That is what people told me about a

That is what people told me about a year ago. These were people who had already been abroad. They told me about how wonderful it was, and how the exchange experiences have changed them forever. I was truly inspired by their energy, and the passion they had, and I was so curious about how my year abroad would teach me my “life lesson”.
First of all I had to wait until mid-July to be told that they had finally found a family for me, in Auburn, California. I did not choose a certain state, because I wanted to leave the search as open as possible. I thought that “my perfect family” could be all over America, and America is pretty big. My family back in Germany was very happy for me that my dream was finally coming true, because they knew how much I wanted this, and how much effort I had put into all the applications. The road until then was like a rollercoaster for me.
My dream to go to America began about four years ago. My parents knew that they could never afford a year abroad, so I tried to work, and save the money, but it was impossible. I tried scholarships, but it did not work out. I finally told myself that it was not meant to be, and that there were other opportunities to go abroad, and I felt good about it. Last year in August, my mom and I went to Hamburg to visit her aunt, because they had not seen each other in eight years. I was very excited, because my mom’s aunt was a world traveler. She has been to the craziest places on earth, and was full of memories, and exciting stories. Unfortunately we did not meet my mom’s uncle, because he had to leave Hamburg early to go back to work in Switzerland. But he called, and that call changed my life. My mom’s uncle, Harald, loves America, and so does my mom’s aunt. My mom told him that I would love to go there to school for a year, and he said he was going to pay for me. He thinks it is a great thing to do, and he would do anything to support me.
And now here I am. I have the perfect family, I live in a cute town, and I love going to school. I already have found a lot of friends, and I’m coming to believe that in a couple of months I will be the exchange student telling everybody how my exchange year changed my life. Honestly, I already feel that way.
However, being an exchange student is not always easy. I had a good start in school, my classes were just right for me, and my teachers were super friendly. However there were times when I felt really lonely. Even though I had met a lot of people and I felt I knew more people than the other exchange students, I felt lonely sometimes. This is because friendships grow. They do not come from nowhere, they need time. Time to trust, to respect, to like, and to have fun with each other. I walked to classes alone sometimes; I was not used to it. I tried to connect with people, but sometimes I was tired of trying. I do not blame the people for not talking to me; they just did not know what they should talk about with me. Sometimes I would get mad, because I thought that talking to a stranger must be the easiest thing on earth; you can ask everything: How it is like being in America, why I am here, where I am from, how old I am. And again, I was not used to being alone. I liked being at home, though. My family was awesome from the first minute.
