Section 1 – Individuals with Learni

Section 1 – Individuals with Learning Disabilities
Defining and Describing Learning Disabilities
The development of the LD field in Canada parallels that of the United
States. Compared to other special needs, learning disabilities were not
recognized in the American educational system until the 1960s and actual
provision for children with LD did not formally occur until the mid 1970s with
the passage of Federal Legislation (Public Law 94-142). In Canada, the
Montreal Children’s Hospital Learning Centre was founded in 1960 by
psychiatrist Mel Levinson. The purpose was to investigate the difficulties
experienced by children who seemed to have average intelligence but who
experienced significant difficulty with school functioning. Considerable
leadership in the field has been provided by the “Association for Children
with Learning Disabilities” (now the Learning Disabilities Association of
Canada) founded in 1963 by a group of concerned parents.
Individuals with LD have average to above average intelligence but
experience difficulties in processing information that affect learning.
Learning disabilities have a neurological basis, are often hereditary and are
life long. They represent the most common special education need in North
America. For example, 57% of high school students with disabilities in public
high schools in the United States have LD. A Statistics Canada survey of
parents of children with disabilities conducted in 2001 found that four out of
five children requiring special education services had LD (Uppal, Kohen and
Kahn, 2006). In Alberta, students with LD are the largest group of students
designated as having special education needs. It is estimated that 1 in 10
Canadians has a learning disability.
Canadian provinces have authority over education and there is no
federal legislation related to LD resulting in variability in defining and
diagnosing LD across the country. Most Canadian provinces accept the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วน 1 – บุคคลที่ มีความพิการทางการเรียนการกำหนดและอธิบายพิการทางการเรียนการพัฒนาของฟิลด์ LD ในแคนาดา parallels ที่สหรัฐอเมริกา เมื่อเทียบกับความต้องการพิเศษอื่น ๆ พิการทางการเรียนไม่ได้จริง และรับรู้ในระบบการศึกษาสหรัฐอเมริกาจนถึงปี 1960สำรองสำหรับเด็ก LD ได้อย่างเป็นกิจจะลักษณะเกิดขึ้นจนกระทั่งกลางปี 1970 ด้วยเส้นทางของกฎหมายของรัฐบาลกลาง (กฎหมายมหาชน 94-142) ในประเทศแคนาดา การศูนย์การเรียนรู้ของโรงพยาบาลเด็กมอนทรีออลก่อตั้งขึ้นใน 1960 โดยจิตแพทย์เมลเลวินสัน มีวัตถุประสงค์เพื่อ ตรวจสอบความยากลำบากประสบการณ์สำหรับเด็กที่มีสติปัญญาเฉลี่ยแต่ที่ปัญหาสำคัญมีประสบการณ์กับการทำงานที่โรงเรียน มากเป็นผู้นำในฟิลด์มีการให้ โดย "สมาคมสำหรับเด็กเรียนพิการ" (ตอนนี้พิการทางการเรียนความสัมพันธ์ของแคนาดา) ก่อตั้งขึ้นใน 1963 โดยผู้ปกครองที่เกี่ยวข้องบุคคลที่ มี LD มีปัญญาเฉลี่ยเฉลี่ยข้างบน แต่พบปัญหาในการประมวลผลข้อมูลที่มีผลต่อการเรียนรู้พิการทางการเรียนมีพื้นฐานระบบประสาท มักรัชทายาทแห่ง และชีวิตที่ยาวนาน แทนต้องการศึกษาพิเศษทั่วเหนืออเมริกา ตัวอย่าง 57% ของนักเรียนพิการในที่สาธารณะโรงเรียนสูงในสหรัฐอเมริกามี LD. สำรวจสถิติแคนาดาผู้ปกครองของเด็กพิการที่ดำเนินการในปี 2544 พบว่าสี่ออกต้องการบริการการศึกษาพิเศษเด็กห้ามี LD (Uppal, Kohen และคาห์น 2006) ในอัลเบอร์ตา เรียน LD เป็นกลุ่มที่ใหญ่ที่สุดของนักเรียนกำหนดว่ามีความต้องการการศึกษาพิเศษ คาดว่า 1 ใน 10ชาวแคนาดามีความทุพพลภาพการเรียนรู้จังหวัดแคนาดามีผู้ศึกษา และมีไม่กฎหมายของภาครัฐที่เกี่ยวข้องกับ LD ในความแปรผันในการกำหนด และวิเคราะห์ LD ทั่วประเทศ ยอมรับสุดแคนาดาจังหวัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่วนที่ 1 -
บุคคลที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้การกำหนดและอธิบายการเรียนรู้พิการพัฒนาของสนาม
LD
ในประเทศแคนาดาที่คล้ายคลึงกันของประเทศสหรัฐอเมริกา เมื่อเทียบกับความต้องการพิเศษอื่น ๆ
ที่บกพร่องทางการเรียนรู้ที่ไม่ได้รับการยอมรับในระบบการศึกษาของอเมริกันจนกระทั่งทศวรรษที่1960
และที่เกิดขึ้นจริงการให้สำหรับเด็กที่มีLD ไม่เป็นทางการเกิดขึ้นจนกระทั่งกลางปี ​​1970
ที่มีทางเดินของรัฐบาลกลางกฎหมาย(กฎหมายมหาชน 94-142) ในแคนาดา,
โรงพยาบาลเด็กมอนทรีออศูนย์การเรียนรู้ได้ก่อตั้งขึ้นในปี 1960
โดยจิตแพทย์เมลเลวินสัน มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความยากลำบากที่มีประสบการณ์โดยเด็กที่ดูเหมือนจะมีสติปัญญาเฉลี่ยแต่ผู้ที่มีประสบการณ์ความยากลำบากอย่างมีนัยสำคัญกับการทำงานโรงเรียน สมควรเป็นผู้นำในด้านการได้รับการจัดไว้ให้โดย"สมาคมเพื่อเด็กที่มีความพิการการเรียนรู้" (ตอนนี้ปัญหาทางการเรียนรู้สมาคมแคนาดา) ก่อตั้งขึ้นในปี 1963 โดยกลุ่มผู้ปกครองที่เกี่ยวข้อง. บุคคลที่มี LD มีค่าเฉลี่ยถึงข้างต้นสติปัญญาเฉลี่ย แต่ประสบการณ์ที่ยากลำบากในการการประมวลผลข้อมูลที่มีผลต่อการเรียนรู้. ความพิการการเรียนรู้ที่มีพื้นฐานทางระบบประสาทมักจะมีการถ่ายทอดทางพันธุกรรมและมีชีวิตที่ยืนยาว พวกเขาเป็นตัวแทนการศึกษาพิเศษที่พบบ่อยที่สุดความต้องการในทวีปอเมริกา ยกตัวอย่างเช่น 57% ของนักเรียนมัธยมปลายที่มีความพิการในที่สาธารณะโรงเรียนมัธยมในประเทศสหรัฐอเมริกามีLD สถิติแคนาดาสำรวจความคิดเห็นของผู้ปกครองของเด็กที่มีความพิการที่ดำเนินการในปี 2001 พบว่าสี่ห้าคนที่ต้องใช้บริการการศึกษาพิเศษมีLD (Uppal, Kohen และคาห์น2006) ในอัลเบอร์ต้านักเรียนที่มี LD เป็นกลุ่มที่ใหญ่ที่สุดของนักเรียนมอบหมายให้เป็นผู้ที่มีการศึกษาความต้องการพิเศษ มันเป็นที่คาดว่า 1 ใน 10 ชาวแคนาดามีความพิการการเรียนรู้. แคนาดาจังหวัดมีอำนาจเหนือการศึกษาและการไม่มีกฎหมายของรัฐบาลกลางที่เกี่ยวข้องกับ LD ส่งผลให้ความแปรปรวนในการกำหนดและการวินิจฉัยLD ทั่วประเทศ ส่วนใหญ่แคนาดาจังหวัดยอมรับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนที่ 1 สำหรับบุคคลที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้และการเรียนรู้

