3.2. ExerciseAdherence was not addr

3.2. Exercise

Adherence was not addressed by the two SDSCA-R&E measure exercise questions. Filipino-American males and participants with more education reported that they participated in at least 30 min of physical activity (total minutes of continuous activity, including walking) most days of the week. Likewise, FA males reported that they performed specific exercises such as swimming, walking, and biking or performing physical activity other than doing house chores or doing some tasks which are part of work (Table 3).

3.3. Medication regimens

Older FAs, those who were older when they immigrated to the US, and participants who had been diagnosed with type 2 DM for a longer period of time reported that they followed their medication treatments (indicated by days during past week of taking recommended type 2 DM medications, days during past week of taking recommended insulin injections, and days during past week of taking recommended number of diabetes pills). Moreover, FA females were more likely to take the recommended type 2 DM medications, specifically the oral medications, and the recommended number of diabetes pills. In contrast, participants with less education were less likely to perform the aforementioned self-care behaviors (Table 3).

3.4. Self-monitoring of blood glucose

Older FAs and participants who have been diagnosed with type 2 DM for a longer period of time reported that they practiced SMBG most days of the week. Likewise, those who were diagnosed with type 2 DM over a longer period of time were more likely to test their blood glucose levels the number of times recommended by their health care providers (Table 3).

4. Discussion

Optimum type 2 DM self-care behaviors are crucial because they help to effectively control type 2 DM and its complications (American Diabetes Association, 2007, Chatterjee, 2006, Heisler et al., 2003, Koenigsberg et al., 2004 and Watkins & Connell, 2004). However, people with type 2 DM often forgo individual tasks needed for optimal self-care (Nwasuraba et al., 2007 and Safford et al., 2005). Many will not eat properly, exercise regularly, and test their blood glucose levels as prescribed by their health care providers (Irvine, 1989). These may be partly due to the frequent changes in recommended treatments (Chodosh et al., 2005 and Watkins & Connell, 2004).

4.1. Diet

Why is this important? Dietary modification is the foundation for treatment and control of type 2 DM (Mann & Lewis-Barned, 2004). Following recommendations for healthy balanced diets has been associated with improved control of type 2 DM (Hartz et al., 2006 and Koenigsberg et al., 2004) and reduction of the risk for lipoprotein-mediated coronary heart disease (Mann & Lewis-Barned, 2004). Proper diet, by itself, may be sufficient to manage the major metabolic abnormalities associated with type 2 DM and consequently avert the use of either oral medications or insulin (Mann & Lewis-Barned, 2004). While 94% of the participants claimed that they followed their eating plans over the past month, specific details on this self-care behavior differed. Only those participants who had lived in the US longer followed healthier eating plans. This might be attributed to less expensive healthy foods and the availability of more choices within the different food groups in the US. Filipino Americans who were older when they immigrated and participants who had lived in the US for a shorter period of time reported spacing their daily carbohydrate intake more frequently. In this study, only one-fifth of FAs reported that they ate more fruits and vegetables on a daily basis and females reported eating more (five or greater) servings of fruits and vegetables daily than males. When addressing diet among FAs with type 2 DM, it is not sufficient just to ask whether or not they are eating a healthy diet or are sticking to a dietary plan. The health care provider should also inquire about the fruit/vegetable intake in their daily diet.

Older FAs, participants with lower educational attainment, those who were older when they immigrated to the US, and participants who were older when diagnosed with type 2 DM ate fewer fatty diets on a daily basis. In contrast, younger FAs, those with higher educational attainment, participants who were younger when they immigrated to the US, and those who were younger when diagnosed with type 2 DM ate more fats, red meats, and/or dairy products on a daily basis. Toobert et al. (2000) found that older people pay attention to and, as a result, have better diets. Likewise, more research is needed to determine whether older FA immigrants ate lower red meat or fat and less fruits and vegetables in their diets simply because of cultural reasons (they are sticking to the traditions of their homelands), economic reasons, or both. In addition, further investigation should be done to determine the reasons why younger FA immigrants eat higher red meat or fat in their diets. Moreover, additional research should be conducted to determine whether intake of higher cereal fiber and magnesium decreases diabetes risks (Schulze et al., 2007) as well as whether intake of soluble fibers (e.g., oats, barley, and fruits) lowers low-density lipoprotein-cholesterol and improves glycemic control (Mann & Lewis-Barned, 2004). Furthermore, inquiry is also needed to establish the role of adherence in the enhancement of glycemic control in which the use of complex carbohydrates is emphasized, but the use of simple sugars is avoided (Hu & Manson, 2003 and Kalergis et al., 1998); such investigation has not been performed in FAs with type 2 DM. Finally, since there was no significant relationship noted between years of residence in the US and diet, along with significant relationships of age, age at immigration, and age when diagnosed with type 2 DM with diet, simply attributing increased risk for type 2 DM to acculturation is not satisfactory. Therefore, more research is needed to specifically address the FA diet and its impact on type 2 DM.

