At the dawn of European history, on

At the dawn of European history, on the eastern shores of the Mediterranean, land was imparked for four non-agricultural uses. The Egyptians made domestic gardens and temple gardens. The Assyrians also made hunting parks. The Greeks added public gardens, as meeting and market places protected within city walls. The Romans continued to make public meeting places, but the other three types of park became fused in the imperial villa and its progeny. Roman palace gardens, such as those made by Hadrian and Diocletian, merged the historic objectives of park-making. Parks were made for domestic pleasure, for exercise, for hunting, for the fine arts and for celebration of the emperor's godlike status. As such, they became models for Renaissance villas, in Italy and then throughout Europe, from the fifteenth to the eighteenth century. North European park and garden designers paid their respects to this ancestry when they included Greek and Roman statuary in their designs (Figure 15.4). So do all those gardeners who place concrete casts of Diana, Flora and Aphrodite amongst the roses of their suburban "villas'.

Fragments of classical park prototypes can be found in modern parks, but they are decayed and confused, like the statuary. Most urban parkspace is non-domestic garden, non-temple garden, non-hunting park. Those broad acres of green that look so fine on planner's plans and tourist brochures offer remarkably scant value to the public. They provide little to see and very little to do. A few years ago, at lunchtime on a hot Sunday, I visited Sheffield Botanical Gardens, a well-known public park in one of England's older industrial cities. There were about 30 people lazing on the grass or giving their dogs an opportunity to relieve themselves. I then drove 15 km over the hills to Chatsworth, a famous old landscape park, still owned by the Dukes of Devonshire. There, ten times as many people were queuing to pay money and enter the grounds. Why can't modern cities provide the outdoor space that people want? Partly, it is because too many are owned by municipalities, theoretically devoted to the "greatest happiness of the greatest number', but in practice over-willing to entrust parkspace to operatives whose training is in the use of machinery and chemicals for ornamental horticulture.

I offer a simple solution: distinguish parkspace from greenspace; bounded space from boundless space; "the public' from "the park'. Use walls and fences to protect imparked land from unimparked land. Cities need both. But the two should never be confused. As with public space and private space, both are desirable. Each square metre of those Olmstedian green necklaces, which push their way through the cities of the world, should be systematically re-evaluated. Some of the land should be properly imparked, to make it safe and to make it special (Figure 15.5). The remainder should be properly disimparked, to set it free. Only thus will the people's needs be me

