- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Kathy's house was on a corner,high
Kathy's house was on a corner,high up on a hill. it had been two houses once, so it had two front doors. i rang the bell on mardo's side, but nobody came. then i went to the orther door. nobody answered.
While I was waiting a gray Dodge coupe whished around the curve and a small neat girl in blue looked up at me for a second. I didn't see who else was in the car. I didn't pay much attention. I didn't know it was important.
I took out Kathy Home's key and let myself into a closed living room that smelled of cedar oil. There was just enough furniture to get by, net curtains, a quiet shaft of sunlight under the drapes in front. There was a tiny breakfast room, a kitchen, a bedroom in the back that was obviously Kathy's, a bathroom, another bedroom in front that seemed to be used as a sewing room. It was this room that had the door cut through to the other side of the house.
I unlocked it and stepped, as it were, through a mirror. Everything was backwards, except the furniture. The living room on that side had twin beds, didn't have the look of being lived in.
I went towards the back of the house, past the second bathroom, knocked at the shut door that corresponded to Kathy's bedroom.
No answer. I tried the knob and went in. The little man on the bed was probably Peeler Mardo. I noticed his feet first, because although he had on trousers and a shirt, his feet were bare and hung over the end of the bed. They were tied there by a rope around the ankles.
They had been burned raw on the soles. There was a smell of scorched flesh in spite of the open window. Also a smell of scorched wood. An electric iron on a desk was still connected. I went over and shut it off.
I went back to Kathy Home's kitchen and found a pint of Brooklyn Scotch in the cooler. I used some of it and breathed deeply for a little while and looked out over the vacant lots. There was a narrow cement walk behind the house and green wooden steps down to the street.
I went back to Peeler Mardo's room. The coat of a brown suit with a red pin stripe hung over a chair with the pockets turned out and what had been in them on the floor.
He was wearing the trousers of the suit, and their pockets were turned out also. Some keys and change and a handkerchief lay on the bed beside him, and a metal box like a woman's compact, from which some glistening white powder had spilled. Cocaine.
He was a little man, not more than five feet four, with thin brown hair and large ears. His eyes had no particular color. They were just eyes, and very wide open and quite dead. His arms were pulled out from him and tied at the wrists by a rope that went under the bed.
I looked him over for bullet or knife wounds, didn't find any. There wasn't a mark on him except his feet. Shock or heart failure or a combination of the two must have done the trick. He was still warm. The gag in his mouth was both warm and wet.
I wiped off everything I had touched, looked out of Kathy's front window for a while before I left the house.
It was three-thirty when I walked into the lobby of the Mansion House, over to the cigar counter in the corner. I leaned on the glass and asked for Camels.
Kathy Horne flicked the pack at me, dropped the change into my outside breast pocket, and gave me her customer's smile.
"Well? You didn't take long," she said, and looked sidewise along her eyes at a drunk who was trying to light a cigar with the old-fashioned flint and steel lighter.
"It's heavy," I told her. "Get set."
She turned away quickly and flipped a pack of paper matches along the glass to the drunk. He fumbled for them, dropped both matches and cigar, scooped them angrily off the floor and went off looking back over his shoulder, as if he expected a kick.
Kathy looked past my head, her eyes cool and empty.
"I'm set," she whispered.
"You cut a full half," I said. "Peeler's out. He's been bumped off-in his bed."
Her eyes twitched. Two fingers curled on the glass near my elbow. A white line showed around her mouth. That was all.
"Listen," I said. "Don't say anything until I'm through. He died of shock. Somebody burned his feet with a cheap electric iron. Not yours, I looked. I'd say he died rather quickly and couldn't have said much. The gag was still in his mouth. When I went out there, frankly, I thought it was all hooey. Now I'm not so sure. If he opened up, we're through, and so is Sype, unless I can find him first. Those workers didn't have any inhibitions at all. If he didn't give up, there's still time."
Her head turned, her set eyes looked towards the revolving door at the lobby entrance. White patches glared in her cheeks.
