shows the relationships between wei

shows the relationships between weight loss and shrivel
after 22 d at 13
C. Both experiments showed two distinct
treatments groups. In the
first experiment (Fig. 3A) the fruit
packed with MP bag and MP bag + 1-MCP had the lowest weight
loss (6.5 and 7.2%, respectively) and the lowest degree of shrivel
(1.3 and 1, respectively). While control and treatment with 1-MCP
had the highest weight loss and the highest degree of shrivel (13.4%
and 3.8; 15.3% and 3.2, respectively). The use of 1-MCP treatment
did not reduce weight loss of shrivel. However, in agreement with
these data, Ben-Arie et al. (2001) also reported that the MP bag
reduced weight loss in ‘Tommy Atkins’ and ‘Keitt’ mangoes stored
for 3 weeks at 12
C. In the second experiment (Fig. 3B) the
treatment with wax or wax + NO resulted in the lowest weight loss
and shrivel values (4.8% and 1; 5.1% and 1.6, respectively), whereas
control fruit or those treated with NO had the highest weight loss
and shrivel values (13.3% and 3; 14.1% and 2.7, respectively).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แสดงความสัมพันธ์ระหว่างน้ำหนัก และ shrivelหลัง d 22 ที่ 13 c ทั้งการทดลองแสดงให้เห็นสองอย่างกลุ่มบำบัด ในก่อน ทดลอง (รูปที่ 3A) ผลไม้มี MP ถุงและถุง MP + 1-MCP มีน้ำหนักต่ำสุดขาดทุน (6.5 และ 7.2% ตามลำดับ) และระดับต่ำสุดของ shrivel(1.3 และ 1 ตามลำดับ) ในขณะที่การควบคุมและการบำบัด ด้วย 1-MCPน้ำหนักสูงสุดและความ shrivel (13.4%และ 3.8 15.3% และ 3.2 ตามลำดับ) การใช้การรักษา 1-MCPไม่ได้ลดน้ำหนักของ shrivel อย่างไรก็ตาม ที่สอดคล้องกับข้อมูลเหล่านี้ เบน Arie et al. (2001) รายงานว่า MP ถุงลดน้ำหนัก 'Tommy Atkins' และ 'Keitt' มะม่วงที่เก็บไว้3 สัปดาห์ที่ 12 c ในการทดสอบสอง (รูปที่ 3B)รักษา ด้วยขี้ผึ้ง หรือขี้ผึ้ง + ไม่มีผลในการลดน้ำหนักต่ำสุดและ shrivel ค่า (4.8% และ 1, 1.6 และ 5.1% ตามลำดับ), ในขณะที่ผลไม้ควบคุมหรือผู้รับไม่มีน้ำหนักสูงสุดและ shrivel ค่า (13.3% และ 3; 14.1% และ 2.7 ตามลำดับ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ระหว่างการสูญเสียน้ำหนักและเหี่ยวเฉา
หลังจากวันที่ 22 D วันที่ 13 องศาเซลเซียส ทั้งการทดลองแสดงให้เห็นที่แตกต่างกันสอง
กลุ่มการรักษา ใน
การทดสอบครั้งแรก (รูป. 3A) ผลไม้
ที่เต็มไปด้วยถุง MP และถุง MP + 1-MCP มีน้ำหนักต่ำสุด
สูญเสีย (6.5 และ 7.2% ตามลำดับ) และต่ำสุดของการศึกษาระดับปริญญาเหี่ยวเฉา
(1.3 และ 1 ตามลำดับ) ในขณะที่การควบคุมและการรักษาด้วย 1-MCP
มีผลขาดทุนสูงสุดน้ำหนักและระดับสูงสุดของการเหี่ยวเฉา (13.4%
และ 3.8% 15.3 และ 3.2 ตามลำดับ) การใช้การรักษา 1-MCP
ไม่ได้ลดการสูญเสียน้ำหนักของเหี่ยวเฉา อย่างไรก็ตามในข้อตกลงกับ
ข้อมูลเหล่านี้เบน Arie et al, (2001) นอกจากนี้ยังมีรายงานว่าถุง MP
ลดการสูญเสียน้ำหนักใน 'ทอมมี่แอตกินส์' และ 'Keitt' มะม่วงที่เก็บไว้
เป็นเวลา 3 สัปดาห์ที่ 12 องศาเซลเซียส ในการทดลองที่สอง (Fig. 3B) สำหรับ
การรักษาด้วยขี้ผึ้งหรือแวกซ์ + ไม่มีผลในการลดน้ำหนักที่ต่ำที่สุด
และเหี่ยวเฉาค่า (4.8% และ 1; 5.1% และ 1.6 ตามลำดับ) ในขณะที่
ผลไม้การควบคุมหรือผู้ที่รับการรักษาด้วยไม่ได้ การสูญเสียน้ำหนักสูงสุด
และเหี่ยวเฉาค่า (13.3% และ 3; 14.1% และ 2.7 ตามลำดับ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แสดงความสัมพันธ์ระหว่างการสูญเสียน้ำหนักและเหี่ยวเฉาหลังจาก 22 D 13 C ทั้ง 2 การทดลองพบสองแตกต่างกันกลุ่มการรักษา ในทดสอบแรก ( รูปที่ 3 ) ผลไม้บรรจุด้วยถุง MP และกระเป๋า + MP 1-MCP มีน้ำหนักน้อยที่สุดขาดทุน ( 6.5 และ 7.2 ตามลำดับ ) และระดับน้อยที่สุดของเหี่ยวเฉา( 1.3 ) และ 1 ตามลำดับ ) ในขณะที่การควบคุมและรักษาชุดมีการสูญเสียน้ำหนักมากที่สุดและสูงสุด ( ร้อยละ 13.4 หด3.8 ; 15.3 % และ 3.2 ตามลำดับ ) การใช้ชุดการรักษาไม่ได้ลดการสูญเสียน้ำหนักหด . อย่างไรก็ตาม ในข้อตกลงกับข้อมูลเหล่านี้ เบนราศีเมษ et al . ( 2001 ) ยังมีรายงานว่ากระเป๋าส.ลดการสูญเสียน้ำหนักใน " Tommy Atkins " และ " " มะม่วง keitt เก็บไว้3 สัปดาห์ที่ 12 องศาเซลเซียส ในการทดลองครั้งที่สอง ( รูปที่ 3B )การรักษาด้วยขี้ผึ้งหรือแว็กซ์ + ไม่มีผลในการสูญเสียน้ำหนักน้อยที่สุดและเหี่ยวเฉาค่า ( 4.8 % 1 ; 5.1% และ 1.6 ตามลำดับ ) ในขณะที่ควบคุมผลไม้หรือเนื้อเรื่องไม่มีการสูญเสียน้ำหนักสูงสุดและเหี่ยวเฉาค่า ( ร้อยละ 13.3 และ 3 ; 14.1 % และ 2.7 ตามลำดับ )