THERE ARE several different methods

THERE ARE several different methods available to record movements of the eyes. The most widely used for testing of patients with neurological disease is electrooculography (EOG). EOG makes use of a naturally occurring potential difference between the ront and the back of the eye (cornea and retina). When the eyes turn horizontally, an electric field due to the cornea–retinal potential moves in a fairly linear fashion. Surface electrodes are applied to the skin at the inner and outer corners (canthi) of each eye, and the difference between these electrodes is referenced to a ground electrode (placed over the mid-forehead) and amplified. EOG is widely used for clinical testing because it allows measurement of the full range of horizontal movement and is relatively inexpensive. However, it suffers from several limitations, including inability to reliably measure vertical eye movements, low sensitivity (due to muscle artifact and other noise sources), baseline drift, and limited bandwidth due to the filtering required to remove noise from the signal. Several other methods are in general use for measuring eye movements. The magnetic search coil technique is generally regarded as the most reliable and versatile method, and it is used widely to measure eye movements in human and many animal species. The subject wears a ‘‘contact lens’’ (a silastic annulus in which are imbedded coils of fine wire); this annulus (the search coil) is placed after applying topical anesthetic eye drops. The subject sits in a weak magnetic field (the field coil), which induces a voltage in the search coil. When the eye turns, the voltage in the search coil changes and using special amplifiers it is possible to measure eye rotations around all three axes, with a sensitivity of greater than 5 min of arc, a potential linear range of 3601, a bandwidth of 0–500 Hz, minimal drift, and an unlimited field of view (Fig. 1). One disadvantage is the need for the subject to wear a contact lens, but with proper care it is well tolerated and without significant risk. The search coil technique is especially valuable for measuring eye movements in patients who cannot reliably point their eyes at calibration targets (e.g., due to ocular oscillations) since the scleral annulus that the patient wears can be precalibrated on a protractor device. Photoelectric methods track the scleral–iris edge of the eye by measuring the amount of scattered light from infrared sources. This approach is generally more sensitive and reliable than EOG, but it provides a limited linear range, especially vertically. Another