"What do I do?" she breathed.
I poked at a box of wrapped cigars, dropped her key into it. Her long fingers got it out smoothly, hid it.
"When you get home you find him. You don't know a thing. Leave the pearls out, leave me out. When they check his prints they'll know he had a record and they'll just figure it was something caught up with him."
I broke my cigarettes open and lit one, watched her for a moment. She didn't move an inch.
"Can you face it down?" I asked. "If you can't, now's the time to speak."
"Of course." Her eyebrows arched. "Do I look like a torturer?"
"You married a crook," I said grimly.
She flushed, which was what I wanted. "He isn't! He's just a damn fool! Nobody thinks any the worse of me, not even the boys down at Headquarters."
"All right. I like it that way. It's not our murder, after all. And if we talk now, you can say goodbye to any share in any reward-even if one is ever paid."
"Darn tootin'," Kathy Home said pertly. "Oh, the poor little runt," she almost sobbed.
I patted her arm, grinned as heartily as I could and left the Mansion House.
While I was waiting a gray Dodge coupe whished around the curve and a small neat girl in blue looked up at me for a second. I didn't see who else was in the car. I didn't pay much attention. I didn't know it was important.
I took out Kathy Home's key and let myself into a closed living room that smelled of cedar oil. There was just enough furniture to get by, net curtains, a quiet shaft of sunlight under the drapes in front. There was a tiny breakfast room, a kitchen, a bedroom in the back that was obviously Kathy's, a bathroom, another bedroom in front that seemed to be used as a sewing room. It was this room that had the door cut through to the other side of the house.
I unlocked it and stepped, as it were, through a mirror. Everything was backwards, except the furniture. The living room on that side had twin beds, didn't have the look of being lived in.
I went towards the back of the house, past the second bathroom, knocked at the shut door that corresponded to Kathy's bedroom.
No answer. I tried the knob and went in. The little man on the bed was probably Peeler Mardo. I noticed his feet first, because although he had on trousers and a shirt, his feet were bare and hung over the end of the bed. They were tied there by a rope around the ankles.
They had been burned raw on the soles. There was a smell of scorched flesh in spite of the open window. Also a smell of scorched wood. An electric iron on a desk was still connected. I went over and shut it off.
I went back to Kathy Home's kitchen and found a pint of Brooklyn Scotch in the cooler. I used some of it and breathed deeply for a little while and looked out over the vacant lots. There was a narrow cement walk behind the house and green wooden steps down to the street.
I went back to Peeler Mardo's room. The coat of a brown suit with a red pin stripe hung over a chair with the pockets turned out and what had been in them on the floor.
He was wearing the trousers of the suit, and their pockets were turned out also. Some keys and change and a handkerchief lay on the bed beside him, and a metal box like a woman's compact, from which some glistening white powder had spilled. Cocaine.
He was a little man, not more than five feet four, with thin brown hair and large ears. His eyes had no particular color. They were just eyes, and very wide open and quite dead. His arms were pulled out from him and tied at the wrists by a rope that went under the bed.
I looked him over for bullet or knife wounds, didn't find any. There wasn't a mark on him except his feet. Shock or heart failure or a combination of the two must have done the trick. He was still warm. The gag in his mouth was both warm and wet.
I wiped off everything I had touched, looked out of Kathy's front window for a while before I left the house.
It was three-thirty when I walked into the lobby of the Mansion House, over to the cigar counter in the corner. I leaned on the glass and asked for Camels.
Kathy Horne flicked the pack at me, dropped the change into my outside breast pocket, and gave me her customer's smile.
"Well? You didn't take long," she said, and looked sidewise along her eyes at a drunk who was trying to light a cigar with the old-fashioned flint and steel lighter.
"It's heavy," I told her. "Get set."
She turned away quickly and flipped a pack of paper matches along the glass to the drunk. He fumbled for them, dropped both matches and cigar, scooped them angrily off the floor and went off looking back over his shoulder, as if he expected a kick.
