The last fifty years have been a tu

The last fifty years have been a tumultuous time for Cambodia’s national cuisine. It was almost wiped out by the Khmer Rouge, the radical militia that took over the country in the mid 1970’s and aside from burning cookery books - considered bourgeois- killed an estimated two million citizens. After, economically depressed, Cambodia fell into the shadow of neighbouring culinary heavyweights, Thailand and Vietnam. It is now in the midst of a comeback. Pushed along by a handful of chefs keen to highlight the uniqueness of its scope and pantry, dishes like chien chuon – fish with ginger and fermented soya beans - are making their way back onto the menu.

Noted, some of its ingredients are a little gruesome; fish left to rot in the sun for six months is considered a delicacy. But matching contrasts - sweet and bitter, salty and sour- with less chili than neighbouring Thailand and Laos, strong Indian influences and a delicacy refined through the royal courts, Cambodian cuisine holds its own. The trend surfaced in 2005 when Meric, an upscale restaurant at the former Hotel de la Paix in Siem Reap, started adding old Cambodian dishes to their menu- some which hadn’t been seen for years.

“There was virtually no history on Cambodian food at the time and all ‘Cambodian restaurants’ were serving the same 10-15 Khmer dishes”, then restaurant manager Rinna Kan says. “And even fewer tourists were willing to try local food”. Meric inserted the more unusual dishes – like green mango salad tossed with local snake and chicken cooked with ambarella, a sour fruit related to the cashew - into a tasting menu so people wouldn’t have a choice other than to try. It was a bold move that before long gave other restaurants the confidence to step up their game. Meric has now been reinvented as the Dining Room and the Hotel de la Paix as the Park Hyatt.

Chef Pisith Theam’s father was a chef in Phnom Penh but burnt all of his books, notes and recipes when the Khmer Rouge took control, before changing his name and moving to the countryside. Theam has started to document the recipes his father can remember for the Dining Room, which includes dishes like locally caught tuna doused in Kampot green pepper and a mango and green tomato chutney. At the Raffles in Siem Reap, dishes once found in the royal courts have been given new life for the aptly named Restaurant Le Grand. Banana flowers, the astringent pinkish - purple buds which are dry on the palate, are sliced finely and added to whole wild river prawns and smoked fish. Grilled beef is tossed with lime, pepper and chili. It’s fresh and lively, although it would be nice to see only locally produced foodstuffs, rather than beef imported from Australia.

“People think there is nothing to Cambodian food, but there is. It’s the original Thai cuisine”, says chef Kethana Dunnet, perhaps not entirely correctly but definitely controversially. Cambodian born Dunnet was living in New Zealand when the Khmer Rouge took over Phnom Penh in 1975. Lamenting at how restaurants watered down dishes to suit tourists, she built her restaurant Sugar Palm with a menu based on her mother and grandmother’s recipes, who died under the Khmer Rouge. While the menu is heavy on the usual suspect dishes, like fish amok curry cooked in a coconut shell and it’s extremely well done; Dunnet’s grilled eggplant salad, smoky and nutty and topped with fried pork and garlic, is worth the plane trip alone.