However, I probably learned my best “life lesson”, because I did not have anybody to talk to during the first few weeks. I developed my own strategy. Every night before I would go to bed, I would think about the nice things that happened to me that day. I did this for over two months. During that time I learned to value the little things in life, such as a smile, a hug, a good conversation, a friend who helped me with homework, a good grade on my homework, somebody who told me “good job, Germany” ( that is my nickname), a plan for lunch, taking my dog out for a walk, getting to know somebody new, the sun, watering the garden, and a lot of other, little things. And I realized that this was the key to my happiness. Every night, I would fall asleep with a good thought, and I would wake up with a positive start in the day. This also made me realize that every experience, positive or negative brings you one step forward. There are no steps back. You learn from your mistakes, and that is worth more than doing everything the right way.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่เป็นสิ่งคนบอกฉันเกี่ยวกับปีที่ผ่านมา มีคนมาแล้วต่างประเทศ พวกเขาบอกฉันเกี่ยวกับวิธีที่ยอดเยี่ยมมันเป็น และวิธีการแลกเปลี่ยนประสบการณ์มีการเปลี่ยนแปลงได้ตลอด ผมได้แรงบันดาลใจพลังงานของพวกเขา และรักพวกเขา และฉันก็อยากเห็นวิธีของฉันปีต่างประเทศจะสอนฉันฉัน "บทเรียนชีวิต"ก่อนอื่น ผมจะรอจนถึงกลางเดือนกรกฎาคมเพื่อจะบอกว่า พวกเขาได้ในที่สุดพบครอบครัวฉัน ในออเบิร์น แคลิฟอร์เนีย ฉันได้เลือกรัฐบาง ไม่ต้องออกจากการค้นหาเป็นเปิดเป็น ผมคิดว่า "ครอบครัวของฉันสมบูรณ์แบบ" อาจทั่วอเมริกา และอเมริกาใหญ่สวย ครอบครัวในเยอรมนีมีความสุขมากสำหรับฉันว่า ความฝันของฉันก็กำลังจริง เพราะพวกเขารู้ว่าฉันต้องการนี้ และความพยายามเท่าไรฉันได้ใส่ลงในโปรแกรมประยุกต์ทั้งหมด ถนนหลังจากถูกเช่นโรลเลอร์โคสเตอร์สำหรับฉันความฝันของฉันไปอเมริกาเริ่มประมาณสี่ปีที่ผ่านมา พ่อรู้ว่า พวกเขาสามารถไม่จ่ายปีต่างประเทศ พยายามที่จะทำงาน และบันทึกเงิน แต่มันเป็นไปไม่ได้ ฉันพยายามทุนการศึกษา แต่มันไม่ทำงานออก ฉันก็บอกตัวเองที่มันไม่ได้หมายถึงจะ และที่ มีโอกาสไปต่างประเทศอื่น ๆ และฉันรู้สึกดีเกี่ยวกับมัน ปีในเดือนสิงหาคม แม่ของฉันและฉันไปฮัมบูร์กไปเยี่ยมป้าของเธอ เพราะพวกเขาไม่ได้เห็นกันในปีที่แปด ผมตื่นเต้นมาก เนื่องจากป้าของหม่อมฉัน นักโลก เธอได้ไปยังสถานที่ไม่ซ้ำบนโลก และเต็มไป ด้วยความทรงจำ และเรื่องราวที่น่าตื่นเต้น แต่เราไม่ตรงกับที่ลุงของแม่ของฉัน เพราะเขาต้องออกจากฮัมบูร์กก่อนกลับไปทำงานในสวิตเซอร์แลนด์ แต่เขาเรียก และเรียกที่เปลี่ยนชีวิตของฉัน ลุงของแม่ของฉัน Harald รักอเมริกา และดังนั้น ไม่มีป้าแม่ของฉัน