Summary of Marbury v. Madison, 5 U.

Summary of Marbury v. Madison, 5 U.S. 137, 1 Cranch 137, 2 L. Ed. 60 (1803).

Facts
On his last day in office, President John Adams named forty-two justices of the peace and sixteen new circuit court justices for the District of Columbia under the Organic Act. The Organic Act was an attempt by the Federalists to take control of the federal judiciary before Thomas Jefferson took office.

The commissions were signed by President Adams and sealed by acting Secretary of State John Marshall (who later became Chief Justice of the Supreme Court and author of this opinion), but they were not delivered before the expiration of Adams’s term as president. Thomas Jefferson refused to honor the commissions, claiming that they were invalid because they had not been delivered by the end of Adams’s term.

William Marbury (P) was an intended recipient of an appointment as justice of the peace. Marbury applied directly to the Supreme Court of the United States for a writ of mandamus to compel Jefferson’s Secretary of State, James Madison (D), to deliver the commissions. The Judiciary Act of 1789 had granted the Supreme Court original jurisdiction to issue writs of mandamus “…to any courts appointed, or persons holding office, under the authority of the United States.”

Issues
Does Marbury have a right to the commission?
Does the law grant Marbury a remedy?
Does the Supreme Court have the authority to review acts of Congress and determine whether they are unconstitutional and therefore void?
Can Congress expand the scope of the Supreme Court’s original jurisdiction beyond what is specified in Article III of the Constitution?
Does the Supreme Court have original jurisdiction to issue writs of mandamus?
Holding and Rule (Marshall)
Yes. Marbury has a right to the commission.

The order granting the commission takes effect when the Executive’s constitutional power of appointment has been exercised, and the power has been exercised when the last act required from the person possessing the power has been performed. The grant of the commission to Marbury became effective when signed by President Adams.
Yes. The law grants Marbury a remedy.The very essence of civil liberty certainly consists in the right of every individual to claim the protection of the laws whenever he receives an injury. One of the first duties of government is to afford that protection.

Where a specific duty is assigned by law, and individual rights depend upon the performance of that duty, the individual who considers himself injured has a right to resort to the law for a remedy. The President, by signing the commission, appointed Marbury a justice of the peace in the District of Columbia. The seal of the United States, affixed thereto by the Secretary of State, is conclusive testimony of the verity of the signature, and of the completion of the appointment. Having this legal right to the office, he has a consequent right to the commission, a refusal to deliver which is a plain violation of that right for which the laws of the country afford him a remedy.
Yes. The Supreme Court has the authority to review acts of Congress and determine whether they are unconstitutional and therefore void.

It is emphatically the duty of the Judicial Department to say what the law is. Those who apply the rule to particular cases must, of necessity, expound and interpret the rule. If two laws conflict with each other, the Court must decide on the operation of each. If courts are to regard the Constitution, and the Constitution is superior to any ordinary act of the legislature, the Constitution, and not such ordinary act, must govern the case to which they both apply.
No. Congress cannot expand the scope of the Supreme Court’s original jurisdiction beyond what is specified in Article III of the Constitution.

The Constitution states that “the Supreme Court shall have original jurisdiction in all cases affecting ambassadors, other public ministers and consuls, and those in which a state shall be a party. In all other cases, the Supreme Court shall have appellate jurisdiction.” If it had been intended to leave it in the discretion of the Legislature to apportion the judicial power between the Supreme and inferior courts according to the will of that body, this section is mere surplusage and is entirely without meaning. If Congress remains at liberty to give this court appellate jurisdiction where the Constitution has declared their jurisdiction shall be original, and original jurisdiction where the Constitution has declared it shall be appellate, the distribution of jurisdiction made in the Constitution, is form without substance.
No. The Supreme Court does not have original jurisdiction to issue writs of mandamus.

To enable this court then to issue a mandamus, it must be shown to be an exercise of appellate jurisdiction, or to be necessary to enable them to exercise appellate jurisdiction.

