Prefrontal cortex (PFC) is a struct

Prefrontal cortex (PFC) is a structure that is known in the cognitive psychology literature
to be related to higher cognitive functions, such as reasoning, planning, problem solving, and
decision-making (Duncan, 1986; Luria, 1966; Shallice, 1988; Stuss, 1984). A long tradition of
neuropsychological research has established that patients suffering from damage to their PFC
exhibit great malfunction in these characteristically human cognitive functions. The observation
of activity among cells in PFC during very specific memory tasks (Fuster & Alexander, 1971;
Kubota & Niki, 1971) suggests that this brain area is part of the neural basis for working memory
(e.g., Goldman-Rakic, 1987; Barone & Joseph, 1989; Miller, Erickson, & Desimone, 1996;
Petrides, 1991).
Being an integral function of PFC, working memory (WM) is also perceived as essential
to higher cognitive functions. WM is conceptualized as an active system for temporarily storing
and manipulating information needed in the execution of complex cognitive tasks; e.g.,
comprehension, learning, and reasoning (Baddeley, 1986). A number of tasks have been
developed to assess WM. One example is the classic “n-back task” which has been widely used
in human neuroimaging and psychophysiology studies with older children and adults (e.g.
Cohen, Perlstein, Braver, Nystrom, Noll, Jonides, & Smith, 1997). In this task, participants are
presented with a series of items, each appearing one at a time, followed by the next item in the
series. The task is to press a button when the item that is being presented at the moment is the
same as the one presented a certain number (n) of items earlier. A number of other tasks have
been developed to assess WM in early childhood (e.g. the day/night task and the Tapping task;
Diamond & Taylor, 1996).
Not surprisingly, patients suffering from damage in their PFC commonly find it
tremendously difficult if asked to solve a two-step problem in their heads, though they might be
able to successfully solve each step separately (Luria, 1973). Therefore, they tend to center their
attention on only one aspect of a story not the story as a whole. In addition, these patients have
difficulty inhibiting a dominant response in order to perform a sub-dominant response (Diamond,
1995). This neuropsychological or atypical view to PFC was the start of a recent line of research
that has been focusing on examining the typical developmental functioning of the PFC that
focuses on WM and inhibitory control (e.g., Diamond & Taylor, 1996; Diamond, Kirkham, &
Amso, 2002; Gerstadt, Hong, & Diamond, 1994).
The present study is one which is considering the typical developmental side. Relations
were examined among some factors (home environment and language) that are believed to have
an effect on preschoolers’ performance on tasks associated with the development of the PFC.
According to Diamond and Taylor (1996), preschool children, like patients with damage
in their PFC, have difficulty attending to two simultaneous things as well as exercising inhibition
over their behavior. They appear to understand and remember the task instructions (e.g. they can