บอกแม่ของฉันที่ฉันจะรักไปมีโรงเรียนสำหรับปี และเขากล่าวว่า เขากำลังจะจ่ายสำหรับฉัน เขาคิดว่า เป็นสิ่งดีที่จะทำ และเขาจะทำอะไรที่จะสนับสนุนผมและตอน นี้ที่นี่ฉัน เหมาะสำหรับครอบครัว ฉันอาศัยอยู่ในเมืองน่ารัก และความรักไปโรงเรียนแล้ว แล้วได้พบเพื่อนมาก และฉันมาเชื่อว่า ในไม่กี่เดือน ฉันจะเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่บอกทุกคนว่าปีของฉันแลกเปลี่ยนชีวิต สุจริตอย่าง แล้วรู้สึกว่าวิธีการอย่างไรก็ตาม การเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนนั้นไม่ได้ง่าย ผมเริ่มต้นดีในโรงเรียน ฉันเรียนได้เหมาะสมกับฉัน และครูของฉันเลยซุปเปอร์ อย่างไรก็ตาม มีครั้งเมื่อฉันรู้สึกเหงาจริง ๆ แม้ว่าฉันได้พบผู้คนจำนวนมาก และฉันรู้สึกว่า ฉันรู้จักคนมากกว่าที่อื่น ๆ นักศึกษาแลกเปลี่ยน ฉันรู้สึกเหงาบางครั้ง ทั้งนี้เนื่องจากการเติบโตขององค์ พวกเขาไม่ได้มาจากที่ไหน ต้องการเวลา เวลาใจ เคารพ ชอบ และสนุกกับแต่ละอื่น ๆ ฉันเดินไปเรียนคนเดียวบางครั้ง ผมไม่ได้ใช้มัน พยายามที่จะติดต่อกับผู้คน แต่บางครั้งผมพยายามเบื่อ ผมไม่โทษคนสำหรับการไม่พูดคุยกับฉัน พวกเขาเพียงไม่รู้ว่าพวกเขาควรพูดกับฉัน บางครั้งจะได้รับบ้า เพราะคิดว่า พูดกับคนแปลกหน้าต้องเป็นสิ่งที่ง่ายที่สุดในโลก คุณสามารถถามทุกอย่าง: ว่าจะเหมือนอยู่ในอเมริกา ทำไมฉันอยู่ที่นี่ ซึ่งฉันจาก อายุฉันได้ และอีกครั้ง ฉันไม่ใช้คนเดียว ชอบอยู่บ้าน แม้ว่า ครอบครัวเป็นที่น่ากลัวจากนาทีแรกอย่างไรก็ตาม ฉันอาจจะเรียนรู้ของฉันดีที่สุด "ชีวิตบทเรียน" เพราะฉันไม่มีใครพูดถึงในช่วงไม่กี่สัปดาห์แรก ฉันพัฒนากลยุทธ์ของตนเอง ทุกคืนก่อนจะไปนอน ฉันคิดเกี่ยวกับสิ่งดีที่เกิดขึ้นกับผมวันนั้น ฉันไม่นี้นานกว่าสองเดือน ในช่วงเวลานั้น ฉันเรียนรู้ค่าสิ่งเล็ก ๆ ในชีวิต รอยยิ้ม ความฮัก การสนทนาที่ดี เพื่อนที่ช่วยเหลือฉันกับบ้าน เกรดดีในบ้านของฉัน คนที่บอก "ดีงาน เยอรมนี" (นั่นคือชื่อเล่นของฉัน), แผนการสำหรับอาหารกลางวัน การสุนัขของฉันออกเดินเล่น การทำความรู้จักใครสักคนใหม่ ดวงอาทิตย์ รดน้ำสวน และสิ่งอื่น ๆ เล็กน้อย และฉันรู้ว่า นี้คือกุญแจสู่ความสุขของฉัน ทุกคืน ฉันจะหลับ ด้วยความคิดที่ดี และฉันจะตื่นขึ้นมาเริ่มเป็นบวกในวัน นี้ยังทำให้ฉันตระหนักว่า ทุกประสบการณ์ บวก หรือลบนำคุณขั้นตอนหนึ่งไปข้างหน้า ตอนไม่ได้ คุณเรียนรู้จากความผิดพลาดของคุณ และที่มีมูลค่ามากกว่าทำได้ทุกอย่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นั่นคือสิ่งที่ผู้คนบอกฉันเกี่ยวกับปีที่ผ่านมา เหล่านี้เป็นคนที่มีอยู่แล้วในต่างประเทศ พวกเขาบอกฉันเกี่ยวกับวิธีการที่ยอดเยี่ยมมันเป็นและวิธีการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ที่มีการเปลี่ยนแปลงพวกเขาตลอดไป ผมได้แรงบันดาลใจอย่างแท้จริงโดยพลังงานของพวกเขาและความรักที่พวกเขามีและผมจึงอยากรู้เกี่ยวกับวิธีการที่ต่างประเทศปีฉันจะสอนฉัน "บทเรียนชีวิตของฉัน".
ก่อนอื่นผมต้องรอจนกว่าช่วงกลางเดือนกรกฎาคมที่จะบอกว่าพวกเขามี ในที่สุดก็พบครอบครัวสำหรับฉันในออเบิร์นแคลิฟอร์เนีย ผมไม่ได้เลือกรัฐบางอย่างเพราะผมอยากที่จะออกค้นหาเป็นเปิดเป็นไปได้ ผมคิดว่า "ครอบครัวที่สมบูรณ์แบบของฉัน" อาจจะทั่วอเมริกาและอเมริกาเป็นใหญ่สวย ครอบครัวของฉันกลับมาอยู่ในเยอรมนีมีความสุขมากสำหรับฉันที่ความฝันของผมในที่สุดก็มาจริงเพราะพวกเขารู้ว่าฉันต้องการนี้และวิธีการที่ใช้ความพยายามมากที่ฉันได้ใส่ลงไปในทุกการใช้งาน ถนนจนแล้วเป็นเหมือนรถไฟเหาะสำหรับฉัน.