It is the essential criterion of appellate jurisdiction that it revises and corrects the proceedings in a cause already instituted, and does not create that case. Although, therefore, a mandamus may be directed to courts, yet to issue such a writ to an officer for the delivery of a paper is, in effect, the same as to sustain an original action for that paper, and is therefore a matter of original jurisdiction.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สรุปของ Marbury v. เมดิสัน 5 สหรัฐฯ 137, Cranch 1 137, 2 อุตสาหกรรมมหาบัณฑิต L. 60 (1803)ข้อเท็จจริงในวันสุดท้ายของเขาในสำนักงาน ประธานาธิบดีจอห์น Adams ตั้งชื่อสอง justices ของเดอะพีซและสิบหก justices คอร์ทวงจรใหม่สำหรับดิสตริกต์ออฟโคลัมเบียบัญญัติอินทรีย์ ทำเกษตรอินทรีย์ได้พยายาม โดย Federalists ที่จะควบคุมอำนาจตุลาการของรัฐบาลกลางก่อน Thomas Jefferson เอาสำนักงานคณะกรรมการที่ลงนาม โดยประธานาธิบดี Adams และปิดผนึก โดยทำหน้าที่เสนาบดีจอห์นมาร์แชล (ที่ภายหลังกลายเป็นประธานศาลฎีกาและผู้เขียนแสดงความคิดเห็นนี้), แต่พวกเขาไม่ได้จัดส่งก่อนวันหมดอายุของระยะของ Adams เป็นประธาน Thomas Jefferson ปฏิเสธให้เกียรติคณะกรรมการ อ้างว่า พวกเขาไม่ถูกต้องเนื่องจากพวกเขาก็ไม่ได้จัดส่ง โดยระยะของ AdamsWilliam Marbury (P) ไม่มีผู้รับของการนัดหมายเป็นความยุติธรรมของเดอะพีซ Marbury กับศาลฎีกาของสหรัฐอเมริกาสำหรับ writ ของ mandamus ของ Jefferson เสนาบดี James เมดิสัน (D), การส่งค่าคอมมิชชั่นที่กดดันโดยตรง บัญญัติตุลาการของค.ศ. 1789 ได้รับอำนาจเดิมศาลฎีกาออก writs mandamus ".. เพื่อตกแต่งสนามใด ๆ หรือบุคคลที่ดำรง ภายใต้อำนาจของสหรัฐอเมริกา"ปัญหาMarbury มีสิทธิที่จะนายไม่กฎหมายอนุญาต Marbury การแก้ศาลฎีกามีอำนาจตรวจสอบการทำหน้าที่ของรัฐสภา และกำหนดว่า พวกเขาเป็น unconstitutional และโมฆะดังนั้นหรือไม่รัฐสภาสามารถขยายขอบเขตของอำนาจเดิมของศาลฎีกานอกเหนือจากที่ระบุใน III บทความของรัฐธรรมนูญหรือไม่ศาลฎีกามีอำนาจเดิมออก writs ของ mandamus หรือไม่โฮลดิ้ง และกฎ (มาร์แชลล์)ใช่ Marbury มีสิทธิที่จะนายสั่งให้คณะกรรมการที่จะมีผลเมื่อมีการใช้อำนาจบริหารของรัฐธรรมนูญของนัดหมาย และมีการใช้พลังงานเมื่อมีการกระทำสุดท้ายที่ต้องจากบุคคลที่มีอำนาจการ เงินช่วยเหลือคณะ Marbury กลายเป็นมีผลบังคับใช้เมื่อมีการลงนาม โดยประธานาธิบดี Adamsใช่ กฎหมายให้ Marbury การแก้ สำคัญของเสรีภาพประกอบด้วยทางด้านขวาของทั้งเพื่อเรียกร้องการคุ้มครองของกฎหมายเมื่อใดก็ ตามที่เขาได้รับบาดเจ็บที่แน่นอน หน้าที่แรกของรัฐบาลอย่างใดอย่างหนึ่งจะสามารถป้องกันการที่มีกำหนดหน้าที่เฉพาะตามกฎหมาย และสิทธิแต่ละรายขึ้นอยู่กับประสิทธิภาพของที่ภาษี บุคคลที่พิจารณาตัวเองได้รับบาดเจ็บมีสิทธิ์รีสอร์ทกฎหมายสำหรับการแก้ ประธาน ด้วยค่าคอมมิชชัน ห้อง Marbury สันติภาพของความยุติธรรมในดิสตริกต์ออฟโคลัมเบีย ตราประทับของสหรัฐอเมริกา ติดจุด โดยเลขาธิการของรัฐ เป็นพยานข้อสรุป verity ลายเซ็น และความสมบูรณ์ของการนัดหมาย เขามีสิทธิตามกฎหมายนี้ไปยังสำนักงาน มีสิทธิที่ตามมาจะเสริม ปฏิเสธการส่งมอบซึ่งเป็นการละเมิดธรรมดาที่ขวาที่กฎหมายของประเทศสามารถเขาการแก้ใช่ ศาลฎีกามีอำนาจตรวจสอบการทำหน้าที่ของรัฐสภา และกำหนดว่า จะ unconstitutional และโมฆะดังนั้นกึกก้องเป็นหน้าที่ของแผนก Judicial กล่าวว่ากฎหมายคืออะไร ผู้ที่ใช้กฎเฉพาะกรณีต้อง