Kathy looked past my head, her eyes cool and empty.
"I'm set," she whispered.
"You cut a full half," I said. "Peeler's out. He's been bumped off-in his bed."
Her eyes twitched. Two fingers curled on the glass near my elbow. A white line showed around her mouth. That was all.
"Listen," I said. "Don't say anything until I'm through. He died of shock. Somebody burned his feet with a cheap electric iron. Not yours, I looked. I'd say he died rather quickly and couldn't have said much. The gag was still in his mouth. When I went out there, frankly, I thought it was all hooey. Now I'm not so sure. If he opened up, we're through, and so is Sype, unless I can find him first. Those workers didn't have any inhibitions at all. If he didn't give up, there's still time."
Her head turned, her set eyes looked towards the revolving door at the lobby entrance. White patches glared in her cheeks.
"What do I do?" she breathed.
I poked at a box of wrapped cigars, dropped her key into it. Her long fingers got it out smoothly, hid it.
"When you get home you find him. You don't know a thing. Leave the pearls out, leave me out. When they check his prints they'll know he had a record and they'll just figure it was something caught up with him."
I broke my cigarettes open and lit one, watched her for a moment. She didn't move an inch.
"Can you face it down?" I asked. "If you can't, now's the time to speak."
"Of course." Her eyebrows arched. "Do I look like a torturer?"
"You married a crook," I said grimly.
She flushed, which was what I wanted. "He isn't! He's just a damn fool! Nobody thinks any the worse of me, not even the boys down at Headquarters."
"All right. I like it that way. It's not our murder, after all. And if we talk now, you can say goodbye to any share in any reward-even if one is ever paid."
"Darn tootin'," Kathy Home said pertly. "Oh, the poor little runt," she almost sobbed.
I patted her arm, grinned as heartily as I could and left the Mansion House.
0/5000
บ้านของเคธีมีมุม สูงขึ้นบนเนินเขา จะได้รับบ้านสองครั้ง ดังนั้นมันมีสองหน้าประตู ฉันรังระฆังด้านของ mardo แต่ไม่มีใครมา แล้ว ผมก็ไปประตู orther ไม่มีใครตอบในขณะที่ฉันถูกรอ whished coupe การหลบสีเทาเส้นโค้งและเป็นสาวเรียบร้อยขนาดเล็กในบลูมองทีแป๊บ ฉันไม่เห็นใครบ้างที่อยู่ในรถ ไม่จ่ายความสนใจมาก ฉันไม่รู้ว่า มันสำคัญฉันเอาออกเคธีโฮคีย์ และให้ตัวเองไปปิดห้องนั่งเล่นที่กลิ่นของน้ำมันซีดาร์ มีเฟอร์นิเจอร์เพียงพอโดย สุทธิม่าน เพลาเงียบสงบแสงแดดภายใต้มินิหน้า มีห้องพักรวมอาหารเช้าเล็ก ๆ ห้องครัว ห้องนอนหลังที่เห็นได้ชัดของเคธี ห้องน้ำ อีกห้องนอนด้านหน้าที่ดูเหมือนจะใช้เป็นห้องเย็บผ้า ห้องนี้มีประตูที่ตัดผ่านไปยังด้านอื่น ๆ ของบ้าน ได้ปลดล็อคมัน และ ก้าว มัน were ผ่านทางกระจก ทุกอย่างย้อนหลัง ยกเว้นเฟอร์นิเจอร์ ห้องด้านที่มีเตียงคู่ ไม่มีลักษณะของการอาศัยอยู่ในผมไปต่อหลังบ้าน ผ่านห้องน้ำสอง โบว์ลิ่งที่ประตูปิดที่ corresponded กับห้องนอนของเคธีคำตอบไม่ ฉันพยายามกิ๊ป และไปใน คนน้อยบนเตียงนอนอาจถูกมีดปอกเปลือก Mardo ผมสังเกตเห็นเท้าของเขาก่อน เพราะแม้ว่าเขามีกางเกงและเสื้อ เท้าไม่เปลือย และค้างเกินปลายเตียง พวกเขาถูกมัดมีเชือกรอบเท้าพวกเขาได้ถูกเขียนวัตถุดิบบนพื้น กลิ่นเกรียมเนื้อแม้ว่าหน้าต่างเปิดได้ นอกจากนี้กลิ่นของไม้เกรียม เตารีดไฟฟ้าบนโต๊ะยังมีการเชื่อมต่อ ไปผ่าน และปิดมันฉันกลับไปที่ห้องครัวของบ้านเคธี และพบไพน์ของ Scotch บรู๊คลินในที่เย็น ฉันใช้มัน และหายใจลึกประเดี๋ยวเดียว และมองออกไปจำนวนมากว่าง มีปูนแคบเดินไปหลังบ้านและขั้นตอนไม้สีเขียวลงไปถนนผมก็กลับไปห้องมีดปอกเปลือก Mardo เสื้อสูทสีน้ำตาลแดงขาลายค้างเกินเก้าอี้กับกระเป๋าเปิดออกและได้ตั้งขึ้นในชั้นเขาสวมกางเกงของชุด และกระเป๋าถูกเปิดออกยัง แป้นบาง และเปลี่ยนแปลง และผ้าเช็ดหน้าแบบวางบนเตียงข้าง ๆ เขา และผงโลหะกล่องเช่นผู้หญิงกระชับ จากที่บางอันดามันอย่างแท้จริงสีขาวมีหก โคเคนกำลังคน ไม่เกิน 5 ฟุต 4 ผมบาง ๆ สีน้ำตาลและขนาดใหญ่หูเล็กน้อย ตามีสีไม่เฉพาะ พวกเขามีเพียงดวงตา และเปิดกว้างมาก และค่อนข้างตาย แขนของเขาถูกดึงออกจากเขา และผูก ด้วยเชือกที่เข้าไปใต้เตียงที่ข้อผมดูเขาผ่านสัญลักษณ์ หรือมีดบาดแผล ไม่พบ ไม่มีเครื่องหมายบนเขายกเว้นเท้า ช็อก หรือหัวใจล้มเหลว หรือการรวมกันของทั้งสองต้องมีแล้วหลอกลวง เขาก็อบอุ่น ถอนตัวออกในปากของเขามีทั้งความอบอุ่น และเปียกฉันเช็ดออกทุกอย่างที่ฉันได้สัมผัส มองออกหน้าต่างด้านหน้าของเคธีในขณะก่อนบ้านมันเป็นสามสิบสามเมื่อฉันเดินเข้าไปในล็อบบี้ของเฮาส์แมนชั่น เหนือโต้ซิการ์ในมุม ฉันเองบนแก้ว และขออูฐเคธี Horne flicked ชุดที่ที่ฉัน ทิ้งเปลี่ยนเป็นกระเป๋าของฉันเต้านมอยู่นอก และให้ฉันรอยยิ้มของลูกค้า"ดี คุณไม่ได้ใช้ เธอกล่าวว่า และ sidewise มองตามสายตาของเธอที่เมาที่พยายามซิการ์กับทั้งมนุษย์และเหล็กเบาเบาบอกเธอ "ก็หนัก "รับได้"เธอหันได้อย่างรวดเร็ว และพลิกของกระดาษตรงริมกระจกจะเมา เขา fumbled สำหรับพวกเขา หลุดตรงและ cigar, scooped นั้น angrily ปิดพื้น และไปปิดกลับมองผ่านไหล่ของเขา ว่าเขาคาดว่าเตะเคธีมองผ่านหัวของฉัน ดวงตาของเธอเย็น และว่างเปล่า"ฉันกำลังตั้ง เธอกระซิบ"คุณตัดแบบเต็มครึ่ง ฉันกล่าวว่า "ของมีดปอกเปลือกออก เขาถูกชนปิดในเตียงของเขา "ตาของเธอ twitched