The final problem with individual b

The final problem with individual bargaining has also been discussed previously. Important questions of social justice and public policy are ignored if we approach questions solely from the point of view of an individual. For example suppose the risk of lung cancer for the general population is 7 in 100,000 per year. Suppose that the risk faced by workers exposed to various workplace chemicals increases to 20 in 100,000. Consider the questions that would be asked solely from the point of view of an individual bargaining with an employer. While the increased risk the tripled, it still remains quite low and the increased risk over the background rate of lung cancer is only 13 in 100,000. Given the benefits of work and given the relatively low marginal increase in risk, it might well be reasonable for an individual to choose to work that job. However, imagine that there are 100,000 workers industry wide facing the same decision. In this situation, we can be statistically certain of an additional 13 cases of lung cancer each year. Are these 13 cancers a prince worth paying for the freedom of 100,000 individuals to choose? They may be, but the point is that this question would never be asked if public policy relied exclusively on the individual perspective. Might there be standards such as maximum exposure levels that would reduce the number of cancers? Might some public policies such as tax incentives to safe businesses reduce cancer rates? These questions of public policy, questions that after all will affect human lives, would never even be asked by an individual facing the choice of working at a risky job. To the degree that these are important questions that ought to be asked, individual bargaining will fail as an ethical public policy approach to worker health and safety.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัญหาสุดท้ายกับการเจรจาต่อรองของแต่ละคนยังได้รับการกล่าวถึงก่อนหน้านี้ คำถามที่สำคัญของความยุติธรรมทางสังคมและนโยบายสาธารณะจะถูกละเว้นถ้าเราเข้าใกล้คำถาม แต่เพียงผู้เดียวจากมุมมองของแต่ละบุคคล ตัวอย่างเช่นสมมติว่ามีความเสี่ยงของโรคมะเร็งปอดสำหรับประชาชนทั่วไปคือ 7 ใน 100,000 ต่อปีคิดว่ามีความเสี่ยงที่ต้องเผชิญกับคนงานที่สัมผัสกับสารเคมีต่างๆที่ทำงานเพิ่มขึ้นถึง 20 ใน 100,000 พิจารณาคำถามที่จะถาม แต่เพียงผู้เดียวจากมุมมองของแต่ละบุคคลในการต่อรองกับนายจ้าง ในขณะที่ความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นสามเท่าก็ยังคงอยู่ในระดับต่ำมากและมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นกว่าอัตราที่พื้นหลังของโรคมะเร็งปอดเป็นเพียง 13 ใน 100,000ได้รับผลประโยชน์จากการทำงานและได้รับการเพิ่มขึ้นเล็กน้อยที่ค่อนข้างต่ำในความเสี่ยงได้ดีอาจจะเหมาะสมสำหรับบุคคลที่จะเลือกที่จะทำงานงานที่ แต่คิดว่ามีคนงาน 100,000 อุตสาหกรรมกว้างหันหน้าไปทางเดียวกันมีการตัดสินใจ ในสถานการณ์เช่นนี้เราสามารถเป็นสถิติบางอย่างของอีก 13 กรณีของโรคมะเร็งปอดในแต่ละปีเหล่านี้เป็นโรคมะเร็งที่ 13 เจ้าชายมูลค่าการจ่ายเงินสำหรับเสรีภาพ 100,000 บุคคลที่จะเลือก พวกเขาอาจจะ แต่ประเด็นก็คือว่าคำถามนี้จะไม่ได้ถามว่านโยบายสาธารณะอาศัยเฉพาะในมุมมองของแต่ละบุคคล อาจจะมีมาตรฐานเช่นระดับความเสี่ยงสูงสุดที่จะลดจำนวนการเกิดโรคมะเร็งหรือไม่นโยบายสาธารณะบางอย่างเช่นแรงจูงใจด้านภาษีเพื่อธุรกิจที่ปลอดภัยอาจจะลดอัตราการเกิดโรคมะเร็ง? คำถามเหล่านี้ของนโยบายสาธารณะคำถามว่าหลังจากที่ทั้งหมดจะมีผลต่อชีวิตของมนุษย์จะไม่เคยแม้แต่จะถามโดยบุคคลที่หันหน้าไปทางเลือกของการทำงานที่มีความเสี่ยงในการทำงาน