They used eyebrow muscle activity t

They used eyebrow muscle activity to obtain required signal. By using the signal the wheelchair
movement has been controlled as the movement of the eyebrow was not easier so it had some difficulties. [5]
Used head and finger movement for wheelchair locomotion. In finger movement they use flex sensor, placed on
the finger. It is analog resistors usually in the form of strip long vary resistance. Due to the bending of finger the
resistance varies which controls the locomotion of the wheelchair. Bending the sensor at one point more than 90
may permanently damage the sensor which is a main drawback.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกเขาใช้คิ้วของกล้ามเนื้อการรับสัญญาณที่จำเป็น โดยการใช้สัญญาณรถเข็นมีการควบคุมการเคลื่อนไหวเป็นการเคลื่อนไหวของคิ้วก็ไม่ง่ายดังนั้นมันมีปัญหาบางอย่าง [5]ใช้การเคลื่อนไหวศีรษะและนิ้วสำหรับการใช้รถเข็น ในการเคลื่อนไหวของนิ้วที่ใช้ flex เซ็นเซอร์ วางบนนิ้ว เป็นตัวต้านทานแบบแอนะล็อกมักจะอยู่ในรูปแบบของแถบยาวแตกต่างกัน เนื่องจากการดัดงอของนิ้วความต้านทานซึ่งควบคุมการใช้รถเข็นแตกต่างกันไป ดัดเซ็นเซอร์จุดหนึ่งมากกว่า 90อย่างถาวรอาจทำลายเซนเซอร์ซึ่งเป็นหลัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขาใช้กิจกรรมของกล้ามเนื้อคิ้วที่จะได้รับสัญญาณที่จำเป็น โดยใช้สัญญาณรถเข็นคนพิการ
การเคลื่อนไหวได้รับการควบคุมการเคลื่อนไหวของคิ้วที่ไม่ได้ง่ายดังนั้นจึงมีปัญหาบางอย่าง [5]
หัวและนิ้วเคลื่อนไหวที่ใช้สำหรับรถเข็นคนพิการการเคลื่อนไหว ในการเคลื่อนไหวของนิ้วมือที่พวกเขาใช้เซ็นเซอร์ดิ้นวางอยู่บน
นิ้วมือ มันเป็นตัวต้านทานแบบอะนาล็อกมักจะอยู่ในรูปแบบของแถบยาวแตกต่างกันต้านทาน เนื่องจากการดัดนิ้ว
ต้านทานแตกต่างกันไปซึ่งควบคุมการเคลื่อนไหวของรถเข็นคนพิการที่ ดัดเซ็นเซอร์ที่จุดมากกว่า 90 หนึ่ง
อย่างถาวรอาจเกิดความเสียหายเซ็นเซอร์ซึ่งเป็นข้อเสียเปรียบหลัก