Help me, Mr. Donovan! Please help!H

Help me, Mr. Donovan! Please help!
How can I help you, woman? He was too cold, too frightened, too tired. He couldn't think now.
Please thelp my children! cried Mrs. Dawson. Keep them warm for me - they're so cold!
Daniel put his arms around the woman and her children. It was true. The children were cold-very cold. Their eyes were open, but they were not moving. He tried to warm them with his hands. He shook them, but they did not move.
It's no good, woman! he said. No one can.... They're not dead yet! screamed Mrs Dawson. I know they are not dead! She looked into her children's faces. Wake up, Simon! Sarah! God will save us soon. Please don't die!
Daniel was tired and angry. Don't be stupid, woman! He shouted at her. We are all going to die, don't you understand? No one knows we're here!
Mrs. Dawson stared at him. Her face was wet with rain, and her hair was blowing in her eyes.
God will send someone! She said. He must! I know he will!
Who's he going to send? An angel? Daniel laughed angrily, and looked at the wild, empty sea.
But Mrs. Dawson was still screaming. Someone must come! she shouted. We can't die here! Go to the top of the rock and look again! Tell them about my children!
Your children are... but he was afraid to say it. He turned away, angry with himself, and climbed to the top of the rock. The wind screamed in his ears. He looked across to the lighthouse and saw nothing-only waves, and more waves. I hate the sea! he thought. It's like a grey animal with a hundred White teeth. I hate it! It wants to kill us all! And then he saw the boat.
He saw itvonly for a second. It was on top of a white waves. Is Went down behind the wave, but then it came up again. Down, and up again. And it was coming nearer! A little boat with two people in it. He held the rock and stared at it. The boat came nearer, and nearer still. Then a great mountains of a wave came, with white anngry teeth, and the little boat went down behind it.
No! Daniel cried. No, please God! no!
The boat came up on top of the wave, with white water all around it. The oars were up, out of the water. For a second the boat began to turn on its side, then the oars went down into the water and the boat came down the side of the wave. Daniel could see the two people in the boat now. One was a man. One was a young woman.
