Humming a little, she presses anoth

Humming a little, she presses another electrode to my forehead and explains, "In some parts of the ancient world, the hawk symbolized the sun. Back when I got this, I figured if I always had the sun on me, wouldn't be afraid of the dark. I try to stop myself from asking another question, but I can't help it. "You're afraid of the dark?" "I was afraid of the dark," she corrects me. She presses the next electrode to her own forehead, and attaches a wire to it. She shrugs. "Now it reminds me of the fear I've overcome." She stands behind me. I squeeze the armrests so tightly the redness pulls away from my knuckles. She tugs wires toward her, attaching them to me, to her, to the machine behind her. Then she passes me a vial of clear liquid. "Drink this," she says. "What is it?" My throat feels swollen. I swallow hard. "What's going to happen?" "Can't tell you that. Just trust me." I press air from my lungs and tip the contents of the vial into my mouth. My eyes close. When they open, an instant has passed, but I am somewhere else. I stand in the school cafeteria again, but all the long tables are empty, and I see through the glass walls that it's snowing. On the table in front of me are two baskets. In one is a hunk of cheese, and in the other, a knife the length of my forearm. Behind me, a woman's voice says, "Choose.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฮัมน้อย เธอกดไฟฟ้าอื่นกับหน้าผากของฉัน พร้อม อธิบาย "ในบางส่วนของโลก เหยี่ยวรูปเฟืองพระอาทิตย์ กลับไปเมื่อผมได้รับนี้ ฉันคิดถ้าฉันมีแดดผมเสมอ ไม่กลัวความมืด พยายามหยุดตัวเองจากการถามคำถามอื่น แต่ฉันไม่สามารถช่วย "คุณกลัวความมืดหรือไม่" "กลัวความมืด เธอจะให้ฉัน เธอกดไฟฟ้าถัดไปหน้าผากตนเอง และแนบลวดกับ เธอเทปซีด "ตอนนี้ทำให้นึกกลัวผมเคยเอาชนะ" เธอยืนข้างหลัง ฉันบีบมีไว้แน่นแดงที่ดึงออกจากขาของฉัน เธอ tugs สายต่อเธอ แนบกลุ่มกับฉัน เธอ เครื่องเธอ จาก นั้นเธอผ่านฉันคอนแทคของเหลวใส "ดื่มนี้ เธอกล่าวว่า "มันคืออะไร" จมูกของฉันรู้สึกบวม ฉันกลืนยาก "อะไรจะเกิดขึ้น" "ไม่บอกคุณที่ เพียงแค่เชื่อใจฉัน" กดอากาศจากปอดของฉัน และแนะนำเกี่ยวกับเนื้อหาของคอนแทคเข้าไปในปากของฉัน ตาปิด เมื่อเปิด ผ่านทันที แต่ฉันอื่น ฉันยืนในโรงอาหารที่โรงเรียนอีกครั้ง แต่ยาวตารางว่างเปล่า และเห็นผ่านผนังกระจกที่หิมะตก บนโต๊ะด้านหน้าของฉันมีตะกร้าสอง หนึ่งคือก้อนใหญ่ ของชีส และ อื่น ๆ มีด ความยาวของปลายแขนของฉัน ข้างหลัง