3.2. Exercise

Adherence was not addressed by the two SDSCA-R&E measure exercise questions. Filipino-American males and participants with more education reported that they participated in at least 30 min of physical activity (total minutes of continuous activity, including walking) most days of the week. Likewise, FA males reported that they performed specific exercises such as swimming, walking, and biking or performing physical activity other than doing house chores or doing some tasks which are part of work (Table 3).

3.3. Medication regimens

Older FAs, those who were older when they immigrated to the US, and participants who had been diagnosed with type 2 DM for a longer period of time reported that they followed their medication treatments (indicated by days during past week of taking recommended type 2 DM medications, days during past week of taking recommended insulin injections, and days during past week of taking recommended number of diabetes pills). Moreover, FA females were more likely to take the recommended type 2 DM medications, specifically the oral medications, and the recommended number of diabetes pills. In contrast, participants with less education were less likely to perform the aforementioned self-care behaviors (Table 3).

3.4. Self-monitoring of blood glucose

Older FAs and participants who have been diagnosed with type 2 DM for a longer period of time reported that they practiced SMBG most days of the week. Likewise, those who were diagnosed with type 2 DM over a longer period of time were more likely to test their blood glucose levels the number of times recommended by their health care providers (Table 3).

4. Discussion

Optimum type 2 DM self-care behaviors are crucial because they help to effectively control type 2 DM and its complications (American Diabetes Association, 2007, Chatterjee, 2006, Heisler et al., 2003, Koenigsberg et al., 2004 and Watkins & Connell, 2004). However, people with type 2 DM often forgo individual tasks needed for optimal self-care (Nwasuraba et al., 2007 and Safford et al., 2005). Many will not eat properly, exercise regularly, and test their blood glucose levels as prescribed by their health care providers (Irvine, 1989). These may be partly due to the frequent changes in recommended treatments (Chodosh et al., 2005 and Watkins & Connell, 2004).

4.1. Diet

Why is this important? Dietary modification is the foundation for treatment and control of type 2 DM (Mann & Lewis-Barned, 2004). Following recommendations for healthy balanced diets has been associated with improved control of type 2 DM (Hartz et al., 2006 and Koenigsberg et al., 2004) and reduction of the risk for lipoprotein-mediated coronary heart disease (Mann & Lewis-Barned, 2004). Proper diet, by itself, may be sufficient to manage the major metabolic abnormalities associated with type 2 DM and consequently avert the use of either oral medications or insulin (Mann & Lewis-Barned, 2004). While 94% of the participants claimed that they followed their eating plans over the past month, specific details on this self-care behavior differed. Only those participants who had lived in the US longer followed healthier eating plans. This might be attributed to less expensive healthy foods and the availability of more choices within the different food groups in the US. Filipino Americans who were older when they immigrated and participants who had lived in the US for a shorter period of time reported spacing their daily carbohydrate intake more frequently. In this study, only one-fifth of FAs reported that they ate more fruits and vegetables on a daily basis and females reported eating more (five or greater) servings of fruits and vegetables daily than males. When addressing diet among FAs with type 2 DM, it is not sufficient just to ask whether or not they are eating a healthy diet or are sticking to a dietary plan. The health care provider should also inquire about the fruit/vegetable intake in their daily diet.

Older FAs, participants with lower educational attainment, those who were older when they immigrated to the US, and participants who were older when diagnosed with type 2 DM ate fewer fatty diets on a daily basis. In contrast, younger FAs, those with higher educational attainment, participants who were younger when they immigrated to the US, and those who were younger when diagnosed with type 2 DM ate more fats, red meats, and/or dairy products on a daily basis. Toobert et al. (2000) found that older people pay attention to and, as a result, have better diets. Likewise, more research is needed to determine whether older FA immigrants ate lower red meat or fat and less fruits and vegetables in their diets simply because of cultural reasons (they are sticking to the traditions of their homelands), economic reasons, or both. In addition, further investigation should be done to determine the reasons why younger FA immigrants eat higher red meat or fat in their diets. Moreover, additional research should be conducted to determine whether intake of higher cereal fiber and magnesium decreases diabetes risks (Schulze et al., 2007) as well as whether intake of soluble fibers (e.g., oats, barley, and fruits) lowers low-density lipoprotein-cholesterol and improves glycemic control (Mann & Lewis-Barned, 2004). Furthermore, inquiry is also needed to establish the role of adherence in the enhancement of glycemic control in which the use of complex carbohydrates is emphasized, but the use of simple sugars is avoided (Hu & Manson, 2003 and Kalergis et al., 1998); such investigation has not been performed in FAs with type 2 DM. Finally, since there was no significant relationship noted between years of residence in the US and diet, along with significant relationships of age, age at immigration, and age when diagnosed with type 2 DM with diet, simply attributing increased risk for type 2 DM to acculturation is not satisfactory. Therefore, more research is needed to specifically address the FA diet and its impact on type 2 DM.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