verbalize the instructions), however they cannot get themselves to act accordingly. Nevertheless,
children’s ability to hold two things in mind (WM) as well as to inhibit dominant responses
(inhibitory control) seems to improve between 3 and 6 years of age.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คอร์เทกซ์ prefrontal (PFC) เป็นโครงสร้างที่เป็นที่รู้จักกันในวรรณคดีจิตวิทยาการรับรู้เกี่ยวข้องกับสูงฟังก์ชันรับรู้ เหตุผล วางแผน แก้ไข ปัญหา และตัดสินใจ (ดันแคน 1986 Luria, 1966 Shallice, 1988 Stuss, 1984) ประเพณีที่ยาวนานของงานวิจัย neuropsychological ได้ก่อตั้งขึ้นที่ผู้ป่วยทุกข์ทรมานจากความเสียหายต่อตน PFCแสดงความผิดปกติมากในฟังก์ชันเหล่านี้รับรู้มนุษย์ characteristically การสังเกตการกิจกรรมระหว่างเซลล์ใน PFC ในระหว่างงานในหน่วยความจำที่เฉพาะเจาะจงมาก (ฟุสเตอร์และอเล็กซานเดอร์ 1971คุ & Niki, 1971) ชี้ให้เห็นว่า บริเวณนี้สมองส่วนประสาทพื้นฐานสำหรับการทำงานหน่วยความจำ(เช่น โกลด์แมน-Rakic, 1987 Barone และโจเซฟ 1989 มิลเลอร์ Erickson, & Desimone, 1996Petrides, 1991)เป็นฟังก์ชันสำคัญของ PFC ไม่ทำงานหน่วยความจำ (WM) ยังถือว่าจำเป็นฟังก์ชันที่มีการรับรู้ให้สูงขึ้น WM เป็น conceptualized เป็นระบบใช้งานอยู่สำหรับการจัดเก็บชั่วคราวและการจัดการข้อมูลที่จำเป็นในการดำเนินการซับซ้อนงานรับรู้ เช่นความเข้าใจ เรียนรู้ และการใช้เหตุผล (Baddeley, 1986) งานต่าง ๆ ได้พัฒนาการประเมิน WM. ตัวอย่างหนึ่งคือ คลาสสิก "n-หลังงาน" ซึ่งถูกใช้กันอย่างแพร่หลายneuroimaging มนุษย์และ psychophysiology ศึกษากับเด็กและผู้ใหญ่รุ่นเก่า (เช่นโคเฮน Perlstein, Braver, Nystrom, Noll, Jonides, & Smith, 1997) ผู้เข้าร่วมอยู่ในงานนี้presented with a series of items, each appearing one at a time, followed by the next item in theseries. The task is to press a button when the item that is being presented at the moment is thesame as the one presented a certain number (n) of items earlier. A number of other tasks havebeen developed to assess WM in early childhood (e.g. the day/night task and the Tapping task;Diamond & Taylor, 1996).Not surprisingly, patients suffering from damage in their PFC commonly find ittremendously difficult if asked to solve a two-step problem in their heads, though they might beable to successfully solve each step separately (Luria, 1973). Therefore, they tend to center theirattention on only one aspect of a story not the story as a whole. In addition, these patients havedifficulty inhibiting a dominant response in order to perform a sub-dominant response (Diamond,1995). This neuropsychological or atypical view to PFC was the start of a recent line of researchthat has been focusing on examining the typical developmental functioning of the PFC thatfocuses on WM and inhibitory control (e.g., Diamond & Taylor, 1996; Diamond, Kirkham, &Amso, 2002; Gerstadt, Hong, & Diamond, 1994).The present study is one which is considering the typical developmental side. Relationswere examined among some factors (home environment and language) that are believed to havean effect on preschoolers’ performance on tasks associated with the development of the PFC.According to Diamond and Taylor (1996), preschool children, like patients with damagein their PFC, have difficulty attending to two simultaneous things as well as exercising inhibitionover their behavior. They appear to understand and remember the task instructions (e.g. they canverbalize the instructions), however they cannot get themselves to act accordingly. Nevertheless,children’s ability to hold two things in mind (WM) as well as to inhibit dominant responses(inhibitory control) seems to improve between 3 and 6 years of age.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