Romdeng, one of a chain of restaurants run by non-governmental organisation Friends International to teach impoverished street children kitchen and front of house skills, isn’t shy in their outlook. As well as serving rare dishes like saroman, a Muslim lamb curry heavily influenced by early Indian traders, they also serve the Cambodian delicacy, tarantulas: big, fat, hairy, black spiders, and which they sell out of, every day.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปี 50 ได้เวลา tumultuous สำหรับอาหารแห่งชาติของกัมพูชา มันเกือบจะถูกเช็ดออก โดยเขมรแดง อาสารุนแรงที่เอาทั่วประเทศ 115 กลาง และนอก จากการเขียนหนังสืออาหาร - ถือว่าชนชั้นกลาง - ฆ่าประชาชนเป็น 2 ล้านโดยประมาณ หลัง หดหู่สะอาด กัมพูชาตกเป็นเงาของเพื่อนอาหารคุณสมบัติ ไทยและเวียดนาม เป็นกลางกลับมา ผลักดันตาม โดยกำมือของความกระตือรือร้นที่จะเน้นเอกลักษณ์ของขอบเขตของเชฟ และครัว อาหารเช่นเจียน chuon – ปลาขิง และถั่วหมัก - ทำทางของพวกเขากลับไปยังเมนูสังเกต ส่วนผสมของมีน้อยสยดสยอง ปลาที่เหลือให้เน่าในเดือนหกถือเป็นอาหาร แต่จับคู่ ตัด - หวานและขม เค็ม และเปรี้ยว-น้ำพริกน้อยกว่าประเทศไทย และลาว แข็งแรงที่มีอิทธิพลต่ออินเดีย และอาหารบริสุทธิ์ผ่านสนามรอยัล อาหารกัมพูชาเก็บของตัวเอง แสดงแนวโน้มในปี 2005 เมื่อ Meric ร้านที่อดีตโรงแรมเดอลาเปในเสียมเรียบ เริ่มเพิ่มอาหารกัมพูชาเก่าของเมนู-บางที่ไม่ได้เห็นในปี"มีแทบไม่มีประวัติอาหารกัมพูชาในขณะ และ 'กัมพูชาร้านอาหารทั้งหมด' มีบริการเหมือนกัน 10-15 อาหารเขมร" แล้วกาฬ Rinna ผู้จัดการร้านกล่าวว่า "แล้วนักท่องเที่ยวแม้แต่น้อยไม่เต็มใจที่จะลองอาหารท้องถิ่น" Meric แทรกอาหารมากผิดปกติ – สลัดมะม่วงสีเขียวเพราะ มีเฉพาะงู และไก่ต้มกับ ambarella ผลไม้เปรี้ยวกับมะม่วงหิมพานต์ - เข้าเมนูชิมเพื่อคนไม่มีทางเลือกเป็นการลอง ย้ายตัวหนาที่ก่อนจึงให้อาหารอื่น ๆ ความมั่นใจอีกขั้นของเกม ได้ Meric ขณะนี้ได้รับนวัตกรรมใหม่ ๆ เป็นห้องอาหารและโรงแรมเดอลาเปเป็นโรงแรมพาร์คพ่อเชฟ Pisith Theam เป็นพ่อครัวในพนมเปญ แต่เผาทั้งหมดของหนังสือของเขา บันทึกย่อ และสูตรเมื่อเขมรแดงเอาควบคุม การเปลี่ยนชื่อของเขา และย้ายไปยังชนบท Theam ได้เริ่มเอกสารสูตรบิดาสามารถจดจำในห้องอาหาร ซึ่งรวมถึงอาหารเช่นเครื่องจับปลาทูน่าที่สาดน้ำในกำปอตพริกเขียว และมะม่วง และเขียวมะเขือเทศ chutney ที่ราฟเฟิลส์ในเสียมราฐ อาหารครั้งเดียวพบได้ในรอยัลคอร์ตได้รับชีวิตใหม่สำหรับที่ชื่อ aptly ภัตตาคารเลอแกรนด์ กล้วยดอกไม้ ยาสมานแผลบัวโรย - สีม่วงอาหารซึ่งมีลิ้น แห้งหั่นประณีต และเพิ่มกุ้งแม่น้ำทั้งป่า และปลารมควัน เนื้อย่างเป็นเพราะมะนาว พริกไทย และพริก จะได้สดชื่น และมีชีวิต ชีวา แม้ว่ามันจะดีจะดูเฉพาะเครื่องกิน มากกว่าเนื้อนำเข้าจากออสเตรเลีย"คนไม่มีอะไรอาหารกัมพูชา แต่มีการ เป็นอาหารไทยดั้งเดิม" เชฟ Kethana Dunnet กล่าวว่า อาจจะไม่ถูกต้องทั้งหมด แต่แน่นอน controversially เกิด Dunnet กัมพูชาอาศัยอยู่ในนิวซีแลนด์เมื่อเขมรแดงเอาไปพนมเปญในปี 1975 เสียใจที่ว่าร้านผู้ลงเพื่อตอบสนองนักท่องเที่ยว เธอสร้างร้านอาหารเธอตาลกับเมนูตามสูตรของยาย ผู้เสียชีวิตภายใต้เขมรแดงและแม่ของเธอ ขณะเมนูหนักในอาหารสงสัยปกติ เช่นปลา แกงทุบกระจกในเปลือกมะพร้าวและมันดีมากเสร็จ ของ Dunnet ย่างยำมะเขือยาว ควัน และหลงใหล และราดด้วยหมูผัดกระเทียม เที่ยวบินคนเดียวได้Romdeng หนึ่งของห่วงโซ่อาหารที่ดำเนินการ โดยองค์กรเอกชนนานาชาติเพื่อนสอนเด็กจนถนนครัวและหน้าบ้านทักษะ ไม่อายใน outlook ของพวกเขา และบริการอาหารที่หายากเช่น saroman แกงแกะมุสลิมเป็นอย่างมากได้รับอิทธิพลจากผู้ค้าอินเดียต้น เสิร์ฟอาหารกัมพูชา tarantulas: แมงมุมใหญ่ ไขมัน ขน สีดำ และที่ขายของ ทุกวันนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สุดท้ายห้าสิบปีที่ได้รับเป็นเวลาป่วนสำหรับอาหารแห่งชาติของกัมพูชา มันก็เกือบจะเช็ดออกโดยเขมรแดงหนุนรุนแรงที่เกิดทั่วประเทศในช่วงกลางปี ​​1970 และนอกเหนือจากการเผาไหม้หนังสือทำอาหาร - bourgeois- ถือว่าฆ่าประมาณสองล้านประชาชน หลังจากเศรษฐกิจตกต่ำกัมพูชาตกอยู่ในร่มเงาของรุ่นใหญ่ที่อยู่ใกล้เคียงการทำอาหารไทยและเวียดนาม ตอนนี้มันเป็นในท่ามกลางของการกลับมาที่ ผลักไปตามกำมือของพ่อครัวกระตือรือร้นที่จะเน้นเอกลักษณ์ของขอบเขตและห้องครัวที่เป็นอาหารเช่นเชียน chuon - ปลากับขิงและหมักถั่วเหลือง -. มีการทำทางของพวกเขากลับไปยังเมนูตั้งข้อสังเกตบางส่วนของส่วนผสมที่มีเล็กๆ น้อย ๆ ที่น่าสยดสยอง ; ปลาที่เหลือเน่าในดวงอาทิตย์เป็นเวลาหกเดือนถือว่าเป็นอาหารอันโอชะ แต่ความแตกต่างที่ตรงกับ - หวานและขมเค็มและ sour- พริกน้อยกว่าเพื่อนบ้านไทยและลาวมีอิทธิพลอินเดียที่แข็งแกร่งและเป็นอาหารอันโอชะกลั่นผ่านศาลพระราชอาหารกัมพูชาถือของตัวเอง แนวโน้มโผล่ขึ้นในปี 2005 เมื่อ Meric ร้านอาหารหรูในอดีต Hotel de la Paix ในเสียมเรียบเริ่มต้นการเพิ่มอาหารกัมพูชาเก่าเมนูบางส่วนของพวกเขาที่ไม่เคยเห็นมานานหลายปี. "มีแทบไม่มีประวัติเกี่ยวกับอาหารกัมพูชา ในเวลาและทุกร้านอาหารกัมพูชาถูกให้บริการเดียวกัน 10-15 