3.2 การออกกำลังกายต่าง ๆ ไม่ได้ส่ง โดย SDSCA R & E วัดกายคำถามสอง ชายฟิลิปปินส์-อเมริกันและผู้เรียน มีการศึกษาเพิ่มเติมรายงานว่า พวกเขาเข้าร่วมในกิจกรรมทางกายภาพ (จำนวนนาทีของกิจกรรมอย่างต่อเนื่อง รวมถึงเดิน) อย่างน้อย 30 นาทีวันสุดสัปดาห์ ในทำนองเดียวกัน FA ชายรายงานว่า พวกเขาทำการออกกำลังกายเช่นว่ายน้ำ เดิน และขี่จักรยาน หรือทำกิจกรรมทางกายภาพไม่ใช่ทำบ้าน หรือทำงานบางอย่างซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการทำงาน (ตาราง 3)3.3 ยา regimensเก่า Fa ที่ ผู้ที่เมื่อพวกเขาสิงสหรัฐอเมริกา และผู้เข้าร่วมที่มีการวินิจฉัย DM 2 ชนิดเป็นเวลานานของเวลา รายงานว่า พวกเขาตามการรักษาของยาเก่า (ตามวันในสัปดาห์ที่ผ่านมาของการแนะนำยา DM 2 ชนิด วันในสัปดาห์ที่ผ่านมาของการแนะนำให้ฉีดอินซูลิน และวันในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาของการแนะนำของยาเบาหวาน) นอกจากนี้ หญิง FA มีแนวโน้มที่จะแนะนำชนิดยา DM 2 โดยเฉพาะยารักษาช่องปาก และแนะนำจำนวนของยาเบาหวาน ในทางตรงข้าม ผู้เรียน มีการศึกษาน้อยถูกน้อยแนวโน้มที่จะปฏิบัติพฤติกรรมสุขภาพดังกล่าว (ตาราง 3)3.4 ด้วยตนเองตรวจสอบน้ำตาลในเลือดFa ที่เก่าและผู้เข้าร่วมที่มีการวินิจฉัย DM 2 ชนิดเป็นเวลานานของเวลา รายงานว่า พวกเขาฝึกฝน SMBG วันสุดสัปดาห์ ทำนองเดียวกัน ผู้ที่ถูกวินิจฉัยกับ DM 2 ชนิดเป็นระยะเวลานาน มีแนวโน้มที่จะทดสอบระดับน้ำตาลในเลือดของจำนวนครั้งที่แนะนำผู้ให้บริการการดูแลสุขภาพ (ตาราง 3)4. สนทนาพฤติกรรมสุขภาพ DM 2 ชนิดที่เหมาะสมมีความสำคัญ เพราะจะช่วยให้การควบคุมมีประสิทธิภาพพิมพ์ DM 2 และภาวะ (สมาคมโรคเบาหวานสหรัฐอเมริกา 2007, Chatterjee, 2006, Heisler และ al., 2003, Koenigsberg et al., 2004 และเอมส์มิชชั้น Connell, 2004) อย่างไรก็ตาม คนชนิด 2 DM มักคาราโอเกะแต่ละงานที่จำเป็นสำหรับสุขภาพที่ดีที่สุด (Nwasuraba et al., 2007 และ Safford et al., 2005) หลายจะไม่กินอย่างถูกต้อง ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ และทดสอบระดับน้ำตาลในเลือดของพวกเขา ตามผู้ให้บริการการดูแลสุขภาพ (เออร์วิน 1989) เหล่านี้อาจเป็นบางส่วนเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงบ่อยในการรักษาแนะนำ (Chodosh et al., 2005 และเอมส์มิชชั้น และ Connell, 2004)4.1 การอาหารเหตุการนี้สำคัญไหม ปรับเปลี่ยนอาหารเป็นรากฐานสำหรับรักษาและควบคุมชนิด 2 DM (การมานน์และการ Lewis Barned, 2004) ตามคำแนะนำสำหรับอาหารสมดุลมีสุขภาพดีได้เชื่อมโยงกับตัวควบคุมที่ปรับปรุงชนิด 2 DM (Hartz et al., 2006 และ Koenigsberg et al., 2004) และลดความเสี่ยงสำหรับ mediated ไลโพโปรตีนโรค (การมานน์และการ Lewis Barned, 2004) อาหารที่เหมาะสม ด้วยตัวเอง ได้เพียงพอต่อการจัดการที่สำคัญเผาผลาญความผิดปกติเกี่ยวข้องกับชนิด 2 DM และหลีกเลี่ยงการใช้ปากยาหรืออินซูลิน (การมานน์และการ Lewis Barned, 2004) ดังนั้น ในขณะที่ 99% ของผู้เข้าร่วมอ้างว่า พวกเขาตามแผนการรับประทานอาหารของพวกเขามากกว่าเดือนผ่านมา รายละเอียดเฉพาะเกี่ยวกับพฤติกรรมสุขภาพนี้แตกต่างกัน เท่าที่ผู้เข้าร่วมที่มีอยู่ในสหรัฐอเมริกาอีกต่อไปตามแผนการรับประทานอาหารสุขภาพ นี้อาจเกิดจากอาหารแพงเพื่อสุขภาพและความพร้อมของตัวเลือกเพิ่มเติมภายในกลุ่มอาหารต่าง ๆ ในสหรัฐอเมริกา ชาวอเมริกันชาวฟิลิปปินส์ที่เก่าเมื่อพวกเขาสิงและผู้เข้าร่วมที่มีอยู่ในสหรัฐอเมริกาสำหรับรอบระยะเวลาสั้นกว่ารายงานระยะห่างการบริโภคคาร์โบไฮเดรตทุกวันบ่อย ในการศึกษานี้ เพียงหนึ่งห้าของ Fa ที่รายงานว่า กินผักและผลไม้มากขึ้นประจำวัน และรายงานหญิงกินเพิ่มเติม (ห้า หรือมากกว่า) กระปุกผลไม้และผักทุกวันกว่าเพศชาย เมื่อกำหนดอาหารระหว่าง Fa ที่ มีชนิด 2 DM มันไม่พอเพียงจะถามว่า จะรับประทานอาหารเพื่อสุขภาพ หรือผสานกับแผนอาหาร ผู้ให้บริการดูแลสุขภาพควรสอบถามเกี่ยวกับการบริโภคผลไม้/ผักในอาหารประจำวันของพวกเขาเก่า Fa ที่ ร่วมกับโดยที่มีการศึกษาต่ำ คนเก่าเมื่อพวกเขาสิงสหรัฐอเมริกา และผู้เข้าร่วมคนเก่าเมื่อวินิจฉัยชนิด 2 DM กินอาหารน้อยลงไขมันในชีวิตประจำ ในทางตรงกันข้าม Fa ที่อายุน้อยกว่า ผู้สำเร็จการศึกษาสูง คนที่อายุน้อยเมื่อพวกเขาสิงสหรัฐอเมริกา และผู้มีอายุเมื่อวินิจฉัยชนิด 2 DM กินมากไขมัน เนื้อสัตว์สีแดง และ/หรือนมประจำวันนั้น Toobert et al. (2000) พบว่า คนสูงอายุสนใจ และ ดัง มีอาหารดี ในทำนองเดียวกัน วิจัยเพิ่มเติมเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อกำหนดว่าผู้อพยพชาว FA เก่ากินเนื้อแดงล่าง หรือไขมัน และน้อยกว่าผัก และผลไม้ในอาหารของพวกเขาเพียง เพราะเหตุผลทางวัฒนธรรม (ที่จะผสานกับประเพณีของพวกเขา homelands), สาเหตุเศรษฐกิจ หรือทั้งสองอย่าง นอกจากนี้ เพิ่มเติมตรวจสอบควรทำเพื่อกำหนดเหตุผลที่ทำไมอายุ FA นานกินเนื้อแดงสูงหรือไขมันในอาหารของพวกเขา นอกจากนี้ ควรดำเนินการตรวจสอบว่า บริโภคธัญพืชไฟเบอร์และแมกนีเซียมสูงลดความเสี่ยงโรคเบาหวาน (ชูลซ์ et al., 2007) วิจัยเพิ่มเติมว่าบริโภคเส้นใยละลายน้ำได้ (เช่น ข้าวโอ๊ต ข้าวบาร์เลย์ และผลไม้) ออก low-density ไลโพโปรตีนไขมัน และช่วยควบคุม glycemic (การมานน์และการ Lewis Barned, 2004) นอกจากนี้ สอบถามยังต้องสร้างบทบาทต่าง ๆ ในของ glycemic ควบคุมที่เน้นการใช้คาร์โบไฮเดรตที่ซับซ้อน แต่ใช้น้ำตาลง่าย หลีกเลี่ยง (หู และแมน สัน 2003 และ Kalergis และ al., 1998) ; ไม่ได้ทำใน Fa ที่ดังกล่าวตรวจสอบชนิด 2 DM ในที่สุด เนื่องจากมีความสัมพันธ์ไม่สำคัญไว้ระหว่างปีอาศัยในสหรัฐอเมริกาและอาหาร พร้อมกับความสัมพันธ์สำคัญอายุ อายุที่ตรวจคนเข้าเมือง และอายุ เมื่อวินิจฉัยชนิด 2 DM กับอาหาร เพียง attributing เสี่ยงชนิด 2 DM acculturation ได้พอ ดังนั้น วิจัยเพิ่มเติมเป็นสิ่งจำเป็นที่อยู่โดยเฉพาะอาหาร FA และผลกระทบบนชนิด 2 DM