ความฝันของผมที่จะไปอเมริกาเริ่มประมาณสี่ปีที่ผ่านมา พ่อแม่ของฉันรู้ว่าพวกเขาไม่สามารถจ่ายได้ในต่างประเทศปีดังนั้นผมจึงพยายามที่จะทำงานและประหยัดค่าใช้จ่าย แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ ฉันพยายามทุนการศึกษา แต่มันไม่ได้ผลงานออกมา ในที่สุดผมก็บอกกับตัวเองว่ามันไม่ได้หมายความว่าจะเป็นและว่ามีโอกาสอื่น ๆ ที่จะเดินทางไปต่างประเทศและฉันก็รู้สึกดีเกี่ยวกับมัน เมื่อปีที่แล้วในเดือนสิงหาคมแม่ของฉันและฉันไปฮัมบูร์กที่จะเยี่ยมชมป้าของเธอเพราะพวกเขาไม่เคยเห็นกันในรอบแปดปี ผมรู้สึกตื่นเต้นมากเพราะป้าแม่ของฉันเป็นนักท่องเที่ยวทั่วโลก เธอได้รับไปยังสถานที่ craziest ในโลกและเป็นเต็มรูปแบบของความทรงจำและเรื่องราวที่น่าตื่นเต้น แต่น่าเสียดายที่เราไม่ได้พบกับลุงแม่ของฉันเพราะเขาต้องออกจากฮัมบูร์กก่อนที่จะกลับไปทำงานในประเทศสวิสเซอร์แลนด์ แต่เขาเรียกและเรียกร้องที่เปลี่ยนชีวิตของฉัน ลุงแม่ของฉันแฮรัลด์, รักอเมริกาและเพื่อไม่ป้าแม่ของฉัน แม่ของฉันบอกเขาว่าฉันชอบที่จะไปที่นั่นเพื่อโรงเรียนสำหรับปีและเขาบอกว่าเขาจะจ่ายสำหรับฉัน เขาคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ดีที่จะทำและเขาจะทำอะไรที่จะสนับสนุนฉัน.
และตอนนี้ที่นี่ฉัน ฉันมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบที่ฉันอาศัยอยู่ในเมืองที่น่ารักและฉันรักที่จะไปโรงเรียน ฉันได้พบมากของเพื่อนและฉันมาที่จะเชื่อว่าในสองสามเดือนฉันจะเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนบอกทุกคนว่าปีแลกเปลี่ยนของฉันเปลี่ยนชีวิตของฉัน สุจริตผมแล้วรู้สึกอย่างนั้น.
แต่เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนไม่ได้เป็นเรื่องง่ายเสมอ ฉันได้เริ่มต้นที่ดีในโรงเรียนชั้นเรียนของฉันเป็นเพียงที่เหมาะสมสำหรับฉันและครูของฉันมีความเป็นมิตรสุด แต่มีบางครั้งเมื่อฉันรู้สึกเหงาจริงๆ แม้ว่าฉันจะได้พบกับผู้คนจำนวนมากและผมก็รู้สึกว่าผมรู้ว่าคนมากขึ้นกว่านักเรียนแลกเปลี่ยนอื่น ๆ ผมรู้สึกเหงาบางครั้ง เพราะนี่คือมิตรภาพที่เติบโต พวกเขาไม่ได้มาจากที่ไหนเลยที่พวกเขาต้องใช้เวลา ใช้เวลาในการไว้วางใจที่จะเคารพการชอบและจะมีความสนุกสนานกับแต่ละอื่น ๆ ฉันเดินไปเรียนคนเดียวบางครั้ง; ผมไม่ได้ใช้มัน ผมพยายามที่จะเชื่อมต่อกับคน แต่บางครั้งผมก็เหนื่อยกับการพยายาม ผมไม่โทษคนที่ไม่ได้พูดคุยกับฉัน พวกเขาก็ไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่พวกเขาควรจะพูดคุยเกี่ยวกับฉัน บางครั้งผมก็จะได้รับบ้าเพราะผมคิดว่าการพูดคุยกับคนแปลกหน้าจะต้องเป็นสิ่งที่ง่ายที่สุดในโลก; คุณสามารถขอให้ทุกอย่าง: วิธีการที่มันเป็นเหมือนการอยู่ในอเมริกาทำไมฉันอยู่ที่นี่ที่ฉันมาจากวิธีเก่าผม และอีกครั้งผมไม่ได้ใช้ในการอยู่คนเดียว ฉันชอบอยู่ที่บ้าน แต่ ครอบครัวของฉันเป็นที่น่ากลัวจากนาทีแรก.
