The final paragraph of the story ha

The final paragraph of the story has a promising ring: "I did not look very
much longer, but took a train that got me into Newark just as die sun was rising
on the first day of the Jewish New Year. I was back in plenty of time for work" (p.
97). The image of the rising sun suggests that Neil is going to make a new start in
life, and that Newark, as indicated earlier, is his real home after all. It is not the
region associated widi the parental generation of Jews, but his own Newark, as it
were, a place where he can maintain the self that he has struggled toward during
this summer of lovemaking and taking his own measure against various temptations,
absurdities, and illusions. He returns to the library with a new and greater awareness
of its attractions and limitations. It is, after all, an institution where culture, art,
and dreams are allowed a kind of existence which is impossible in the other environments
that he has known, and it is located in a neighborhood that has preserved
a certain room for individuality and a measure of freedom. It is only here that Neil
may protect and develop, however imperfectly, the identity that is his.
'
reading the story, it’s interesting to me how completely both the characters. Yes, it’s a love story, but it’s bigger than just about Neil and Brenda. In a funny way, it’s a love story about culture clash and value clash. And because of Roth’s genius, it becomes the reader’s pleasure as well.

He wanders around the Harvard campus and stops outside the library, where he contemplates his own image in the mirror of the darkened window

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วรรคสุดท้ายของเรื่องราวที่มีแนวโน้มแหวน: "ผมไม่ได้ดูมาก
มากอ​​ีกต่อไป แต่นั่งรถไฟที่มีฉันเข้ามาในนวร์กเช่นเดียวกับดวงอาทิตย์ตายสูงขึ้น
ในวันแรกของปีใหม่ของชาวยิวผมก็กลับเข้ามา. ในเวลาเหลือเฟือสำหรับการทำงาน "(พี
97) ภาพของดวงอาทิตย์ที่เพิ่มขึ้นแสดงให้เห็นว่านีลเป็นไปเพื่อให้เริ่มต้นใหม่ในชีวิต
และที่นวร์กตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้เป็นบ้านที่แท้จริงของเขาหลังจากทั้งหมดมันไม่ได้เป็นภูมิภาค
เกี่ยวข้อง WIDI รุ่นผู้ปกครองของชาวยิว แต่ตัวเองนวร์กของเขาราวกับว่ามัน
เป็นสถานที่ที่เขาสามารถรักษาตัวเองว่าเขาได้ต่อสู้ไปในช่วงฤดู​​ร้อนของปี
เกี้ยวพาราสีและการวัดของตัวเองกับหลากหลายนี้ ทดลองเหลวไหล
และภาพลวงตา เขากลับไปที่ห้องสมุดที่มีการรับรู้ใหม่และมากขึ้น
สถานที่ท่องเที่ยวและข้อ จำกัด ของ มันเป็นหลังจากที่ทุกสถาบันการศึกษาที่วัฒนธรรมศิลปะ
และความฝันจะได้รับอนุญาตชนิดของการดำรงอยู่ซึ่งเป็นไปไม่ได้ในสภาพแวดล้อมอื่น ๆ
ว่าเขาได้เป็นที่รู้จักและเป็นที่ตั้งอยู่ในเขตที่มีการเก็บรักษาไว้
ห้องพักบางอย่างสำหรับความแตกต่างกันและ ตัวชี้วัดของเสรีภาพ มันก็เป็นเพียงที่นี่ที่
Neil อาจปกป้องและพัฒนา แต่ไม่สมบูรณ์ที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา.

อ่านเรื่องมันน่าสนใจที่จะฉันว่าสมบูรณ์ทั้งตัวละคร ใช่มันเป็นเรื่องราวความรัก แต่มันมีขนาดใหญ่กว่าเพียงเกี่ยวกับนีลและเบรนด้า ในทางตลกก็เรื่องราวความรักเกี่ยวกับการปะทะกันของวัฒนธรรมและการปะทะกันค่า และเพราะความเป็นอัจฉริยะของโรทมันจะกลายเป็นความสุขของผู้อ่านได้เป็นอย่างดี.

