essays critical of various aspects of the government and elite society. Over the course of the decade, these appeared with increasing vitriol and frequency. The
Bangkok DailyMail
and its Thai-language counterpart the
Krungthep Daily Mail
made use of editorialsbut also published in-depth critical news reports, effectively turning the daily paper into a weapon aimed at exposing corruption and inefficiency. Earlier papers, such as the
Bangkok Times
and even Dr. Dan Beach Bradley
’
s
Bangkok Recorder
, the kingdom
’
sfirst paper, had sometimes published news that intentionally showed the governmentin a negative light. The article about banditry in the Ayuthaya area above is oneexample. These were, however, in English and read by a limited audience. One mightsuspect also that the British-owned and read
Bangkok Times
might have had a politicalagenda in poking fun at the Siamese government, hoping for action from the royal gov-ernment. The
Bangkok Daily Mail
sought to do more than satirize the government or moralize about a crime. It conceived of itself and the news it published as weapons for social justice.Luang Saranupraphan, the editor of the Thai-language version of Freeman
’
s paper the
Krungthep Daily Mail
and former editor of the popular journals
Senasuksa lae phae witthayasat
and
Saranukun
, followed Freeman
’
s in-your-face style. Headlinesappeared in large type across the front page:
“
Ying tamruat tai klang muang
”
(Policeshot to death in middle of city) (February 2, 1929),
“
Phoey khwam lap ruang phu rai ying tamruat tai klang muang
”
(Unveiling the secret behind shooting death of policemanin middle of city) (February 7, 1929),
“
Ying khon klang phranakhon!
”
(Shooting inmiddle of capital!) (August 7, 1928), and
“
Jap phurai Luat kap Lek dai!
”
(Villains Luatand Lek arrested!) (August 14, 1928).In the paper
’
s reporting of a murder trial involving a police officer from the SpecialBranch named Wongkit, sentences ending with exclamation marks and colorful descrip-tions of events were common. Wongkit, who was accused of participating in a kidnappingand prostitution ring as well as killing a key witness in his own trial, was described ashaving sweat pouring down his face as he stood listening to the judge in the case readhis verdict. Upon hearing that the court had found him guilty, Wongkit
“
gasped!Gasped!! Gasped!!!
”
He then pulled out his handkerchief to wipe his face and tried tocompose himself. Instead, evidently out of strength, he collapsed into his seat and hishead fell on the table as if he had lost consciousness. Then,
“
before the judged couldfinish the phrase
‘
death sentence,
’
Wongkit
’
s wife began to wail hysterically,
”
forcingthe court police to restrain her. The report ends by relating how Commissioner Athikon-prakat
’
s libel suit against Louis Khiriwat ended in Khiriwat
’
s favor. The newspaper pro-nounced that with these two verdicts the
Krungthep Daily Mail
had triumphed inevery aspect of the case.
“
Triumph
”
(or
“
victory,
”
chaichana
) was printed in a larger font than the rest of the text. After this, there was a phrase that translates roughly as
“
Karma preserves one
’
s actions,
”
a sort of Buddhist
“
That
’
s what you get!
”
This was fol-lowed by the report
’
s last sentence, which urged people to
“
read the court
’
s detailed verdict, published verbatim in the
Mail
in twenty-one days!
”
(
Krungthep Daily Mail,
February 5, 1929).The practiceof using crime news,combined with what would now be considered edi-torial content, to bring attention to the shortcomings of an administration and call for change was not confined to the two
