INTRODUCTIONThe inclusion of fat an

INTRODUCTION
The inclusion of fat and oil is a common practice in modern poultry production to increase the energy content of diet. In addition, dietary fat reduced passage rate of the digesta through the gastrointestinal trait, allowing for better nutrient absorption and utilization (Peebles et al., 2000; Baião and Lara, 2005; Latshaw, 2008). Digestibility of dietary fats is affected by the fatty acid profiles, and several studies have shown better utilization of unsaturated fats leading to a higher metabolizable energy than saturated fats (Celebi and Utlu, 2004). It was reported that fat metabolism and deposition in poultry can be affected by different dietary fats (Snaz et al., 2000; Pesti et al., 2002). The addition of fat to diet, besides supplying energy, improves the absorption of fat-soluble vitamins, diminishes the pulverulence, increases the palatability of the rations. By increasing fat sources to broiler diet, the amount of feed intake decreased and feed efficiency was improved (Jeffri et al., 2010).
To date, a number of different fat sources are available for poultry from both animal and vegetable sources and from the rendering industry (Sanz et al., 2000). It was observed that the replacement of tallow by vegetable fats rich in polyunsaturated fatty acids like sunflower oil, soybean oil, or linseed oil resulted in a decrease of abdominal fat deposition in broilers (Newman et al., 2002; Ferrini et al., 2008; Wongsuthavas et al., 2008). In a study, Sanz et al. (1999) fed broilers with sunflower oil or tallow in diet and found that the utilization of saturated fats resulted in greater abdominal fat deposits compared to birds fed unsupplemented diet. Newman et al. (2002) reported in broilers fed 8% beef tallow in the diet a significant depression of feed efficiency compared to birds fed sunflower or fish oil. Furthermore, adding 3% of canola oil in broiler diet resulted in a significant improvement in body weight and feed conversion ratio when compared to birds fed animal fat (Newman et al., 2002); however, no significant difference was found in carcass traits and organ weight between groups. On the other hand, Shahryar et al. (2011) found that the addition of 6% animal fat in broiler diet led to an increase of abdominal fat and gizzard weight in comparison with those of birds fed unsupplemented diets.
Therefore, the present trial was conducted to evaluate the effect of three different fat sources (tallow, canola oil and sunflower oil) and their combination on growth performance, carcass traits and intestinal measurements of broiler chickens.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำรวมของไขมันและน้ำมันเป็นแนวปฏิบัติในการผลิตสัตว์ปีกที่ทันสมัยเพื่อเพิ่มปริมาณพลังงานของอาหาร นอกจากนี้ อาหารไขมันลดอัตรากาล digesta ผ่านลักษณะทางเดินอาหาร ช่วยให้การดูดซึมสารอาหารดีขึ้นและการใช้ประโยชน์ (พีเบิลส์ et al. 2000 Baião และ Lara, 2005 Latshaw, 2008) ย่อยอาหารไขมันเป็นผลกระทบจากโพรไฟล์กรดไขมัน และหลายการศึกษาแสดงให้เห็นการใช้ประโยชน์ที่ดีของไขมันไม่อิ่มตัวนำไปเป็นพลังงาน metabolizable สูงกว่าไขมันอิ่มตัว (เจและ Utlu, 2004) มีรายงานว่า เผาผลาญไขมันและสะสมในสัตว์ปีกได้รับผลกระทบ โดยไขมันอาหารแตกต่างกัน (Snaz et al. 2000 Pesti et al. 2002) การเพิ่มของไขมันเป็นอาหาร นอกเหนือจากการจัดหาพลังงาน ช่วยเพิ่มการดูดซึมของวิตามิน fat-soluble ลดการ pulverulence เพิ่มโภชนะจาแนกการ โดยการเพิ่มแหล่งไขมันในอาหารไก่กระทง จำนวนกินลดลง และประสิทธิภาพในการดึงข้อมูลแก้ไขปรับปรุง (Jeffri et al. 2010)วันที่ จำนวนแหล่งไขมันที่แตกต่างกันได้สำหรับสัตว์ปีก