prefrontal นอก (PFC)
เป็นโครงสร้างที่เป็นที่รู้จักกันในวรรณคดีจิตวิทยาความรู้ความเข้าใจว่าจะเกี่ยวข้องกับการทำงานขององค์ที่สูงขึ้นเช่นการให้เหตุผลการวางแผนการแก้ปัญหาและการตัดสินใจ
(ดันแคน, 1986; Luria, 1966; Shallice 1988; Stuss, 1984) เป็นประเพณีที่ยาวนานของการวิจัยวิทยาได้จัดตั้งว่าผู้ป่วยที่ทุกข์ทรมานจากความเสียหายให้กับฉิบหายของพวกเขาแสดงให้เห็นความผิดปกติที่ดีในการทำงานขององค์เหล่านี้มนุษย์มีลักษณะเฉพาะ สังเกตจากการทำกิจกรรมในกลุ่มเซลล์ใน PFC ในช่วงงานหน่วยความจำที่เฉพาะเจาะจงมาก (Fuster และอเล็กซานเด, 1971; คูโบต้าและนิกิ, 1971) แสดงให้เห็นว่าพื้นที่ของสมองนี้เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำประสาทสำหรับหน่วยความจำทำงาน(เช่นโกลด์แมน-Rakic ​​1987; บารอน และโจเซฟ 1989; มิลเลอร์, เอริก & Desimone 1996;. Petrides, 1991) เป็นฟังก์ชั่นหนึ่งของ PFC หน่วยความจำทำงาน (WM) นอกจากนี้ยังเป็นที่รับรู้เป็นสิ่งสำคัญในการทำงานขององค์ที่สูงขึ้น WM เป็นแนวความคิดที่เป็นระบบที่ใช้งานชั่วคราวสำหรับการจัดเก็บและจัดการข้อมูลที่จำเป็นในการดำเนินงานขององค์ความรู้ที่ซับซ้อน; เช่นความเข้าใจการเรียนรู้และการใช้เหตุผล (Baddeley, 1986) จำนวนของงานที่ได้รับการพัฒนาขึ้นเพื่อประเมิน WM ตัวอย่างหนึ่งคือคลาสสิก "งาน n-กลับ" ซึ่งได้รับการใช้กันอย่างแพร่หลายในneuroimaging มนุษย์และการศึกษา Psychophysiology กับเด็กและผู้ใหญ่ (เช่นโคเฮนPerlstein, กล้าหาญ, Nystrom, Noll, Jonides และสมิ ธ , 1997) ในงานนี้ผู้เข้าร่วมจะนำเสนอกับชุดของรายการแต่ละที่ปรากฏในเวลาหนึ่งตามรายการต่อไปในซีรีส์ งานคือการกดปุ่มเมื่อรายการที่จะถูกนำเสนอในขณะนี้เป็นเดียวกับที่นำเสนอจำนวนหนึ่ง (n) ของรายการก่อนหน้านี้ จำนวนของงานอื่น ๆ ที่ได้รับการพัฒนาเพื่อประเมินWM ในวัยเด็ก (เช่นวัน / งานกลางคืนและงานเคาะ; เพชรและเทย์เลอร์, 1996). ไม่น่าแปลกใจป่วยที่ทุกข์ทรมานจากความเสียหายในฉิบหายของพวกเขาโดยทั่วไปพบว่ามันยากมากถ้าถามในการแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นสองขั้นตอนในหัวของพวกเขาแม้ว่าพวกเขาอาจจะสามารถที่จะประสบความสำเร็จในการแก้ปัญหาในแต่ละขั้นตอนแยก (Luria, 1973) ดังนั้นพวกเขามีแนวโน้มที่จะอยู่ตรงกลางของพวกเขาให้ความสนใจเพียงแง่มุมหนึ่งของเรื่องไม่ได้เรื่องโดยรวมที่ นอกจากนี้ผู้ป่วยเหล่านี้มีความยากลำบากในการยับยั้งการตอบสนองที่โดดเด่นในการดำเนินการเพื่อการตอบสนองที่โดดเด่นย่อย (เพชร, 1995) มุมมองวิทยาหรือผิดปกติที่จะฉิบหายคือจุดเริ่มต้นของสายที่ผ่านมาของการวิจัยที่ได้รับการมุ่งเน้นไปที่การตรวจสอบการทำงานพัฒนาการปกติของ PFC ที่มุ่งเน้นไปที่WM และการควบคุมยับยั้ง (เช่นเพชรและเทย์เลอร์, 1996; เพชรริ์กและAmso., 2002; Gerstadt, ฮ่องกงและเพชร, 1994) การศึกษาครั้งนี้เป็นหนึ่งซึ่งอยู่ระหว่างการพิจารณาด้านการพัฒนาโดยทั่วไป ความสัมพันธ์ที่มีการตรวจสอบในบางส่วนปัจจัย (สภาพแวดล้อมที่บ้านและภาษา) ที่เชื่อว่าจะมีผลกระทบต่อประสิทธิภาพการทำงานของเด็กก่อนวัยเรียน'ในงานที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาของ PFC. ตามที่เพชรเทเลอร์ (1996) เด็กก่อนวัยเรียนเช่นผู้ป่วยที่มีความเสียหายในฉิบหายของพวกเขามีปัญหาในการเข้าร่วมการสองสิ่งพร้อมกันพอ ๆ กับการออกกำลังกายการยับยั้งพฤติกรรมของพวกเขา พวกเขาดูเหมือนจะเข้าใจและจดจำคำแนะนำงาน (เช่นพวกเขาที่สามารถเป็นคำพูดคำแนะนำ) แต่พวกเขาไม่สามารถได้รับตัวเองเพื่อดำเนินการตาม แต่ความสามารถของเด็กที่จะถือสองสิ่งที่อยู่ในใจ (WM) เช่นเดียวกับการยับยั้งการตอบสนองที่โดดเด่น (การควบคุมยับยั้ง) ดูเหมือนว่าจะปรับปรุงระหว่าง 3 และ 6 ปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พรีฟรอนท คอร์เทกซ์ ( PFC ) เป็นโครงสร้างที่เป็นที่รู้จักในด้านจิตวิทยาวรรณกรรม