แต่ผมอาจจะได้เรียนรู้ที่ดีที่สุดของฉัน "บทเรียนชีวิต" เพราะผมไม่ได้มีใครที่จะพูดคุยกับในช่วงสองสามสัปดาห์แรก ผมพัฒนากลยุทธ์ของตัวเอง ทุกคืนก่อนที่ผมจะไปนอนผมจะคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ดีที่เกิดขึ้นกับผมในวันนั้น ผมทำอย่างนี้มานานกว่าสองเดือน ในช่วงเวลาที่ผมได้เรียนรู้คุณค่าของสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ในชีวิตเช่นรอยยิ้มกอด, การสนทนาที่ดี, เพื่อนที่ช่วยให้ฉันมีบ้าน, ชั้นประถมศึกษาปีที่ดีในบ้านของฉัน, คนที่บอกผมว่า "งานที่ดี, เยอรมัน" (นั่นคือชื่อเล่นของฉัน) แผนสำหรับมื้อกลางวันพาสุนัขของฉันออกมาเดินเล่น, การทำความรู้จักกับใครสักคนใหม่อาทิตย์รดน้ำสวนและอื่น ๆ จำนวนมากของสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ และฉันตระหนักว่านี่เป็นกุญแจสำคัญไปสู่ความสุขของฉัน ทุกคืนผมจะหลับไปด้วยความคิดที่ดีและฉันจะตื่นขึ้นมากับการเริ่มต้นในเชิงบวกในวัน นอกจากนี้ยังทำให้ฉันตระหนักดีว่าทุกประสบการณ์ในเชิงบวกหรือเชิงลบที่จะนำคุณไปข้างหน้าอีกขั้นหนึ่ง มีขั้นตอนที่ไม่กลับ คุณเรียนรู้จากความผิดพลาดของคุณและที่มีค่ามากกว่าทำทุกอย่างวิธีการที่เหมาะสม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นั่นคือสิ่งที่คนบอกฉันเกี่ยวกับปีที่ผ่านมา เหล่านี้คือคนที่ได้ทำงานที่ต่างประเทศ พวกเขาบอกฉันเกี่ยวกับวิธีที่ยอดเยี่ยมมันเป็นอย่างไร และการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ได้เปลี่ยนไปตลอดกาล ฉันอย่างแท้จริงจากพลังงานของพวกเขาและรักเขา และฉันก็อยากรู้ว่าปีต่างประเทศจะสอนให้เรา " บทเรียนชีวิต "
.แรกของทั้งหมดที่ฉันต้องรอจนกว่าจะถึงกลางเดือนกรกฎาคมจะบอกได้ว่า พวกเขาได้พบครอบครัวของผม ใน ออเบิร์น , แคลิฟอร์เนีย ผมไม่ได้เลือกสถานะที่แน่นอน เพราะผมต้องการที่จะออกจากการเป็นเปิดเป็นไปได้ . ฉันคิดว่า " ครอบครัว " ที่สมบูรณ์แบบของฉันอาจจะทั่วอเมริกาและอเมริกาค่อนข้างใหญ่ทีเดียว ครอบครัวของฉันกลับมาในเยอรมัน มีความสุขมาก ๆนะว่า ความฝันของฉันก็เป็นจริงเพราะพวกเขารู้ว่าผมต้องการและพยายามมากแค่ไหน ฉันก็ใส่เข้าไปในโปรแกรมทั้งหมด ถนน จนเป็นเหมือนรถไฟเหาะสำหรับฉัน .
ความฝันของฉันไปอเมริกาเริ่มประมาณ 4 ปี ที่แล้ว พ่อแม่รู้ว่าพวกเขาไม่สามารถจ่ายปีต่างประเทศดังนั้นฉันพยายามที่จะทำงานและประหยัดเงิน แต่มันเป็นไปไม่ได้ ฉันพยายามให้ทุนการศึกษา แต่มันไม่เวิร์คในที่สุด ฉันบอกตัวเองว่ามันไม่ได้ถูก และมีโอกาสไปต่างประเทศ และฉันรู้สึกดีเกี่ยวกับมัน ปีสุดท้ายในเดือนสิงหาคม , แม่ของฉันและฉันไปที่ ฮัมบูร์ก เพื่อเยี่ยมป้าของเธอเพราะพวกเขาไม่ได้เจอกันตั้ง 8 ปี ผมตื่นเต้นมาก เพราะป้าเป็นแม่ของฉันเป็นนักท่องโลก เธอได้รับในสถานที่ craziest ในโลก และเต็มไปด้วยความทรงจำ