influence on the efficiency of feed

influence on the efficiency of feed use. The
performance of birds which had access to feed at
night only (Treatment 3) was encouraging in
efticiency offeed use. The birds on this treatment
were more efficient in converting feed to gain. For
feed conversion efficiency, the performance of
birds on Treatment I (24-h access to feed) was
poorer than birds fed on the other regimens.
The experimental birds remained in apparent
good health. Mortality (Table I) seemed
dependent on feeding time. A total of21 mortality
cases was recorded during the experimental
period; 10 were from chickens which had 24-h
access to feed (Treatment I), nine from those
wh ich had access to feed only at daytime
(Treatment 2), and only two in birds which had
access to feed only at night (Treatment 3).
Apparently. feed withdrawal at daytime (Treatment
3) might have lowered the birds' body temperature
and increased their ability to survive heat stress
during the hot afternoon periods.
nlis agrees with evidence inthe literature which
indicates that short-term feed withdrawal can lower
the bird's body temperature and increase its ability
to survive acute heat stress. McCormick. Garlich
& Edens ( 1979) reported that fasting of 5-weekold
broilers for 24, 48 or 78 h resulted in
p'rogressively increased survival time when
exposed to heat stress. Smith &Teeter(1987, 1988)
also studied the influence of fasting duration on
broi ler gain and survival, and reported that fasting
interval from 3 to 6 h before heat stress initiation
and totaling up to 12 h daily during significant
heat stress (37°C) reduce mortality significantly.
Broiler chickens with continuous access to feed
registered the highest (P

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีอิทธิพลต่อประสิทธิภาพการใช้อาหาร การประสิทธิภาพการทำงานของนกที่มีการเข้าถึงอาหารที่คืนเท่านั้น (รักษา 3) ได้ส่งเสริมในefticiency offeed ใช้ นกในการรักษาเพิ่มประสิทธิภาพในการแปลงอาหารเข้าได้ สำหรับอาหารประสิทธิภาพการแปลง การนกบนรักษาฉัน (24 ชม.เข้าตัวดึงข้อมูล)ด้อยกว่านกที่เลี้ยงในกิจกรรมอื่น ๆนกทดลองอยู่ในชัดเจนสุขภาพที่ดี ตาย (โต๊ะผม) ดูเหมือนขึ้นกับเวลาการให้อาหาร ตายรวม of21กรณีบันทึกในระหว่างการทดลองรอบระยะเวลา 10 ได้จากไก่ซึ่งมี 24 ชมการเข้าถึงอาหาร (รักษาฉัน), เก้าจากดีได้เข้าถึงอาหารที่กลางวันเท่านั้น(การรักษา 2), และเพียงสองในนกซึ่งมีการเข้าถึงอาหารในเวลากลางคืน (รักษา 3) เท่านั้นเห็นได้ชัด กินอาหารกลางวัน (รักษาเป็นถอน3) อาจมีการปรับลดอุณหภูมิร่างกายของนกและเพิ่มความสามารถในการเอาตัวรอดความร้อนความเครียดในระหว่างรอบบ่ายร้อนnlis ตกลงกับหลักฐานในวรรณคดีซึ่งบ่งชี้ว่า สามารถลดถอนอาหารระยะสั้นนกร่างกายอุณหภูมิ และเพิ่มความสามารถในเพื่อความอยู่รอดความเครียดความร้อนเฉียบพลัน แมคคอร์มิค Garlichและ Edens (1979) รายงานว่า ศีล 5-weekoldbroilers 24, 48 หรือ 78 ชั่วโมงส่งผลให้p'rogressively เพิ่มการอยู่รอดเมื่อสัมผัสกับความร้อนความเครียด สมิธและโซเซ (1987, 1988)ยัง ศึกษาอิทธิพลของระยะเวลาการถือศีลอดอยู่broi ler กำไรและอยู่รอด และรายงานการถือศีลอดนั้นช่วงเวลาตั้งแต่ 3 ถึง 6 ชั่วโมงก่อนที่จะเริ่มต้นความเค้นของความร้อนและรวมถึง 12 ชม.