A telephone, or phone, is a telecom

A telephone, or phone, is a telecommunications device that permits two or more users to conduct a conversation when they are too far apart to be heard directly. A telephone converts sound, typically and most efficiently the human voice, into electronic signals suitable for transmission via cables or other transmission media over long distances, and replays such signals simultaneously in audible form to its user.

In 1876, Scottish emigrant Alexander Graham Bell was the first to be granted a United States patent for a device that produced clearly intelligible replication of the human voice. This instrument was further developed by many others. The telephone was the first device in history that enabled people to talk directly with each other across large distances. Telephones rapidly became indispensable to businesses, government, and households, and are today some of the most widely used small appliances.

The essential elements of a telephone are a microphone (transmitter) to speak into and an earphone (receiver) which reproduces the voice in a distant location. In addition, most telephones contain a ringer which produces a sound to announce an incoming telephone call, and a dial used to enter a telephone number when initiating a call to another telephone. Until approximately the 1970s most telephones used a rotary dial, which was superseded by the modern DTMF push-button dial, first introduced to the public by AT&T in 1963.[1] The receiver and transmitter are usually built into a handset which is held up to the ear and mouth during conversation. The dial may be located either on the handset, or on a base unit to which the handset is connected. The transmitter converts the sound waves to electrical signals which are sent through the telephone network to the receiving phone. The receiving telephone converts the signals into audible sound in the receiver, or sometimes a loudspeaker. Telephones permit duplex communication, meaning they allow the people on both ends to talk simultaneously.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โทรศัพท์ หรือโทรศัพท์ เป็นอุปกรณ์โทรคมนาคมที่อนุญาตให้ผู้ใช้อย่าง น้อยสองการดำเนินการสนทนาเมื่อพวกเขาเกินไปห่าง ๆ จะได้ยินโดยตรง โทรศัพท์แปลงเสียง ปกติ และมีประสิทธิภาพมากที่สุดมนุษย์ เสียง เป็นสัญญาณอิเล็กทรอนิกส์ที่เหมาะสมสำหรับการส่งข้อมูลผ่านสายเคเบิลหรืออื่น ๆ ส่งสื่อระยะไกล และ replays เช่นสัญญาณพร้อมกันในฟอร์มที่เสียงของผู้ใช้ใน 1876, emigrant สก็อตอเล็กซานเดอร์เกรแฮมเบลล์เป็นคนแรกได้รับสิทธิบัตรสหรัฐอเมริกาสำหรับอุปกรณ์ที่ผลิตจำลอง intelligible ชัดเจนของเสียงมนุษย์ เครื่องมือนี้ได้รับการพัฒนาเพิ่มเติม โดยอื่น ๆ อีกมากมาย โทรศัพท์เป็นอุปกรณ์ตัวแรกในประวัติศาสตร์ที่คนพูดตรงกันข้ามระยะทางขนาดใหญ่ที่เปิดใช้งาน โทรศัพท์อย่างรวดเร็วกลายเป็นขาดไม่ได้ กับธุรกิจ รัฐบาล ครัวเรือน และ วันนี้ของที่ใช้เครื่องใช้ไฟฟ้าขนาดเล็กองค์ประกอบสำคัญของโทรศัพท์ได้ (ส่งสัญญาณ) จะพูดลงในไมโครโฟนและตัวหูฟัง (ผู้รับ) ซึ่งคมเสียงในสถานที่ห่างไกล นอกจากนี้ โทรศัพท์ส่วนใหญ่ประกอบด้วย ringer ซึ่งสร้างเสียงประกาศการเรียกโทรศัพท์เข้ามา และโทรศัพท์ที่ใช้ในการป้อนหมายเลขโทรศัพท์เมื่อเริ่มต้นการเรียกโทรศัพท์อื่น จนถึงประมาณปี 1970 โทรศัพท์ส่วนใหญ่ใช้การโทรศัพท์โรตารี่ ซึ่งถูกทดแทน ด้วยการสมัย DTMF กดโทรศัพท์ แรก แนะนำให้ประชาชนโดย AT & T ใน 1963 [1] การรับและส่งสัญญาณมักจะอยู่ในโทรศัพท์มือถือซึ่งมีจัดขึ้นหูและปากในระหว่างการสนทนา การเรียกเลขหมายอาจอยู่ บนโทรศัพท์มือถือ หรือหน่วยพื้นฐานที่เชื่อมต่อโทรศัพท์มือถือ สัญญาณการแปลงคลื่นเสียงให้สัญญาณไฟฟ้าที่ส่งผ่านเครือข่ายโทรศัพท์รับโทรศัพท์ รับโทรศัพท์แปลงสัญญาณเป็นเสียงเสียงผู้รับ หรือบางครั้งเป็นลำโพง โทรศัพท์อนุญาตสื่อสารแบบสองทาง ความหมาย พวกเขาอนุญาตให้คนปลายทั้งสองพูดพร้อมกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โทรศัพท์หรือโทรศัพท์เป็นอุปกรณ์การสื่อสารโทรคมนาคมที่อนุญาตให้สองคนหรือมากกว่าผู้ใช้ในการดำเนินการสนทนาเมื่อพวกเขาจะห่างกันมากเกินไปที่จะได้ยินโดยตรง โทรศัพท์แปลงเสียงโดยทั่วไปและมีประสิทธิภาพมากที่สุดเสียงของมนุษย์เป็นสัญญาณอิเล็กทรอนิกส์ที่เหมาะสมสำหรับการส่งผ่านทางสายเคเบิลหรือการส่งผ่านสื่ออื่น ๆ ในระยะทางไกลและไกลสัญญาณดังกล่าวพร้อมกันในรูปแบบเสียงให้กับผู้ใช้ของตน. ใน 1876, สก็อตผู้อพยพเล็กซานเดอร์เกรแฮมเบลล์เป็น เป็นคนแรกที่ได้รับการจดสิทธิบัตรสหรัฐอเมริกาสำหรับอุปกรณ์ที่ผลิตจำลองแบบเข้าใจอย่างชัดเจนของเสียงมนุษย์ เครื่องมือนี้ได้รับการพัฒนาต่อไปโดยการอื่น ๆ อีกมากมาย โทรศัพท์เป็นอุปกรณ์ตัวแรกในประวัติศาสตร์ที่ทำให้คนที่จะพูดคุยโดยตรงกับแต่ละอื่น ๆ ในระยะทางขนาดใหญ่ โทรศัพท์อย่างรวดเร็วกลายเป็นที่ขาดไม่ได้กับธุรกิจรัฐบาลและผู้ประกอบการและมีวันนี้บางส่วนที่ใช้กันอย่างแพร่หลายเครื่องใช้ขนาดเล็ก. องค์ประกอบที่สำคัญของโทรศัพท์เป็นไมโครโฟน (ส่งสัญญาณ) ที่จะพูดเข้าและหูฟัง (รับ) ซึ่งผลิตซ้ำเสียงใน สถานที่ที่ห่างไกล นอกจากนี้ส่วนใหญ่มีโทรศัพท์สั่นซึ่งเป็นผู้ผลิตเสียงที่จะประกาศโทรศัพท์เข้ามาสายและใช้ในการป้อนหมายเลขโทรศัพท์เมื่อเริ่มต้นการเรียกร้องให้โทรศัพท์อื่น จนกระทั่งประมาณปี 1970 โทรศัพท์ส่วนใหญ่ที่ใช้หน้าปัดแบบหมุนซึ่งถูกแทนที่โดย DTMF ทันสมัยสายโทรศัพท์กดปุ่มเปิดตัวครั้งแรกให้กับประชาชนโดย AT & T ในปี 1963 [1] ที่มีการรับและส่งสัญญาณสร้างขึ้นโดยปกติในเครื่องซึ่งจะจัดขึ้นขึ้น หูและปากในระหว่างการสนทนา หน้าปัดอาจจะอยู่ได้ทั้งบนโทรศัพท์มือถือหรือบนหน่วยฐานโทรศัพท์มือถือที่มีการเชื่อมต่อ เครื่องส่งสัญญาณแปลงคลื่นเสียงให้เป็นสัญญาณไฟฟ้าซึ่งจะถูกส่งผ่านเครือข่ายโทรศัพท์ไปยังโทรศัพท์ที่ได้รับ โทรศัพท์ที่ได้รับการแปลงสัญญาณเสียงเป็นเสียงในการรับหรือบางครั้งลำโพง โทรศัพท์การสื่อสารแบบสองอนุญาตให้หมายถึงพวกเขาช่วยให้คนที่อยู่บนปลายทั้งสองที่จะพูดคุยพร้อมกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โทรศัพท์หรือโทรศัพท์มือถือเป็นอุปกรณ์การสื่อสารโทรคมนาคมที่อนุญาตให้สองคนหรือมากกว่าผู้ใช้จัดการการสนทนาเมื่อพวกเขาอยู่ห่างกันไกลเกินไปที่จะได้ยินโดยตรง โทรศัพท์เปลี่ยนเสียงปกติและมีประสิทธิภาพมากที่สุดของมนุษย์เสียงให้เป็นสัญญาณอิเล็กทรอนิกส์ที่เหมาะสำหรับการส่งผ่านทางสายหรือสื่อการส่งผ่านอื่น ๆไกล ๆและ สำหรับสัญญาณดังกล่าวพร้อมกันในรูปแบบเสียงไปยังผู้ใช้ .

