้าฉันและ Brett สตีเว่นที่นี่ สัญญาว่า เราจะออกไปเที่ยวกับเขา แต่เราก็ติดอยู่ในเกมนั้นโง่ทุกวัน"แม่และพ่อแลกเปลี่ยนนิพจน์แปลกใจที่คนอื่น"มันไม่เหมือนคุณจะได้รับตามต้องการ และพวกคุณไม่เคยปล่อยให้สตีเว่นไปกับคุณก่อน" แม่ของฉันกล่าวว่า กำลังกังวล"น้ำผึ้ง ไม่ถามมันให้ em ไป" พ่อของฉันกล่าวว่า ในที่สุดเธอยอมรับ และเราเอาปิดในรถของ Tyler"คุณคิดว่า พี่ชายของคุณจะคิดถ้าเรายืมเงินโรงแรมจึงเราสามารถทำได้อย่างไร" ไทเลอร์กล่าวว่า กระพริบที่ฉันผ่านทางกระจกมองหลังของเขาฉันนั่งอยู่ในเบาะหลังกับ Brett ที่ถูกจูบคอรู้สึกฉันขึ้น"ไม่ เราไม่ได้ยึดเวลาพี่ชาย เขาเป็นหนี้ฉันนี้"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทันใดนั้นผมได้ยินเสียงประตูหน้าบ้านเปิดและพ่อแม่ของฉันโทรมาจากชั้นล่าง "เด็ก ?! อยู่ที่บ้าน! มาชั้นล่างเรามีอาหารค่ำ! "ผมรีบโยนพวกเขาเสื้อผ้าของพวกเขาและพวกเขาเริ่มที่จะได้รับการแต่งตัวสิ่งที่ระยะเวลาการเน่าเสีย ผมมองผิดหวังที่พวกเขาได้รับการสวมใส่อย่างเต็มที่พวกเขามองไปที่อีกคนหนึ่งหลังจากที่พบว่าพี่ชายของฉันและยิ้ม.
"ไม่ต้องห่วงน้องชายคนเล็กผมเคยได้รับนี้." เขากล่าวว่าการทำให้เกิดเสียงที่น่าประทับใจเช่นเดียวกับไทเลอร์.
"เฮ้แม่พ่อ มันเย็นถ้าฉันและเบร็ทสตีเว่นใช้เวลาไปดูหนัง ฉันสัญญาว่าเราจะออกไปเที่ยวกับเขา แต่เราติดอยู่บนว่าเกมโง่ตลอดทั้งวัน "พ่อแม่ของฉันแลกเปลี่ยนแสดงออกแปลกใจที่อีกคนหนึ่ง.
" มันไม่ได้ต้องการให้คุณได้รับพร้อมเช่นนั้นและพวกคุณไม่เคยปล่อยให้สตีเว่นไป กับคุณมาก่อน. "แม่ของฉันบอกว่ามองกังวล.
" ฮันนี่ไม่ถามมันให้ em ไป. "พ่อของฉันกล่าวว่าในที่สุดเธอตกลงและเราเอาออกในรถของไทเลอร์.
" คุณคิดว่าพี่ชายของคุณจะคิดว่าเรายืมของเขา เงินสำหรับโรงแรมเพื่อให้เราสามารถเลือกที่เราออกมา? "ไทเลอร์กล่าวว่าขยิบตาให้ฉันผ่านกระจกมองหลังของเขาในฐานะที่ผมนั่งอยู่ที่เบาะหลังกับเบร็ทที่ถูกจูบที่คอของฉันรู้สึกฉันขึ้น.
" Nah เราไม่เคยได้รับพันธะพี่ชาย เวลาเขาเป็นหนี้ฉันนี้. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทันใดนั้น ผมได้ยินเสียงหน้าประตูเปิดและพ่อแม่เรียกจากชั้นล่าง " เด็กผู้ชาย ? ! อยู่บ้าน ! ลงมาข้างล่าง เรากินอาหารเย็นกัน " ผมรีบโยนเสื้อผ้าของพวกเขาและพวกเขาเริ่มที่จะได้รับการแต่งตัว อะไรเน่าพอดี ผมดูผิดหวังที่พวกเขาได้ครบเครื่อง พวกเขามองกันและกันหลังจากที่เห็นพี่ชายยิ้ม" ไม่ต้องเป็นห่วงน้องชายฉัน . " เขากล่าวเสียงที่น่าประทับใจเช่นเดียวกับไทเลอร์" เฮ้ แม่ พ่อ นี่มันเจ๋งมากถ้าฉันและ Brett พาสตีเว่น ไปดูหนัง ฉันสัญญาว่าจะไปเที่ยวกับเขา แต่เรายังติดอยู่ในเกมงี่เง่าทั้งวัน " พ่อและแม่ได้รู้สึกประหลาดใจที่อีกแบบหนึ่ง" มันไม่เหมือนที่คุณเข้ากันได้ดีแบบนี้ พวกคุณไม่เคยปล่อยให้ สตีเวน ไปกับพี่ก่อน " แม่ฉันพูดดูกังวล" ที่รัก ไม่ต้องถามก็ให้เค้าไป " พ่อกล่าวในที่สุดเธอก็ตกลงและเราถอดในรถของไทเลอร์" คุณคิดว่า พี่จะว่าอะไร ถ้าเรายืมเงินของเขาสำหรับโรงแรมเพื่อให้เราสามารถเลือกที่ที่เราซ้ายปิด " ไทเลอร์บอกว่าขยิบตาให้ฉันผ่านกระจกมองหลัง ขณะที่ข้าพเจ้านั่งอยู่ในเบาะหลังกับเบรตต์ ที่ถูกจูบคอของฉัน ความรู้สึกฉัน" ไม่หรอก เราไม่เคยได้รับการเวลาที่พี่ชายเขาเป็นหนี้ฉัน . "