เสียงผู้หญิงกล่าวว่า "เลือก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Humming เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เธอกดขั้วไฟฟ้าอื่นที่หน้าผากของฉันและอธิบายว่า "ในบางส่วนของโลกยุคโบราณเหยี่ยวสัญลักษณ์ของดวงอาทิตย์. กลับเมื่อฉันได้นี้ผมคิดว่าถ้าฉันมักจะมีดวงอาทิตย์กับฉันจะไม่เป็น กลัวความมืด. ฉันพยายามที่จะหยุดตัวเองจากการถามคำถามอื่น แต่ฉันไม่สามารถช่วยมัน. "คุณกลัวความมืด?" "ผมกลัวความมืด" เธอแก้ไข me. เธอกดต่อไป อิเล็กโทรดที่หน้าผากของเธอเองและแนบสายไป. เธอยักไหล่. "ตอนนี้มันทำให้ผมนึกถึงความกลัวที่ผมเคยเอาชนะ." เธอยืนอยู่ข้างหลังผม. ฉันบีบที่พักแขนเพื่อให้แน่นสีแดงดึงออกไปจากนิ้วของฉัน. เธอ tugs สายต่อเธอแนบพวกเขาให้ฉันกับเธอไปยังเครื่องที่อยู่เบื้องหลังของเธอ. จากนั้นเธอก็ผ่านไปฉันขวดของของเหลวที่ชัดเจน. "เครื่องดื่มนี้" เธอกล่าว. "มันคืออะไร?" คอของฉันรู้สึกบวม. ฉันกลืน ยาก. "อะไรจะเกิดขึ้น?" "ไม่สามารถบอกคุณได้ว่า เพียงแค่เชื่อฉัน. "ฉันกดอากาศจากปอดของฉันและปลายเนื้อหาของขวดเข้าไปในปากของฉัน. ตาของฉันใกล้. เมื่อพวกเขาเปิดได้ทันทีผ่านไป แต่ฉันที่อื่น. ฉันยืนอยู่ในโรงอาหารของโรงเรียนอีกครั้ง แต่ ทุกตารางที่มีความยาวที่ว่างเปล่าและฉันเห็นผ่านผนังกระจกที่ว่ามันหิมะตก. บนโต๊ะด้านหน้าของฉันมีสองตะกร้า. หนึ่งเป็นก้อนใหญ่ของชีสและอื่น ๆ ที่มีดความยาวของแขนของฉัน อยู่ข้างหลังผมเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งกล่าวว่า "เลือก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หึ่ง ๆเล็กน้อย เธอกดขั้วอื่นบนหน้าผากของฉันและอธิบายว่า " ในบางส่วนของโลกโบราณ เหยี่ยว เป็นสัญลักษณ์ของดวงอาทิตย์ กลับเมื่อฉันได้ ฉันคิดว่า ถ้าฉันมักจะมีดวงอาทิตย์ ผมจะไม่กลัวความมืด ฉันพยายามจะหยุดตัวเองจากการถามคำถามอื่น แต่ฉันไม่สามารถช่วยได้ " คุณกำลังกลัวความมืด ? " ผมกลัวความมืด " เธอแก้ไขฉันเธอกดขั้วติดกับหน้าผากของเธอเองและแนบลวดได้ " เธอบ่อยๆ ตอนนี้มันทำให้ผมกลัว ผมเอาชนะ . " เธอยืนอยู่ข้างหลังผม ผมบีบจนแน่น เท้าแขนอักเสบผละจากข้อมือฉัน เธอลากสายไฟต่อเธอติดฉัน กับเธอ กับเครื่องอยู่ข้างหลังเธอ แล้วเธอส่งขวดใสเหลว” ดื่มนี้ , " เธอกล่าว . " มันคืออะไร ?" คอของฉันรู้สึกบวม ฉันกลืนยาก . " จะเกิดอะไรขึ้น ? " ไม่สามารถบอกคุณได้ว่า แค่เชื่อใจฉัน " ฉันกดอากาศจากปอดของฉันและเคล็ดลับเนื้อหาของขวดเข้าไปในปากของฉัน หลับตาของฉัน เมื่อพวกเขาเปิดทันที ผ่านไป แต่ฉันไปที่อื่น ฉันอยู่ในโรงอาหารของโรงเรียนอีก แต่ทุกตารางยาวว่างเปล่า ฉันมองผ่านผนังกระจกที่หิมะตกบนโต๊ะตรงหน้าฉันสองตะกร้า ในหนึ่งก้อนใหญ่ของชีสและในอื่น ๆ , มีด ความยาวของแขนของฉัน ข้างหลังฉัน ผู้หญิงเสียงบอกว่า " เลือก