REVIEW OF LITERATUREAccording to th

REVIEW OF LITERATURE
According to the UK Disability Discrimination
Act, a disabled person is someone who “has a
physical or mental impairment that has a substantial
and long-term adverse effect on his/
her ability to carry outnormalday-to-day activities”
(UK Disability Discrimination Act, 1995).
Disability discrimination results from the interaction
between persons with impairments
and attitudinal and environmental barriers
that hinder full and effective participation in
society on an equal basis with others. (United
Nations, 2008).
It is now widely recognized that people
with disabilities along with their carers,
assistants, family, and friends constitute a
large potential consumer market segment
for travel and tourism, which should in turn
generate extra revenue and bed occupancy
percentages (Lach, 1999; Burnett and Baker,
2001; Darcy 2003; Chen, 2004). It is worth
noting that the implementation of access
provisions of the Americans with Disabilities
Act (1990) has increased revenues in the
hotel industry in USA by 12% (Bruns, 1998).
However, the development of this niche
market depends on how the tourism industry
addresses the issues of accessibility to
tourism opportunities (Chen, 2004). Special
needs customers’ selections rely heavily on
past experience, and on accessibility. This
market segment is very loyal to establishments
that attend to their needs, for
example, ramps and disability friendly
rooms, trained employees to serve the disabled
and anticipating the needs of those
attending the disabled (Burnett and Baker,
2001).
From a supply perspective, many owners
and managers do not recognize disability as
a potential market segment and, consequently,
do not promote their facilities and
products in an appropriate manner for the
disabled to make an informed choice about
their accommodation needs. In addition,
accommodation managers report low occupancy
of the accessible rooms and that
non-disabled customers do not like using
accessible rooms (Darcy, 2010).
According to Smith (1987) and McKercher
et al. (2003) persons with a disability face a
number of barriers to participation in
tourism, and they agreed that the main ones
are: intrinsic (lack of knowledge, healthrelated
barriers), environmental (architectural,
transportation, rules or regulations)
and interactive (communication challenges,
attitudes of travel and hospitality industry
workers). A fourth factor added byMcKercher
et al. (2003) is economic (affordability, need

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทบทวนวรรณกรรม
ตามแบ่งแยกพิการ UK
Act คนพิการเป็นคนที่ "มีการ
ผลทางกายภาพ หรือจิตใจที่มีความสำคัญ
และระยะยาวผลกระทบต่อเขา /
นั้น ๆ ดำเนินกิจกรรม outnormalday วัน"
(UK Disability Discrimination Act, 1995).
พิการแบ่งแยกผลจากปฏิสัมพันธ์
ระหว่างคนไหวสามารถ
และอุปสรรคด้านสิ่งแวดล้อม และ attitudinal
ที่ขัดขวางการมีส่วนร่วมเต็มรูปแบบ และมีประสิทธิภาพใน
สังคมบนพื้นฐานความเท่ากับผู้อื่น (สห
ประเทศ 2008) .
เป็นอย่างกว้างขวางรู้จักคนที่
ทุพพลภาพด้วยการ carers,
ผู้ช่วย ครอบครัว และเพื่อนเป็นการ
ส่วนตลาดผู้บริโภคเป็นใหญ่
สำหรับเดินทางและท่องเที่ยว ซึ่งควรจะ
สร้างเสริมรายได้และเตียงพัก
เปอร์เซ็นต์ (Lach, 1999 Burnett และเบเกอร์,
2001 Darcy 2003 เฉิน 2004) คุ้มค่า
สังเกตที่นำเข้า
บทบัญญัติของชาวอเมริกันทุพพลภาพ
บัญญัติ (1990) ได้เพิ่มรายได้ใน
อุตสาหกรรมโรงแรมในสหรัฐอเมริกา 12% (บรันซ์ 1998)
อย่างไรก็ตาม พัฒนาของโพรงนี้
ตลาดขึ้นอยู่กับว่าอุตสาหกรรมท่องเที่ยว
ปัญหาของการเข้าถึงที่อยู่
ท่องเที่ยวโอกาส (Chen, 2004) พิเศษ
ต้องการของลูกค้าเลือกใช้อย่างมากใน
ผ่านประสบการณ์ และการเข้าถึง นี้
ตลาดมีความซื่อสัตย์มากไปซัก
ที่เข้าร่วมความ สำหรับ
ตัวอย่าง ทางลาด และดีพิการ
ห้อง ฝึกอบรมพนักงานให้บริการผู้พิการ
และสนองความต้องการของผู้
ร่วมผู้พิการ (Burnett และเบเกอร์,
2001) .
จากมุมมองจัดหา เจ้าของหลาย
และผู้จัดการรู้จักพิการเป็น
เซกเมนต์ตลาดมีศักยภาพ และ จึง,
ส่งเสริมอำนวย และ
ผลิตภัณฑ์ในลักษณะเหมาะสมสำหรับ
ผู้พิการเพื่อให้ทางการทราบเกี่ยวกับ
ความสถานที่พัก นอกจากนี้,
ที่พักจัดการรายงานพักต่ำ
สามารถเข้าถึงได้และที่
ลูกค้าผู้พิการไม่ใช่ไม่ชอบใช้
เข้าห้อง (Darcy, 2010) .
ตามสมิธ (1987) และ McKercher
et al. (2003) ผู้ มีใบหน้าพิการเป็น
จำนวนอุปสรรคการมีส่วนร่วมใน
ท่องเที่ยว และพวกเขาตกลงที่คนหลัก
มี: intrinsic (ขาดความรู้ healthrelated
อุปสรรค), สิ่งแวดล้อม (สถาปัตยกรรม,
ขนส่ง กฎหรือระเบียบ)
และโต้ตอบ (สื่อสารท้าทาย,
ทัศนคติของอุตสาหกรรมท่องเที่ยวและการต้อนรับ
คน) สี่ปัจจัยเพิ่ม byMcKercher
et al. (2003) เป็นเศรษฐกิจ (สามารถในการจ่าย ต้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การทบทวนวรรณกรรม
ตาม UK คนพิการจำแนก
พระราชบัญญัติคนพิการเป็นคนที่ " มี
บกพร่องทางกายหรือทางใจ ที่เป็นรูปธรรม และผลกระทบในระยะยาวต่อ