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงเริ่มต้นของประวัติศาสตร์ยุโรปบนชายฝั่งตะวันออกของทะเลเมดิเตอร์เรเนียนที่ดิน imparked สี่การใช้งานนอกภาคเกษตร ชาวอียิปต์ทำสวนในประเทศและวัดสวน อัสซีเรียยังทำให้การล่าสัตว์สวนสาธารณะ ชาวกรีกเพิ่มสวนสาธารณะเป็นที่ประชุมและสถานที่ในตลาดที่มีการป้องกันอยู่ภายในกำแพงเมือง ชาวโรมันยังคงที่จะทำให้สถานที่ประชุมสาธารณะ แต่อีกสามชนิดของสวนสาธารณะกลายเป็นที่หลอมรวมในวิลล่าของจักรพรรดิและลูกหลานของตน พระราชวังสวนโรมันเช่นผู้ที่ทำโดยเฮเดรียและ Diocletian รวมวัตถุประสงค์ของอุทยานประวัติศาสตร์ทำ สวนสาธารณะที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อความสุขในประเทศสำหรับการออกกำลังกายสำหรับการล่าสัตว์สำหรับศิลปะที่ดีและสำหรับการเฉลิมฉลองสถานะของพระเจ้าจักรพรรดิ เช่นนี้พวกเขากลายเป็นแบบจำลองสำหรับการวิลล่าศิลปวิทยาในอิตาลีและทั่วยุโรปแล้วจากการที่สิบห้าศตวรรษที่สิบแปด สวนสาธารณะยุโรปเหนือและนักออกแบบสวนจ่ายเคารพต่อบรรพบุรุษนี้เมื่อพวกเขารวมถึงรูปปั้นกรีกและโรมันในการออกแบบของพวกเขา (รูปที่ 15.4) ดังนั้นชาวสวนทุกคนที่วางบรรยากาศที่เป็นรูปธรรมของเจ้าหญิงไดอาน่า, ฟลอร่าและโฟรหมู่กุหลาบของชานเมือง "วิลล่า '. เศษต้นแบบสวนคลาสสิกสามารถพบได้ในสวนสาธารณะที่ทันสมัย ​​แต่พวกเขาจะผุและสับสนเช่นรูปปั้น. เมืองส่วนใหญ่ parkspace เป็นสวนที่ไม่ใช่ในประเทศ, สวนที่ไม่ใช่วัดสวนสาธารณะที่ไม่ล่าสัตว์. บรรดาไร่กว้างของสีเขียวที่ดูดีดังนั้นในแผนของการวางแผนและโบรชัวร์ที่ท่องเที่ยวที่มีมูลค่าเพียงอย่างน่าทึ่งให้กับประชาชน. พวกเขาให้เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะเห็นและน้อยมากที่จะทำ . ไม่กี่ปีที่ผ่านมาในเวลาอาหารกลางวันในวันที่ร้อนวันอาทิตย์ที่ผมเข้าเยี่ยมชมเชฟฟิลด์สวนพฤกษศาสตร์ที่รู้จักกันดีสวนสาธารณะแห่งหนึ่งในอังกฤษเมืองอุตสาหกรรมเก่า. มีอยู่ประมาณ 30 คนขี้เกียจอยู่บนพื้นหญ้าหรือให้สุนัขของพวกเขามีโอกาสที่จะบรรเทา ตัวเอง. จากนั้นผมก็ขับรถ 15 กิโลเมตรผ่านเนินเขาเพื่อ Chatsworth, สวนภูมิทัศน์เก่าที่มีชื่อเสียงยังคงเป็นเจ้าของโดยดยุคแห่งเดวอนเชียร์. มีสิบครั้งเป็นคนจำนวนมากได้รับการเข้าคิวที่จะจ่ายเงินและป้อนพื้นที่. เมืองทำไมไม่สามารถที่ทันสมัย ให้พื้นที่กลางแจ้งที่คนต้องการได้หรือไม่ ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะจำนวนมากเกินไปจะเป็นเจ้าของโดยเทศบาลอุทิศทฤษฎี "ความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของจำนวนมากที่สุด 'แต่ในทางปฏิบัติมากกว่ายินดีที่จะมอบความไว้วางใจในการ parkspace ปฏิบัติการที่มีการฝึกอบรมในการใช้งานของเครื่องจักรและสารเคมีสำหรับพืชสวนประดับผมจะนำเสนอวิธีการแก้ปัญหาง่าย: ความแตกต่างจาก parkspace greenspace; ล้อมรอบพื้นที่จากพื้นที่ไม่มีที่สิ้นสุด "ประชาชนจาก" สวน 'ใช้กำแพงและรั้วเพื่อปกป้องดินแดน imparked จากแผ่นดิน unimparked จำเป็นต้องใช้ทั้งเมือง แต่ทั้งสองไม่ควรจะสับสน... . เช่นเดียวกับพื้นที่สาธารณะและพื้นที่ส่วนตัวทั้งสองเป็นที่น่าพอใจ. แต่ละตารางเมตรของสร้อยคอสีเขียวผู้ Olmstedian ซึ่งผลักดันทางของพวกเขาผ่านเมืองของโลกที่ควรจะเป็นระบบการประเมินอีกครั้ง. บางส่วนของที่ดินที่ควรจะ imparked ถูกต้องไป ทำให้มันปลอดภัยและจะทำให้มันพิเศษ (รูปที่ 15.5). ส่วนที่เหลือควรจะ disimparked อย่างถูกต้องที่จะตั้งฟรี. เท่านั้นจึงจะตอบสนองความต้องการของผู้คนจะเป็นฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่รุ่งอรุณของประวัติศาสตร์ยุโรปบนชายฝั่งตะวันออกของทะเลเมดิเตอร์เรเนียน , ที่ดิน imparked 4 ไม่ใช้ และชาวอียิปต์ทำสวนในบ้านและวัดสวน อัสซีเรียยังทำให้สวนสาธารณะการล่าสัตว์ กรีกเป็นสวนสาธารณะ เป็นห้องประชุมและสถานที่ตลาดป้องกันภายในกำแพงเมือง ชาวโรมันยังคงให้สถานที่ประชุมสาธารณะแต่อีก 3 ชนิด มาผสมในวิลล่า ปาร์ค อิมพีเรียล และลูกหลาน สวนวังโรมันเช่นผู้ที่ทำโดยจักรพรรดิไดโอคลีเชียนและเฮเดรีย ผสานการศึกษาประวัติศาสตร์ทำให้ปาร์ค สวนสาธารณะที่ทำเพื่อความสุขในการออกกําลังกาย , ล่าสัตว์ , ศิลปะและการเฉลิมฉลองของจักรพรรดิสถานะจากสวรรค์ เช่นที่พวกเขาเป็นรูปแบบเรอเนสซองส์วิลล่าในอิตาลีและในยุโรป จากวันที่ไปในศตวรรษที่สิบแปด ยุโรป North Park และสวนนักออกแบบจ่ายเคารพของบรรพบุรุษนี้ เมื่อพวกเขา ได้แก่ กรีก และโรมันรูปปั้นในการออกแบบของพวกเขา ( ตัวเลข 15.4 ) ดังนั้นพวกชาวสวนที่คอนกรีตลอกของไดอาน่า ฟลอร่าและโฟรท่ามกลางดอกกุหลาบของตนชานเมือง

