The modern international system has

The modern international system has juridical sovereignty as its ordering principle. Sovereignty is defined as the supreme right to exercise exclusive author (law-making and law-enforcing) over a territory and people. This means that there is equality between sovereign units, which in turn implies anarchy (no power above the sovereign state). It is the entangled and multifaceted relationships between such sovereign entities that give international relations their character, significance and fascination.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระบบสากลทันสมัยมีอธิปไตย juridical เป็นหลักการสั่งซื้อ มีกำหนดอำนาจอธิปไตยด้านขวาสูงสุดออกกำลังกายผู้เขียนร่วม (การ ทำกฎหมาย และการบังคับ ใช้กฎหมาย) เหนือดินแดนและผู้คน ซึ่งหมายความ ว่า มีความเท่าเทียมกันระหว่างหน่วยอธิปไตย ซึ่งจะหมายถึงอนาธิปไตย (ไม่มีอำนาจเหนือรัฐอธิปไตย) เกี่ยว และแผนความสัมพันธ์ระหว่างเอนทิตีเช่นอธิปไตยที่ทำให้ตัวละครของพวกเขา ความสำคัญ และเสน่ห์ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระบบระหว่างประเทศที่ทันสมัย​​มีอำนาจอธิปไตยคดีเป็นหลักการของการสั่งซื้อ อำนาจอธิปไตยถูกกำหนดให้เป็นสิทธิสูงสุดในการออกกำลังกายของผู้เขียน แต่เพียงผู้เดียว (กฎหมายทำและกฎหมายบังคับใช้) ผ่านดินแดนและผู้คน ซึ่งหมายความว่ามีความเท่าเทียมกันระหว่างหน่วยอธิปไตยซึ่งจะแสดงถึงความโกลาหล (ไม่มีอำนาจเหนือรัฐอธิปไตย) มันเป็นความสัมพันธ์ที่พันและหลายแง่มุมระหว่างหน่วยงานอธิปไตยดังกล่าวที่ให้ความสัมพันธ์ระหว่างตัวของพวกเขาอย่างมีนัยสำคัญและความหลงใหล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระบบระหว่างประเทศสมัยใหม่ มีอธิปไตย การเป็นหลักของการสั่งซื้อของ อำนาจอธิปไตย หมายถึง ถูกศาลฎีกาออกกำลังกายเขียนเฉพาะ ( กฎหมายและกฎหมายการบังคับใช้ ) เหนือดินแดนและประชาชน นี่หมายความว่ามีความเสมอภาคระหว่างหน่วยสากล ซึ่งจะแสดงถึงความเป็นอนาธิปไตย ( ไม่มีอำนาจเหนืออธิปไตยของรัฐ )มันคือความสัมพันธ์รักสามเส้าระหว่างหน่วยงานที่ multifaceted และอธิปไตยให้ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศของอักขระ ความสำคัญ และหลงใหล