ความสามารถของเขา / เธอจะแบก outnormalday กิจกรรมวัน "
( UK ) ทุพพลภาพ Act , 1995 ) .
คนพิการจำแนกผลจาก ปฏิสัมพันธ์ระหว่างเด็กที่มีความบกพร่องทางการ

และด้านสิ่งแวดล้อมและอุปสรรคที่ขัดขวางการมีส่วนร่วมอย่างเต็มที่และได้ผล

ในสังคมบนพื้นฐานที่เท่าเทียมกับบุคคลอื่น ( ยู
ชาติ , 2551 ) .
ตอนนี้เป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายว่า คนที่พิการพร้อม

ผู้ช่วยผู้ดูแล ครอบครัว และเพื่อน ๆเป็นส่วนตลาดผู้บริโภคขนาดใหญ่ที่มีศักยภาพ

สำหรับการเดินทางและการท่องเที่ยว ซึ่งจะเปิดใน
สร้างรายได้เสริม และเปอร์เซ็นต์การ
เตียง ( lach , 1999 ; Burnett และเบเกอร์
2001 ; ดาร์ซี่ 2003 ; เฉิน , 2004 ) เป็นมูลค่า noting ว่าระบบการเข้าถึง

บทบัญญัติของชาวอเมริกันกับคนพิการ
พระราชบัญญัติ ( 1990 ) มีการเพิ่มรายได้ใน
อุตสาหกรรมโรงแรมในสหรัฐอเมริกาโดย 12% ( บรันส์ , 1998 ) .
แต่การพัฒนาตลาดโพรง
นี้ขึ้นอยู่กับว่าอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว
ประเด็นของการเข้าถึง
โอกาสการท่องเที่ยว ( Chen , 2004 ) การเลือกของลูกค้าความต้องการพิเศษ

อาศัยประสบการณ์ในอดีต และการเข้าถึง นี้

ส่วนตลาดซื่อสัตย์กับสถานประกอบการที่เข้าร่วมกับความต้องการของพวกเขามากสำหรับ
ตัวอย่างทางลาดและห้องพักเป็นกันเอง
พิการ ฝึกพนักงานให้ความสะดวกและความต้องการของผู้ที่รอคอย

งานคนพิการ ( Burnett และเบเกอร์
2001 ) .
จากจัดหามุมมอง
เจ้าของมากและผู้จัดการไม่รับรู้ทุพพลภาพ
ส่วนตลาดที่มีศักยภาพและดังนั้น

ไม่ส่งเสริมสิ่งอำนวยความสะดวกและผลิตภัณฑ์ของตนในลักษณะที่เหมาะสมสำหรับคนพิการเพื่อให้ทราบ

ต้องการทางเลือกที่เกี่ยวกับที่พักของพวกเขา . นอกจากนี้ ยังมีรายงาน

ผู้จัดการที่พักน้อยของห้องพักที่สามารถเข้าถึงได้ และไม่พิการที่

ลูกค้าไม่ชอบใช้ห้องได้ ( ดาร์ซี่ , 2010 ) .
ตามสมิธ ( 1987 ) และ mckercher
et al . ( 2003 ) บุคคลที่มีความพิการใบหน้า

จำนวนอุปสรรคกับการมีส่วนร่วมในการท่องเที่ยว พวกเขาตกลงกันว่าคนหลัก
: แท้จริง ( ขาดความรู้ healthrelated
อุปสรรค ) , สิ่งแวดล้อม ( สถาปัตยกรรม
การขนส่งระเบียบหรือข้อบังคับ และแบบโต้ตอบ ( ความท้าทาย )

ท่องเที่ยวและการบริการการสื่อสารทัศนคติของคนงานในอุตสาหกรรม
) ปัจจัย 4 เพิ่ม bymckercher
et al . ( 2003 ) เศรษฐกิจ ( affordability , ต้องการ