Like most vertebrates, the eye of a

Like most vertebrates, the eye of a fish has a cornea (outer covering), an iris (aperture for light
passage), a lens (to focus the image), a retina (receives the image from the lens), and an optic
nerve (transmits the image to the brain). One difference between a fish eye and most other
vertebrates is a fish can change the focus of the lens by changing the distance between the lens
and the retina; other vertebrates (including humans) focus by altering the shape of the lens. Fish
can focus their eye just like a camera. Also, the iris of most fish lacks muscles and is fixed in
shape—they cannot control the amount of light entering the eye by contracting or dilating the iris.
Sharks and rays do have movable irises and are the exception.
The retina contains special receptor cells called rods and cones. Rods are more light-sensitive
than cones, but only respond to black and white. Cones respond to color and produce more
detailed images than rods, but are only about one-thirtieth as sensitive to light as rods. Rods
“see” light, while cones provide color and detail. Like us, fish cannot see color at night, or other
low-light conditions.
A fish’s eye is adapted to better see movement and contrast at the expense of detail. The cones in
a human eye are densely packed around the retina, allowing for better detail. The cones in a
fish’s eye are distributed throughout, which provides better detection of movement and contrast,
but with lesser detail.
In daylight, the rods contract and the cones expand. Pigment granules move toward and around
the rods to shield them from light. At night, the pigment is drawn back to expose the rods, and
they expand to become exposed to more light. This process takes about an hour, and most
predatory fish are able to adapt faster than their prey. This is probably the reason many predatory
fish feed most actively at sunrise and sunset—their eyes can adapt to changing light faster than
their prey, giving them a distinct visual advantage.
Color vision requires different types of cone cells to detect each of the three primary colors, and
most fish possess at least two while some have all three. In general, fish can see farther into the
violet range than humans, and some can see into the ultraviolet range.
Researchers at the Virginia Institute of Marine Science have used electroretinography to better
understand how fishes see color. This method exposes a range of colors to an anesthetized fish,
and uses electrodes to measure which colors elicits a response in the retina. The article can be
found here. This figure (from http://www.vims.edu/newsmedia/press_release/fish_vision.htm)
shows the color range for each species, with the thicker black bar depicting the peak response.
Except for striped bass, none of these species can see red, while weakfish can see far into the
ultraviolet range. Spotted seatrout and red drum can see a range from violet to orange, with a

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เช่น vertebrates ส่วนใหญ่ ตาของปลามีการไอริส (รูรับแสงสำหรับแสง กระจกตา (หุ้ม) passage), เลนส์ (การโฟกัสภาพ), เร (รับภาพจากเลนส์), และ ที่แสง ประสาท (ส่งรูปที่ไปสมอง) ความแตกต่างเดียวระหว่างตาปลาและอื่น ๆ ส่วนใหญ่ คือ vertebrates ปลาสามารถเปลี่ยนโฟกัสของเลนส์ โดยการเปลี่ยนระยะห่างระหว่างเลนส์ และจอ ตา อื่น ๆ เน้น vertebrates (รวมถึงมนุษย์) โดยดัดแปลงรูปร่างของเลนส์ ปลา สามารถโฟกัสของตาเหมือนกล้อง ยัง ไอริสปลาส่วนใหญ่ไม่มีกล้ามเนื้อ และคงใน รูปร่าง — พวกเขาไม่สามารถควบคุมปริมาณของแสงเข้าตา โดยการทำสัญญา หรือ dilating ดิไอริส ปลาฉลามและรังสีมี irises สามารถเคลื่อนย้าย และมีข้อยกเว้น จอตาประกอบด้วยเซลล์ตัวรับพิเศษที่เรียกว่า rods และกรวย ก้านจะยิ่งไวต่อแสง กว่ากรวย ได้ตอบสนองเฉพาะขาวดำ ตอบสีกรวย และผลิตขึ้น รายละเอียดภาพแรงกว่า แต่ได้เพียงประมาณ 1-thirtieth เป็นความไวต่อแสงเป็นก้าน ก้าน "เห็น" แสง ในขณะที่กรวยให้สีและรายละเอียด เช่นเรา ปลามองไม่เห็นสีที่กลางคืน หรืออื่น ๆ สภาพแสงน้อย ตาปลาคือดัดแปลงให้ดูเคลื่อนไหวและความคมชัดรายละเอียดค่าใช้จ่าย กรวยใน ดวงตาจะหนาแน่นไปบรรจุรอบตา ให้รายละเอียดดีกว่า กรวยในการ ตาของปลาจะกระจายตลอด ซึ่งช่วยให้การตรวจจับการเคลื่อนไหวและความคมชัด ดี but with lesser detail. In daylight, the rods contract and the cones expand. Pigment granules move toward and around the rods to shield them from light. At night, the pigment is drawn back to expose the rods, and they expand to become exposed to more light. This process takes about an hour, and most predatory fish are able to adapt faster than their prey. This is probably the reason many predatory fish feed most actively at sunrise and sunset—their eyes can adapt to changing light faster than their prey, giving them a distinct visual advantage. Color vision requires different types of cone cells to detect each of the three primary colors, and most fish possess at least two while some have all three. In general, fish can see farther into the violet range than humans, and some can see into the ultraviolet range. Researchers at the Virginia Institute of Marine Science have used electroretinography to better understand how fishes see color. This method exposes a range of colors to an anesthetized fish, and uses electrodes to measure which colors elicits a response in