ทุกวันในช่วงสำคัญความเครียดความร้อน (37° C) ลดอัตราการตายอย่างมากไก่ต่อเนื่องถึงฟีดลงทะเบียนสูงสุด (Pเปอร์เซ็นต์เมื่อเทียบกับผู้ที่รักษาอื่น ๆ(ตารางที่ 1), ระบุว่า การปกครองที่ให้อาหารผลพารามิเตอร์นี้ ที่ต่ำกว่าเปอร์เซ็นต์ซากแต่งบันทึกสำหรับนกซึ่งมีการเข้าถึงอาหารที่วันเวลาเท่านั้น(การรักษา 2) และ ในเวลากลางคืน (รักษา 3) เท่านั้นIy หลักสะท้อนกำไรน้ำหนักต่ำ การผลการสังเกตของ Donkoh, corroborateAtuahene & Kese (1989) เปอร์เซ็นต์แป้ง highercarcass มากสำหรับนกที่มีต่อเนื่องถึงฟีด และเรืองแสงได้อย่างต่อเนื่อง อย่างไรก็ตาม น้ำหนักของกึ๋นตับ หัวใจ และไตในการศึกษานี้ไม่ได้รับผลกระทบมากเท่าอาหารต่าง ๆเปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกายสำหรับนกด้วยต่อเนื่องถึงฟีด (รักษาผม) ถูกอย่างมีนัยสำคัญสูงกว่าสำหรับนกในการรักษาที่อื่น ๆ (ตารางที่ 2) ตั้งแต่อาหารส่วนเกินพลังงานจะถูกเก็บเป็นไขมันในร่างกาย การที่ปริมาณที่สูงมากของอาหารที่บริโภคโดยนกที่ต่อเนื่องถึงฟีดหมายถึง พลังงานที่เพิ่มมากขึ้นพร้อมสำหรับการจัดเก็บเป็นไขมัน เป็นฝากเพิ่มเติมไขมัน มันพลัดถิ่นมากขึ้นความชื้นและปริมาณโปรตีนลดลงมีนก 2 ทรีทเมนท์และ 3 บันทึกอย่างมีนัยสำคัญสูงโปรตีนเนื้อหายืนยันการสังเกตนี้ไว้ในการศึกษา ier เอิร์ล โดย N ir et al. (1978) ที่รายงานที่เมื่อเลี้ยงนกเกินปกติความต้องการเผาผลาญ ไขมันสะสมผล และการสัดส่วนมากถูกฝากเอาไว้ในการตั้งท้อง การศึกษาล่าสุดยังมียืนยันว่า ร่างกายอ้วน ofnon-สัตว์เคี้ยวเอื้องอาจโดยให้อาหาร (Kracht กินีและสคูมัน 1993 Schone, Kirchheim & Lange1993 ผึ้งและ Wenk, 1994 กินี Kracht &

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อิทธิพลที่มีต่อประสิทธิภาพของการใช้ฟีด
ประสิทธิภาพการทำงานของนกที่มีการเข้าถึงอาหารในเวลา
กลางคืนเท่านั้น (ทรีทเมนท์ 3) เป็นกำลังใจใน
efticiency offeed ใช้ นกในการรักษานี้
มีประสิทธิภาพมากขึ้นในการแปลงฟีดที่จะได้รับ สำหรับ
ประสิทธิภาพการแปลงฟีด, ประสิทธิภาพการทำงานของ
นกเกี่ยวกับการรักษาผม (ตลอด 24 ชั่วโมงไปยังฟีด) เป็น
ด้อยกว่านกที่เลี้ยงในสูตรอื่น ๆ .
นกยังคงอยู่ในการทดลองที่ชัดเจน
มีสุขภาพที่ดี การตาย (ตารางที่ฉัน) ดูเหมือน
ขึ้นอยู่กับเวลาการให้อาหาร รวม of21 การตาย
กรณีที่ได้รับการบันทึกไว้ในระหว่างการทดลอง
ระยะเวลา; 10 มาจากไก่ที่มีตลอด 24 ชั่วโมง
เข้าถึงอาหาร (รักษา I) เก้าจากผู้ที่
ich WH มีการเข้าถึงอาหารเฉพาะในเวลากลางวัน
(การรักษาที่ 2) และมีเพียงสองในนกที่มี
การเข้าถึงอาหารเฉพาะในเวลากลางคืน (ทรีทเมนท์ 3 .)
เห็นได้ชัดว่า ฟีดถอนตัวในเวลากลางวัน (การรักษา
3) อาจจะมีการปรับลดอุณหภูมิของร่างกายนก
และเพิ่มความสามารถในการอยู่รอดความเครียดความร้อน
ในช่วงบ่ายวันร้อน.
nlis เห็นด้วยกับหลักฐาน inthe วรรณกรรมซึ่ง
แสดงให้เห็นว่าการถอนตัวฟีดระยะสั้นสามารถลด
อุณหภูมิของร่างกายของนก และเพิ่มความสามารถในการ
ที่จะอยู่รอดความเครียดความร้อนเฉียบพลัน แมค Garlich
& Edens (1979) รายงานการถือศีลอดของ 5 weekold ว่า
ไก่เนื้อ 24, 48 หรือ 78 ชั่วโมงส่งผลให้ใน
เวลาการอยู่รอดเพิ่มขึ้น p'rogressively เมื่อ
สัมผัสกับความร้อนความเครียด สมิ ธ แอนด์ส่ายไปส่ายมา (1987, 1988)
นอกจากนี้ยังมีการศึกษาอิทธิพลของการอดอาหารในช่วงระยะเวลาใน
กำไรเลอ Broi และความอยู่รอดและมีรายงานว่าการอดอาหาร
ในช่วงเวลา 3-6 ชั่วโมงก่อนที่จะเริ่มต้นความเครียดความร้อน
และเป็นจำนวนเงินรวมไม่เกิน 12 ชั่วโมงทุกวันในช่วงที่สำคัญ
ความเครียดความร้อน (37 ° C ) ลดอัตราการตายอย่างมีนัยสำคัญ.