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

3.2 การออกกำลังกายการยึดติดไม่ได้รับการแก้ไขโดยทั้งสอง SDSCA-R & E คำถามการออกกำลังกายที่วัด ชายชาวฟิลิปปินส์อเมริกันและผู้เข้าร่วมที่มีการศึกษามากขึ้นรายงานว่าพวกเขามีส่วนร่วมในอย่างน้อย 30 นาทีของการออกกำลังกาย (นาทีรวมของกิจกรรมอย่างต่อเนื่องรวมทั้งการเดิน) วันที่มากที่สุดของสัปดาห์ ในทำนองเดียวกันเพศชายเอฟเอรายงานว่าพวกเขาดำเนินการออกกำลังกายเฉพาะเช่นว่ายน้ำเดินและขี่จักรยานหรือการปฏิบัติกิจกรรมทางกายภาพอื่น ๆ กว่าการทำทำงานบ้านหรือทำงานบางอย่างซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการทำงาน (ตารางที่ 3). 3.3 regimens ยาFAs สูงอายุที่มีอายุเมื่อพวกเขาอพยพมาอยู่ในสหรัฐและผู้เข้าร่วมที่ได้รับการวินิจฉัยชนิดที่ 2 DM เป็นระยะเวลานานของเวลารายงานว่าพวกเขาตามการรักษายาของพวกเขา (แสดงโดยวันในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาของการแนะนำชนิด 2 DM ยาวันในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาของการแนะนำการฉีดอินซูลินและวันในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาของการแนะนำจำนวนของยาโรคเบาหวาน) นอกจากนี้เอฟเอเพศหญิงมีแนวโน้มที่จะใช้ชนิดที่แนะนำ 2 DM ยาโดยเฉพาะยารักษาโรคในช่องปากและจำนวนที่แนะนำของยาโรคเบาหวาน ในทางตรงกันข้ามผู้ที่มีการศึกษาน้อยมีโอกาสน้อยที่จะดำเนินการพฤติกรรมการดูแลตนเองดังกล่าวข้างต้น (ตารางที่ 3). 3.4 ตรวจสอบตนเองของระดับน้ำตาลในเลือดที่เก่ากว่า FAs และผู้เข้าร่วมที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นเบาหวานชนิดที่ 2 เป็นระยะเวลานานของเวลารายงานว่าพวกเขาได้รับการฝึกฝน SMBG วันส่วนใหญ่ของสัปดาห์ ในทำนองเดียวกันผู้ที่ได้รับการวินิจฉัยชนิดที่ 2 DM ในระยะเวลานานของเวลามีแนวโน้มที่จะทดสอบระดับน้ำตาลในเลือดของพวกเขาจำนวนครั้งที่แนะนำโดยผู้ให้บริการดูแลสุขภาพของพวกเขา (ตารางที่ 3). 4 คำอธิบายชนิดที่เหมาะสม 2 DM พฤติกรรมการดูแลตนเองมีความสำคัญเพราะพวกเขาช่วยในการควบคุมได้อย่างมีประสิทธิภาพชนิดที่ 2 เบาหวานและภาวะแทรกซ้อนของ (สมาคมโรคเบาหวานอเมริกัน, 2007, Chatterjee 2006 Heisler et al., 2003 Koenigsberg et al., 2004 และ Watkins & คอนเนลล์ 2004) แต่คนชนิดที่ 2 มักจะละเลย DM งานบุคคลที่จำเป็นสำหรับการดูแลตนเองที่ดีที่สุด (Nwasuraba et al., 2007 และ Safford et al., 2005) หลายคนจะไม่กินอาหารอย่างถูกต้องออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอและทดสอบระดับน้ำตาลในเลือดของพวกเขาตามที่กำหนดโดยผู้ให้บริการดูแลสุขภาพของพวกเขา (เออร์, 1989) เหล่านี้อาจเป็นส่วนหนึ่งเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงบ่อยในการรักษาที่แนะนำ (Chodosh et al., 2005 และวัตคินส์และคอนเนลล์ 2004). 4.1 อาหารทำไมนี้เป็นสิ่งสำคัญ? การปรับเปลี่ยนอาหารเป็นรากฐานสำหรับการรักษาและการควบคุมประเภทที่ 2 DM (แมนน์และลูอิส-Barned, 2004) ต่อไปนี้คำแนะนำสำหรับการรับประทานอาหารที่สมดุลสุขภาพได้รับการที่เกี่ยวข้องกับการควบคุมที่ดีขึ้นของชนิดที่ 2 DM (Hartz et al., 2006 และ Koenigsberg et al., 2004) และการลดลงของความเสี่ยงไลโปโปรตีนชนิดพึ่งโรคหลอดเลือดหัวใจ (แมนน์และลูอิส-Barned, 2004) อาหารที่เหมาะสมด้วยตัวเองอาจจะเพียงพอที่จะจัดการกับความผิดปกติของการเผาผลาญอาหารที่สำคัญที่เกี่ยวข้องกับชนิดที่ 2 DM จึงหลีกเลี่ยงการใช้ยาทั้งปากหรืออินซูลิน (แมนน์และลูอิส-Barned, 2004) ในขณะที่ 94% ของผู้เข้าร่วมการอ้างว่าพวกเขาตามแผนการกินของพวกเขาในช่วงเดือนที่ผ่านมามีรายละเอียดที่เฉพาะเจาะจงเกี่ยวกับพฤติกรรมนี้การดูแลตนเองที่แตกต่างกัน เฉพาะผู้เข้าร่วมผู้ที่เคยอาศัยอยู่ในสหรัฐอีกต่อไปตามแผนการรับประทานอาหารที่ดีต่อสุขภาพ ซึ่งอาจนำมาประกอบกับราคาไม่แพงอาหารเพื่อสุขภาพและความพร้อมของทางเลือกมากขึ้นในกลุ่มอาหารที่แตกต่างกันในสหรัฐอเมริกา ฟิลิปปินส์อเมริกันที่มีอายุเมื่อพวกเขาอพยพและผู้เข้าร่วมที่ได้อาศัยอยู่ในสหรัฐอเมริกาเป็นระยะเวลาอันสั้นระยะห่างรายงานปริมาณคาร์โบไฮเดรตในชีวิตประจำวันของพวกเขาบ่อยครั้งมากขึ้น ในการศึกษาครั้งนี้จะมีเพียงหนึ่งในห้าของ FAs รายงานว่าพวกเขากินผักผลไม้เป็นประจำทุกวันและหญิงรายงานรับประทานอาหารมากขึ้น (ห้าหรือมากกว่า) เสิร์ฟของผักและผลไม้ทุกวันมากกว่าเพศชาย เมื่ออยู่ในหมู่อาหาร FAs ชนิดที่ 2 DM ก็ไม่ได้เป็นเพียงแค่เพียงพอที่จะถามหรือไม่ว่าพวกเขาจะกินอาหารสุขภาพหรือติดกับแผนอาหาร ให้บริการดูแลสุขภาพยังควรสอบถามเกี่ยวกับผลไม้ / บริโภคผักในอาหารประจำวันของพวกเขา. FAs สูงอายุผู้ที่มีการศึกษาต่ำกว่าผู้ที่มีอายุเมื่อพวกเขาอพยพมาอยู่ในสหรัฐและผู้เข้าร่วมที่มีอายุเมื่อการวินิจฉัยว่าเป็นเบาหวานชนิดที่ 