" วิลล่า "ชิ้นส่วนต้นแบบสวนคลาสสิกสามารถพบได้ในสวนสาธารณะสมัยใหม่ แต่พวกเขาจะผุ และสับสน เหมือนรูปปั้น . เมืองส่วนใหญ่ parkspace ไม่สวนไม่สวนในวัด ไม่ใช่ล่าปาร์ค ที่กว้างเอเคอร์ของสีเขียวที่ดูเพื่อปรับแผนวางแผนและโบรชัวร์ท่องเที่ยวเสนอคุณค่าอย่างน่าทึ่งที่ขาดแคลนให้กับประชาชน พวกเขาให้น้อยดู และน้อยมากที่จะทำไม่กี่ปีที่ผ่านมา ตอนเที่ยงวันอาทิตย์ร้อน ฉันชมเฌ็ฟฟีลด์สวนพฤกษศาสตร์ , สวนสาธารณะที่รู้จักกันดีแห่งหนึ่งในอังกฤษแก่อุตสาหกรรมเมือง มีประมาณ 30 คนเกียจคร้านบนหญ้าหรือให้สุนัขของพวกเขามีโอกาสที่จะบรรเทาตัวเอง จากนั้นผมก็ขับรถ 15 km เหนือเนิน Chatsworth , สวนภูมิทัศน์เก่าที่มีชื่อเสียง ยังเป็นเจ้าของโดยดยุคแห่งเดวอนเชอร์ มีเป็นสิบเท่า มีคนเข้าคิวจ่ายเงินและระบุเหตุผล ทำไมเมืองที่ทันสมัยไม่ได้มีพื้นที่กลางแจ้งที่คนต้องการ ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะมากเกินไปเป็นเจ้าของโดยเทศบาล ทุกคนทุ่มเทเพื่อ " ความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของตัวเลขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแต่ในการปฏิบัติมากกว่ายินดีที่จะมอบ parkspace เพื่อปฏิบัติการที่มีการฝึกอบรมในการใช้เครื่องจักรและสารเคมี สำหรับพืชสวนประดับ

ผมเสนอโซลูชั่นที่ง่าย : แยกแยะ parkspace จาก greenspace ; ล้อมรอบพื้นที่จากอวกาศไม่มีที่สิ้นสุด ; " สาธารณะ " จาก " สวนสาธารณะ " ใช้ผนังและรั้วเพื่อป้องกัน imparked ที่ดินจาก unimparked ที่ดิน เมืองต้องการทั้งคู่แต่ทั้งสองไม่ควรสับสน กับพื้นที่สาธารณะและเอกชนในพื้นที่ ทั้ง ที่พึงประสงค์ แต่ละตารางเมตรนั้น olmstedian เขียวสร้อยคอซึ่งผลักดันวิธีการของพวกเขาผ่านเมืองของโลก ควรมีระบบ Re ประเมิน บางส่วนของที่ดินควรจะถูกต้อง imparked เพื่อให้ปลอดภัย และเพื่อให้มันพิเศษ ( รูปบน ) ส่วนที่เหลือควร disimparked อย่างถูกต้อง ,การตั้งค่าฟรี เท่านั้นจึงจะมีความต้องการของประชาชนเป็นฉัน