approach is to measure movement of images reflected by the eye as it rotates; a stationary source of infrared light can be used. Because the center of curvature of the corneal bulge differs from the center of rotation of the globe, eye movements cause displacement of the corneal, or first Purkinje, image. Alternatively,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีหลายวิธีการบันทึกการเคลื่อนไหวของดวงตา ใช้กันอย่างแพร่หลายมากที่สุดสำหรับการทดสอบของผู้ป่วยที่มีโรคระบบประสาทเป็น electrooculography (EOG) EOG ทำให้ใช้ความต่างศักย์ที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติระหว่าง ront ด้านหลังของตา (กระจกตาและจอตา) เมื่อตาเปิดแนวนอน เป็นสนามไฟฟ้าเนื่องจากกระจกตา – retinal อาจย้ายในแฟชั่นค่อนข้างเส้น ใช้หุงตผิวกับผิวหนังที่ด้านใน และด้านนอกมุม (canthi) ของแต่ละตา และอ้างอิงให้เป็นอิเล็กโทรดล่าง (วางหน้าผากกลาง) และขยายความแตกต่างระหว่างหุงตเหล่านี้ EOG จะใช้สำหรับการทดสอบทางคลินิกเนื่องจากจะช่วยวัดความเคลื่อนไหวแนวนอนนาน และแพง อย่างไรก็ตาม มัน suffers จากข้อจำกัดหลายประการ เช่นไม่ได้วัดความเคลื่อนไหวของตาแนวตั้ง ความไวต่ำ (เนื่องจากกล้ามเนื้อวัตถุและแหล่งเสียงอื่น ๆ), ดริฟท์พื้นฐาน และแบนด์วิธที่จำกัดเนื่องจากการกรองข้อมูลที่ต้องการลบเสียงรบกวนออกจากสัญญาณ วิธีอื่น ๆ หลายวิธีโดยทั่วไปจะใช้วัดความเคลื่อนไหวของตา เทคนิคขดลวดค้นหาแม่เหล็กโดยทั่วไปถือเป็นวิธีการหลากหลาย และเชื่อถือได้มากที่สุด และมีใช้กันอย่างแพร่หลายวัดตาการเคลื่อนไหวในมนุษย์และสัตว์หลายชนิด เรื่องสวม ''คอนแทคเลนส์ '' (เป็น silastic annulus ซึ่งมีขดลวดฝังตัวของสายดี); (ขดลวดค้นหา) annulus นี้อยู่หลังจากการใช้ยาหยอดตาเฉพาะ anesthetic เรื่องอยู่ในตัวอ่อนสนามแม่เหล็ก (ฟิลด์ม้วน), ซึ่งก่อให้เกิดแรงดันไฟฟ้าในขดลวดค้นหา เมื่อ เปิดตา แรงดันไฟฟ้าเปลี่ยนแปลงขดลวดค้นหา และใช้เครื่องขยายเสียงพิเศษเป็นวัดตาหมุนเวียนรอบแกนสามทั้งหมด มีความไวของมากกว่า 5 นาทีส่วนโค้ง ช่วงเชิงศักยภาพของ 3601 แบนด์วิดธ์ 0-500 Hz ดริฟท์น้อย และการไม่จำกัดมุม (Fig. 1) ข้อเสียอย่างหนึ่งไม่จำเป็น สำหรับเรื่องการสวมใส่คอนแทคเลนส์ แต่ ด้วยการดูแลที่เหมาะสมมันจะดีสม และไม่ มีความเสี่ยงที่สำคัญ เทคนิคการม้วนการค้นหาจะมีคุณค่าโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับวัดตาสามารถจะ precalibrated เคลื่อนไหวในผู้ป่วยที่ไม่ได้ชี้ตาเทียบเป้าหมาย (เช่น จากแนวแกว่ง) ตั้งแต่ annulus scleral ที่ผู้ป่วยสวม อุปกรณ์ protractor วิธี photoelectric ติดตามขอบ scleral – ไอริสตา โดยการตรวจวัดปริมาณของแสงที่กระจายจากแหล่งอินฟราเรด วิธีการนี้โดยทั่วไปจะมีความสำคัญมากขึ้น และเชื่อถือได้มากกว่า EOG แต่มีช่วงเส้นจำกัด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแนวตั้ง อีกวิธีคือการ วัดการเคลื่อนไหวของภาพที่สะท้อนให้เห็น ด้วยตาเป็นมันหมุน สามารถใช้กับแหล่งของแสงอินฟราเรด เนื่องจากศูนย์กลางของโค้งของกระพุ้งกระจกตาแตกต่างจากศูนย์กลางของการหมุนของโลก