On one fine summer's day in a field

On one fine summer's day in a field a Grasshopper was hopping about in a musical mood. An ant passed by bearing along with great toil an ear of corn he was taking to the nest.

The grasshopper invited the ant to sit for a chat with him. But the ant refused saying that "I’m storing up food for winter". " Why don’t you do the same?" asked the ant to the grasshopper.

"Pooh! Why bother about winter?" said the Grasshopper; we have got enough food at present." But the Ant went on its way and continued its toil.

Finally, when winter came, the Grasshopper found itself dying of hunger, while it saw the ants distributing corn and grain from their storage.

Then the Grasshopper understood that…

It is best to prepare for the days of necessity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในหนึ่งวันของฤดูร้อนดีในฟิลด์เป็นตั๊กแตนกระโดดเกี่ยวกับอารมณ์ดนตรี มดเดินผ่านแบริ่งพร้อมอยู้ดีฝักข้าวโพดเขาถูกนำไปรังตั๊กแตนที่เชิญมดนั่งสนทนากับเขา แต่มดที่ปฏิเสธบอกว่า "ฉันกำลังจัดเก็บอาหารสำหรับฤดูหนาว" "ทำไมคุณไม่เหมือนกัน" ถามมดกับตั๊กแตน"ฮี้ ทำไมต้องยุ่งเกี่ยวกับหนาว "ว่า ตั๊กแตน เราได้มีอาหารเพียงพอในปัจจุบัน" แต่มดไปมา และยังคงเป็นอยู้สุดท้าย เมื่อหนาวมา ตั๊กแตนที่พบตัวเองตายความหิว ขณะนั้นเห็นมดกระจายข้าวโพดและเมล็ดข้าวที่เก็บของแล้ว ตั๊กแตนที่ใช่แล้ว...ควรเตรียมความพร้อมสำหรับวันจำเป็นได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในวันหนึ่งในฤดูร้อนที่ดีในด้านตั๊กแตนถูกกระโดดเกี่ยวกับในอารมณ์ดนตรี มดเดินผ่านไปแบริ่งพร้อมกับความเหน็ดเหนื่อยที่ดีหูของข้าวโพดเขากำลังไปที่รัง. ตั๊กแตนเชิญมดที่จะนั่งสำหรับการสนทนากับเขา แต่มดปฏิเสธบอกว่า "ฉันเก็บอาหารสำหรับฤดูหนาว" "ทำไมคุณไม่ทำเช่นเดียวกันได้หรือไม่" ถามมดตั๊กแตน. "พูห์ทำไมกังวลเกี่ยวกับฤดูหนาว?" กล่าวว่าตั๊กแตน; เราได้มีอาหารเพียงพอในปัจจุบัน. "แต่มดไปในทางของมันและยังคงทำงานหนักของตน. สุดท้ายเมื่อฤดูหนาวมาตั๊กแตนพบว่าตัวเองกำลังจะตายจากความหิวในขณะที่มันเห็นมดกระจายข้าวโพดและข้าวจากการจัดเก็บข้อมูลของพวกเขา. แล้ว ตั๊กแตนเข้าใจว่า ... ที่ดีที่สุดคือการเตรียมความพร้อมสำหรับวันที่มีความจำเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในวันหนึ่งของฤดูร้อนดีในทุ่งตั๊กแตนก็กระโดดในอารมณ์ดนตรี มดเดินผ่าน เรืองพร้อมกับความเหน็ดเหนื่อยมากหูของข้าวโพดที่เขาถ่ายกับรัง

ตั๊กแตนชวนมดไปนั่งสนทนากับเขา แต่มดก็ปฏิเสธว่า " ผมเก็บอาหารสำหรับฤดูหนาว " " ทำไมคุณไม่ทำแบบเดียวกันเหรอ ? " ถามมดกับตั๊กแตน

" พู !ทำไมต้องเกี่ยวกับฤดูหนาว ? กล่าวว่าตั๊กแตน ; เราได้รับอาหารเพียงพอในปัจจุบัน แต่มดก็ยังเดินไปตามทาง และทำงานหนักของมันต่อไป

ในที่สุด เมื่อฤดูหนาวมาถึง ตั๊กแตน พบว่าตัวเองกำลังจะตายเพราะความหิว เมื่อมันเห็นมดกระจายข้าวโพดและเมล็ดข้าวจากกระเป๋าของพวกเขา .

แล้วตั๊กแตน

เข้าใจแล้วว่า . . . . . . . มันเป็นดีที่สุดเพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับวันของความจำเป็น