The cumulative concentrations of Al

The cumulative concentrations of Al, Fe, Ca and Mg ion, whose corresponding salts are usually employed to remove P from wastewater were 330.08, 207.88, 177.63 and 173.54 mg g−1 in Sludge-A, Sludge-C, Sludge-D and Sludge-B, respectively. Despite of having the least total metal ion concentration, Sludge-B possess the highest P adsorption capacity whereas Sludge-A which comprises the highest metal ion concentration has the least adsorption capacity. Oppose to this study, previous studies (Babatunde et al., 2010; Gibbons and Gagnon, 2011; Li et al., 2013) reported the sludge which contained more primary elements (alum, iron, calcium) per mass of solid had higher adsorption capacity. This further demonstrates other physical properties of the sludge such as the surface characteristics (porous and smooth or rough surface) and pore size could have also influenced in the adsorption capacity (Gibbons and Gagnon, 2011; Loganathan et al., 2014). Therefore, understanding the physical and chemical behaviour of sludge might enable a certain type of residual (such as alum, iron, calcium) to perform better than another, as the sludge are normally characterized as amorphous (Makris et al., 2005).

3.4. P removal efficiencies of ground water treatment sludge

In agreement with adsorption capacity, alum-based sludges were found to be more efficient than iron-based sludge in removing P from SWW (Fig. 2A). The results reveal that adsorption process is evidently time dependent such that the majority of P adsorption from wastewater completed in approximately 8 h. At the end (21 h of continuous mixing) of the test, P removal efficiencies of alum-based and iron-based sludges were 96 and 82%, respectively despite of maintaining the same parameters (pH of solution, mixing speed, amount and particle size of sludge) that are known to affect P removal performance. Among the alum-based sludge, Sludge-C and Sludge-D appeared to have the similar P removal efficiency from the SWW (Fig. 2A) corroborating with their adsorption capacity (Fig. 1). Sludge-B possesses the best removal efficiency among the sludge used in this study.