ไก่ที่มีการเข้าถึงอย่างต่อเนื่องไปยังฟีด
จดทะเบียนสูงสุด (Pร้อยละเมื่อเทียบกับผู้ที่อยู่ในการรักษาอื่น ๆ
(ตารางที่ 1) แสดงให้เห็นว่าระบบการปกครองการให้อาหาร
ที่ได้รับอิทธิพลอย่างมีนัยสำคัญพารามิเตอร์นี้ ต่ำกว่า
ร้อยละแต่งตัวซากบันทึกไว้สำหรับนก
ที่มีการเข้าถึงอาหารเฉพาะในเวลากลางวัน
(การรักษา 2) และเฉพาะในเวลากลางคืน (การรักษา 3)
หลัก IY สะท้อนกำไรที่ต่ำกว่าน้ำหนัก
ผลการยืนยันการสังเกตของ Donkoh ที่
Atuahene & Kese (1989) อย่างมีนัยสำคัญของ highercarcass เปอร์เซ็นต์ซากนกที่มี
การเข้าถึงอย่างต่อเนื่องให้อาหารและได้รับความสว่าง
อย่างต่อเนื่อง แต่น้ำหนักของกระเพาะอาหารของนกที่
ตับหัวใจและไตในการศึกษานี้ไม่ได้
รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญโดยครั้งการให้อาหารต่างๆ.
ร้อยละของไขมันในร่างกายสำหรับนกที่มี
การเข้าถึงอย่างต่อเนื่องที่จะเลี้ยง (รักษาผม) เป็น
สูงกว่าสำหรับนกอย่างมีนัยสำคัญ ใน
การรักษาอื่น ๆ (ตารางที่ 2) เนื่องจากการบริโภคอาหารเกิน
พลังงานจะถูกเก็บเป็นไขมันในร่างกาย
ปริมาณที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของอาหารที่บริโภค
โดยนกที่มีการเข้าถึงอย่างต่อเนื่องไปยังฟีด
หมายถึงพลังงานเพิ่มมากขึ้นสำหรับการจัดเก็บเป็น
ไขมัน ในฐานะที่เป็นไขมันมากขึ้นมาฝากก็ย้ายมากขึ้น
ความชื้นและปริมาณโปรตีนนอกจากนี้ยังลดลง
กับนกเกี่ยวกับการรักษาที่ 2 และ 3 การบันทึก
ปริมาณโปรตีนสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ.
ยืนยันการสังเกตนี้จะมีอยู่ใน
ท่านเอิร์ลศึกษา IER โดยไม่มี IR, et al (1978) ที่รายงาน
ว่าเมื่อนกเป็นอาหารในส่วนที่เกินปกติ
ความต้องการการเผาผลาญผลการสะสมไขมันและ
สัดส่วนเป็นเงินฝากใน
บริเวณหน้าท้อง การศึกษาล่าสุดยังได้
รับการยืนยันว่าไขมันในร่างกายมีอำนาจ ofnon-สัตว์เคี้ยวเอื้องอาจจะ
ได้รับอิทธิพลจากการให้อาหาร (Kracht, เนิร์นแบร์และ
แมนน์ 1993; โชน, Kirchheim และมีเหตุมีผล
1993; & Bee Wenk 1994; Nurnberg, Kracht &

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อิทธิพลต่อประสิทธิภาพของการใช้อาหาร ที่การแสดงของนกซึ่งมีการเข้าถึงอาหารที่คืนเท่านั้น ( การรักษา 3 ) ส่งเสริมในการใช้น้ำเสีย offeed ใช้ . นกในการรักษานี้มีประสิทธิภาพในการแปลงอาหาร ที่จะได้รับ สำหรับประสิทธิภาพการเปลี่ยนอาหาร ประสิทธิภาพ ของนกในการรักษา ( การเข้าถึง 24-h ให้อาหาร )นกเลี้ยงที่ยากจนกว่าทางอื่น ๆนกทดลองอยู่ใน ปรากฏสุขภาพที่ดี อัตราการตาย ( โต๊ะผม ) ดูขึ้นอยู่กับการให้อาหารเวลา เป็น of21 ตายทั้งหมดกรณีถูกบันทึกไว้ในระหว่างการทดลองระยะเวลา ; 10 จากไก่ ซึ่งมี 24-hการเข้าถึงข้อมูล ( การรักษา ) , เก้าจากนั้นWH ich