towards the plane.‘Come away from t

towards the plane.
‘Come away from the door! Quick!’ The girl unlocked the handcuffs and pushed Harald
and Carl back to their seats. Then she started to open the door.
‘Wait! Turn the lights out and stand back from the door!’ said the bearded man. ‘They
will try to shoot us in the light from the door.’
The door opened and the man in the yellow coat came into the plane. He was thin, with
very short hair. The girl shut the door, the light came on, and the man shut his eyes in the bright light. The girl and the bearded man put their arms around him, laughing.
‘Free! You are free now, brother! And the other one, is he safe? Come into the cabin, let’s talk!’
Carl and Harald watched sadly. ‘So now she will give them what they want, because of me,’ said Carl quietly.
‘We will be safe, but they will go free to bomb another plane, because of me.’ He held his head in his hands.
‘Wait, Mr Sandberg,’ said Harald. ‘Your wife isn’t stupid, you know. This game had not ended yet. Sit still, and be ready.’
The other passengers sat quietly, waiting to be free.
Chapter 13
Helen Sandberg stood by the control room window, staring at the plane.
‘Come on,’ she said. ‘Why is that door shut? Where are the passengers?
‘The hijackers won’t set them free,’ said Inspector Holm. ‘I told you, Prime Minister,
this is a serious mistake.’
‘Be quiet, man,’ said Colonel Carter. ‘I think we’ve got something on the radio.’ Beside him, a soldier was turning the controls of a small army radio. Suddenly, the
voices of one of the hijackers and the prisoner came into the room.
‘So how many soldiers are there in the airport building, my brother?’
‘I didn’t see any soldiers. Only police.’
‘That’s strange! No soldiers at all?’
‘I did not see any, brother.’
‘Very strange. But these are not military people. They do not have many soldiers.
Perhaps the woman will do what she says, then.’
‘What’s happening, Colonel?’ Helen asked. Those are the hijackers’ voices. How can we
hear them?’
The Colonel laughed. ‘Well, madam, you can see it’s raining, can’t you? We didn’t want
our poor prisoner to get wet, so we gave him a nice yellow raincoat, because one of its buttons is a small radio transmitter. So now we can hear everything they say and we know where they are on the plane!’
Helen smiled. ‘Good idea, Colonel. I hope it helps.’
‘Prime Minister,’ Michael interrupted. ‘They’re coming!’ Helen looked through the
window. The door of the plane was open and people were coming down the steps one after another. Some of them started to run towards the airport building, and a few knelt down on the wet tarmac.
‘What are they doing?’ Helen asked.
‘Praying, perhaps?’ said Michael. ‘To thank God that they’re alive?’
Police and doctors came out of the building to help the passengers. Helen stood and
watched through the binoculars. She did not see Carl.