จำเป็น expound และตีความกฎ ถ้ากฎหมายสองขัดแย้งกัน ศาลต้องตัดสินใจในการดำเนินงานของแต่ละ ถ้าศาลจะพิจารณารัฐธรรมนูญ และรัฐธรรมนูญจะกระทำใด ๆ ปกติของทูลเกล้าทูลกระหม่อม รัฐธรรมนูญ และไม่เช่นสามัญกระทำ ต้องควบคุมกรณีที่ซึ่งพวกเขาทั้งสองใช้ไม่ใช่ รัฐสภาไม่สามารถขยายขอบเขตของอำนาจเดิมของศาลฎีกานอกเหนือจากที่ระบุใน III บทความของรัฐธรรมนูญรัฐธรรมนูญระบุว่า "ศาลฎีกามีอำนาจเดิมในทุกกรณีที่มีผลต่อแอมบาสเดอร์ รัฐมนตรีสาธารณะอื่น ๆ และกิตติมศักดิ์ และที่รัฐจะต้องให้สัตยาบัน ในกรณีอื่น ๆ ทั้งหมด ศาลฎีกาจะมีเขตอำนาจศาล" ถ้ามันมีการตั้งใจจะปล่อยในการพิจารณาของสภานิติบัญญัติได้ประชุมแบ่งกลุ่มอำนาจยุติธรรมระหว่างศาลสูงสุด และน้อยตามของที่ร่างกาย ส่วนนี้เป็นเพียง surplusage และจะไม่ มีความหมายทั้งหมด ถ้าสภาอยู่ที่เสรีภาพในการให้อำนาจศาลนี้ศาลที่รัฐธรรมนูญได้ประกาศอำนาจของพวกเขาจะเป็นต้นฉบับ และอำนาจเดิมที่รัฐธรรมนูญได้ประกาศว่า จะศาล การกระจายอำนาจในรัฐธรรมนูญ ฟอร์ม โดยไม่มีสารไม่ใช่ ศาลฎีกามีอำนาจเดิมออก writs mandamusให้ศาลนี้แล้วออก mandamus มันต้องแสดง ให้เป็นการออกกำลังกายของเขตอำนาจศาล หรือมีความจำเป็นจะทำให้เขตอำนาจศาลจึงเป็นเงื่อนไขสำคัญของเขตอำนาจศาลว่า revises และแก้ไขกระบวนการพิจารณาในสาเหตุโลกแล้ว และสร้าง แม้ว่า ดังนั้น mandamus อาจถูกส่งไปศาล ปัญหาดังกล่าวยัง writ เพื่อเจ้าหน้าที่สำหรับการจัดส่งเอกสาร คือ ผล เหมือนเป็นรักษาการกระทำเดิมที่กระดาษ จึง เป็นเรื่องของอำนาจเดิม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทสรุปของเบอรี v. เมดิสันสหรัฐอเมริกา 5 137 1 137 Cranch 2 ลิตรเอ็ด 60 (1803). ข้อเท็จจริงในวันสุดท้ายของเขาในสำนักงานประธานาธิบดีจอห์นอดัมส์ชื่อสี่สิบสองผู้พิพากษาของสันติภาพและสิบหกผู้พิพากษาศาลวงจรใหม่สำหรับเมืองโคลัมเบียภายใต้พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญ พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าเป็นความพยายามที่ Federalists โดยจะใช้การควบคุมของตุลาการของรัฐบาลกลางก่อนที่โทมัสเจฟเฟอร์สันเอาสำนักงาน. คณะกรรมการได้รับการลงนามโดยประธานาธิบดีอดัมส์และปิดผนึกโดยทำหน้าที่รัฐมนตรีกระทรวงการต่างประเทศของจอห์นมาร์แชล (ซึ่งต่อมากลายเป็นหัวหน้าผู้พิพากษาของศาลฎีกาและผู้เขียน ความเห็นนี้) แต่พวกเขาก็ไม่ได้ส่งมอบก่อนวาระอดัมส์เป็นประธาน โทมัสเจฟเฟอร์สันปฏิเสธที่จะให้เกียรติคณะกรรมการอ้างว่าพวกเขาไม่ถูกต้องเพราะพวกเขาไม่ได้รับการจัดส่งโดยสิ้นสุดระยะเวลาอดัมส์. วิลเลียมเบอรี (P) เป็นผู้รับได้รับการแต่งตั้งเป็นยุติธรรมสันติภาพ เบอรีนำมาใช้โดยตรงไปยังศาลฎีกาของประเทศสหรัฐอเมริกาสำหรับคำสั่งของคันศรเพื่อบังคับให้เจฟเฟอร์สันรัฐมนตรีกระทรวงการต่างประเทศของเจมส์เมดิสัน (D) เพื่อส่งมอบค่าคอมมิชชั่น พระราชบัญญัติตุลาการ 1789 ได้รับศาลฎีกาอำนาจเดิมที่จะออก writs ของคันศร "... ศาลใด ๆ ที่ได้รับการแต่งตั้งหรือบุคคลที่ดำรงตำแหน่งภายใต้อำนาจของสหรัฐอเมริกา." ปัญหาไม่เบอรีมีสิทธิที่คณะกรรมการหรือไม่ไม่ กฎหมายทุนเบอรียา? ไม่ศาลฎีกามีอำนาจในการตรวจสอบการกระทำของรัฐสภาและตรวจสอบไม่ว่าจะเป็นรัฐธรรมนูญและดังนั้นจึงถือเป็นโมฆะ? สภาคองเกรสสามารถขยายขอบเขตของอำนาจเดิมศาลฎีกาเกินกว่าสิ่งที่ระบุไว้ในบทความที่สามของรัฐธรรมนูญหรือไม่ไม่ศาลฎีกามีอำนาจเดิมที่จะออก writs ของคันศร? โฮลดิ้งและกฎ (Marshall) ใช่ เบอรีมีสิทธิที่คณะกรรมการ. เพื่อให้คณะกรรมการที่จะมีผลเมื่ออำนาจตามรัฐธรรมนูญของผู้บริหารที่ได้รับแต่งตั้งได้รับการใช้สิทธิและอำนาจที่ได้รับการใช้สิทธิเมื่อการกระทำที่ผ่านมาต้องจากคนที่มีอำนาจได้รับการดำเนินการ ทุนของคณะกรรมการที่จะกลายเป็นเบอรีที่มีประสิทธิภาพเมื่อลงนามโดยประธานาธิบดีอดัมส์. ใช่ กฎหมายอนุญาตให้เบอรี remedy.The มากสาระสำคัญของเสรีภาพพลเรือนอย่างแน่นอนประกอบด้วยในสิทธิของบุคคลทุกที่จะเรียกร้องการคุ้มครองของกฎหมายเมื่อใดก็ตามที่เขาได้รับบาดเจ็บ หนึ่งในหน้าที่แรกของรัฐบาลคือการซื้อความคุ้มครองที่. ในกรณีที่การปฏิบัติหน้าที่เฉพาะที่ได้รับมอบหมายตามกฎหมายและสิทธิส่วนบุคคลขึ้นอยู่กับการปฏิบัติหน้าที่นั้นบุคคลที่คิดว่าตัวเองได้รับบาดเจ็บมีสิทธิที่จะหันไปกฎหมายสำหรับวิธีการรักษา . ประธานคณะกรรมการโดยการลงนามแต่งตั้งเบอรียุติธรรมสันติภาพในโคลัมเบีย ตราประทับของสหรัฐอเมริกาที่ติดอยู่ข้างเลขานุการของรัฐเป็นพยานหลักฐานข้อสรุปของสิ่งที่เป็นจริงของลายเซ็นและความสำเร็จที่ได้รับแต่งตั้ง มีสิทธิตามกฎหมายในการนี้สำนักงานเขามีสิทธิที่จะเป็นผลเนื่องมาคณะกรรมการการปฏิเสธที่จะส่งมอบซึ่งเป็นธรรมดาของการละเมิดสิทธิที่ซึ่งกฎหมายของประเทศที่เขายา. ใช่ ศาลฎีกามีอำนาจในการตรวจสอบการกระทำของรัฐสภาและตรวจสอบไม่ว่าจะเป็นรัฐธรรมนูญและดังนั้นจึงเป็นโมฆะ. มันเป็นอย่างเด่นชัดการปฏิบัติหน้าที่ของกรมตุลาการที่จะพูดในสิ่งที่กฎหมายเป็น บรรดาผู้ที่ใช้กฎกรณีโดยเฉพาะอย่างยิ่งต้องมีความจำเป็นอธิบายและตีความกฎ หากความขัดแย้งสองกฎหมายกับแต่ละอื่น ๆ ศาลต้องตัดสินใจเกี่ยวกับการดำเนินงานของแต่ละคน หากศาลจะถือว่ารัฐธรรมนูญและรัฐธรรมนูญจะดีกว่าการกระทำใด ๆ สามัญของฝ่ายนิติบัญญัติรัฐธรรมนูญและไม่กระทำสามัญดังกล่าวจะต้องควบคุมกรณีที่พวกเขาทั้งสองใช้. ฉบับที่ สภาคองเกรสไม่สามารถขยายขอบเขตของอำนาจเดิมศาลฎีกาเกินกว่าสิ่งที่ระบุไว้ในบทความที่สามของรัฐธรรมนูญ. รัฐรัฐธรรมนูญว่า "ศาลฎีกามีอำนาจเดิมในทุกกรณีที่มีผลต่อทูตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณะอื่น ๆ และกงสุลและผู้ที่อยู่ในที่ รัฐจะต้องเป็นบุคคลที่ ในกรณีอื่น ๆ ที่ศาลฎีกามีอำนาจวินิจฉัยอุทธรณ์. "ถ้ามันได้รับการตั้งใจที่จะปล่อยให้มันอยู่ในดุลยพินิจของฝ่ายนิติบัญญัติที่จะแบ่งอำนาจตุลาการระหว่างศาลฎีกาและศาลด้อยกว่าตามพระประสงค์ของร่างกายว่าส่วนนี้เป็น เพียง surplusage และทั้งหมดไม่มีความหมาย หากสภาคองเกรสยังคงอยู่ที่เสรีภาพในการให้อำนาจศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยอุทธรณ์ที่ได้ประกาศเขตอำนาจของตนจะเป็นต้นฉบับและอำนาจเดิมที่รัฐธรรมนูญได้ประกาศก็จะอุทธรณ์การกระจายอำนาจที่เกิดขึ้นในรัฐธรรมนูญเป็นรูปแบบโดยไม่ต้องสาร. ไม่มี . ศาลฎีกาไม่ได้มีอำนาจเดิมที่จะออก writs ของคันศร. ต้องการเปิดใช้งานแล้วศาลจะออกคันศรก็จะต้องแสดงให้เห็นว่าการออกกำลังกายของอำนาจอุทธรณ์หรือจะเป็นสิ่งจำเป็นที่จะช่วยให้พวกเขาในการออกกำลังกายการอุทธรณ์ศาล. มันเป็น เกณฑ์ที่สำคัญของการอุทธรณ์ศาลที่จะทบทวนและแก้ไขการดำเนินการในการทำให้เกิดการก่อตั้งแล้วและไม่สร้างกรณีที่ แม้ว่าดังนั้นคันศรอาจจะถูกนำไปยังศาลยังไม่ได้ออกคำสั่งดังกล่าวให้กับเจ้าหน้าที่ในการจัดส่งของกระดาษจะมีผลเช่นเดียวกับการที่จะรักษากระทำที่เป็นต้นฉบับสำหรับกระดาษที่และดังนั้นจึงเป็นเรื่องของการ อำนาจเดิม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุปเบอรีโวลต์ เมดิสัน , 5 . 137 , 1 cranch 137 , 2 L . 60 ( 1803 )