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเข้มข้นที่สะสมของ Al, Fe, Ca และ Mg ไอออน มักจะใช้เกลือสอดคล้องกันการเอา P จากน้ำเสียได้ g−1 mg 207.88, 330.08, 177.63 และ 173.54 ในตะกอน A ตะกอน-C, D ตะกอนและตะกอน-B ตามลำดับ แม้จะมีความเข้มข้นไอออนโลหะรวมอย่างน้อย ตะกอน-B มีความจุการดูดซับ P สูงสุดขณะที่ตะกอน A ซึ่งประกอบด้วยความเข้มข้นสูงสุดของโลหะไอออนได้ดูดซับน้อยจุ ต่อต้านการศึกษานี้ ศึกษาก่อนหน้านี้ (Babatunde et al. 2010 ชะนีและ Gagnon, 2011 Li et al. 2013) รายงานตะกอนที่ประกอบด้วยองค์ประกอบหลักมากขึ้น (สารส้ม เหล็ก แคลเซียม) ต่อมวลของแข็ง ที่มีความจุการดูดซับสูงขึ้น ต่อไปนี้อธิบายคุณสมบัติทางกายภาพอื่น ๆ ของตะกอนเช่นลักษณะพื้นผิว (พื้นผิวมีรูพรุน และเรียบ หรือหยาบ) และขนาดของรูพรุนอาจมีอิทธิพลยังจุดูดซับ (ชะนีและ Gagnon, 2011 Loganathan et al. 2014) ดังนั้น ความเข้าใจพฤติกรรมทางกายภาพ และเคมีของตะกอนอาจเปิดใช้งานบางชนิดของส่วนที่เหลือ (เช่นสารส้ม เหล็ก แคลเซียม) มากกว่าอีก การเป็นตะกอนมีลักษณะเป็นสัณฐาน (โซโซ et al. 2005) โดยปกติ3.4. P ประสิทธิภาพกำจัดตะกอนบำบัดน้ำใต้ดินข้อตกลงความจุการดูดซับ สารส้มตาม sludges พบจะมีประสิทธิภาพมากกว่าเหล็กตะกอนในการลบ P จาก SWW (รูป 2A) ผลลัพธ์แสดงให้เห็นว่า กระบวนการดูดซับเป็นอย่างเห็นได้ชัดเวลาที่ขึ้นอยู่กับที่ส่วนใหญ่ดูดซับ P จากน้ำเสียแล้วเสร็จในประมาณ 8 ชม ปลาย (21 h ผสมต่อเนื่อง) ของการทดสอบ P ประสิทธิภาพกำจัดสารส้ม และใช้เหล็ก sludges ได้ 82% และ 96 ตามลำดับแม้จะรักษาพารามิเตอร์เดียวกัน (pH ของการแก้ปัญหา ความเร็ว ยอดเงิน และอนุภาคขนาดของตะกอนผสม) ที่ทราบว่ามีผลต่อประสิทธิภาพการกำจัด P ระหว่างตะกอนจากสารส้ม C ตะกอนและตะกอน-D ปรากฏมีคล้าย P เอาประสิทธิภาพจาก SWW (รูป 2A) corroborating กับความจุการดูดซับ (รูปที่ 1) ตะกอน-B มีประสิทธิภาพกำจัดที่ดีที่สุดในกลุ่มตะกอนที่ใช้ในการศึกษานี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเข้มข้นของสะสมของอัลเฟแคลเซียมและแมกนีเซียมไอออนที่มีเกลือที่สอดคล้องกันมักจะใช้ในการลบ P จากน้ำเสียเป็น 330.08, 207.88, 177.63 และ 173.54 มิลลิกรัม G-1 ในกากตะกอน-A, กากตะกอน-C ตะกอน D และกากตะกอน -B ตามลำดับ แม้จะมีความเข้มข้นของโลหะไอออนรวมอย่างน้อยตะกอน-B มีความสามารถในการดูดซับ P สูงสุดในขณะที่กากตะกอน-A ซึ่งประกอบด้วยความเข้มข้นของไอออนโลหะที่มีความจุสูงสุดในการดูดซับน้อย คัดค้านเพื่อการศึกษานี้ศึกษาก่อนหน้านี้ (Babatunde et al, 2010;. ชะนีและแก็กนอน 2011. Li et al, 2013) รายงานตะกอนที่มีองค์ประกอบหลักมากขึ้น (สารส้ม, เหล็ก, แคลเซียม) ต่อมวลของของแข็งที่มีการดูดซับสูง ความจุ ต่อไปนี้จะแสดงให้เห็นถึงคุณสมบัติอื่น ๆ ทางกายภาพของตะกอนเช่นลักษณะพื้นผิว (พื้นผิวที่มีรูพรุนและเรียบหรือขรุขระ) และขนาดรูขุมขนจะได้ยังได้รับอิทธิพลความสามารถในการดูดซับ (ชะนีและแก็กนอน 2011. Loganathan et al, 2014) ดังนั้นการทำความเข้าใจพฤติกรรมทางกายภาพและทางเคมีของตะกอนอาจเปิดใช้งานบางประเภทตกค้าง (เช่นสารส้ม, เหล็ก, แคลเซียม) เพื่อดำเนินการดีกว่าอีกเป็นตะกอนมีลักษณะปกติเป็นอสัณฐาน (Makris et al., 2005).