‘Ninety-nine, a hundred. That’s it, then,’ said Colonel Carter. The plane door closed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ต่อเครื่องบิน' มาจากประตู ด่วน!' หญิงสาวปลดล็อคกุญแจมือ และถูกผลักให้ฮาร์รัลและ Carl กลับไปนั่ง จากนั้น เธอเริ่มเปิดประตู' รอ เปิดไฟออก และยืนกลับจากประตู!' กล่าวว่า เบียร์ดดราเต็มคน ' พวกเขาจะพยายามถ่ายเราในแสงจากประตู 'ประตูเปิด และคนในเสื้อสีเหลืองเข้ามาในเครื่องบิน พระองค์บาง มีผมสั้นมาก หญิงสาวปิดประตู มาแสง และคนที่ปิดตาในแสงสว่าง หญิงสาวและชายเบียร์ดดราเต็มใส่แขนรอบ หัวเราะ' ฟรี คุณตอนนี้ พี่ชาย และอื่น ๆ หนึ่ง เขาปลอดภัย เข้ามาในห้องโดยสาร พูดคุย!'Carl และฮาร์รัลดูเศร้า 'ตอนนี้เธอจะให้พวกเขาต้องอะไร เพราะของฉัน กล่าวว่า Carl อย่างเงียบ ๆ'เราจะปลอดภัย แต่พวกเขาจะไปจะระเบิดเครื่องบินอีก เพราะของฉัน' เขาจัดศีรษะของเขาในมือของเขา'รอ นายแซนด์เบิร์ก กล่าวว่า ฮาร์รัล ' ภรรยาของคุณไม่ได้โง่ คุณทราบ ยังไม่ได้จบเกมนี้ ก้น และพร้อมด้วย 'ผู้โดยสารอื่น ๆ นั่งเงียบ ๆ รอที่จะฟรีบทที่ 13Helen แซนด์เบิร์กยืนอยู่หน้าต่างห้องควบคุม จ้องมองเครื่องบิน'มา เธอกล่าวว่า ' ทำไมเป็นที่ปิดประตู ท่านอยู่ที่ไหน'Hijackers จะตั้งให้ฟรี กล่าวว่า ตรวจสอบ Holm ' ฉันบอกคุณ นายกรัฐมนตรีนี่คือผิด ''เงียบ คน พูด Carter พัน 'ผมคิดว่า เรามีบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับวิทยุ' ข้าง ๆ เขา ทหารถูกการควบคุมวิทยุทัพเล็ก ทันใดนั้น การเสียงของ hijackers และนักโทษเข้ามาในห้อง'ทหารหลายวิธีจึงมีในสนามบินที่อาคาร พี่'' ฉันไม่เห็นทหารใด ๆ ตำรวจเท่า นั้น '' ก็แปลก ไม่มีทหารทั้งหมด?''ฉันไม่เห็นใด ๆ พี่ชาย ไว้'' ผิด แต่ทหารไม่ จะไม่มีทหารมากบางทีผู้หญิงจะทำอะไรเธอกล่าว จากนั้น ''เฟส พัน' ถามเฮเลน เหล่านั้นคือเสียงของไฮแจ็คเกอร์ เราสามารถฟัง?'พันการหัวเราะ ' ดี ผู้หญิง คุณสามารถเห็นฝนตก ไม่คุณ เราไม่ได้ต้องนักโทษของเราจนเปียก ดังนั้นเราให้ฝนแทนสีเหลืองดี เนื่องจากปุ่มกดเป็นเครื่องส่งสัญญาณวิทยุขนาดเล็ก ตอนนี้ เราสามารถได้ยินทุกอย่างที่พวกเขากล่าวว่า และเรารู้ที่อยู่บนเครื่องบิน!'เฮเลนยิ้ม ' ดี พันเอก หวังว่าจะช่วย ''นายกรัฐมนตรี การขัดจังหวะของ Michael 'พวกเขากำลังมา' เฮเลนมองผ่านการหน้าต่าง ประตูเครื่องบินถูกเปิด และคนมาลงขั้นตอนหนึ่ง บางส่วนของพวกเขาเริ่มต้นงานสู่อาคารสนามบิน และสิ่งที่ทำลงในแอสฟัลต์เปียก'ทำได้' ถามเฮเลน'สวดมนต์ บางที ' กล่าวว่า Michael 'เพื่อขอบคุณพระเจ้าที่พวกเขากำลังมีชีวิตอยู่หรือไม่'ตำรวจและแพทย์มาจากอาคารจะช่วยให้ผู้โดยสาร เฮเลนยืน และดูผ่านทางกล้องส่องทางไกล เธอไม่ได้เห็น Carl' เก้าเก้า ร้อย ที่อยู่ แล้ว กล่าวว่า Carter พัน ปิดประตูเครื่องบิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ต่อเครื่องบิน.
'มาอยู่ห่างจากประตู! ด่วน! ' หญิงสาวที่ปลดล็อคกุญแจมือและผลักดันแฮรัลด์
และคาร์ลกลับไปยังที่นั่งของพวกเขา จากนั้นเธอก็เริ่มที่จะเปิดประตู.
'รอ! เปิดไฟออกมาและยืนกลับจากประตู! ' กล่าวว่าชายไว้เครา 'พวกเขา
จะพยายามที่จะยิงเราในที่มีแสงจากประตู.
ประตูเปิดและคนที่อยู่ในเสื้อสีเหลืองเข้ามาในเครื่องบิน เขาเป็นบางที่มี
ผมสั้นมาก สาวปิดประตู, แสงมาและคนที่ปิดตาของเขาในไฟสว่าง หญิงสาวและชายไว้เคราใส่แขนของพวกเขารอบ ๆ ตัวเขาหัวเราะ.
'ฟรี! คุณมีอิสระในตอนนี้พี่ชาย! และอีกหนึ่งคือเขาปลอดภัยหรือไม่ เข้ามาในห้องโดยสารให้มาพูดคุย! '
คาร์ลและแฮรัลด์ดูเศร้า ดังนั้นตอนนี้เธอจะให้พวกเขาสิ่งที่พวกเขาต้องการเพราะผมว่า 'คาร์ลพูดเบา ๆ .
