Pennisetum glaucum) is the most wid

Pennisetum glaucum) is the most widely grown type of millet. It has been grown in Africa and the Indian subcontinent since prehistoric times. The center of diversity, and suggested area of domestication, for the crop is in the Sahel zone of West Africa. Recent archaeobotanical research has confirmed the presence of domesticated pearl millet on theSahel zone of northern Mali between 2500 and 2000 BC.[1] Cultivation subsequently spread and moved overseas to India. The earliest archaeological records in India date to around 2000 BC,[2] and it spread rapidly through India reaching South India by 1500 BC, based on evidence from the site of Hallur. Cultivation also spread throughout eastern and southern parts of Africa. Pearl millet is widely grown in the north eastern part of Nigeria(esp. Borno and Yobe states).It is a major source of food to the local villagers of that region. The crop grows easily in that region due to its ability to withstand harshly weather conditions like drought and flood. Records exist for cultivation of pearl millet in the United States in the 1850s, and the crop was introduced into Brazil in the 1960s.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Pennisetum glaucum) เป็นชนิดที่ปลูกกันอย่างแพร่หลายมากที่สุดของประเทศ มันมีการพัฒนาในแอฟริกาและอนุทวีปอินเดียตั้งแต่ยุค ศูนย์กลางของความหลากหลาย และแนะนำที่ตั้งของ domestication สำหรับการเพาะปลูกได้ในซาเฮลโซนของแอฟริกาตะวันตก Archaeobotanical วิจัยล่าสุดยืนยันสถานะของบ้านฟ่างเพิร์ล theSahel โซนของมาลีเหนือระหว่าง 2500 และ 2000 BC [1] ปลูกแพร่กระจาย และย้ายต่างประเทศอินเดียในเวลาต่อมา แรกสุดทางโบราณคดีระเบียนในอินเดียวันที่ไปประมาณ 2000 BC, [2] และได้แพร่กระจายอย่างรวดเร็วถึงอินเดียถึงอินเดียใต้ โดย BC 1500 ตามหลักฐานจากเว็บไซต์ของ Hallur เพาะปลูกกระจายไปยังทั่วตะวันออกกับ ภาคใต้ของแอฟริกา ฟ่างเพิร์ลมีปลูกมากในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของไนจีเรีย (esp. Borno และ Yobe อเมริกา) จึงเป็นแหล่งสำคัญของอาหารชาวบ้านท้องถิ่นของภูมิภาคนั้น พืชผลเติบโตได้ในพื้นที่นั้นเนื่องจากความสามารถในการทนต่อสภาพน้ำท่วมและภัยแล้งอย่างหนัก ระเบียนที่มีอยู่สำหรับการเพาะปลูกของฟ่างเพิร์ลในสหรัฐอเมริกาใน 1850s และพืชถูกนำมาใช้ในประเทศบราซิลในปี 1960

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Pennisetum glaucum) เป็นชนิดที่ส่วนใหญ่ปลูกกันอย่างแพร่หลายของข้าวฟ่าง มันได้รับการเติบโตในทวีปแอฟริกาและทวีปอินเดียตั้งแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์ ศูนย์ความหลากหลายและพื้นที่แนะนำของ domestication สำหรับพืชที่อยู่ในโซนยึดถือของแอฟริกาตะวันตก วิจัย archaeobotanical ล่าสุดได้รับการยืนยันการปรากฏตัวของข้าวฟ่างมุกโดดเด่นในโซน theSahel ของภาคเหนือของมาลีระหว่าง 2,500 และ 2,000 BC. [1] ต่อมาการเพาะปลูกการแพร่กระจายและย้ายไปอยู่ต่างประเทศไปยังประเทศอินเดีย บันทึกทางโบราณคดีที่เก่าแก่ที่สุดในวันที่ประเทศอินเดียประมาณ 2,000 ปีก่อนคริสตกาล [2] และแพร่กระจายอย่างรวดเร็วผ่านอินเดียถึงอินเดียใต้ พ.ศ. 1500 โดยอยู่บนพื้นฐานของหลักฐานจากเว็บไซต์ของ Hallur การเพาะปลูกยั​​งแผ่กระจายไปทั่วส่วนตะวันออกและภาคใต้ของทวีปแอฟริกา เพิร์ลข้าวฟ่างที่ปลูกกันอย่างแพร่หลายในภาคเหนือภาคตะวันออกของประเทศไนจีเรีย (ทาย. บอร์โนและรัฐโยเบ) มันเป็นแหล่งที่มาของอาหารให้กับชาวบ้านในท้องถิ่นของภูมิภาค พืชที่เติบโตได้อย่างง่ายดายในภูมิภาคเนื่องจากความสามารถในการทนต่อสภาพอากาศที่รุนแรงเช่นสภาพภัยแล้งและน้ำท่วม ประวัติที่มีอยู่สำหรับการเพาะปลูกของข้าวฟ่างมุกในประเทศสหรัฐอเมริกาในยุค 1850 และการเพาะปลูกถูกนำเข้าสู่ประเทศบราซิลในปี 1960

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ร์ glaucum ) ส่วนใหญ่นิยมปลูกกันอย่างแพร่หลายประเภทรึเปล่า ลูกเดือย มันได้รับการเติบโตในแอฟริกา และ   อนุทวีปอินเดียตั้งแต่ยุคก่อนประวัติศาสตร์ ศูนย์ความหลากหลาย และแนะนำพื้นที่  domestication สำหรับการเพาะปลูกในเขตซาเฮล   แอฟริกาตะวันตกการวิจัย archaeobotanical ล่าสุดได้ยืนยันการปรากฏตัวของหญ้าไข่มุกใน thesahel โดดเด่นโซนภาคเหนือไหมมาลี  ระหว่าง 2 , 500 และ 2 , 000 ปีก่อนคริสตกาล [ 1 ] ต่อมาได้แพร่กระจายและปลูกอะไรย้ายต่างประเทศอินเดีย เกี่ยวกับโบราณคดีประวัติเก่าในวันที่อินเดียพ.ศ. ประมาณ 2000 [ 2 ] รึเปล่าและมันแพร่กระจายอย่างรวดเร็วผ่านทางตอนใต้ของอินเดีย โดยอินเดียถึง 1500 BC บนพื้นฐานของหลักฐานจากเว็บไซต์ของอะไร hallur .การปลูกก็กระจายไปทั่ว ส่วนภาคตะวันออกและภาคใต้ของแอฟริกา หญ้าไข่มุก เป็นที่นิยมปลูกกันอย่างแพร่หลายในภาคอีสานของไนจีเรีย ( esp . และรัฐบอร์โนโยเบ ) เป็นแหล่งอาหารให้กับชาวบ้านในท้องถิ่นของภูมิภาคนั้น พืชที่ปลูกได้ง่ายในภูมิภาคเนื่องจากความสามารถในการทนต่อสภาพอากาศที่รุนแรง เช่น ภัยแล้ง และน้ำท่วมประวัติมีอยู่การปลูกหญ้าไข่มุกในสหรัฐอเมริกาในยุค 1850 และพืชที่ใช้เป็น บราซิล ใน 1960