He got up and ran down the rock. He was crying and laughing at the same time. It's all right, Mrs. Dawson! he shouted. It's all right! Look there! Look! Your angel is coming!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ช่วยฉัน โดโนแวนนาย กรุณาช่วยวิธีสามารถช่วยคุณ ผู้หญิง เขาก็เย็นเกินไป เกินไป กลัว เหนื่อยเกินไป เขาไม่คิดว่า ตอนนี้กรุณา thelp เด็กของฉัน ร้องนางดอว์ ให้อบอุ่นสำหรับฉัน - ก็เย็นมาก แดเนียลใส่แขนของเขาผู้หญิงและลูก ๆ ของเธอ มันเป็นความจริง เด็กมีเย็นมากเย็น ตาของพวกเขาถูกเปิด แต่พวกเขากำลังเคลื่อนไหว เขาพยายามที่จะอบอุ่นไป ด้วยมือของเขา เขาส่ายได้ แต่พวกเขาไม่ย้ายมันไม่ดี ผู้หญิง เขากล่าวว่า ไม่มีใครสามารถ... ไม่ตายยัง ดอว์สันบิว Mrs ฉันรู้ว่า พวกเขาจะไม่ตาย เธอมองเข้าไปในใบหน้าของเธอเด็ก ปลุก ไซม่อน ซาร่าห์ พระเจ้าจะช่วยเราเร็ว ๆ นี้ กรุณาไม่ตาย แดเนียลได้เหนื่อย และโกรธ อย่าโง่ ผู้หญิง เขาตะโกนที่เธอ เราทั้งหมดจะตาย ไม่เข้าใจ ไม่มีใครรู้ว่า เราอยู่ที่นี่นางดอว์สันจ้องไปที่เขา ใบหน้าของเธอเปียกฝน และผมของเธอถูกเป่าในดวงตาของเธอพระเจ้าจะส่งคน เธอบอกว่า เขาต้องการ ฉันรู้ว่า เขาจะเขาจะไปที่การส่ง เทวดา แดเนียลหัวเราะด้วยความโกรธ และมองไปที่ทะเลป่า ว่าง แต่นางดอว์สันยังคงกรีดร้อง คนต้องมา เธอตะโกน เราไม่ตายที่นี่ ไปด้านบนของหิน และดูอีก บอกพวกเขาเกี่ยวกับเด็กของฉันหลานอยู่... แต่เขากลัวที่จะพูด เขาหันไป โกรธกับตัวเอง และปีนขึ้นไปด้านบนของหิน ลมที่กรีดร้องในหูของเขา เขามองข้ามประภาคาร และเห็นไม่มีอะไรเพียงแต่คลื่น คลื่นเพิ่มเติม ฉันเกลียดทะเล เขาคิดว่า มันเป็นเหมือนสัตว์เทากับร้อยฟันขาว ฉันเกลียดมัน มันต้องฆ่าเราทั้งหมด แล้ว เขาเห็นเรือ เขาเห็น itvonly เป็นครั้งที่สอง ด้านบนของคลื่นเป็นสีขาวได้ คือ Went ลงหลังคลื่น แต่แล้ว มันขึ้นมาอีกครั้ง ลง และขึ้นอีกครั้ง และกำลังเอื้อม เรือเล็กน้อยกับคนสองคนในนั้น เขาจัดหิน และจ้องไปที่มัน เรือมาใกล้ชิด และใกล้ ชิดยังคง แล้วภูเขายอดคลื่น มา มีฟันสีขาว anngry และเรือลำน้อยลงไปข้างหลัง ไม่ใช่! แดเนียลร้องไห้ ไม่ กรุณาพระเจ้า ไม่ใช่!เรือขึ้นมาด้านบนของคลื่น น้ำขาวรอบ ๆ มัน พายได้ จากน้ำ สำหรับสอง เรือเริ่มพลิกตะแคง พายลงไปในน้ำ แล้วเรือมาลงที่ด้านข้างของคลื่น แดเนียลอาจเห็นคนสองคนในเรือตอนนี้ คนหนึ่งได้ หนึ่งคือหญิงสาวเขาตื่น และวิ่งลงหิน เขาร้องไห้ และหัวเราะในเวลาเดียวกัน มันเป็นสิทธิ นางดอว์สัน เขาตะโกน มันเป็นสิ่งที่ถูกต้อง ลองดู มอง แองเจิลจะมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ช่วยฉันนายโดโนแวน! กรุณาช่วย!
ฉันจะช่วยให้คุณผู้หญิง? เขาเป็นคนที่เย็นเกินไปกลัวเกินไปเหนื่อยเกินไป เขาไม่สามารถคิดว่าตอนนี้.
กรุณา thelp ลูก ๆ ของฉัน! ร้องนางดอว์สัน ให้พวกเขาอบอุ่นสำหรับฉัน - พวกเขากำลังเย็นเพื่อให้
แดเนียลวางแขนของเขารอบผู้หญิงและเด็กของเธอ มันเป็นความจริง เด็กมีความเย็นมากเย็น ตาของเขาก็เปิด แต่พวกเขาไม่ได้ย้าย เขาพยายามที่จะให้ความอบอุ่นให้พวกเขาด้วยมือของเขา เขาส่ายพวกเขา แต่พวกเขาไม่ได้ย้าย.
มันไม่ดี, หญิง! เขาพูดว่า. ไม่มีใครสามารถ .... พวกเขายังไม่ตาย! กรีดร้องนางดอว์สัน ฉันรู้ว่าพวกเขาจะไม่ตาย! เธอมองเข้าไปในใบหน้าของเด็ก ตื่นขึ้นมาไซมอน! ซาร่าห์! พระเจ้าจะช่วยเราในเร็ว ๆ นี้ กรุณาอย่าตาย!