' เราจะปลอดภัย แต่พวกเขาจะไปฟรีที่จะระเบิดเครื่องบินอีกเพราะเรา. เขาถือศีรษะของเขาในมือของเขา.
'รอนาย Sandberg' แฮรัลด์กล่าวว่า ภรรยาของคุณไม่ได้โง่ที่คุณรู้ว่า เกมนี้ไม่ได้จบ ๆ นั่งนิ่ง ๆ และพร้อมที่.
ผู้โดยสารคนอื่น ๆ นั่งเงียบ ๆ รอที่จะเป็นอิสระ.
บทที่ 13
เฮเลน Sandberg ยืนอยู่ที่หน้าต่างห้องควบคุมจ้องมองที่เครื่องบิน.
'Come on,' เธอกล่าวว่า 'ทำไมประตูที่ปิด? ในกรณีที่ผู้โดยสาร?
'จี้จะไม่ได้ตั้งให้ฟรี' สารวัตรโฮล์มกล่าวว่า 'ผมบอกคุณนายกรัฐมนตรี
นี้เป็นข้อผิดพลาดร้ายแรง.'
'เงียบ, ชาย,' พันเอกคาร์เตอร์กล่าวว่า "ผมคิดว่าเรามีบางสิ่งบางอย่างในวิทยุ. ข้างเขาทหารกำลังหันควบคุมของวิทยุกองทัพเล็ก ๆ ทันใดนั้น
เสียงของหนึ่งจี้และนักโทษเข้ามาในห้อง.
'ดังนั้นวิธีที่หลาย ๆ ทหารจะมีในอาคารสนามบินพี่ชายของฉัน?'
'ผมไม่ได้เห็นทหารใด ๆ เฉพาะตำรวจ. '
' ที่แปลก! ไม่มีทหารที่ทั้งหมดหรือไม่ '
' ฉันไม่เห็นใด ๆ พี่ชาย. '
' ที่แปลกมาก แต่เหล่านี้จะไม่ได้คนทหาร พวกเขาไม่ได้มีทหารหลายคน.
บางทีผู้หญิงคนนั้นจะทำในสิ่งที่เธอพูดแล้ว. '
' สิ่งที่เกิดขึ้นพันเอก? เฮเลนถาม เหล่านี้คือเสียงจี้ ' วิธีที่เราสามารถ
ได้ยินพวกเขา? '
ผู้พันหัวเราะ 'ดี, แหม่ม, คุณสามารถเห็นมันมีฝนตกไม่สามารถคุณ? เราไม่ต้องการที่
นักโทษที่ไม่ดีของเราที่จะได้รับเปียกดังนั้นเราจึงทำให้เขามีเสื้อกันฝนสีเหลืองมีความสุขเพราะปุ่มใดปุ่มหนึ่งที่เป็นเครื่องส่งสัญญาณวิทยุขนาดเล็ก ดังนั้นตอนนี้เราสามารถได้ยินทุกอย่างที่พวกเขาพูดและเรารู้ว่าพวกเขาอยู่บนเครื่องบิน! '
เฮเลนยิ้ม 'ความคิดที่ดีพันเอก ผมหวังว่ามันจะช่วยให้. '
' นายกรัฐมนตรี 'ไมเคิลขัดจังหวะ 'พวกเขากำลังมา!' เฮเลนมองผ่าน
หน้าต่าง ประตูเครื่องบินเปิดและคนถูกลงมาหนึ่งขั้นตอนหลังจากที่อื่น บางส่วนของพวกเขาเริ่มที่จะทำงานต่อการสร้างสนามบินและเพียงไม่กี่คุกเข่าลงบนพื้นเปียก.
'พวกเขากำลังทำอะไร?' เฮเลนถาม.
'สวดมนต์อาจ?' ไมเคิลกล่าวว่า 'เพื่อขอบคุณพระเจ้าที่พวกเขากำลังมีชีวิตอยู่?'
ตำรวจและแพทย์ออกจากอาคารมาช่วยผู้โดยสาร เฮเลนยืน
เฝ้ามองผ่านกล้องส่องทางไกล เธอไม่ได้เห็นคาร์ล.
'เก้าสิบเก้าร้อย นั่นคือมันแล้ว 'พันเอกคาร์เตอร์กล่าวว่า ประตูเครื่องบินปิด