เขาเดินไปรอบ ๆ มหาวิทยาลัยฮาวาร์ดและหยุดนอกห้องสมุด,ที่เขาพิจารณาภาพของตัวเองในกระจกของหน้าต่างที่มืด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ย่อหน้าสุดท้ายเรื่องมีแหวนสัญญา: "ผมไม่ได้ดูมาก
นาน แต่เอารถที่มีฉันเป็นนวร์กเหมือนดวงอาทิตย์ตายถูกเพิ่มขึ้น
ในวันปีใหม่ยิว ผมกลับมาในเวลาทำงานมากมาย" (p.
97) ภาพอาทิตย์แนะนำว่า นีลจะต้องเริ่มต้นใหม่ใน
ชีวิต และที่นวร์ก ระบุก่อนหน้านี้ เป็นบ้านของเขาจริงจากนั้น ไม่
ภูมิภาคเชื่อมโยง widi การสร้างโดยผู้ปกครองชาวยิว แต่ตนนวร์ก ตาม
ได้ ซึ่งเขาสามารถรักษาตนเองที่เขาได้ต่อสู้ต่อระหว่าง
ร้อนนี้เกี้ยวพาราสีและการวัดของตัวเองกับเทมป์เทชันส์ต่าง ๆ,
ไร้สาระ และภาพลวงตา เขากลับไปยังไลบรารีที่ มีจิตสำนึกใหม่ และมากกว่า
แหล่งท่องเที่ยวและข้อจำกัดของการ จึง หลังจากที่ทุก สถาบันการวัฒนธรรม ศิลปะ,
และฝันได้แบบของการดำรงอยู่ที่เป็นไปไม่ได้ในสภาพแวดล้อมอื่น ๆ
ที่เขาได้รู้จัก และอยู่ในย่านที่มีรักษา
ห้องสำหรับบุคลิกลักษณะและหน่วยวัดของเสรีภาพ มันอยู่ที่นี่เท่าที่นีล
อาจปกป้อง และ พัฒนา แต่ไม่ ตัวตนที่เขาได้
'
อ่านเรื่อง เป็นที่น่าสนใจผมว่าสมบูรณ์ทั้งสองตัว ใช่ มันเป็นเรื่องความรัก แต่ก็ใหญ่กว่าเพียงเกี่ยวกับนีลและเบรนดา ในทางตลก มันเป็นเรื่องความรักเกี่ยวกับวัฒนธรรมปะทะปะทะค่า และเนื่องจากเป็นรอดอัจฉริยะ มันกลายเป็นความสุขของผู้อ่านเป็น

เขา wanders สถานศึกษาฮาร์วาร์ด และหยุดนอกรี ซึ่งเขาใคร่ของตัวเองภาพในกระจกของหน้าต่างภาพที่มืดลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วรรคสุดท้ายของชั้นที่มีเสียงเรียกเข้าที่มีอนาคตไกล"ผมไม่ได้มองเป็นอย่างมากอีกไม่นาน
ซึ่งจะช่วยแต่ก็รถไฟที่ผมเข้าสู่สนามบินนานาชาติ Newark เพียงเป็นตายแสงแดดมีแนวโน้มสูงขึ้น
ในวันแรกของปีใหม่ชาวยิว ผมกลับมาในช่วงเวลามากมายสำหรับการทำงาน"( p . N 97 ) ภาพ ของแสงแดดที่มีการปรับตัวสูงขึ้นว่า Neil คือจะทำให้เริ่มใหม่ใน
ซึ่งจะช่วยชีวิตและที่สนามบินนานาชาติ Newark ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้คือที่ตั้งของเขาอย่างแท้จริงหลังจากทั้งหมดมันไม่ใช่
เขตพื้นที่ที่เกี่ยวข้อง widi Next Generation ที่ควบคุมโดยผู้ปกครองของชาวยิวแต่สนามบิน Newark ของเขาเองที่
ซึ่งจะช่วยเป็นที่ที่เขาสามารถรักษาตนเองที่ว่าเขามีก็ต้องไปหาในช่วงฤดูร้อนนี้
ซึ่งจะช่วยในการเกี้ยวพาราสีและการวัดของเขาเองกับทดลองต่างๆ
absurdities และ ภาพลวงตา . เขาจะกลับไปยังไลบรารีเข้ากับใหม่และความตระหนักมากขึ้น
ข้อจำกัดและสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆของพื้นที่ เป็นหลังจากนั้นทุกสถาบันที่วัฒนธรรมศิลปะ
และความฝันจะได้รับอนุญาตให้ทุก ประเภท ของการดำรงอยู่ซึ่งเป็นไปไม่ได้ใน สภาพแวดล้อม อื่นๆที่
ซึ่งจะช่วยให้เขาได้รู้และมีที่ตั้งอยู่ในเขตพื้นที่ที่มีได้รับการสงวนรักษาอย่างดีเยี่ยมห้องพักบาง
ซึ่งจะช่วยให้ความเป็นปัจเจกและวัดที่มีอิสระใน. มีเพียงที่นี่ที่ Neil
อาจป้องกันและพัฒนาอย่างไรก็ตามเท่าไรนักรหัสประจำตัวที่.

'อ่านหนังสือเรื่องนี้เป็นเรื่องน่าสนใจที่จะให้ผมได้อย่างไรอย่างสมบรูณ์แบบทั้งตัว ใช่มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับความรักเท่านั้นแต่มันยังเป็นขนาดใหญ่กว่าและ Neil brenda ในทางตลกดีที่เป็นการบอกเล่าเรื่องราวของความรักที่เกี่ยวกับ"ปะทะ"วัฒนธรรม"ปะทะ"และมอบความคุ้มค่า และเนื่องจากมีความเป็นอัจฉริยะของ roth มันจะกลายเป็นความเพลิดเพลินใจของผู้อ่านได้เป็นอย่างดี.

เขาไพรไปใช้งานในมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดที่จอดอยู่ทางด้านนอกและไลบรารีที่ที่เขาราคาเฉลี่ย ภาพ ของตัวเองในกระจกของหน้าต่างมืดสลัว