Language labs went out with the 20t

Language labs went out with the 20th century. Language labs came into existence in the late 1940s and early 1950s when modern foreign language programs were starting to develop in universities. Labs were constructed where students were gathered together and collectively followed a prescribed audio programs. This followed the behavourist model of language teaching. That was long before the communicative method was ever developed.

The purpose of language labs was for students to gain auditory exposure to the language they were studying. This was a big deal back then. Students had far fewer opportunities to travel. There was no such thing as the Internet. There was no foreign television programming. And phone calls to family members who were living abroad were horrendously expensive.

That’s all changed. In today’s world of digital everything, audio exposure to foreign languages is readily available at little to no cost. Satellite radio, Internet radio and podcasts are all available. Even as far back as the 1980s, visionary scholars began to see that one day, language labs would become extinct (Chen, 1996; Froehlich, 1982). They were right. In the twenty-first century, constructing language labs is not a wise use of a school’s limited money, time and other resources.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ห้องปฏิบัติการภาษาไปออกกับศตวรรษ 20 ห้องปฏิบัติการภาษามาเป็นชาติใน 2483 และต้นทศวรรษ 1950 เมื่อเริ่มโปรแกรมภาษาต่างประเทศที่ทันสมัยเพื่อพัฒนาในมหาวิทยาลัย มีสร้างห้องปฏิบัติการที่นักเรียนถูกรวมเข้าด้วยกัน และเรียกตามโปรแกรมเสียงที่กำหนด นี้ตามแบบ behavourist การสอนภาษา ที่ได้ลองก่อนได้เคยมีพัฒนาวิธีการสื่อสารวัตถุประสงค์ของห้องปฏิบัติการภาษาสำหรับนักเรียนที่ได้รับสัมผัสหูกับภาษาพวกเขาได้เรียนได้ กลับมาแล้วนี้เป็นเรื่องใหญ่ นักเรียนมีโอกาสน้อยมากในการเดินทาง มีอินเทอร์เน็ตสิ่งเช่น การเขียนโปรแกรมโทรทัศน์ต่างประเทศไม่ได้ และโทรศัพท์เพื่อสมาชิกในครอบครัวที่อยู่ต่างประเทศไม่แพง horrendouslyที่เป็นทั้งหมดแล้ว วันนี้โลกของดิจิตอล ทุกสิ่ง แสงเสียงภาษาต่างประเทศได้พร้อมที่ไม่มีต้นทุนน้อย วิทยุดาวเทียม วิทยุอินเทอร์เน็ต และพอดคาสต์ได้ทั้งหมด แม้เป็นหลังไกลเป็นไฟต์ วิสัยทัศน์นักวิชาการเริ่มมองเห็นการ ห้องปฏิบัติการภาษาจะกลายเป็น สูญ (Chen, 1996 Froehlich, 1982) พวกขวา ในศตวรรษที่ยี่สิบการ สร้างห้องปฏิบัติการภาษาไม่ได้ฉลาดใช้เงินจำกัดของโรงเรียน เวลา และทรัพยากรอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ห้องปฏิบัติการภาษาออกไปกับศตวรรษที่ 20 ห้องปฏิบัติการภาษาเข้ามาอยู่ในช่วงปลายปี 1940 และต้นปี 1950 เมื่อโปรแกรมภาษาต่างประเทศที่ทันสมัยได้เริ่มต้นในการพัฒนาในมหาวิทยาลัย Labs ถูกสร้างขึ้นที่นักเรียนมาชุมนุมกันและเรียกตามโปรแกรมเสียงที่กำหนด นี้ตามรูปแบบของ behavourist เรียนการสอนภาษา นั่นคือนานก่อนที่จะใช้วิธีการสื่อสารที่ได้รับการพัฒนาเท่าที่เคย. วัตถุประสงค์ของห้องปฏิบัติการภาษาเป็นสำหรับนักเรียนที่จะได้รับการสัมผัสการได้ยินเป็นภาษาที่พวกเขาได้รับการศึกษา นี้เป็นเรื่องใหญ่กลับมาแล้ว นักเรียนมีโอกาสน้อยที่จะเดินทางไป ไม่มีสิ่งเช่นอินเทอร์เน็ตเป็น ไม่มีรายการโทรทัศน์ต่างประเทศ และโทรศัพท์มือถือให้กับสมาชิกในครอบครัวที่อาศัยอยู่ในต่างประเทศมีราคาแพงอย่างน่ากลัว. นั่นคือการเปลี่ยนแปลงทั้งหมด ในโลกปัจจุบันของทุกอย่างดิจิตอลแสงเสียงภาษาต่างประเทศพร้อมใช้งานที่น้อยมากที่จะไม่มีค่าใช้จ่าย วิทยุดาวเทียม, วิทยุอินเทอร์เน็ตและพอดคาสต์ที่มีอยู่ทั้งหมด แม้ในขณะที่ไกลกลับเป็น 1980, นักวิชาการที่มีวิสัยทัศน์เริ่มที่จะเห็นว่าวันหนึ่งห้องปฏิบัติการภาษาจะกลายเป็นสูญพันธุ์ (เฉิน 1996; Froehlich, 1982) พวกเขามีสิทธิ์ ในศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด, การสร้างห้องปฏิบัติการภาษาไม่ได้เป็นการใช้งานที่ชาญฉลาดของเงินที่ จำกัด ของโรงเรียนเวลาและทรัพยากรอื่น ๆ