มือสองโค้งบนแก้วใกล้ข้อศอกของฉัน พบเส้นสีขาวรอบปากของเธอ ที่ได้ทั้งหมด"ฟัง ผมพูด "ไม่พูดอะไรจนกระทั่งผมผ่าน เขาตายของช็อก คนเขียนเขาเท้ากับเตารีดไฟฟ้าการประหยัด ไม่ได้ของคุณ ที่ฉันมอง ผมจะบอกว่า เขาเสียชีวิตค่อนข้างรวดเร็ว และไม่ได้กล่าวว่า มาก ปิดปากยังอยู่ในปากของเขาได้ เมื่อยิ้มออกมี ตรงไปตรงมา ฉันคิดว่า มันเป็น hooey ทั้งหมด ตอนนี้ผมไม่แน่ใจว่าดังนั้น ถ้าเขาเปิดขึ้น เราผ่าน และเป็น Sype ดังนั้น ถ้าสามารถพบเขาครั้งแรก คนเหล่านั้นไม่มี inhibitions ใด ๆ เลย ถ้าเขาไม่ให้ขึ้น มีเวลานิ่ง"ศีรษะของเธอเปิด ดวงตาของเธอตั้งมองไปทางประตูหมุนอัตโนมัติที่ทางเข้า แพทช์สีขาว glared ในแก้มของเธอ"ทำไร" เธอหายใจPoked ที่กล่องซิการ์ที่ตัด ลบคีย์ของเธอลงไป นิ้วมือที่ยาวของเธอได้รับมันออกมาได้อย่างราบรื่น ซ่อนมัน"เมื่อคุณได้รับบ้าน คุณพบเขา คุณไม่ทราบสิ่ง ทิ้งไข่มุกออก ปล่อยฉันออก เมื่อพวกเขาตรวจสอบพิมพ์ของเขาจะรู้ว่า เขามีข้อมูล และพวกเขาจะเพียงแค่คิดมันเป็นสิ่งที่จมกับเขา"ฉันยากจนบุหรี่ของฉันเปิด และแสงหนึ่ง ดูเธออึดใจ เธอไม่ได้ย้ายนิ้ว"สามารถคุณหน้ามันลง" ถาม "ถ้าคุณไม่ ขณะนี้เป็นเวลาที่จะพูด""แน่นอน" คิ้วเธอปักษา "ฉันดูเหมือนเป็น torturer""คุณแต่งงานกับคน ฉันกล่าว grimlyเธอล้าง ซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันต้องการ "เขาไม่ได้ เขาเป็นแค่ไอ้โง่ ไม่มีใครคิดใด ๆ เลวของฉัน เด็กผู้ชายไม่ได้ลงที่สำนักงานใหญ่""เอาละกัน ผมชอบวิธีการ มันไม่ได้ฆ่าคนของเรา จาก และถ้าเราพูดตอนนี้ คุณสามารถบอกลาร่วมใด ๆ ในการสะสมแม้แต่ถ้าเคยชำระ""สาป tootin' เคธีโฮกล่าว pertly "โอ้ runt น้อยยากจน, " เธอเกือบ sobbedฉัน patted แขน grinned พ่อผมสามารถ และบ้านแมนชั่น
การแปล กรุณารอสักครู่..
Kathy's house was on a corner,high up on a hill. it had been two houses once, so it had two front doors. i rang the bell on mardo's side, but nobody came. then i went to the orther door. nobody answered.
While I was waiting a gray Dodge coupe whished around the curve and a small neat girl in blue looked up at me for a second. I didn't see who else was in the car. I didn't pay much attention. I didn't know it was important.
I took out Kathy Home's key and let myself into a closed living room that smelled of cedar oil. There was just enough furniture to get by, net curtains, a quiet shaft of sunlight under the drapes in front. There was a tiny breakfast room, a kitchen, a bedroom in the back that was obviously Kathy's, a bathroom, another bedroom in front that seemed to be used as a sewing room. It was this room that had the door cut through to the other side of the house.
