In-Vitro digestibility of starch was determined by the method of
Al-Rabadi et al. (2009). The method consists of mimicking enzymatic hydrolysis that takes place in mouth, in the stomach and
the small intestine in a closed system, followed by the measurement of glucose after 0, 0.5, 1, 1.5, 2 and 3 h. Firstly, sample
(100 mg, d.b) was subjected to enzymatic breakdown by artificial
porcine salivary a-amylase (Sigma) prepared in 0.02 M phosphate
buffer to mimic mastication in mouth. The sample was mixed for
10–15 s and further pepsin (1 mg/mL) prepared in 0.02 M HCl (pH
2) was added to the sample to mimic the gastric phase. After addition of both the enzymes the sample was incubated at 37 C for
30 min for enzymatic action. Further, to mimic the intestinal phase,
pancreatin (from porcine pancreas, Sigma) and amyloglucosidase
(Sigma), prepared in 0.2 M sodium acetate buffer were added to
the samples. This led to the formation of free glucose. Its absorbance was measured using the GOD-POD reagent against a blank
(10 ll distilled water and GOD-POD). The absorbance of sample
and glucose control was used to calculate the digested starch.
เครื่อง digestibility ของแป้งถูกกำหนด โดยวิธีการอัล-Rabadi et al. (2009) วิธีการประกอบด้วย mimicking ไฮโตรไลซ์เอนไซม์ในระบบที่เกิดขึ้นในปาก ในกระเพาะอาหาร และลำไส้เล็กในระบบปิด ตามการประเมินของกลูโคสหลัง 0, 0.5, 1, 1.5, 2 และ 3 h. Firstly ตัวอย่าง(มิลลิกรัมต่อ 100, d.b) ถูกยัดเยียดให้เอนไซม์ในระบบแบ่ง โดยประดิษฐ์ช่วง salivary a-amylase (ซิกมา) เตรียมในฟอสเฟต 0.02 Mบัฟเฟอร์เพื่อเลียนแบบ mastication ในปาก ตัวอย่างถูกผสมในs และเพิ่มเติมเพพซิน (1 mg/mL) เตรียมใน 0.02 M HCl (pH 10 – 152) ถูกเพิ่มเข้าไปตัวอย่างเพื่อเลียนแบบขั้นตอนในกระเพาะอาหาร หลังจากเพิ่มเอนไซม์ทั้งสอง ตัวอย่างที่ incubated ที่ 37 C สำหรับ30 นาทีสำหรับการดำเนินการที่เอนไซม์ในระบบ เพิ่มเติม เพื่อเลียนแบบขั้นตอนลำไส้pancreatin (จากตับอ่อนช่วง ซิก) และ amyloglucosidase(ซิกมา), เตรียมใน 0.2 M โซเดียม acetate บัฟเฟอร์ถูกเพิ่มเข้าไปตัวอย่างการ นี้นำไปสู่การก่อตัวของกลูโคสฟรี มีวัด absorbance ของใช้รีเอเจนต์พระ-POD กับช่องว่าง(10 จะกลั่นน้ำและพระเจ้าเท่านั้น) Absorbance ของตัวอย่างและควบคุมกลูโคสถูกใช้เพื่อคำนวณแป้ง digested
การแปล กรุณารอสักครู่..

ในหลอดทดลองการย่อยแป้งถูกกำหนดโดยวิธีการของอัล Rabadi et al,
(2009) วิธีการประกอบด้วยการจำลองการย่อยของเอนไซม์ที่เกิดขึ้นในปากในกระเพาะอาหารและลำไส้เล็กในระบบปิดตามด้วยการตรวจวัดระดับน้ำตาลหลัง 0, 0.5, 1, 1.5, 2 และ 3 ชั่วโมง
ประการแรกตัวอย่าง
(100 มก., ฐานข้อมูล)
ก็จะถูกสลายโดยเอนไซม์เทียมลายสุกรแบบอะไมเลส(ซิกม่า) จัดทำขึ้น 0.02 M
ฟอสเฟตบัฟเฟอร์ที่จะเลียนแบบเคี้ยวในปาก กลุ่มตัวอย่างที่ได้รับการผสมสำหรับ
10-15 และน้ำย่อยต่อไป (1 มิลลิกรัม / มิลลิลิตร) จัดทำขึ้น 0.02 M HCl (pH
2) ถูกบันทึกอยู่ในตัวอย่างที่จะเลียนแบบขั้นตอนในกระเพาะอาหาร หลังจากที่เพิ่มขึ้นของเอนไซม์ทั้งสองตัวอย่างถูกบ่มที่อุณหภูมิ 37
องศาเซลเซียสเป็นเวลา30 นาทีสำหรับการกระทำของเอนไซม์ นอกจากนี้การที่จะเลียนแบบระยะลำไส้
Pancreatin (จากตับอ่อนหมูซิก) และ amyloglucosidase
(ซิกม่า) จัดทำขึ้น 0.2 M
โซเดียมอะซิเตตบัฟเฟอร์ถูกเพิ่มเข้าไปในกลุ่มตัวอย่าง นี้นำไปสู่การก่อตัวของกลูโคสฟรี การดูดกลืนแสงของมันได้รับการวัดโดยใช้น้ำยาพระเจ้ารุนกับที่ว่างเปล่า
(10 LL น้ำกลั่นและพระเจ้า-POD)
การดูดกลืนแสงของกลุ่มตัวอย่างและการควบคุมระดับน้ำตาลที่ใช้ในการคำนวณย่อยแป้ง
การแปล กรุณารอสักครู่..