2 กิน น้อยกว่าอาหารไขมันในชีวิตประจำวัน ในทางตรงกันข้าม FAs ที่มีอายุน้อยกว่าผู้ที่มีการศึกษาสูงกว่าผู้เข้าร่วมที่มีอายุน้อยกว่าเมื่อพวกเขาอพยพไปยังสหรัฐอเมริกาและผู้ที่มีอายุน้อยกว่าเมื่อวินิจฉัยชนิดที่ 2 DM กินไขมันมากขึ้นเนื้อแดงและ / หรือผลิตภัณฑ์จากนมเป็นประจำทุกวัน . Toobert และคณะ (2000) พบว่าผู้สูงอายุให้ความสนใจกับและเป็นผลให้มีการรับประทานอาหารที่ดีกว่า ในทำนองเดียวกันการวิจัยมากขึ้นเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อตรวจสอบว่าผู้อพยพเก่าเอฟเอคักินเนื้อแดงที่ต่ำกว่าหรือไขมันและผลไม้น้อยลงและผักในอาหารของพวกเขาเพียงเพราะเหตุผลทางวัฒนธรรม (พวกเขาจะติดกับขนบธรรมเนียมประเพณีของบ้านเกิดของพวกเขา) ด้วยเหตุผลทางเศรษฐกิจหรือทั้งสองอย่าง นอกจากนี้การตรวจสอบต่อไปควรจะทำเพื่อตรวจสอบเหตุผลที่น้องเอฟเอผู้อพยพกินเนื้อแดงสูงหรือไขมันในอาหารของพวกเขา นอกจากนี้การวิจัยเพิ่มเติมควรจะดำเนินการเพื่อตรวจสอบว่าการหดตัวของเส้นใยธัญพืชที่สูงขึ้นและลดความเสี่ยงแมกนีเซียมโรคเบาหวาน (ชูลซ์ et al., 2007) เช่นเดียวกับว่าการหดตัวของเส้นใยที่ละลายน้ำได้ (เช่นข้าวโอ๊ตข้าวบาร์เลย์และผลไม้) ช่วยลดความหนาแน่นต่ำ ไลโปโปรตีนคอเลสเตอรอลและช่วยเพิ่มการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด (แมนน์และลูอิส-Barned, 2004) นอกจากนี้ยังมีการสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมที่จำเป็นในการสร้างบทบาทของการยึดมั่นในการเพิ่มประสิทธิภาพของการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดซึ่งใช้คาร์โบไฮเดรตที่ซับซ้อนจะเน้น แต่การใช้น้ำตาลง่ายจะหลีกเลี่ยง (Hu และแมนสัน 2003 และ Kalergis et al., 1998) ; การตรวจสอบดังกล่าวยังไม่ได้รับการดำเนินการใน FAs ชนิดที่ 2 DM ในที่สุดเนื่องจากไม่มีความสัมพันธ์กันอย่างมีนัยสำคัญที่ระบุไว้ระหว่างปีของที่อยู่อาศัยในสหรัฐอเมริกาและรับประทานอาหารพร้อมกับความสัมพันธ์ที่มีนัยสำคัญของอายุอายุที่ตรวจคนเข้าเมืองและอายุเมื่อวินิจฉัยชนิดที่ 2 DM กับการรับประทานอาหารเพียงเจตนารมณ์ความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นสำหรับชนิดที่ 2 DM ไป วัฒนธรรมไม่ได้เป็นที่น่าพอใจ ดังนั้นการวิจัยมากขึ้นเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อเฉพาะที่อยู่อาหารเอฟเอและผลกระทบต่อชนิดที่ 2 DM