ตาเคลื่อนไหวทำให้การเคลื่อนย้ายของกระจกตา หรือแรกเปอร์กินเจ ภาพ หรือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีวิธีการที่แตกต่างกันสามารถใช้ได้กับการเคลื่อนไหวบันทึกของตา ใช้กันอย่างแพร่หลายสำหรับการทดสอบของผู้ป่วยที่มีโรคทางระบบประสาทเป็น electrooculography (EOG) EOG ทำให้การใช้ความแตกต่างที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติที่อาจเกิดขึ้นระหว่าง ront และด้านหลังของดวงตา (กระจกตาและจอตา) เมื่อเปิดตาในแนวนอนสนามไฟฟ้าเนื่องจากการย้ายที่มีศักยภาพกระจกตาจอประสาทตาในแบบเชิงเส้นอย่างเป็นธรรม ขั้วไฟฟ้าที่ผิวถูกนำมาใช้กับผิวที่มุมด้านในและด้านนอก (canthi) ของแต่ละตาและความแตกต่างระหว่างขั้วไฟฟ้าเหล่านี้มีการอ้างอิงไปยังขั้วไฟฟ้าพื้นดิน (วางอยู่เหนือกลางหน้าผาก) และขยาย EOG ถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายสำหรับการทดสอบทางคลินิกเพราะจะช่วยให้การวัดเต็มรูปแบบของการเคลื่อนไหวในแนวนอนและมีราคาไม่แพงนัก แต่ก็ทนทุกข์ทรมานจากข้อ จำกัด หลายประการรวมทั้งไม่สามารถที่จะเชื่อถือได้วัดการเคลื่อนไหวของดวงตาแนวตั้งไวต่ำ (เนื่องจากสิ่งประดิษฐ์ของกล้ามเนื้อและแหล่งที่มาของเสียงรบกวนอื่น ๆ ), ดริฟท์พื้นฐานและแบนด์วิดธ์ที่ จำกัด เนื่องจากการกรองที่จำเป็นในการลบเสียงรบกวนจากสัญญาณ วิธีการอื่น ๆ หลายอย่างในการใช้งานทั่วไปสำหรับการวัดการเคลื่อนไหวของดวงตา เทคนิคการค้นหาแม่เหล็กขดลวดโดยทั่วไปถือว่าเป็นวิธีการที่น่าเชื่อถือมากที่สุดและหลากหลายและใช้กันอย่างแพร่หลายในการวัดการเคลื่อนไหวของตาในสัตว์มนุษย์และอีกมากมาย เรื่องสวม '' คอนแทคเลนส์ '' (เป็นห่วง Silastic ที่มีการฝังขดลวดลวดดี); ห่วงนี้ (ขดลวดค้นหา) ถูกวางไว้หลังจากการใช้ยาหยอดตายาชาเฉพาะที่ เรื่องที่ตั้งอยู่ในสนามแม่เหล็กที่อ่อนแอ (ขดลวดสนาม) ซึ่งก่อให้เกิดแรงดันไฟฟ้าในขดลวดค้นหา เมื่อจะเปิดตา, แรงดันไฟฟ้าในการเปลี่ยนแปลงขดลวดการค้นหาและการใช้เครื่องขยายเสียงพิเศษมันเป็นไปได้ที่จะวัดการหมุนตาทั่วทั้งสามแกนที่มีความไวมากกว่า 5 นาทีของส่วนโค้งที่ช่วงเชิงเส้นศักยภาพของ 3601, แบนด์วิดธ์ของ 0 -500 Hz, ดริฟท์น้อยที่สุดและเป็นสนามที่ไม่ จำกัด ของมุมมอง (รูปที่ 1). ข้อเสียอย่างหนึ่งคือความจำเป็นในการเรื่องการสวมใส่คอนแทคเลนส์ แต่มีการดูแลที่เหมาะสมมันเป็นอย่างดีทนและไม่มีความเสี่ยงที่สำคัญ เทคนิคการค้นหาเป็นขดลวดที่มีคุณค่าโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการวัดการเคลื่อนไหวของตาในผู้ป่วยที่ไม่สามารถเชื่อถือได้ชี้ให้ตาของพวกเขาที่เป้าหมายการสอบเทียบ (เช่นเนื่องจากการสั่นตา) ตั้งแต่ scleral ห่วงว่าผู้ป่วยสวมสามารถ precalibrated บนอุปกรณ์ไม้โปรแทรกเตอร์ วิธีการติดตามตาแมวขอบ scleral ม่านตาของตาโดยการวัดปริมาณแสงที่กระจัดกระจายจากแหล่งอินฟราเรด วิธีการนี​​้โดยทั่วไปมีความไวและเชื่อถือได้กว่า EOG แต่ก็มีช่วงเชิงเส้น จำกัด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแนวตั้ง อีกวิธีหนึ่งคือการวัดการเคลื่อนไหวของภาพที่สะท้อนให้เห็นด้วยตาในขณะที่มันหมุน; แหล่งนิ่งของแสงอินฟราเรดที่สามารถนำมาใช้ เพราะเป็นศูนย์กลางของความโค้งของกระจกตากระพุ้งที่แตกต่างจากศูนย์กลางของการหมุนของโลก, การเคลื่อนไหวของดวงตาทำให้เกิดการเคลื่อนที่ของกระจกตาหรือแรก Purkinje ภาพ อีกทางเลือกหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีหลายวิธีที่แตกต่างกันของการบันทึกการเคลื่อนไหวของดวงตา ที่ใช้กันอย่างกว้างขวางมากที่สุดสำหรับการทดสอบของผู้ป่วยโรคทางระบบประสาทเป็น electrooculography ( eog ) eog ทำให้ใช้ของธรรมชาติที่เกิดขึ้นที่มีศักยภาพ ความแตกต่างระหว่าง ront และด้านหลังของตา ( กระจกตาและม่านตา ) เมื่อสายตาหันไปทางแนวนอนสนามไฟฟ้าเนื่องจากกระจกตาและม่านตาอาจย้ายในแฟชั่นที่ค่อนข้างเชิงเส้น ขั้วไฟฟ้าที่ใช้กับผิวที่ผิวด้านในและด้านนอกมุม ( มุมเปลือกตาของดวงตาแต่ละข้าง และความแตกต่างระหว่างขั้วไฟฟ้าเหล่านี้คือการอ้างอิงไปยังพื้นดินขั้ว ( วางไว้เหนือหน้าผาก กลาง ) และขยาย .eog ถูกใช้สำหรับการทดสอบทางคลินิก เพราะจะช่วยให้วัดเต็มรูปแบบของการเคลื่อนไหวในแนวนอนและไม่แพง แต่มันทนทุกข์ทรมานจากข้อจำกัดหลายประการรวมถึงไม่สามารถที่จะเชื่อถือวัดการเคลื่อนไหวของตาแนวตั้ง ความไวต่ำ ( เนื่องจากสิ่งประดิษฐ์ที่กล้ามเนื้อและแหล่งเสียงอื่น ) , พื้นฐานการเลื่อนและ จำกัด แบนด์วิดธ์ เนื่องจากการกรองต้องลบเสียงรบกวนจากสัญญาณ หลายวิธีการอื่น ๆในการใช้งานทั่วไปสำหรับการวัดการเคลื่อนไหวของตา เทคนิคขดลวดค้นหาแม่เหล็กโดยทั่วไปจะถือว่าเป็นที่เชื่อถือได้มากที่สุดและหลากหลายวิธี และมีการใช้กันอย่างแพร่หลายในการวัดการเคลื่อนไหวของดวงตาของมนุษย์และสัตว์หลายเรื่องใส่ 'contact ' เลนส์ ' ' ( วงแหวน silastic ที่ฝังขดลวดปรับลวด ) ; นี้มืดมน ( ค้นหาม้วน ) วางอยู่หลังการใช้ยาชาเฉพาะที่ยาหยอดตา เรื่องอยู่ในสนามแม่เหล็กอ่อน ( ขดลวดสนาม ) ซึ่งก่อให้เกิดแรงดันในการม้วน เมื่อตาเปิดแรงดันไฟฟ้าในการค้นหาและการใช้เครื่องขยายเสียง ม้วนพิเศษ มันเป็นไปได้ที่จะวัดรอบตา รอบๆทั้งสามแกนมีความไวมากกว่า 5 นาทีของอาร์ค ช่วงเชิงเส้นที่มีศักยภาพของ 3601 , แบนด์วิดธ์ของ 0 – 500 Hz ล่องลอยน้อยที่สุดและเขตข้อมูลไม่ จำกัด ของมุมมอง ( รูปที่ 1 ) ข้อเสียอย่างหนึ่งคือ ความต้องการเรื่องการใส่คอนแทคเลนส์แต่ด้วยการดูแลที่เหมาะสมเป็นที่ยอมรับและไม่มีความเสี่ยงที่สำคัญ เทคนิคขดลวดค้นหามีคุณค่าโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการวัดการเคลื่อนไหวของตา ในผู้ป่วยที่ไม่สามารถเชื่อถือได้ จุดสายตาของพวกเขาที่เป้าหมายการสอบเทียบ ( เช่นเนื่องจากจักษุที่ด้านในของผนังลูกตา ) ตั้งแต่วงแหวนที่ผู้ป่วยสวมใส่สามารถ precalibrated บนอุปกรณ์โปรแทรกเตอร์ .วิธีการติดตามของผนังลูกตาและม่านตา ตาแมว ขอบตาบน โดยการวัดปริมาณการกระจายแสงจากแหล่งแสงอินฟราเรด วิธีนี้โดยทั่วไปมีความไวและเชื่อถือได้กว่า eog แต่มันมีช่วงจำกัดเชิงเส้น โดยเฉพาะแนวตั้ง อีกวิธีหนึ่งคือการวัดการเคลื่อนไหวของภาพที่สะท้อนจากดวงตาขณะที่มันหมุน ; เป็นแหล่งคงที่ของแสงอินฟราเรดสามารถใช้เพราะศูนย์กลางของความโค้งของกระจกตาโป่ง แตกต่างจากศูนย์ของการหมุนของโลก การเคลื่อนไหวของดวงตาทำให้การกระจัดของกระจกตา หรือแรกต่อภาพ อีกวิธีหนึ่งคือ