3.4 . ประสิทธิภาพการกำจัด P จากพื้นดินตะกอนบำบัดน้ำ

ในข้อตกลงที่มีความจุในการดูดซับ, กากตะกอนสารส้มตามพบว่ามีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าตะกอนเหล็กที่ใช้ในการลบ P จาก SWW (รูป. 2A) ผลการศึกษาพบว่ากระบวนการดูดซับเด่นชัดขึ้นอยู่กับเวลาดังกล่าวว่าส่วนใหญ่ของการดูดซับ P จากน้ำเสียแล้วเสร็จในเวลาประมาณ 8 ชั่วโมง ในตอนท้าย (21 ชั่วโมงผสมต่อเนื่อง) ของผลการทดสอบประสิทธิภาพการกำจัด P ของกากตะกอนสารส้ม-based และเหล็กตาม 96 และ 82% ตามลำดับแม้จะมีการรักษาพารามิเตอร์เดียวกัน (pH ของสารละลายผสมความเร็วและปริมาณอนุภาค ขนาดของตะกอน) ที่เป็นที่รู้จักกันมีผลต่อประสิทธิภาพการกำจัด P ท่ามกลางตะกอนสารส้มที่ใช้กากตะกอน-C และกากตะกอน-D ดูเหมือนจะมีประสิทธิภาพในการกำจัด P ที่คล้ายกันจาก SWW (รูป. 2A) ยืนยันที่มีความจุในการดูดซับของพวกเขา (รูปที่ 1). กากตะกอน-B ครอบครองประสิทธิภาพในการกำจัดที่ดีที่สุดในตะกอนที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเข้มข้นสะสมของอลูมิเนียม , เหล็ก แคลเซียม และแมกนีเซียมไอออน ซึ่งสอดคล้องกับเกลือมักจะใช้ลบ P จากน้ำเสียเป็น 330.08 207.88 177.63 , และ , 173.54 mg G − 1 ใน sludge-a sludge-c sludge-d , และ , sludge-b ตามลำดับ แม้จะมีความเข้มข้นไอออนโลหะอย่างน้อยทั้งหมด sludge-b มีความสามารถในการดูดซับสูงสุด p ส่วน sludge-a ซึ่งประกอบด้วยความเข้มข้นสูงสุดมีการดูดซับไอออนของโลหะอย่างน้อยความจุ ต่อต้านการศึกษาการศึกษาก่อนหน้านี้ ( babatunde et al . , 2010 ; ชะนีและเรอะ , 2011 ; Li et al . , 2013 ) รายงานตะกอนซึ่งประกอบด้วยองค์ประกอบหลัก ( สารส้ม , เหล็ก , แคลเซียม ) ต่อมวลของของแข็งมีความจุการดูดซับสูง เรื่องนี้แสดงให้เห็นถึงคุณสมบัติทางกายภาพอื่น ๆของระบบ เช่น ลักษณะพื้นผิว ( รูพรุนและเรียบหรือพื้นผิวที่ขรุขระ ) และขนาดรูขุมขนอาจยังมีอิทธิพลในการดูดซับ ( ชะนีและเรอะ , 2011 ; loganathan et al . , 2010 ) ดังนั้น การทำความเข้าใจพฤติกรรมทางกายภาพและทางเคมีของตะกอนอาจเปิดใช้งานบางประเภทของที่เหลือ ( เช่น สารส้ม แคลเซียม เหล็ก เพื่อแสดงดีกว่าอีก เป็นกากเป็นปกติลักษณะเป็นอสัณฐาน ( makris et al . , 2005 )3.4 . การกำจัดกากตะกอนบำบัดน้ำเสียระดับพื้นดินในข้อตกลงกับความจุการดูดซับ , สารส้มที่ใช้กากตะกอน พบว่ามีประสิทธิภาพมากกว่า iron-based ตะกอนในการลบ P จาก sww ( รูปที่ 2A ) ผลการศึกษาพบว่า กระบวนการดูดซับเป็นเด่นชัดที่ขึ้นกับเวลาเช่นว่าส่วนใหญ่ของการดูดซับน้ำจาก P เสร็จในประมาณ 8 ชั่วโมง สุดท้าย ( 21 H แบบผสม ) ของการทดสอบประสิทธิภาพของสารส้มและ P จาก iron-based กากตะกอนเป็น 96 และ 82 ตามลำดับ แม้จะรักษาพารามิเตอร์เดียวกัน ( pH ของสารละลายผสม , ความเร็ว , ปริมาณและขนาดอนุภาคของตะกอน ) ที่เป็นที่รู้จักกันส่งผลกระทบต่อประสิทธิภาพการกำจัด P . ในน้ำตะกอนตาม sludge-c sludge-d และดูเหมือนจะคล้ายกัน P ประสิทธิภาพจาก sww ( รูปที่ 2A ) ยืนยันกับความจุของการดูดซับ ( รูปที่ 1 ) sludge-b มีคุณสมบัติที่ดีที่สุดของการกำจัดกากตะกอนที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้