Daily Mail
s. Other Thai-language papers, eventhose subsidized by the government like
Thai
, also used their space to campaign for
10 Samson W. Lim
บทความที่สำคัญของแง่มุมต่าง ๆ ของรัฐบาลและสังคมชนชั้น ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาเหล่านี้ปรากฏตัวขึ้นพร้อมการเพิ่มกรดกำมะถันและความถี่
กรุงเทพฯ DailyMail
และคู่ภาษาไทยของ
บริษัท
กรุงเทพบ้านและเดลี่เมล์ทำให้การใช้งานของeditorialsbut ตีพิมพ์ในเชิงลึกรายงานข่าวที่สำคัญได้อย่างมีประสิทธิภาพการเปลี่ยนกระดาษในชีวิตประจำวันเข้าอาวุธมุ่งเป้าไปที่การเปิดเผยการทุจริตและการขาดประสิทธิภาพ เอกสารก่อนหน้านี้เช่นกรุงเทพฯไทม์และแม้กระทั่งดร. แดนบีชแบรดลีย์'s กรุงเทพบันทึกอาณาจักร' กระดาษ sfirst, บางครั้งมีการเผยแพร่ข่าวว่าจงใจแสดงให้เห็น governmentin เป็นแง่ลบ บทความเกี่ยวกับการโจรกรรมในพื้นที่อยุธยาข้างต้นเป็น oneexample เหล่านี้เป็นอย่างไรในภาษาอังกฤษและอ่านโดยผู้ชมที่ จำกัด หนึ่ง mightsuspect ยังว่าอังกฤษที่เป็นเจ้าของและอ่านกรุงเทพไทม์อาจจะมีpoliticalagenda ในการพูดล้อเล่นที่รัฐบาลไทยหวังว่าสำหรับการดำเนินการจากพระราช gov-ernment กรุงเทพมหานครเดลี่เมล์พยายามที่จะทำมากกว่าเย้ยรัฐบาลหรือสอนศีลธรรมเกี่ยวกับความผิดทางอาญา มันรู้สึกของตัวเองและข่าวที่ตีพิมพ์เป็นอาวุธทางสังคม justice.Luang Saranupraphan บรรณาธิการของฉบับภาษาไทยภาษาของฟรีแมน'กระดาษนั้นเดลี่เมล์กรุงเทพและอดีตบรรณาธิการของวารสารที่นิยมSenasuksa แลท่าแพ witthayasat และSaranukun ตาม ฟรีแมน's ในหน้าสไตล์ของคุณ Headlinesappeared ในรูปแบบขนาดใหญ่ทั่วหน้า: "ยิ่ง tamruat ไทกลางเมือง" (Policeshot ไปสู่ความตายในช่วงกลางของเมือง) (2 กุมภาพันธ์ 1929), "Phoey khwam ตัก Ruang ภูไร่ยิ่ง tamruat ไทกลางเมือง" (เปิดตัวความลับที่อยู่เบื้องหลัง ตายยิงของ policemanin ใจกลางเมือง) (7 กุมภาพันธ์ 1929), "หญิงโขน klang พระนคร!" (ยิง inmiddle ของทุน!) (7 สิงหาคม 1928) และ "Jap phurai ลวด kap เล็กได!" (คนร้าย Luatand เล็ก จับ!) (14 สิงหาคม 1928) ในกระดาษ 'รายงานของการพิจารณาคดีฆาตกรรมที่เกี่ยวข้องกับเจ้าหน้าที่ตำรวจจาก SpecialBranch ชื่อ Wongkit ประโยคที่ลงท้ายด้วยเครื่องหมายอัศเจรีย์และมีสีสัน descrip ทั้งนี้จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องปกติ Wongkit ที่ถูกกล่าวหาว่ามีส่วนร่วมในการค้าประเวณีแหวน kidnappingand เช่นเดียวกับการฆ่าพยานสำคัญในการพิจารณาคดีของเขาเองก็อธิบาย ashaving เหงื่อไหลลงใบหน้าของเขาขณะที่เขายืนฟังผู้พิพากษาในการพิจารณาคดีกรณี readhis เมื่อได้ยินว่าศาลได้พบว่าเขามีความผิด Wongkit "อ้าปากค้าง! อ้าปากค้าง !! อ้าปากค้าง !!! "จากนั้นเขาก็ดึงออกผ้าเช็ดหน้าของเขาที่จะเช็ดใบหน้าของเขาและพยายาม tocompose ตัวเอง แต่เห็นได้ชัดจากความแรงของเขาทรุดตัวลงในที่นั่งของเขาและ hishead ลดลงบนโต๊ะราวกับว่าเขาได้สูญเสียสติ จากนั้น"ก่อนที่จะตัดสินcouldfinish วลี'ประโยคตาย' Wongkit 'ภรรยาเริ่มโอดครวญอย่างบ้าคลั่ง," ตำรวจศาล forcingthe ที่จะยับยั้งเธอ รายงานจะจบลงด้วยการที่เกี่ยวข้องกับวิธีการที่คณะกรรมาธิการ Athikon-prakat 's คดีหมิ่นประมาทกับหลุยส์ Khiriwat สิ้นสุดลงใน Khiriwat' ความโปรดปรานของ หนังสือพิมพ์โปร nounced ว่ากับทั้งสองคำตัดสินเดลี่เมล์กรุงเทพได้ชนะทุกแง่มุมของกรณีinevery. "ไทรอัมพ์" (หรือ"ชัยชนะ" ชัยชนะ) ตีพิมพ์ในตัวอักษรขนาดใหญ่กว่าส่วนที่เหลือของข้อความ หลังจากนี้มีวลีที่แปลประมาณว่าเป็น"กรรมรักษาหนึ่ง'การกระทำs," การจัดเรียงของพุทธ"ที่' คือสิ่งที่คุณจะได้รับ!" นี่คือ Fol-lowed โดยรายงาน's ประโยคสุดท้ายซึ่งกระตุ้นให้คนที่จะ "อ่านศาล's คำตัดสินรายละเอียดการตีพิมพ์คำต่อคำในจดหมายในยี่สิบเอ็ดวัน!" (กรุงเทพเดลี่เมล์5 กุมภาพันธ์ 1929) ได้โดยง่ายโดยใช้ practiceof ข่าวอาชญากรรมรวมกับสิ่งที่ตอนนี้จะได้รับการพิจารณาเนื้อหา EDI-torial, ให้ความสนใจกับข้อบกพร่องของการบริหารและการเรียกร้องให้มีการเปลี่ยนแปลงไม่ได้ จำกัด ทั้งสองเดลี่เมล์ของ เอกสารภาษาไทยอื่น ๆ , eventhose เงินอุดหนุนจากรัฐบาลเช่นเดียวกับไทยยังใช้พื้นที่ของพวกเขาที่จะรณรงค์ให้10 แซมซั่นดับเบิลยูลิม
การแปล กรุณารอสักครู่..