In the 1980s there was growing reco

In the 1980s there was growing recognition of the limitations of epidemiologic data, particularly since the major indicators used to assess population health status were mortality indices (Brown, 1985). Rather than describing the health of the population, epidemiologic data focused on mortality data. Given the WHO'S definition of health as being more than the absence of disease, this has been a shortcoming. Billings and Cowley (1995) further point out that mortality data can be misleading. This is particularly true when rates are relatively low, because the rates say nothing about the state of the majority of the population who remain alive (Patrick, 1986). Morbidity data have also been criticized because it cannot be assumed that incidence rates equate with need for services (Stalker, 1993; Billings & Cowley, 1995).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในทศวรรษ 1980 มีการเติบโตของข้อจำกัดของข้อมูล epidemiologic โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากตัวบ่งชี้ที่สำคัญที่ใช้ในการประเมินสถานะสุขภาพของประชากรตายดัชนี (สีน้ำตาล 1985) แทนที่จะอธิบายสุขภาพของประชากร ข้อมูล epidemiologic เน้นข้อมูลการตาย ให้คนของคำจำกัดความของสุขภาพเป็นการมากกว่าของโรค นี้ได้คง เรียกเก็บเงินและ Cowley (1995) ต่อไปจุดหาข้อมูลการตายที่สามารถเข้าใจ นี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อราคาค่อนข้างต่ำ เนื่องจากพูดอะไรเกี่ยวกับรัฐส่วนใหญ่ของประชากรที่ยังคงมีชีวิตอยู่ (Patrick, 1986) ข้อมูล morbidity ได้ยังถูกวิพากษ์วิจารณ์เนื่องจากไม่สามารถสันนิษฐานว่า อัตราอุบัติการณ์คิดว่า มีความต้องการสำหรับการบริการ (Stalker, 1993 เรียกเก็บเงิน& Cowley, 1995)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงปี 1980 มีการรับรู้ที่เพิ่มขึ้นของข้อ จำกัด ของข้อมูลทางระบาดวิทยาโดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่ตัวชี้วัดที่สำคัญที่ใช้ในการประเมินสถานะสุขภาพของประชากรเป็นดัชนีการเสียชีวิต (สีน้ำตาล, 1985) แทนที่จะอธิบายสุขภาพของประชากรที่ข้อมูลทางระบาดวิทยามุ่งเน้นไปที่ข้อมูลการตาย ให้ความหมายของใครของสุขภาพเป็นมากกว่าตัวตนของโรคนี้ได้รับข้อบกพร่อง บิลลิงส์และคาวลีย์ (1995) ต่อไปชี้ให้เห็นว่าข้อมูลการตายอาจทำให้เข้าใจผิด นี่คือความจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออัตราที่ค่อนข้างต่ำเนื่องจากอัตราพูดอะไรเกี่ยวกับสถานะของคนส่วนใหญ่ของประชากรที่ยังคงมีชีวิตอยู่ (แพทริก, 1986) ข้อมูลการป่วยยังได้รับการวิพากษ์วิจารณ์เพราะมันไม่สามารถจะคิดว่าอัตราอุบัติการณ์ถือเอากับความต้องการสำหรับการบริการ (Stalker 1993; บิลลิงส์และคาวลีย์, 1995)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในทศวรรษที่ 1980 มีการยอมรับข้อ จำกัด ของข้อมูลทางระบาดวิทยา โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่ตัวชี้วัดที่สำคัญที่ใช้ประเมินภาวะสุขภาพประชากรดัชนีตาย ( สีน้ำตาล , 1985 ) แทนที่จะอธิบายถึงสุขภาพของประชากร ข้อมูลทางระบาดวิทยาที่เน้นข้อมูลการตาย ให้ความหมายของสุขภาพที่เป็นมากกว่าการขาดของโรคนี่เป็นข้อบกพร่อง บิล และ คาวลีย์ ( 1995 ) ยังชี้ให้เห็นว่าข้อมูลการตายอาจจะเข้าใจผิด นี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออัตราค่อนข้างต่ำ เนื่องจากอัตรากล่าวว่าไม่มีอะไรเกี่ยวกับสถานะของประชากรส่วนใหญ่ที่ยังคงมีชีวิตอยู่ ( Patrick , 1986 )ข้อมูลการเจ็บป่วย ก็ถูกวิจารณ์ เพราะมันไม่สามารถสันนิษฐานว่าอุบัติการณ์ถือเอากับความต้องการการบริการ ( โรคจิต , 1993 ; บิล&คาวลีย์ , 1995 )