แดเนียลก็เหนื่อยและโกรธ อย่าโง่ผู้หญิง! เขาตะโกนใส่เธอ เราทุกคนกำลังจะตายคุณไม่เข้าใจ? ไม่มีใครรู้ว่าเราอยู่ที่นี่!
นาง ดอว์สันจ้องมองมาที่เขา ใบหน้าของเธอก็เปียกฝนและผมของเธอได้รับการเป่าในดวงตาของเธอ.
พระเจ้าจะส่งคน! เธอพูด. เขาต้อง! ฉันรู้ว่าเขาจะ!
ใครเขาจะไปส่ง? นางฟ้า? แดเนียลหัวเราะด้วยความโกรธและมองไปที่ป่าทะเลที่ว่างเปล่า.
แต่นางดอว์สันก็ยังคงกรีดร้อง คนที่จะต้องมา! เธอตะโกน เราไม่สามารถตายที่นี่! ไปที่ด้านบนของหินและมองอีกครั้ง! บอกพวกเขาเกี่ยวกับเด็กของฉัน!
เด็กของคุณ ... แต่เขาก็กลัวที่จะบอกว่ามัน เขาหันไปโกรธกับตัวเองและปีนขึ้นไปด้านบนของหิน ลมกรีดร้องในหูของเขา เขามองข้ามไปประภาคารและเห็นคลื่นอะไรเท่านั้นและคลื่นอื่น ๆ อีกมากมาย ฉันเกลียดทะเล! เขาคิดว่า. มันเหมือนเป็นสัตว์ที่มีสีเทาร้อยฟันขาว ฉันเกลียดมัน! มันอยากจะฆ่าพวกเราทุกคน! และแล้วเขาก็เห็นเรือ.
เขาเห็น itvonly เป็นครั้งที่สอง มันเป็นที่ด้านบนของคลื่นสีขาว มีที่ลงไปหลังคลื่น แต่แล้วก็ขึ้นมาอีกครั้ง ขึ้นและลงอีกครั้ง และมันก็มาใกล้! เรือเล็ก ๆ น้อย ๆ กับคนสองคนอยู่ในนั้น เขาจัดหินและจ้องมองไปที่มัน เรือเข้ามาใกล้และใกล้ชิดยังคง แล้วภูเขาที่ดีของคลื่นมากับฟัน anngry สีขาวและเรือเล็ก ๆ น้อย ๆ ลงไปอยู่เบื้องหลังมัน.
No! แดเนียลร้องไห้ ไม่โปรดพระเจ้า! ไม่!
เรือขึ้นมาอยู่ด้านบนของคลื่นที่มีน้ำสีขาวรอบตัวมัน พายเป็นขึ้นมาจากน้ำ เป็นครั้งที่สองเรือเริ่มหันด้านข้างแล้วพายลงไปในน้ำและเรือลงมาด้านข้างของคลื่น แดเนียลจะได้เห็นคนสองคนอยู่ในเรือขณะนี้ หนึ่งชายคนหนึ่ง หนึ่งคือหญิงสาว.