การอธิบายการพัฒนาของ LD ฟิลด์ในแคนาดากับสหรัฐ
ที่อเมริกา เมื่อเทียบกับความต้องการพิเศษอื่น ๆ การเรียนรู้ไม่ได้
ได้รับการยอมรับในระบบการศึกษาอเมริกันจนกระทั่ง 1960 และการให้ที่แท้จริง
สำหรับเด็ก LD ไม่ได้อย่างเป็นทางการเกิดขึ้นจนกว่าจะถึงกลางปี 1970 กับ
เส้นทางของกฎหมายของรัฐบาลกลาง ( กฎหมายมหาชน 94-142 ) ในแคนาดา , มอนทรีออ
โรงพยาบาลเด็กศูนย์การเรียนรู้ก่อตั้งขึ้นในปี 1960 โดย
จิตแพทย์เมลเลวินสัน . โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาปัญหา
ประสบการณ์ของเด็กที่ดูเหมือนจะฉลาดปานกลาง แต่ที่สำคัญยาก
มีประสบการณ์การทํางานโรงเรียน มาก
ผู้นำในเขตข้อมูลที่ได้รับโดย " สมาคมเด็กพิการเรียน
" ( ตอนนี้การเรียนรู้สมาคม
แคนาดา ) ก่อตั้งขึ้นในปี 1963 โดยกลุ่มผู้ปกครองที่เกี่ยวข้อง .
บุคคล LD ได้เฉลี่ยข้างต้นมีปัญญา แต่พบปัญหาในการประมวลผลข้อมูล

คนพิการที่มีผลต่อการเรียนรู้ การเรียนรู้มี ประสาทวิทยาพื้นฐานมักถ่ายทอดทางพันธุกรรมและมี
ชีวิตยาว พวกเขาเป็นตัวแทนที่พบมากที่สุดในการศึกษาพิเศษเหนือ
อเมริกา ตัวอย่าง ร้อยละ 57 ของนักเรียนพิการในที่สาธารณะ
โรงเรียนมัธยมในสหรัฐอเมริกามี ID สถิติแคนาดาการสำรวจ
บิดามารดาของเด็กพิการ ) ในปี 2001 พบว่า 4 ใน 5 คนได้รับบริการการศึกษาพิเศษ
Uppal มี LD ( ,และ kohen
คาห์น , 2006 ) ใน Alberta , นักเรียน LD คือกลุ่มที่ใหญ่ที่สุดของนักศึกษา
เขตที่มีความต้องการการศึกษาพิเศษ มันคือประมาณว่า 1 ใน 10
แคนาดา เรียนไม่เก่ง
แคนาดาจังหวัด มีอำนาจมากกว่าการศึกษาและไม่มี
รัฐบาลกลางกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับ LD ส่งผลให้เกิดความผันแปรในการกำหนดและการวินิจฉัย LD
ข้ามประเทศจังหวัดในแคนาดามากที่สุดรับ