As an example, let us consider a fi

As an example, let us consider a file of instructor records for our university
database. Each record of this file is defined (in pseudocode) as:
type instructor = record
ID varchar (5);
name varchar(20);
dept name varchar (20);
salary numeric (8,2);
end
Assume that each character occupies 1 byte and that numeric (8,2) occupies
8 bytes. Suppose that instead of allocating a variable amount of bytes for the
attributes ID, name, and dept name, we allocate the maximum number of bytes
that each attribute can hold. Then, the instructor record is 53 bytes long. A simple
approach is to use the first 53 bytes for the first record, the next 53 bytes for the
second record, and so on (Figure 10.4). However, there are two problems with
this simple approach:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นตัวอย่างให้เราพิจารณาไฟล์บันทึกอาจารย์มหาวิทยาลัย
ฐานข้อมูลของเรา บันทึกของไฟล์นี้แต่ละคนจะกำหนดไว้ (ใน pseudocode) เช่น:
อาจารย์พิมพ์ =
บันทึกรหัส varchar (5);
ชื่อ varchar (20);
ฝ่าย varchar ชื่อ (20);
ตัวเลขเงินเดือน (8,2);
ปลาย
คิดว่าตัวละครแต่ละตัวตรง 1 ไบต์และตัวเลขที่ (8,2) ตรงบริเวณ
8 ไบต​​์คิดว่าแทนการจัดสรรตัวแปรจำนวนไบต์สำหรับคุณสมบัติ
รหัสชื่อและชื่อของฝ่ายเราจัดสรรจำนวนสูงสุดของไบต์
ว่าแต่ละแอตทริบิวต์สามารถถือ แล้วบันทึกการสอนเป็น 53 ไบต์ยาว
วิธีที่ง่ายคือการใช้ 53 ไบต์ครั้งแรกสำหรับการบันทึกครั้งแรก 53 ไบต์ต่อไปสำหรับ
บันทึกที่สองและอื่น ๆ (รูปที่ 10.4) แต่มีสองปัญหากับ
นี้วิธีการง่ายๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นตัวอย่าง ให้เราพิจารณาแฟ้มของผู้สอนในมหาวิทยาลัยของเรา
ฐานข้อมูล แต่ละระเบียนของแฟ้มนี้ถูกกำหนดในรหัสเทียม) เป็น:
สอนชนิด =คอร์ด
ID varchar (5);
ชื่อ varchar (20);
แผนกชื่อ varchar (20);
ตัวเลขเงินเดือน (8,2);
สิ้น
สมมติว่า แต่ละอักขระใช้ 1 ไบต์ และใช้ตัวเลขนั้น (8,2)
8 ไบต์ สมมติว่า แทนที่จะปันส่วนจำนวนไบต์สำหรับตัวแปรการ
แอตทริบิวต์รหัส ชื่อ และชื่อแผนก เราจัดสรรจำนวนไบต์สูงสุด
ที่แต่ละแอททริบิวต์สามารถเก็บ แล้ว คอร์ดสอนเป็นยาว 53 ไบต์ เรียบง่าย
จะใช้ไบต์ 53 แรกสำหรับเรกคอร์ดแรก 53 ไบต์ถัดไปสำหรับวิธีการ
สองคอร์ด และอื่น ๆ (รูปที่ 10.4) อย่างไรก็ตาม มีปัญหาสอง
วิธีนี้ง่าย:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นตัวอย่างให้เราพิจารณาไฟล์ที่บันทึกข้อมูลของผู้สอนในมหาวิทยาลัย
ฐานข้อมูลของเรา แต่ละระเบียนของไฟล์นี้คือกำหนด(ใน pseudocode )เป็น:
ประเภท ผู้สอน=บันทึก
ID varchar ( 5 )
Name varchar ( 20 )
แผนกชื่อ varchar ( 20 )
เงินเดือนตัวเลข( 8,2 )

ถือว่าสิ้นสุดตัวอักษรแต่ละตัวครอบคลุมพื้นที่ 1 ไบต์และตัวเลข( 8,2 )ครอบคลุมพื้นที่
8 ไบต์คิดว่าแทนการจัดสรรจำนวนเงินที่หลากหลายของไบต์สำหรับ ID
แอตทริบิวต์ที่ชื่อและชื่อแผนกเราจัดสรรจำนวนสูงสุดของไบต์
ซึ่งจะช่วยให้แอตทริบิวต์แต่ละคนสามารถค้างไว้ แล้วจึงบันทึกผู้สอนที่มีความยาว 53 ไบต์
การใช้แบบเรียบง่ายที่จะใช้ 53 ไบต์ครั้งแรกสำหรับการบันทึกครั้งแรกที่ 53 ไบต์ถัดไปสำหรับบันทึก
ตัวที่สองและต่อไป(รูปที่ 10.4 ) แต่ถึงอย่างไรก็ตามยังมีปัญหาที่เกิดขึ้นกับสอง
วิธีการแบบเรียบง่ายแห่งนี้