เข้าถึงฟีดเฉพาะในเวลากลางวัน( การรักษา 2 ) และนกซึ่งมีเพียงสองในการเข้าถึงข้อมูลเฉพาะตอนกลางคืน ( การรักษา 3 )อย่างเห็นได้ชัด ถอนตัวในเวลากลางวัน ( รักษาอาหาร3 ) อาจจะลดอุณหภูมิในร่างกายของนกและเพิ่มความสามารถของพวกเขาเพื่อความอยู่รอด ความร้อน ความเครียดในช่วงบ่ายที่ร้อนnlis เห็นด้วยกับหลักฐานในวรรณคดีที่ระบุว่า การถอนตัวระยะสั้นสามารถลดอุณหภูมิของร่างกายของนก และเพิ่มความสามารถของเพื่อความอยู่รอดความเครียดความร้อนเฉียบพลัน แมคคอร์มิค garlich& สวนอีเดน . ( 1979 ) ได้รายงานว่า การอดอาหารของ 5-weekoldไก่ 24 , 48 หรือ 78 H )p"rogressively รอดเวลาเพิ่มขึ้นสัมผัสกับความเครียดความร้อน Smith & อินทผาลัม ( 1987 , 1988 )และศึกษาอิทธิพลของระยะเวลาในการอดอาหารbroi เลอได้รับและการอยู่รอด และรายงานว่า อดอาหารช่วง 3 - 6 ชั่วโมง ก่อนที่จะเริ่มต้นความเครียดความร้อนและ รวม ถึง 12 ชั่วโมงทุกวันในช่วงอย่างมีนัยสำคัญความเครียดความร้อน ( 37 ° C ) ลดอัตราการตายอย่างมีนัยสำคัญไก่กระทง ด้วยการเข้าถึงอาหารอย่างต่อเนื่องจดทะเบียนสูงสุด ( P < o.05 ) ซากแต่งเปอร์เซ็นต์เมื่อเทียบกับผู้ที่อยู่ในการรักษาอื่น ๆ( ตารางที่ 1 ) แสดงให้เห็นว่า การให้ยามีผลต่อค่าพารามิเตอร์นี้ ล่างซากเปอร์เซ็นต์บันทึกนกซึ่งมีการเข้าถึงอาหารเท่านั้นในวัน เวลา( การรักษา 2 ) และในเวลากลางคืนเท่านั้น ( การรักษา 3 .ก็หลักสะท้อนกำไรน้ำหนักลดลง ที่ผลของ donkoh ยืนยันการสังเกต ,atuahene & คีส ( 1989 ) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ highercarcass เปอร์เซ็นต์ตัดแต่งสำหรับนกซึ่งมีการเข้าถึงอาหารและสว่างอย่างต่อเนื่องตลอดเวลา แต่น้ำหนักของกึ๋นตับ หัวใจ และไต ในการศึกษาครั้งนี้ไม่มีผลอย่างมากเวลาการให้อาหารต่าง ๆร้อยละของไขมันในร่างกายให้นกด้วยอย่างต่อเนื่องเข้าถึงฟีด ( รักษา ) คือสูงกว่าสำหรับนกในการรักษาอื่น ๆ ( ตารางที่ 2 ) ตั้งแต่อาหารส่วนเกินพลังงาน จะสะสมเป็นไขมันในร่างกายในปริมาณสูงกว่าอาหารบริโภคโดยนกซึ่งมีอย่างต่อเนื่อง การเข้าถึงอาหารหมายถึงพลังงานเพิ่มมากขึ้นพร้อมกระเป๋าเป็นไขมัน เป็นไขมันอีกฝาก มันต้องมากกว่าความชื้นและปริมาณโปรตีนยังลดลงกับนกในทรีทเมนต์ที่ 2 และ 3 บันทึกมีปริมาณโปรตีนที่สูงขึ้นการยืนยันการสังเกตนี้มีให้ในเป็น เอิร์ล กูศึกษาโดย N IR et al . ( 1978 ) ที่รายงานว่าเมื่อนกเป็นอาหารในส่วนที่เกินจากปกติต้องสลายการสะสมไขมัน และสัดส่วนมากเป็นเงินฝากในบริเวณช่องท้อง การศึกษาล่าสุดยังยืนยันว่าไขมันในร่างกายอาจจะ ofnon สัตว์เคี้ยวเอื้องได้รับอิทธิพลจากอาหาร ( kracht Nurnberg & ,ชูมันน์ , 1993 ; schone Kirchheim , & แลงค์1993 ; ผึ้ง & เว็ง , 1994 ; Nurnberg , kracht &