IN MOST TRADITIONAL university clas

IN MOST TRADITIONAL university classes, students are expected to take notes and
study independently. Lectures are the basis for instruction, and group work is not frequently
utilized. Most instructors provide a lecture for the lesson. Homework, exercises
and reports are assigned to the students individually. Students are isolated from one another
and forbidden to interact (Johnson, Johnson, Holubec, & Roy, 1984).
The idea of student-centred pedagogies, however, has recently been promoted by the
Ministry of Education in Thai educational context, and Thammasat University responds to
those teaching methods. With this kind of methodology, students are more likely to acquire
critical thinking skills and metacognitive learning strategies in small group cooperative settings
as opposed to listening to lectures (McKeachie, 1986). Such point of view will provide an
essential part of student learning in terms of their social development and preparation for
life beyond university (Burdett, 2003). This approach, which nowadays is being adapted
worldwide, will change the students from passive learners into learners who are actively
involved in the learning process.
Such approaches, nevertheless, are mainly derived from Western educational systems. It
is not clear that they will always be effective or appropriate in a non-Western context. Allard
and Wilson (1995) explained in their book Gender Dimensions that some cultures do not
see benefits of cooperative learning groups because they think that real learning comes only
from the teacher. There are differences in preferred learning styles; however, the skills developed
through cooperative learning will be useful, regardless of different cultural backgrounds.
The Thai education system faces a particular set of cultural issues. Supap (cited from
Charatdao, 2010) stated that in Thai culture, most people are generally shy and do not speak

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในชั้นดั้งเดิมมากที่สุดในมหาวิทยาลัย นักเรียนต้องจดบันทึก และศึกษาอิสระ บรรยายเป็นพื้นฐานสำหรับการเรียนการสอน และทำงานเป็นกลุ่มไม่บ่อยใช้ประโยชน์ ผู้สอนส่วนใหญ่ให้บรรยายบทเรียน การบ้าน ออกกำลังกายและรายงานกำหนดให้กับนักเรียนเป็นรายบุคคล นักเรียนจะแยกจากและข้อห้ามในการโต้ตอบ (จอห์นสัน จอห์นสัน Holubec, & Roy, 1984)ความคิดสำเป็นศูนย์ อย่างไรก็ตาม ได้รับการส่งเสริมโดยการตอบสนองต่อกระทรวงศึกษาธิการในบริบทการศึกษาไทย มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์วิธีการสอนเหล่านั้น กับชนิดของวิธีการ นักเรียนมีแนวโน้มที่จะได้รับทักษะการคิดวิเคราะห์และอภิปัญญาการเรียนรู้กลยุทธ์ในการตั้งค่ากลุ่มสหกรณ์เมื่อเทียบกับการฟังบรรยาย (McKeachie, 1986) มองดังกล่าวจะให้การส่วนสำคัญของนักเรียนเรียนรู้ในแง่ของการพัฒนาสังคมและการเตรียมการชีวิตนอกมหาวิทยาลัย (Burdett, 2003) วิธีการนี้ ซึ่งในปัจจุบันมีการดัดแปลงทั่วโลก จะเปลี่ยนนักเรียนจากผู้เรียนแฝงเป็นผู้เรียนที่มีความกระตือรือร้นเกี่ยวข้องในกระบวนการเรียนรู้วิธีดังกล่าว แต่ ส่วนใหญ่มาจากระบบการศึกษาแบบตะวันตก มันไม่ชัดเจนว่า พวกเขาจะไม่มีประสิทธิภาพ หรือเหมาะสมในบริบทตะวันตก Allardและวิลสัน (1995) ได้อธิบายไว้ในหนังสือของพวกเขาเพศมิติที่บางวัฒนธรรมไม่ได้ดูผลประโยชน์ของกลุ่มการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วม เพราะพวกเขาคิดว่า การเรียนรู้ที่แท้จริงมาเท่านั้นจากคุณครู มีความแตกต่างในลักษณะที่ต้องการเรียนรู้ อย่างไรก็ตาม พัฒนาทักษะผ่านการเรียนรู้สหกรณ์จะเป็นประโยชน์ ไม่คำนึงถึงภูมิหลังทางวัฒนธรรมที่แตกต่างกันระบบการศึกษาไทยประสบปัญหาทางวัฒนธรรมชุดเฉพาะ (อ้างจาก SupapCharatdao, 2010) ระบุว่า ในวัฒนธรรมไทย คนส่วนใหญ่มักจะขี้อาย และไม่พูด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มากที่สุดในชั้นเรียนมหาวิทยาลัยแบบดั้งเดิมนักเรียนที่คาดว่าจะจดบันทึกและ
การศึกษาอิสระ บรรยายเป็นพื้นฐานสำหรับการเรียนการสอนและการทำงานเป็นกลุ่มไม่ได้บ่อยครั้ง
ใช้ อาจารย์ผู้สอนส่วนใหญ่ให้การบรรยายสำหรับบทเรียน การบ้านการออกกำลังกาย
และรายงานที่ได้รับมอบหมายให้กับนักเรียนเป็นรายบุคคล นักเรียนจะแยกจากคนอื่น
และห้ามไม่ให้มีปฏิสัมพันธ์ (จอห์นสัน, จอห์นสัน Holubec และรอย 1984).