ในระดับที่เหล่านี้เป็นคำถามที่สำคัญที่ควรจะได้รับการขอให้การเจรจาต่อรองของแต่ละคนจะไม่เป็นวิธีการกำหนดนโยบายสาธารณะด้านจริยธรรมต่อสุขภาพและความปลอดภัยของคนงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัญหาสุดท้ายของการต่อรองราคาแต่ละมียังได้กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ คำถามสำคัญเกี่ยวกับความยุติธรรมทางสังคมและนโยบายสาธารณะจะถูกละเว้นถ้าเราเข้าคำถามจากมุมมองของแต่ละบุคคลเท่านั้น ตัวอย่าง สมมติว่า ความเสี่ยงของโรคมะเร็งปอดในประชากรทั่วไปคือ 7 ใน 100000 ต่อปี สมมติว่า ความเสี่ยงที่ต้องเผชิญกับคนงานที่สัมผัสกับสารเคมีต่าง ๆ ที่ทำงานเพิ่มขึ้น 20 ใน 100000 พิจารณาคำถามที่จะถามจากมุมมองของการต่อรองราคาแต่ละกับนายจ้างเท่านั้น ขณะเสี่ยงการ tripled ยังคงค่อนข้างต่ำ และความเสี่ยงเพิ่มมากกว่าอัตราพื้นหลังของมะเร็งปอดมีเพียง 13 ใน 100000 รับประโยชน์ของการทำงาน และได้รับการเพิ่มขึ้นของกำไรค่อนข้างต่ำในความเสี่ยง ดีอาจเหมาะสมสำหรับบุคคลที่ทำงาน อย่างไรก็ตาม คิดว่า มีคนงาน 100000 อุตสาหกรรมกว้างหันหน้าตัดสินใจเหมือนกัน ในสถานการณ์นี้ เราได้ทางสถิติบางกรณี 13 การเพิ่มของมะเร็งปอดแต่ละปี เป็นมะเร็งเหล่านี้ 13 เจ้าคุ้มค่าจ่ายสำหรับเสรีภาพบุคคล 100000 เลือก พวกเขาอาจจะ แต่จุดอยู่ที่คำถามนี้จะไม่ถูกถามถ้า นโยบายสาธารณะอาศัยเฉพาะในแต่ละมุมมอง อาจจะมีมาตรฐานเช่นระดับความเสี่ยงสูงที่จะลดจำนวนของมะเร็งหรือไม่ นโยบายสาธารณะบางอย่างเช่นแรงจูงใจภาษีธุรกิจปลอดภัยอาจลดอัตราโรคมะเร็งหรือไม่ ไม่เคยแม้แต่จะถูกถามคำถามเหล่านี้นโยบายสาธารณะ คำถามที่หลังจากทั้งหมด จะมีผลต่อชีวิตมนุษย์ เผชิญกับทางเลือกของการทำงานในงานที่มีความเสี่ยงแต่ละ ยังมีที่เป็นคำถามสำคัญที่ควรจะได้รับคำถาม ต่อรองราคาแต่ละตัวจะไม่เป็นวิธีการจริยธรรมนโยบายสาธารณะเพื่อสุขภาพของผู้ปฏิบัติงานและความปลอดภัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัญหาสุดท้ายที่มีการต่อรองแบบเฉพาะรายได้รับการกล่าวถึงก่อนหน้านี้ยัง คำถามสำคัญของความยุติธรรมทางสังคมและนโยบายสาธารณะจะไม่ได้รับความสนใจหากจะเข้าคำถามแต่เพียงผู้เดียวจากจุดที่มีการรับชมวิวทิวทัศน์ของแต่ละคน ตัวอย่างเช่นสมมุติว่าเสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งปอดสำหรับประชาชนโดยทั่วไปเป็น 7 ใน 100 , 000 ต่อปีคิดว่าความเสี่ยงที่ต้องเผชิญกับปัญหาคนงานสัมผัสกับสารเคมีเพิ่มขึ้นในสถานที่ทำงานต่างๆกับ 20 ใน 100 , 000 พิจารณาจากคำถามที่จะต้องถามผู้รับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียวจากจุดที่มีการรับชมวิวทิวทัศน์ของการต่อรองแบบเฉพาะรายพร้อมด้วยที่เป็นนายจ้าง ในขณะที่ความเสี่ยงเพิ่มขึ้นอีกก้าวที่มันยังอยู่ในระดับต่ำมากและความเสี่ยงเพิ่มขึ้นมากกว่าอัตราดอกเบี้ยที่พื้นหลังของโรคมะเร็งปอดมีเพียง 13 ใน 100 , 000ได้รับสิทธิประโยชน์ที่จะใช้ในงานและได้รับการเพิ่มหน่วยท้ายสุดค่อนข้างต่ำในความเสี่ยงที่อาจจะมีเหตุผลสำหรับบุคคลที่จะเลือกที่จะใช้งานงานนี้ได้เป็นอย่างดี แต่ถึงอย่างไรก็ตามคิดว่ามี 100 , 000 คนงานอุตสาหกรรมหลากหลายการตัดสินใจหันหน้าเข้าหากัน ในกรณีนี้เราสามารถเป็นสถิติบางอย่างของ 13 รายที่เป็นมะเร็งปอดแต่ละปีมี 13 มะเร็งเหล่านี้ Prince มูลค่าการชำระเงินสำหรับ เสรีภาพ ของ 100 , 000 ผู้ใช้บริการแบบเฉพาะรายเพื่อเลือก พวกเขาอาจจะได้แต่จุดสำคัญอยู่ที่ว่าคำถามนี้จะไม่ถูกถามว่านโยบายสาธารณะเน้นเฉพาะในมุมมองของแต่ละคนได้ อาจมีมาตรฐานเช่นระดับความเสี่ยงสูงสุดที่จะลดจำนวนในการเป็นมะเร็งอาจนโยบายสาธารณะบางอย่างเช่นมาตรการจูงใจด้าน ภาษี เพื่อไปยังแหล่งธุรกิจตู้นิร ภัย ลดอัตราเป็นมะเร็ง คำถามเหล่านี้ของคำถามเกี่ยวกับนโยบายสาธารณะว่าหลังจากนี้จะมีผลกระทบต่อชีวิตความเป็นอยู่ของมนุษย์จะไม่เคยได้รับการร้องขอโดยบุคคลที่หันหน้าเข้าหาทางเลือกของการทำงานในที่ทำงานมีความเสี่ยงที่จะ ในระดับที่ว่านี้มีคำถามสำคัญที่ควรจะได้รับการร้องขอการต่อรองแบบเฉพาะรายจะไม่สามารถเป็นแนวทางนโยบายสาธารณะอย่างมีจริยธรรมเพื่อความ ปลอดภัย และเพื่อ สุขภาพ คนงาน