ความจริงในวันสุดท้ายของเขาในสำนักงานประธานาธิบดีจอห์นอดัมส์ชื่อจำนวนผู้พิพากษาแห่งสันติภาพและสิบหกวงจรใหม่ ผู้พิพากษาศาลสำหรับเขตโคลัมเบียภายใต้กฎหมายอินทรีย์ พระราชบัญญัติอินทรีย์คือความพยายามโดยทนายที่จะใช้การควบคุมของตุลาการของรัฐบาลกลางก่อนที่ โธมัส เจฟเฟอร์สัน เอาสำนักงาน .

ค่าคอมมิชชั่นที่ได้รับการลงนามโดยประธานาธิบดี อดัมส์ และปิดผนึกโดยทำหน้าที่เลขานุการของรัฐจอห์นมาร์แชล ( ซึ่งต่อมากลายเป็นหัวหน้าผู้พิพากษาของศาลฎีกาและเขียนความคิดเห็นนี้ ) แต่พวกเขาก็ไม่ส่งก่อนถึงวันหมดอายุของอดัมส์เป็นเทอมที่เป็นประธาน โทมัส เจฟเฟอร์สัน ปฏิเสธที่จะให้เกียรติคณะกรรมการอ้างว่าพวกเขาไม่ถูกต้องเพราะพวกเขาไม่ได้รับส่งโดยจุดสิ้นสุดของอดัมส์เป็นเทอม

