Most catalases exist as tetramers o

Most catalases exist as tetramers of 60 or 75 kDa, each subunit containing an active site haem group buried deep within the structure, but which is accessible from the surface through hydrophobic channels. The very rigid, stable structure of catalases is resistant to unfolding, which makes them uniquely stable enzymes that are more resistant to pH, thermal denaturation and proteolysis than most other enzymes. Their stability and resistance to proteolysis is an evolutionary advantage, especially since they are produced during the stationary phase of cell growth when levels of proteases are high and there is a rapid rate of protein turnover.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มี catalases ส่วนใหญ่เป็น tetramers kDa 60 หรือ 75 ลึกฝังอยู่ภายในโครงสร้างการจัดกลุ่มย่อยแต่ละที่ประกอบด้วยการใช้ haem แต่ที่จะเข้าถึงได้จากพื้นผิวโดยช่อง hydrophobic โครงสร้างมั่นคง แข็งมากของ catalases จะทนแฉ ซึ่งทำให้พวกเขามั่นคงโดยเฉพาะเอนไซม์ที่มากขึ้นทนค่า pH ความร้อน denaturation และ proteolysis กว่าเอนไซม์อื่น ๆ ส่วนใหญ่ ความมั่นคงและทนทานต่อ proteolysis จะเปรียบวิวัฒนาการ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากผู้ผลิตเครื่องเขียนระยะเจริญเติบโตของเซลล์เมื่อ proteases ในระดับสูง และมีอัตราเร็วของการหมุนเวียนของโปรตีน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

catalases ส่วนใหญ่อยู่ในฐานะ tetramers 60 หรือ 75 กิโลดาลตันแต่ละหน่วยย่อยที่มีการใช้งานเว็บไซต์กลุ่มฮีมฝังลึกภายในโครงสร้าง แต่ที่สามารถเข้าถึงได้จากพื้นผิวผ่านช่องทางที่ไม่ชอบน้ำ เข้มงวดมากโครงสร้างที่มั่นคงของ catalases สามารถทนต่อการแฉซึ่งทำให้พวกเขาเอนไซม์ที่มีเสถียรภาพไม่ซ้ำกันที่ทนต่อกรดด่าง denaturation ความร้อนและ proteolysis กว่าเอนไซม์อื่น ๆ ความมั่นคงและความต้านทานต่อ proteolysis ของพวกเขาคือวิวัฒนาการประโยชน์โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่พวกเขามีการผลิตในช่วงนิ่งของการเจริญเติบโตของเซลล์เมื่อระดับของโปรตีเอสที่สูงและมีอัตราที่รวดเร็วของผลประกอบการที่มีโปรตีน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

catalases ที่สุดอยู่ เป็น tetramers 60 หรือ 75 กิโล แต่ละชนิดที่มีการใช้งานเว็บไซต์แฮ้มกลุ่มฝังลึกในโครงสร้าง แต่ซึ่งสามารถเข้าถึงได้จากผิวผ่านช่องทาง ) . อย่างเข้มงวด , โครงสร้างที่มั่นคงของ catalases ป้องกันการแฉ , ซึ่งทำให้พวกเขามีเอนไซม์พิเศษที่ทนต่อความเป็นกรด - ด่างโปรตีโ ลซิสมากกว่า ( ความร้อนและเอนไซม์อื่น ๆ มากที่สุด เสถียรภาพและความต้านทานต่อโปรตีโ ลซิสเป็นประโยชน์เชิงวิวัฒนาการ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่พวกเขามีการผลิตในช่วง stationary phase ของการเจริญเติบโตของเซลล์ เมื่อระดับของน้ำหนักโมเลกุลสูงและมีอัตราการหมุนเวียนอย่างรวดเร็วของโปรตีน