I unlocked it and stepped, as it were, through a mirror. Everything was backwards, except the furniture. The living room on that side had twin beds, didn't have the look of being lived in.
I went towards the back of the house, past the second bathroom, knocked at the shut door that corresponded to Kathy's bedroom.
No answer. I tried the knob and went in. The little man on the bed was probably Peeler Mardo. I noticed his feet first, because although he had on trousers and a shirt, his feet were bare and hung over the end of the bed. They were tied there by a rope around the ankles.
They had been burned raw on the soles. There was a smell of scorched flesh in spite of the open window. Also a smell of scorched wood. An electric iron on a desk was still connected. I went over and shut it off.
I went back to Kathy Home's kitchen and found a pint of Brooklyn Scotch in the cooler. I used some of it and breathed deeply for a little while and looked out over the vacant lots. There was a narrow cement walk behind the house and green wooden steps down to the street.
I went back to Peeler Mardo's room. The coat of a brown suit with a red pin stripe hung over a chair with the pockets turned out and what had been in them on the floor.
He was wearing the trousers of the suit, and their pockets were turned out also. Some keys and change and a handkerchief lay on the bed beside him, and a metal box like a woman's compact, from which some glistening white powder had spilled. Cocaine.
He was a little man, not more than five feet four, with thin brown hair and large ears. His eyes had no particular color. They were just eyes, and very wide open and quite dead. His arms were pulled out from him and tied at the wrists by a rope that went under the bed.
I looked him over for bullet or knife wounds, didn't find any. There wasn't a mark on him except his feet. Shock or heart failure or a combination of the two must have done the trick. He was still warm. The gag in his mouth was both warm and wet.
I wiped off everything I had touched, looked out of Kathy's front window for a while before I left the house.
It was three-thirty when I walked into the lobby of the Mansion House, over to the cigar counter in the corner. I leaned on the glass and asked for Camels.
Kathy Horne flicked the pack at me, dropped the change into my outside breast pocket, and gave me her customer's smile.
"Well? You didn't take long," she said, and looked sidewise along her eyes at a drunk who was trying to light a cigar with the old-fashioned flint and steel lighter.
"It's heavy," I told her. "Get set."
She turned away quickly and flipped a pack of paper matches along the glass to the drunk. He fumbled for them, dropped both matches and cigar, scooped them angrily off the floor and went off looking back over his shoulder, as if he expected a kick.
Kathy looked past my head, her eyes cool and empty.
"I'm set," she whispered.
"You cut a full half," I said. "Peeler's out. He's been bumped off-in his bed."
Her eyes twitched. Two fingers curled on the glass near my elbow. A white line showed around her mouth. That was all.
"Listen," I said. "Don't say anything until I'm through. He died of shock. Somebody burned his feet with a cheap electric iron. Not yours, I looked. I'd say he died rather quickly and couldn't have said much. The gag was still in his mouth. When I went out there, frankly, I thought it was all hooey. Now I'm not so sure. If he opened up, we're through, and so is Sype, unless I can find him first. Those workers didn't have any inhibitions at all. If he didn't give up, there's still time."
Her head turned, her set eyes looked towards the revolving door at the lobby entrance. White patches glared in her cheeks.
"What do I do?" she breathed.
I poked at a box of wrapped cigars, dropped her key into it. Her long fingers got it out smoothly, hid it.
"When you get home you find him. You don't know a thing. Leave the pearls out, leave me out. When they check his prints they'll know he had a record and they'll just figure it was something caught up with him."
I broke my cigarettes open and lit one, watched her for a moment. She didn't move an inch.
"Can you face it down?" I asked. "If you can't, now's the time to speak."
"Of course." Her eyebrows arched. "Do I look like a torturer?"
"You married a crook," I said grimly.
She flushed, which was what I wanted. "He isn't! He's just a damn fool! Nobody thinks any the worse of me, not even the boys down at Headquarters."