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

2 . การออกกําลังกาย

ยึดมั่นไม่ได้ระบุโดยสอง sdsca-r & E วัดการออกกําลังกายคำถาม ฟิลิปปินส์อเมริกันเพศชายและผู้ที่มีการศึกษามากกว่ารายงานว่าพวกเขาเข้าร่วมอย่างน้อย 30 นาทีของการออกกำลังกาย ( รวมนาทีของกิจกรรมอย่างต่อเนื่อง รวมถึงการเดิน ) วันที่มากที่สุดของสัปดาห์ อนึ่ง ฟ้าคนรายงานว่าพวกเขาทำแบบฝึกหัดที่เฉพาะเจาะจงเช่นว่ายน้ำเดิน , ปั่นจักรยานหรือการปฏิบัติกิจกรรมทางกายนอกจากทำงานบ้านหรือทำงานบางอย่าง ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของงาน ( ตารางที่ 3 ) .

. . ยายา

โตขึ้นอย่างรวดเร็ว คนที่อยู่เก่าเมื่อพวกเขาอพยพไปยังสหรัฐอเมริกาแล้วผู้ที่ได้รับการวินิจฉัยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 สำหรับระยะเวลานานของเวลา รายงานว่าพวกเขาตามตำรับยาของพวกเขา ( โดยระบุวันในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาของการแนะนำชนิดที่ 2 โรคเบาหวาน , วันในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาของการแนะนำการฉีดอินซูลิน และวันในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาของการแนะนำจำนวนของยาเบาหวาน ) นอกจากนี้ฟ้าหญิงมีแนวโน้มที่จะใช้แนะนำชนิดที่ 2 โรคเบาหวาน โดยเฉพาะโรคปาก และแนะนำจำนวนของยาเบาหวาน ในทางตรงกันข้าม ผู้ที่มีการศึกษาน้อยมีแนวโน้มน้อยที่จะแสดงพฤติกรรมการดูแลตนเอง ) ( ตารางที่ 3 ) .

3.4 . การตรวจสอบตนเองของ

เลือดกลูโคสเก่า ) และผู้เข้าร่วมที่ได้รับการวินิจฉัยกับโรคเบาหวานชนิดที่ 2 สำหรับระยะเวลานานของเวลา รายงานว่าพวกเขาฝึก smbg วันส่วนใหญ่ของสัปดาห์ อนึ่ง ผู้ที่ได้รับการวินิจฉัยกับโรคเบาหวานชนิดที่ 2 มากกว่าระยะเวลานานของเวลา มีโอกาสที่จะทดสอบระดับกลูโคสในเลือดของพวกเขาจำนวนของเวลาที่แนะนำโดยผู้ให้บริการการดูแลสุขภาพของตนเอง ( ตารางที่ 3 )

4 . การอภิปราย

ประเภทที่ 2 โรคเบาหวานการดูแลตนเองเป็นสิ่งสำคัญ เพราะจะช่วยให้เกิดประสิทธิภาพในการควบคุมโรคเบาหวานประเภท 2 และภาวะแทรกซ้อน ( สมาคมโรคเบาหวานอเมริกัน 2007 chatterjee 2006 ไฮเซอเลอร์ et al . , 2003 , koenigsberg et al . , 2004 และวัต&เนล , 2004 ) อย่างไรก็ตาม คนมักจะละเลยบุคคลประเภทที่ 2 เบาหวาน งานที่จำเป็นสำหรับการดูแลตนเองที่เหมาะสม ( nwasuraba et al . , 2007 และ Safford et al . , 2005 )หลายคนจะไม่กิน ออกกำลังกายสม่ำเสมอ และตรวจระดับกลูโคสในเลือดเป็นปกติ โดยผู้ให้บริการดูแลสุขภาพของพวกเขา ( Irvine , 1989 ) เหล่านี้อาจเป็นส่วนหนึ่งเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงบ่อยในการรักษาที่แนะนำ ( chodosh et al . , 2005 และวัต&เนล , 2004 ) .

. . อาหาร

ทำไมมันสำคัญ ?การปรับเปลี่ยนอาหาร คือ มูลนิธิเพื่อการรักษาและควบคุมเบาหวานชนิดที่ 2 ( ผู้ชาย&ลูอิส barned , 2004 ) ต่อไปนี้คำแนะนำสำหรับอาหารที่สมดุลเพื่อสุขภาพ มีความสัมพันธ์กับการควบคุมที่ดีขึ้นของชนิด 2 โรคเบาหวาน ( อ่อนโยน et al . , 2006 และ koenigsberg et al . , 2004 ) และลดความเสี่ยงสำหรับโรคหลอดเลือดหัวใจ ( lipoprotein ) มาน&ลูอิส barned , 2004 ) โภชนาการ ด้วยตัวเองอาจจะเพียงพอที่จะจัดการสาขาการเผาผลาญอาหารผิดปกติที่เกี่ยวข้องกับประเภทที่ 2 โรคเบาหวานและจึงหลีกเลี่ยงการใช้ทั้งยาในช่องปากหรืออินซูลิน ( Mann &ลูอิส barned , 2004 ) ในขณะที่ 94% ของผู้ที่อ้างว่าพวกเขาตามแผนการของพวกเขากินมากกว่าเดือนที่ผ่านมา รายละเอียดที่เฉพาะเจาะจงนี้ พฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองต่างกันเฉพาะผู้ที่ได้อาศัยอยู่ในเราอีกต่อไป healthier การรับประทานอาหารตามแผน นี้อาจจะเกิดจากอาหารเพื่อสุขภาพราคาไม่แพงและมีตัวเลือกมากขึ้นในอาหารต่าง ๆ ในกลุ่มเรา

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.