จานเขมร "ผู้จัดการร้านอาหารแล้ว Rinna กาญจน์กล่าวว่า "และนักท่องเที่ยวแม้แต่น้อยมีความเต็มใจที่จะลองอาหารท้องถิ่น" Meric ใส่อาหารที่ผิดปกติมากขึ้น - เช่นสลัดมะม่วงสีเขียวโยนกับงูท้องถิ่นและไก่ปรุงสุกด้วย ambarella, ผลไม้รสเปรี้ยวที่เกี่ยวข้องกับมะม่วงหิมพานต์ - เข้าเมนูชิมเพื่อให้ประชาชนจะได้มีทางเลือกอื่น ๆ กว่าที่จะลอง มันก็ย้ายตัวหนาว่าอีกไม่นานร้านอาหารอื่น ๆ ให้ความเชื่อมั่นที่จะก้าวขึ้นเกมของพวกเขา Meric ขณะนี้ได้รับนวัตกรรมใหม่เป็นห้องรับประทานอาหารและ Hotel de la Paix เป็น Park Hyatt. พ่อเชฟ Pisith Theam เป็นพ่อครัวในกรุงพนมเปญ แต่เผาทั้งหมดของหนังสือของเขาบันทึกและสูตรเมื่อเขมรแดงเข้าควบคุมก่อนที่จะเปลี่ยนเขา ชื่อและย้ายไปยังชนบท Theam ได้เริ่มต้นการจัดทำเอกสารสูตรพ่อของเขาสามารถจำสำหรับห้องรับประทานอาหารซึ่งรวมถึงอาหารเช่นปลาทูน่าที่จับได้ในประเทศราดพริกใน Kampot สีเขียวและมะม่วงและ Chutney มะเขือเทศสีเขียว ที่ราฟเฟิลในเสียมเรียบ, จานพบครั้งเดียวในราชสำนักได้รับชีวิตใหม่สำหรับเหมาะเจาะกับชื่อร้านอาหาร Le Grand ดอกกล้วยที่ฝาดสีชมพู - สีม่วงที่ตาแห้งบนเพดานที่หั่นละเอียดและเพิ่มไปยังทั้งกุ้งแม่น้ำป่าและปลารมควัน เนื้อย่างถูกโยนกับมะนาวพริกไทยและพริก มันเป็นความสดใหม่และมีชีวิตชีวาแม้ว่ามันจะดีดูอาหารที่ผลิตในประเทศมากกว่าเนื้อวัวนำเข้าจากออสเตรเลีย. "คนที่คิดว่ามีอะไรที่จะอาหารกัมพูชา แต่มี มันเป็นอาหารไทยเดิม "กล่าวว่าเชฟ Kethana Dunnet อาจจะไม่ถูกต้องทั้งหมด แต่แน่นอนคัล กัมพูชาเกิด Dunnet อาศัยอยู่ในนิวซีแลนด์เมื่อเขมรแดงเข้ามาในกรุงพนมเปญในปี 1975 เสียใจที่วิธีการที่ร้านอาหารรดน้ำลงจานเพื่อให้เหมาะกับนักท่องเที่ยวที่เธอสร้างขึ้นร้านอาหารของเธอชูการ์ปาล์มกับเมนูที่อยู่บนพื้นฐานของแม่และสูตรของคุณยายของเธอที่เสียชีวิตภายใต้ เขมรแดง ขณะที่เมนูหนักในอาหารที่ต้องสงสัยตามปกติเช่นปลาอาละวาดแกงปรุงสุกในกะลามะพร้าวและจะทำอย่างดี; Dunnet ของสลัดมะเขือย่างควันและบ๊องและราดด้วยเนื้อหมูทอดและกระเทียมมีมูลค่าการเดินทางเครื่องบินเพียงอย่างเดียว. Romdeng หนึ่งของห่วงโซ่ของร้านอาหารที่ดำเนินการโดยองค์กรที่ไม่ใช่ภาครัฐเป็นเพื่อนระหว่างประเทศที่จะสอนครัวเด็กเร่ร่อนยากจนและด้านหน้าของทักษะบ้าน ไม่ได้เป็นคนขี้อายในมุมมองของพวกเขา เช่นเดียวกับการให้บริการอาหารที่หายากเช่น saroman, แกงเนื้อแกะมุสลิมอิทธิพลอย่างมากจากผู้ประกอบการค้าของอินเดียในช่วงต้นของพวกเขายังให้บริการอาหารอันโอชะกัมพูชาทาแรนทู: ใหญ่ไขมันขนแมงมุมสีดำและที่พวกเขาขายออกจากทุกวัน