ความคิดของครุศาสตร์นักเรียนเป็นศูนย์กลางอย่างไรได้เมื่อเร็ว ๆ นี้ได้รับการส่งเสริมจาก
กระทรวงศึกษาธิการในบริบทการศึกษาไทยและมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ตอบสนองต่อ
วิธีการสอนเหล่านั้น กับชนิดของวิธีการนี้นักเรียนมีแนวโน้มที่จะได้รับ
ทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณและกลยุทธ์การเรียนรู้อภิปัญญาในการตั้งค่ากลุ่มสหกรณ์ขนาดเล็ก
เมื่อเทียบกับการฟังการบรรยาย (McKeachie, 1986) จุดดังกล่าวในมุมมองของจะให้
ส่วนสำคัญของการเรียนรู้ของนักเรียนในแง่ของการพัฒนาทางสังคมของพวกเขาและการเตรียมการสำหรับ
ชีวิตเกิน University (เบอร์เด็ตต์, 2003) วิธีการนี้ซึ่งในปัจจุบันจะถูกดัดแปลง
ทั่วโลกจะมีการเปลี่ยนแปลงจากนักเรียนเรียนเรื่อย ๆ เข้าไปเรียนที่มีความกระตือรือร้น
มีส่วนร่วมในกระบวนการเรียนรู้.
วิธีการดังกล่าว แต่ส่วนใหญ่ได้มาจากระบบการศึกษาตะวันตก มัน
ไม่เป็นที่ชัดเจนว่าพวกเขามักจะมีประสิทธิภาพหรือความเหมาะสมในบริบทที่ไม่ใช่ตะวันตก อัลลาร์
และวิลสัน (1995) ได้อธิบายไว้ในหนังสือเล่มเพศขนาดของพวกเขาที่วัฒนธรรมบางคนไม่
เห็นประโยชน์ของกลุ่มการเรียนแบบร่วมมือเพราะพวกเขาคิดว่าการเรียนรู้ที่แท้จริงมาเท่านั้น
จากครู มีความแตกต่างในรูปแบบการเรียนที่แนะนำคือ แต่ทักษะที่พัฒนา
ผ่านการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วมจะเป็นประโยชน์โดยไม่คำนึงถึงภูมิหลังทางวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน.
ระบบการศึกษาของไทยต้องเผชิญกับชุดใดชุดหนึ่งของปัญหาทางวัฒนธรรม สุภาพ (อ้างจาก
Charatdao 2010) ระบุว่าในวัฒนธรรมไทยที่คนส่วนใหญ่มักจะมีขี้อายและไม่ได้พูด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในชั้นเรียนที่มหาวิทยาลัยแบบดั้งเดิมส่วนใหญ่นักเรียนจะจดบันทึก และการศึกษาโดยอิสระ การบรรยายเป็นพื้นฐานสำหรับการเรียนการสอน และการทำงานกลุ่ม ไม่ได้เป็นบ่อยใช้ อาจารย์ให้บรรยายในบทเรียน การบ้าน แบบฝึกหัดและรายงานให้กับนักเรียนเป็นรายบุคคล นักเรียนที่ถูกแยกจากกันและกันและห้ามโต้ตอบ ( Johnson , Johnson , holubec & รอย , 1984 )ความคิดของนักเรียนเป็นศูนย์กลาง pedagogies อย่างไรก็ตาม เมื่อเร็ว ๆ นี้ได้รับการส่งเสริมโดยกระทรวงศึกษาธิการ ในบริบทของการศึกษาไทย และ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ด้วยกันผู้ที่สอนวิธีการ กับชนิดของวิธีการที่นักเรียนจะได้รับทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณและยุทธศาสตร์การเรียนรู้เมตาคอกนิชันในการตั้งค่าแบบกลุ่มเล็กเป็นนอกคอกฟังบรรยาย ( mckeachie , 1986 ) ดูจุดดังกล่าวจะให้ส่วนสําคัญของการเรียนของนักศึกษาในด้านการพัฒนาทางสังคมของพวกเขาและการเตรียมการสำหรับชีวิตนอกมหาวิทยาลัย ( เบอร์เด็ท , 2003 ) วิธีการนี้ ซึ่งปัจจุบันถูกดัดแปลงทั่วโลก จะเปลี่ยนจากนักเรียนเป็นผู้เรียนผู้เรียนใครอย่างเรื่อยๆมีส่วนร่วมในกระบวนการเรียนรู้วิธีดังกล่าว อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่มาจากระบบการศึกษาแบบตะวันตก มันไม่เป็นที่ชัดเจนว่า พวกเขาจะมีประสิทธิภาพหรือไม่เหมาะสมในบริบทที่ไม่ใช่ตะวันตกเสมอ อัลและ วิลสัน ( 1995 ) ได้อธิบายในมิติหนังสือเพศที่วัฒนธรรมบางอย่างไม่ได้เห็นประโยชน์ของกลุ่มการเรียนแบบร่วมมือ เพราะพวกเขาคิดว่าจริงเรียนมาเท่านั้นจากอาจารย์ มีความแตกต่างในรูปแบบการเรียนรู้ที่ต้องการ อย่างไรก็ตาม ทักษะพัฒนาด้วยการเรียนแบบร่วมมือจะมีประโยชน์โดยไม่คำนึงถึงภูมิหลังทางวัฒนธรรมที่แตกต่างกันระบบการศึกษาไทยยังคงเป็นชุดเฉพาะของปัญหาทางวัฒนธรรม สุภาพ ( อ้างจากcharatdao 2010 ) ระบุว่า ในสังคมไทย คนส่วนใหญ่มักจะขี้อายและไม่พูด