เขาลุกขึ้นและวิ่งลงหิน เขาก็ร้องไห้และหัวเราะในเวลาเดียวกัน มันเป็นสิทธิทั้งหมดนางดอว์สัน! เขาตะโกน ไม่เป็นไร! ดูนั่น! ดู! แองเจิลของคุณจะมา!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ช่วยฉัน คุณโดโนแวน ! โปรดช่วย !วิธีการที่ฉันสามารถช่วยให้คุณ ผู้หญิง เขาคงหนาวเกินไปกลัวเหนื่อยด้วย เขาไม่ได้คิดอยู่ตอนนี้กรุณา thelp เด็กของฉัน ! ร้องไห้ คุณดอว์สัน ให้อบอุ่นสำหรับฉัน - มันหนาว !แดเนียลวางแขนของเขารอบ ๆ ผู้หญิงและเด็กของเธอ มันก็จริง เด็กเย็น อากาศเย็นมาก สายตาของพวกเขาเปิด แต่มันไม่ขยับ เขาพยายามที่จะอุ่นกับมือของเขา เขาเขย่าพวกเขา แต่พวกเขาไม่ได้ย้ายมันไม่เหมาะกับผู้หญิง เขากล่าวว่า ไม่มีใคร . . . . . . . พวกเขายังไม่ตาย กรีดร้องคุณดอว์สัน ฉันรู้ว่ามันไม่ได้ตาย เธอจ้องมองใบหน้าของเธอเด็ก ตื่น ไซม่อน ! ซาร่าห์ ! พระเจ้าจะช่วยเราเร็ว ๆนี้ ได้โปรดอย่าตายแดเนียลเหนื่อยและโกรธ อย่าโง่ไปหน่อยเลย ผู้หญิง ! เขาตะโกนใส่เธอ เราทั้งหมดกำลังจะตาย คุณเข้าใจมั้ย ? ไม่มีใครรู้ว่าเราอยู่ที่นี่คุณดอว์สันถลึงตาใส่เขา ใบหน้าที่เปียกฝน และผมของเธอถูกเป่าในสายตาของเธอพระเจ้าจะส่งคน ! เธอกล่าวว่า เขาต้อง ฉันรู้ว่าเขาจะทำใครเขาจะไปส่งไหม นางฟ้า แดเนียลหัวเราะด้วยความโกรธ และมองไปที่ป่า ทะเล ว่างเปล่าแต่คุณนายดอว์สันยังคงกรีดร้อง ต้องมีใครบางคนมา เธอตะโกน พวกเราจะตายที่นี้ไม่ได้ ! ไปที่ด้านบนของหิน และดูอีกครั้ง ! บอกพวกเขาเกี่ยวกับเด็กของฉัน !ลูกของคุณ . . . . . . . แต่เขาก็ไม่กล้าพูด เขาหันกลับไป โกรธตัวเอง และปีนขึ้นไปด้านบนของหิน ลมร้องในหูของเขา เขาดูข้ามไปยังประภาคารและเห็นอะไรเพียงคลื่นและคลื่นมากกว่า ฉันเกลียดทะเล เขาคิด มันเหมือนกับสัตว์สีเทากับร้อยสีขาวฟัน ฉันเกลียดมัน ! มันต้องการจะฆ่าพวกเราให้หมด และเขาก็เห็นเรือเขาเห็น itvonly เป็นครั้งที่สอง มันอยู่ด้านบนของสีขาวคลื่น จะลงไปหลังคลื่น แต่แล้วมันก็ขึ้นอีก ลงและขึ้นอีกครั้ง และมันกำลังใกล้เข้ามา ! เรือลำเล็ก ๆ 2 คน เขาจับหินและจ้องมองมัน เรือเข้ามาใกล้ และใกล้ยัง แล้วขุนเขาของคลื่นมา ฟัน anngry สีขาวและเรือเล็กลงไปด้านหลังไม่ ! แดเนียล ร้องไห้ ไม่ ได้โปรดเถอะ พระเจ้า ไม่ !เรือขึ้นมาบนยอดของคลื่นกับน้ำสีขาว อยู่รอบๆ ใบพายขึ้นจากน้ำ สักครู่เรือเริ่มหมุนตะแคงแล้วพายลงไปในน้ำและเรือลงมาด้านข้างของคลื่น ดาเนียลได้เห็นสองคนในเรือแล้ว คนหนึ่งเป็นผู้ชาย คนหนึ่งเป็นผู้หญิงวัยรุ่นเขาลุกขึ้นและวิ่งลงในหิน เขาร้องไห้และหัวเราะในเวลาเดียวกัน ไม่เป็นไร คุณดอว์สัน ! เขาตะโกน ไม่เป็นไร ! ดูนั่น ! ดูสิ ! นางฟ้ามาแล้ว