Rents were normally settled on a da

Rents were normally settled on a day-to-day basis in the middle Meiji period, but by the end of this period (around 1910), the number of tenants Paying daily rents had dropped to 20 per cent while those paying by the month had risen to 60 per cent. Thus, the proportion of permanent lower-class nagaya residents increased, displacing a transient population which often defaulted on or deferred rent payments.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ค่าเช่าโดยปกติจับคู่ในแต่ละวันในยุคเมจิกลาง แต่ โดยจุดสิ้นสุดของรอบระยะเวลานี้ (ประมาณ 1910), จำนวนผู้เช่าค่าเช่ารายวันเพย์ได้ลดลงไปร้อยละ 20 ในขณะที่จ่ายเงินเดือนที่ได้เพิ่มขึ้นถึงร้อยละ 60 ดังนั้น สัดส่วนของผู้อยู่อาศัยถาวรชั้นล่าง nagaya เพิ่ม ฎพยัคฆ์ประชากรชั่วคราวซึ่งมักจะเริ่มใน หรือเลื่อนเวลาชำระค่าเช่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ค่าเช่าถูกตัดสินตามปกติในแต่ละวันต่อวันในช่วงกลางเมจิ แต่ในตอนท้ายของช่วงเวลานี้ (ประมาณ 1910) จำนวนผู้เช่าจ่ายค่าเช่ารายวันได้ลดลงถึงร้อยละ 20 ในขณะที่ผู้จ่ายเงินได้โดยมี เพิ่มขึ้นถึงร้อยละ 60 ดังนั้นสัดส่วนของผู้อยู่อาศัย Nagaya ต่ำกว่าระดับถาวรเพิ่มขึ้นแทนที่ประชากรชั่วคราวซึ่งมักจะผิดนัดชำระเงินค่าเช่าหรือรอการตัดบัญชี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ค่าเช่าปกติแล้วในแต่ละวันในช่วงกลาง เมจิ แต่โดยจุดสิ้นสุดของช่วงเวลานี้ ( ประมาณ ค.ศ. 1910 ) จำนวนผู้เช่าจ่ายค่าเช่าทุกวัน ได้ลดลงถึงร้อยละ 20 ในขณะที่ผู้จ่ายเป็นรายเดือนได้เพิ่มขึ้นถึง 60 เปอร์เซ็นต์ ดังนั้น สัดส่วนของชั้นล่าง นากาย่าผู้อยู่อาศัยถาวรเพิ่มขึ้นแทนที่มีประชากรซึ่งมักจะผิดสัญญาเช่าหรือเลื่อนการชำระเงิน