จะเกี่ยวข้องกับอุดมการการทำงาน เช่น การให้เหตุผล การวางแผน การแก้ปัญหาและการตัดสินใจ ,
( ดันแคน , 1986 ; ลุเรีย , 1966 ; shallice , 1988 ; สตัส , 1984 ) ประเพณีอันยาวนานของ
วิจัยการทดสอบได้ก่อตั้งขึ้นที่ผู้ป่วยทุกข์ทรมานจากความเสียหายของ PFC
มีมากผิดปกติในตัวมนุษย์ทางปัญญาเหล่านี้ ฟังก์ชั่น การสังเกต
กิจกรรมในหมู่เซลล์ใน PFC ในระหว่างงานหน่วยความจำที่เฉพาะเจาะจงมาก ( ฟัสเตอร์& Alexander , 1971 ;
คูโบต้า&นิกิ , 1971 ) แสดงให้เห็นว่าสมองบริเวณนี้เป็นส่วนหนึ่งของพื้นฐานประสาทสำหรับ
ทำงาน ( เช่น Goldman rakic , 1987 ; บารอน&โจเซฟ , 1989 ; &ดีซิโมนี่ Erickson , มิลเลอร์ 1996 ;

เพไทรด์ส , 1991 )เป็นฟังก์ชันหนึ่งของ PFC , ทำงานหน่วยความจำ ( WM ) ยังมองว่าจำเป็น
สูงกว่าการคิด การทำงาน WM เป็น conceptualized เป็นระบบที่ใช้สำหรับการจัดเก็บและจัดการข้อมูลชั่วคราว
ที่จําเป็นในการดําเนินงาน การคิดที่ซับซ้อน เช่น
ความเข้าใจ การเรียนรู้ และเหตุผล ( แบ็ดดีลีย์ , 1986 ) จำนวนของงานที่ได้พัฒนาขึ้นเพื่อประเมิน
WM .ตัวอย่างหนึ่งคือคลาสสิก " n-back งาน " ซึ่งถูกใช้อย่างกว้างขวางในระบบประสาทของมนุษย์และ psychophysiology
การศึกษากับเด็กและผู้ใหญ่ ( เช่น
โคเฮน เพิร์ลสไตน์กล้าหาญไนย์สเตริมโนล jonides , , , , & สมิธ , 1997 ) ในงานนี้ผู้เข้าร่วมจะ
นําเสนอชุดของรายการแต่ละปรากฏขึ้นหนึ่งครั้ง ตามด้วยรายการถัดไปใน
ชุดงานคือการกดปุ่มเมื่อรายการที่จะถูกนำเสนอในขณะนี้คือ
เดียวกันเป็นหนึ่งแสดงจํานวน ( N ) ของรายการก่อนหน้านี้ จำนวนของงานอื่น ๆได้
ถูกพัฒนาขึ้นเพื่อประเมิน WM ในวัยเด็ก เช่น กลางวัน / กลางคืนงานและเคาะงาน ;
เพชร&เทย์เลอร์ , 1996 ) .
ไม่จู่ ๆ ผู้ป่วยทุกข์ทรมานจากความเสียหายใน PFC ของพวกเขามักพบ
เป็นอย่างมากที่ยากถ้าถามเพื่อแก้ปัญหาสองขั้นตอนในหัวของพวกเขา ถึงแม้ว่าพวกเขาอาจจะสามารถแก้ปัญหาแต่ละขั้นตอน
ต่างหาก ( ลุเรีย , 1973 ) ดังนั้น พวกเขามีแนวโน้มที่จะเป็นศูนย์กลางความสนใจ
บนกว้างเพียงหนึ่งของเรื่องไม่ใช่เรื่องที่เป็นทั้ง นอกจากนี้ ผู้ป่วยเหล่านี้มีความยับยั้งการตอบสนอง
เด่นเพื่อทำการย่อยเด่นตอบสนอง ( เพชร
1995 )นี้การทดสอบหรือระเบียงห้องนอนวิว PFC เป็นจุดเริ่มต้นของบรรทัดล่าสุดของการวิจัย
ที่ได้เน้นการตรวจสอบการทำงานตามปกติของ PFC ที่
เน้น WM และยับยั้งควบคุม ( เช่น เพชร&เทย์เลอร์ , 1996 ; เพชร Kirkham , &
amso , 2002 ; gerstadt ฮอง &เพชร 1994 )
การศึกษาเป็นหนึ่งซึ่งจะพิจารณาด้านพัฒนาการทั่วไปความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยบางประการ (
3 ? สภาพแวดล้อมภายในบ้านและภาษา ) ที่เชื่อว่ามี
มีผลต่อประสิทธิภาพให้แก่เด็กวัยอนุบาล ในงานที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาของ PFC .
ตามเพชรและเทย์เลอร์ ( 1996 ) เด็กปฐมวัย เช่น ผู้ป่วยที่มีความเสียหาย
ใน PFC ของพวกเขามีปัญหาในการเข้าร่วมสองพร้อมกันแบบนั้น เช่นเดียวกับการออกกำลังกายยับยั้ง
มากกว่าพฤติกรรมของพวกเขา พวกเขาดูเหมือนจะเข้าใจและจดจำงานคำสั่ง ( เช่นที่พวกเขาสามารถ
verbalize คำแนะนำ ) , แต่พวกเขาไม่สามารถรับตัวเองให้ทำตามด้วย โดย
เด็กสามารถถือสองสิ่งในใจ ( WM ) รวมทั้งการเด่นตอบสนอง
( การควบคุมยับยั้ง ) ดูเหมือนว่าจะปรับปรุงระหว่างอายุ 3 6 ปี