ใน 1876 , Scottish อพยพอเล็กซานเดอร์ เกรแฮม เบลล์เป็นคนแรกที่ได้รับสิทธิบัตรของสหรัฐอเมริกา สำหรับอุปกรณ์ที่ผลิตอย่างชัดเจน รวมถึงการเสียงมนุษย์ เครื่องมือนี้ถูกพัฒนาเพิ่มเติมโดยอื่น ๆอีกมากมายโทรศัพท์เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ ที่ใช้อุปกรณ์คนคุยกันโดยตรง กัน ข้ามระยะทางขนาดใหญ่ โทรศัพท์อย่างรวดเร็วกลายเป็นที่ขาดไม่ได้เพื่อธุรกิจ รัฐบาล และครัวเรือน และในวันนี้บางส่วนของส่วนใหญ่ที่ใช้กันอย่างแพร่หลายเครื่องใช้ไฟฟ้าขนาดเล็ก .

องค์ประกอบที่สำคัญของโทรศัพท์มีไมโครโฟน ( ตัวส่ง ) พูดในหูฟัง ( ตัวรับ ) ซึ่ง reproduces เสียงในสถานที่ห่างไกล นอกจากนี้ โทรศัพท์ส่วนใหญ่มีโทรศัพท์ซึ่งก่อให้เกิดเสียงประกาศโทรศัพท์เข้ามา และ กดใช้ใส่โทรศัพท์เมื่อเริ่มต้นการเรียกไปยังโทรศัพท์อื่นจนถึงประมาณปี 1970 ส่วนใหญ่โทรศัพท์ที่ใช้โทรศัพท์แบบหมุน ซึ่งถูกแทนที่โดยสมัยใหม่ DTMF กดโทรศัพท์ แนะนำให้ประชาชนที่& T ในปี 1963 . [ 1 ] ตัวรับและตัวส่ง มักจะสร้างไว้ในโทรศัพท์มือถือซึ่งจะจัดขึ้นถึงหู ปาก ในระหว่างการสนทนา สายตรงอาจจะอยู่ทั้งในเครื่อง หรือ บนฐานของหน่วย ซึ่งโทรศัพท์มือถือเชื่อมต่อเครื่องแปลงสัญญาณเสียงคลื่นไฟฟ้าซึ่งจะถูกส่งผ่านเครือข่ายโทรศัพท์การรับโทรศัพท์ รับแปลงสัญญาณโทรศัพท์เป็นเสียงเสียงในเครื่องรับสัญญาณ หรือบางครั้งก็เป็นลำโพง อนุญาตให้มีการสื่อสารแบบสองทางโทรศัพท์ หมายความว่า พวกเขาช่วยให้ผู้คนที่ปลายทั้งสองพูดพร้อมกัน