the retina. The article can be found here. This figure (from http://www.vims.edu/newsmedia/press_release/fish_vision.htm) shows the color range for each species, with the thicker black bar depicting the peak response. Except for striped bass, none of these species can see red, while weakfish can see far into the ultraviolet range. Spotted seatrout and red drum can see a range from violet to orange, with a

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เช่นเดียวกับสัตว์ที่มีกระดูกสันหลังส่วนใหญ่ตาของปลามีกระจกตา (นอกครอบคลุม) ซึ่งเป็นไอริส
(รูรับแสงไฟทาง) เลนส์ (ที่จะมุ่งเน้นภาพ) เป็นจอประสาทตา (ได้รับภาพจากเลนส์)
และใยแก้วนำแสงของเส้นประสาท(ส่งภาพไปยังสมอง) หนึ่งความแตกต่างระหว่างปลาตาและอื่น ๆ ส่วนใหญ่สัตว์มีกระดูกสันหลังเป็นปลาสามารถเปลี่ยนโฟกัสของเลนส์โดยการเปลี่ยนระยะห่างระหว่างเลนส์และจอประสาทตา; สัตว์มีกระดูกสันหลังอื่น ๆ (รวมทั้งมนุษย์) โฟกัสโดยการเปลี่ยนรูปร่างของเลนส์ ปลาสามารถมุ่งเน้นตาของพวกเขาเช่นเดียวกับกล้อง นอกจากนี้ไอริสของปลาส่วนใหญ่ขาดกล้ามเนื้อและการแก้ไขในรูปที่พวกเขาไม่สามารถควบคุมปริมาณของแสงเข้าตาโดยการทำสัญญาหรือการขยายม่านตา. ฉลามและรังสีจะมีดอกไอริสที่สามารถเคลื่อนย้ายและมีข้อยกเว้น. ม่านตามีเซลล์รับพิเศษ เรียกว่าแท่งและกรวย แท่งมีความไวต่อแสงกว่ากรวย แต่ตอบสนองต่อการดำและสีขาว โคนตอบสนองต่อสีและการผลิตมากขึ้นภาพที่มีรายละเอียดกว่าแท่ง แต่จะมีเพียงประมาณหนึ่งในสามสิบเป็นความไวต่อแสงเป็นแท่ง แท่ง"เห็น" แสงในขณะที่กรวยให้สีและรายละเอียด เช่นเดียวกับเราปลาไม่สามารถมองเห็นสีในเวลากลางคืนหรืออื่น ๆ ที่สภาพแสงน้อย. ตาของปลาจะปรับให้เข้ากับการเคลื่อนไหวดูดีขึ้นและความคมชัดที่ค่าใช้จ่ายของรายละเอียด กรวยในตาของมนุษย์จะแน่นขนัดไปรอบ ๆ จอประสาทตาที่ช่วยให้ดีขึ้นเพื่อดูรายละเอียด กรวยในตาของปลาจะกระจายไปทั่วซึ่งมีการตรวจสอบที่ดีขึ้นของการเคลื่อนไหวและความคมชัดแต่มีรายละเอียดน้อย. ในเวลากลางวันสัญญาแท่งกรวยและการขยายตัวของ เม็ดเม็ดสีย้ายไปและรอบแท่งเพื่อป้องกันพวกเขาจากแสง ในเวลากลางคืนเม็ดสีจะถูกดึงกลับไปสัมผัสแท่งและพวกเขากลายเป็นขยายตัวออกไปสัมผัสกับแสงมากขึ้น กระบวนการนี้จะใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมงและส่วนใหญ่ปลาที่กินสัตว์สามารถที่จะปรับตัวได้เร็วกว่าเหยื่อของพวกเขา นี่อาจจะเป็นเหตุผลที่นักล่าหลายอาหารปลามากที่สุดอย่างแข็งขันที่พระอาทิตย์ขึ้นและพระอาทิตย์ตกของพวกเขาตาสามารถปรับให้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงแสงเร็วกว่าเหยื่อของพวกเขาทำให้พวกเขามีความได้เปรียบในการมองเห็นที่แตกต่างกัน. วิสัยทัศน์สีต้องใช้ชนิดที่แตกต่างกันของเซลล์รูปกรวยในการตรวจสอบแต่ละสามหลัก สีและปลาส่วนใหญ่มีอย่างน้อยสองในขณะที่บางคนมีทั้งสาม โดยทั่วไปปลาสามารถมองเห็นได้ไกลเข้ามาในช่วงม่วงกว่ามนุษย์และบางส่วนสามารถมองเห็นลงในช่วงอัลตราไวโอเลต. นักวิจัยที่สถาบันวิทยาศาสตร์ทางทะเลเวอร์จิเนียได้ใช้ electroretinography ให้ดีขึ้นเข้าใจว่าปลาที่เห็นสี วิธีนี้หมายความว่าช่วงของสีกับปลาดมยาสลบที่และใช้ในการวัดขั้วไฟฟ้าสี elicits การตอบสนองในจอประสาทตาที่ บทความที่สามารถพบได้ที่นี่ ตัวเลขนี้ (จาก http://www.vims.edu/newsmedia/press_release/fish_vision.htm) แสดงให้เห็นถึงช่วงสีสำหรับแต่ละชนิดมีแถบสีดำหนาภาพวาดการตอบสนองสูงสุด. ยกเว้นปลากะพงไม่มีสายพันธุ์นี้สามารถ เห็นสีแดงในขณะที่ weakfish สามารถดูไกลเข้ามาในช่วงอัลตราไวโอเลต พบ seatrout และกลองสีแดงสามารถดูช่วงจากสีม่วงเป็นสีส้มด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชอบสัตว์มากที่สุด ดวงตาของปลามีกระจกตา ( ภายนอกครอบคลุม ) , Iris ( ช่องสำหรับเดินเบา
) , เลนส์ ( โฟกัสภาพ ) , เรตินา ( ได้รับภาพจากเลนส์ ) และประสาทตา
( ส่งภาพไปยังสมอง ) หนึ่งความแตกต่างระหว่างปลาและสัตว์อื่น ๆตา
ส่วนใหญ่เป็นปลาสามารถเปลี่ยนโฟกัสของเลนส์ โดยการเปลี่ยนระยะห่างระหว่างเลนส์
และจอตา ; สัตว์มีกระดูกสันหลังอื่น ๆ ( รวมทั้งมนุษย์ ) โฟกัสโดยการเปลี่ยนรูปร่างของเลนส์ ปลา
สามารถโฟกัสของตาเหมือนกล้อง นอกจากนี้ ม่านตาของปลาส่วนใหญ่ขาดกล้ามเนื้อและคงที่ใน
รูปร่างพวกเขาไม่สามารถควบคุมปริมาณของแสงเข้าดวงตาโดยการเกร็ง หรือการขยายม่านตา
ปลาฉลามและกระเบนต้องเคลื่อนที่ ไอริส และข้อยกเว้น
จอตามีตัวรับพิเศษที่เรียกว่าเซลล์แท่งและกรวย มัน light-sensitive มากขึ้น
กว่ากรวย แต่ตอบสนองเฉพาะสีดำและสีขาว กรวยตอบสนองต่อสีและผลิตมากขึ้น
รายละเอียดภาพกว่าแท่ง แต่มีเพียงหนึ่งที่สามที่ไวต่อแสงเป็นแท่ง แท่ง
" เห็น " แสงในขณะที่กรวยให้สีและรายละเอียด เหมือนเรา ปลาไม่สามารถเห็นสีในเวลากลางคืน
หรืออื่น ๆสภาพแสงน้อย
เป็นตาปลาที่ดัดแปลงเพื่อให้ดูการเคลื่อนไหวและความคมชัดที่ค่าใช้จ่ายของรายละเอียด กรวยใน
ดวงตามนุษย์จะหนาแน่นบริเวณเรตินา ช่วยให้รายละเอียดดีกว่า กรวยใน
ตาปลาจะกระจายทั่วประเทศ ซึ่งมีการตรวจสอบที่ดีขึ้นของการเคลื่อนไหวและความคมชัด ,
แต่รายละเอียดน้อย
ตอนกลางวันได้ แท่งสัญญา และกรวยที่ขยายเม็ดสีไป และ รอบ ๆแท่ง
บังพวกเขาจากแสง ตอนกลางคืน เม็ดจะถูกดึงกลับไปเปิดเผย rods และ
พวกเขาขยาย กลายเป็นโดนแสงมากกว่า กระบวนการนี้ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง และปลาที่กินสัตว์มากที่สุด
สามารถปรับตัวได้เร็วกว่าเหยื่อของพวกเขา นี่น่าจะเป็นเหตุผล
อาหารหลายให้อาหารปลามากที่สุดอย่างที่พระอาทิตย์ขึ้นและพระอาทิตย์ตก ดวงตาของพวกเขาสามารถปรับให้เข้ากับแสงเปลี่ยนแปลงเร็วกว่า
เหยื่อของพวกเขาทำให้พวกเขาแตกต่างจากภาพ .
เห็นสีต้องใช้ชนิดที่แตกต่างกันของโคนเซลล์เพื่อตรวจสอบแต่ละสามแม่สีและ
ปลาส่วนใหญ่มีอย่างน้อยสอง ในขณะที่บางคนมีทั้งหมดสาม ทั่วไป ปลาที่เห็นไกลออกไปในช่วง
ม่วงกว่ามนุษย์และสามารถเห็นได้ในช่วงอัลตราไวโอเลต
นักวิจัยที่เวอร์จิเนียสถาบันวิทยาศาสตร์ทางทะเลได้ใช้เหตุก่อสิวดีกว่า
เข้าใจว่าปลามองเห็นสี วิธีนี้จะทำให้ช่วงของสีที่จะปลาเป็นยาสลบ
และใช้ขั้วไฟฟ้าเพื่อวัดสีใดให้คำตอบในจอตา บทความสามารถ
พบที่นี่ รูปนี้ ( จาก http://www.vims .