วิลเลียมเบอรี ( P ) เป็นผู้รับของได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้พิพากษาแห่งสันติภาพ เบอรีใช้โดยตรงต่อศาลฎีกาของสหรัฐอเมริกาเพื่อให้คำสั่งของศาลสูงของเจฟเฟอร์สันเลขาธิการแห่งรัฐ เจมส์ เมดิสัน ( D ) เพื่อให้คณะกรรมการตุลาการพระราชบัญญัติ 1789 ได้มีให้ศาลฎีกาเดิมสังกัดออกหมายศาลของศาลสูง " . . . . . . . ให้ศาลแต่งตั้ง หรือผู้ดำรงตำแหน่ง ภายใต้อำนาจของสหรัฐอเมริกา . " ปัญหา


ไม่เบอรีมีสิทธิคณะกรรมการ ?
ไม่กฎหมายอนุญาตเบอรีเยียวยา ?
ไม่ ศาลฎีกามีอำนาจที่จะตรวจสอบการกระทำของรัฐสภาและตรวจสอบว่าพวกเขาจะขัดรัฐธรรมนูญ จึงเป็นโมฆะ ?
สามารถรัฐสภาขยายขอบเขตของสังกัดเดิมของศาลฎีกาที่เกินกว่าสิ่งที่จะระบุไว้ในบทความสามแห่งรัฐธรรมนูญ ?
แล้วศาลฎีกามีอำนาจที่จะออกหมายศาลของศาลสูงเดิม ?

ถือและกฎ ( Marshall ) ครับเบอรีได้ค่านายหน้า

สั่งให้คณะกรรมการจะมีผลเมื่อผู้บริหารรัฐธรรมนูญอำนาจแต่งตั้ง ได้รับสิทธิ และอำนาจที่ได้รับสิทธิเมื่อการแสดงครั้งสุดท้าย จากบุคคลที่มีอำนาจ ได้รับการปฏิบัติ โครงการของคณะกรรมการเพื่อเบอรีมีผลบังคับใช้เมื่อลงนามโดยประธานาธิบดี อดัมส์
ครับกฎหมายอนุญาตเบอรี เยียวยา สาระสําคัญของเสรีภาพ , อิสรภาพแน่นอนประกอบด้วยในสิทธิของบุคคลทุกคนที่จะเรียกร้องการคุ้มครองของกฎหมายเมื่อเขาได้รับบาดเจ็บ หนึ่งในงานแรกของรัฐบาล คือ สามารถปกป้อง

ที่ทำหน้าที่เฉพาะโดยกำหนดกฎหมาย และสิทธิของบุคคลขึ้นอยู่กับประสิทธิภาพของหน้าที่บุคคลที่คิดว่าตัวเองบาดเจ็บมีสิทธิที่จะใช้กฎหมายเพื่อแก้ไข ประธานาธิบดี โดยการลงนามคณะกรรมการแต่งตั้งเบอรีมีความยุติธรรมของสันติภาพในเขตโคลัมเบีย ตราประทับของสหรัฐอเมริกา ติดคู่สัญญาโดยเลขานุการของรัฐ เป็นพยานยืนยันในสิ่งที่เป็นจริงของลายเซ็น และความสมบูรณ์ของการนัดหมาย