จากสัตว์และพืชแหล่ง และสีอุตสาหกรรม (Sanz et al. 2000) พบว่า การแทนที่ของไขโดยผักไขมันที่อุดมไปด้วยกรดไขมันไม่อิ่มตัวเช่นน้ำมันดอกทานตะวัน น้ำมันถั่วเหลือง น้ำมันเมล็ดฝ้าย หรือผลในการลดหน้าท้องไขมันสะสมในไก่เนื้อ (นิวแมน et al. 2002 Ferrini et al. 2008 Wongsuthavas et al. 2008) ในการศึกษา Sanz et al. (1999) เลี้ยงไก่เนื้อ ด้วยน้ำมันดอกทานตะวัน หรือไขในอาหาร และพบว่า การใช้ประโยชน์จากไขมันอิ่มตัวส่งผลให้มากขึ้นหน้าท้องไขมันเมื่อเทียบกับนกที่เลี้ยงอาหาร unsupplemented นิวแมน et al. (2002) รายงานในไก่เนื้อเลี้ยงเนื้อ 8% tallow ภาวะซึมเศร้าที่สำคัญอาหารประสิทธิภาพเมื่อเทียบกับนกที่เลี้ยงน้ำมันดอกทานตะวันหรือปลาในอาหาร นอกจากนี้ เพิ่ม 3% ของน้ำมันคาโนลาในอาหารไก่เนื้อผลในการปรับปรุงที่สำคัญน้ำหนักของร่างกาย และอาหารอัตราเมื่อเทียบกับนกที่เลี้ยงด้วยไขมันสัตว์ (นิวแมน et al. 2002); อย่างไรก็ตาม ไม่มีความแตกต่างที่สำคัญที่พบในลักษณะซากและน้ำหนักอวัยวะระหว่างกลุ่ม บนมืออื่น ๆ Shahryar et al. (2011) พบว่า การเพิ่ม 6% ไขมันสัตว์ในอาหารไก่เนื้อนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของไขมันหน้าท้อง และกึ๋นน้ำหนักเปรียบเทียบกับนกที่เลี้ยงอาหาร unsupplementedดังนั้น การทดลองปัจจุบันดำเนินการประเมินผลของสามไขมันแหล่งต่าง ๆ (ไข น้ำมันคาโนลา และน้ำมันดอกทานตะวัน) และชุดของพวกเขาเจริญเติบโต ลักษณะซาก และวัดลำไส้ของไก่เนื้อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำ
รวมของไขมันและน้ำมันเป็นหลักปฏิบัติทั่วไปในการผลิตสัตว์ปีกที่ทันสมัยเพื่อเพิ่มปริมาณพลังงานของอาหาร นอกจากนี้อาหารที่มีไขมันลดอัตราการผ่านของ digesta ผ่านลักษณะทางเดินอาหารที่ช่วยให้การดูดซึมสารอาหารได้ดีขึ้นและการใช้ประโยชน์ (เบิลส์ et al, 2000;. Baiãoและลาร่า 2005 Latshaw 2008) การย่อยได้ของไขมันเป็นผลมาจากกรดไขมันและการศึกษาหลายแห่งได้แสดงให้เห็นการใช้งานที่ดีขึ้นของไขมันไม่อิ่มตัวที่นำไปสู่พลังงานที่สูงกว่าไขมันอิ่มตัว (Celebi และ Utlu, 2004) มีรายงานว่าการเผาผลาญไขมันและการสะสมในสัตว์ปีกได้รับผลกระทบจากไขมันที่แตกต่างกัน (Snaz et al, 2000;.. Pesti, et al, 2002) นอกเหนือจากการรับประทานอาหารไขมันนอกจากการจัดหาพลังงานช่วยเพิ่มการดูดซึมวิตามินที่ละลายในไขมันที่ลดลง pulverulence ที่เพิ่มความอร่อยของปันส่วนที่ โดยการเพิ่มแหล่งที่มาของไขมันในอาหารไก่เนื้อจำนวนของปริมาณอาหารที่กินลดลงและประสิทธิภาพการใช้อาหารได้ดีขึ้น (jeffri et al., 2010).
ในวันที่จำนวนแหล่งไขมันที่แตกต่างกันสำหรับสัตว์ปีกจากทั้งสองแหล่งที่มาของสัตว์และผักจาก การแสดงผลอุตสาหกรรม (Sanz et al., 2000) มันถูกตั้งข้อสังเกตว่าการเปลี่ยนไขมันจากไขมันพืชที่อุดมไปด้วยกรดไขมันไม่อิ่มตัวเช่นน้ำมันดอกทานตะวันน้ำมันถั่วเหลืองหรือน้ำมันลินสีดส่งผลให้เกิดการลดลงของการสะสมไขมันในช่องท้องในไก่เนื้อ (นิวแมน, et al., 2002; Ferrini et al, 2008. . Wongsuthavas et al, 2008) ในการศึกษาที่ซานซ์, et al (1999) ที่เลี้ยงไก่เนื้อด้วยน้ำมันดอกทานตะวันหรือไขมันในอาหารและพบว่าการใช้ประโยชน์ของไขมันอิ่มตัวส่งผลให้ไขมันในช่องท้องมากขึ้นเมื่อเทียบกับนกเลี้ยงอาหาร unsupplemented นิวแมน, et al (2002) รายงานในไก่เนื้อเลี้ยง 8% เนื้อไขมันในอาหารภาวะซึมเศร้าที่สำคัญของประสิทธิภาพการใช้อาหารเมื่อเทียบกับนกเลี้ยงดอกทานตะวันหรือน้ำมันปลา นอกจากนี้การเพิ่ม 3% ของน้ำมันคาโนลาในอาหารไก่เนื้อผลในการปรับปรุงที่สำคัญในน้ำหนักตัวและอัตราการเปลี่ยนอาหารเมื่อเทียบกับนกเลี้ยงสัตว์ไขมัน (นิวแมน et al, 2002.); แต่ไม่แตกต่างกันพบว่าในลักษณะซากและน้ำหนักอวัยวะระหว่างกลุ่ม บนมืออื่น ๆ , et al, Shahryar (2011) พบว่าการเพิ่มขึ้นของไขมันสัตว์ 6% ในอาหารไก่เนื้อนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของไขมันในช่องท้องและน้ำหนักกึ๋นในการเปรียบเทียบกับบรรดานกที่เลี้ยงด้วยอาหาร unsupplemented.
ดังนั้นการทดลองใช้ในปัจจุบันได้ดำเนินการในการประเมินผลกระทบของสามไขมันที่แตกต่างกัน แหล่งที่มา (ไขน้ำมันคาโนลาและน้ำมันดอกทานตะวัน) และการรวมกันของพวกเขาในการเจริญเติบโตลักษณะซากและการวัดในลำไส้ของไก่เนื้อ