"All right. I like it that way. It's not our murder, after all. And if we talk now, you can say goodbye to any share in any reward-even if one is ever paid."
"Darn tootin'," Kathy Home said pertly. "Oh, the poor little runt," she almost sobbed.
I patted her arm, grinned as heartily as I could and left the Mansion House.
While I was waiting a gray Dodge coupe whished around the curve and a small neat girl in blue looked up at me for a second. I didn't see who else was in the car. I didn't pay much attention. I didn't know it was important.
I took out Kathy Home's key and let myself into a closed living room that smelled of cedar oil. There was just enough furniture to get by, net curtains, a quiet shaft of sunlight under the drapes in front. There was a tiny breakfast room, a kitchen, a bedroom in the back that was obviously Kathy's, a bathroom, another bedroom in front that seemed to be used as a sewing room. It was this room that had the door cut through to the other side of the house.
I unlocked it and stepped, as it were, through a mirror. Everything was backwards, except the furniture. The living room on that side had twin beds, didn't have the look of being lived in.
I went towards the back of the house, past the second bathroom, knocked at the shut door that corresponded to Kathy's bedroom.
No answer. I tried the knob and went in. The little man on the bed was probably Peeler Mardo. I noticed his feet first, because although he had on trousers and a shirt, his feet were bare and hung over the end of the bed. They were tied there by a rope around the ankles.
They had been burned raw on the soles. There was a smell of scorched flesh in spite of the open window. Also a smell of scorched wood. An electric iron on a desk was still connected. I went over and shut it off.
I went back to Kathy Home's kitchen and found a pint of Brooklyn Scotch in the cooler. I used some of it and breathed deeply for a little while and looked out over the vacant lots. There was a narrow cement walk behind the house and green wooden steps down to the street.
I went back to Peeler Mardo's room. The coat of a brown suit with a red pin stripe hung over a chair with the pockets turned out and what had been in them on the floor.
He was wearing the trousers of the suit, and their pockets were turned out also. Some keys and change and a handkerchief lay on the bed beside him, and a metal box like a woman's compact, from which some glistening white powder had spilled. Cocaine.
He was a little man, not more than five feet four, with thin brown hair and large ears. His eyes had no particular color. They were just eyes, and very wide open and quite dead. His arms were pulled out from him and tied at the wrists by a rope that went under the bed.
I looked him over for bullet or knife wounds, didn't find any. There wasn't a mark on him except his feet. Shock or heart failure or a combination of the two must have done the trick. He was still warm. The gag in his mouth was both warm and wet.
I wiped off everything I had touched, looked out of Kathy's front window for a while before I left the house.
It was three-thirty when I walked into the lobby of the Mansion House, over to the cigar counter in the corner. I leaned on the glass and asked for Camels.
Kathy Horne flicked the pack at me, dropped the change into my outside breast pocket, and gave me her customer's smile.
"Well? You didn't take long," she said, and looked sidewise along her eyes at a drunk who was trying to light a cigar with the old-fashioned flint and steel lighter.
"It's heavy," I told her. "Get set."
She turned away quickly and flipped a pack of paper matches along the glass to the drunk. He fumbled for them, dropped both matches and cigar, scooped them angrily off the floor and went off looking back over his shoulder, as if he expected a kick.
Kathy looked past my head, her eyes cool and empty.
"I'm set," she whispered.
"You cut a full half," I said. "Peeler's out. He's been bumped off-in his bed."
Her eyes twitched. Two fingers curled on the glass near my elbow. A white line showed around her mouth. That was all.
"Listen," I said. "Don't say anything until I'm through. He died of shock. Somebody burned his feet with a cheap electric iron. Not yours, I looked. I'd say he died rather quickly and couldn't have said much. The gag was still in his mouth. When I went out there, frankly, I thought it was all hooey. Now I'm not so sure. If he opened up, we're through, and so is Sype, unless I can find him first. Those workers didn't have any inhibitions at all. If he didn't give up, there's still time."
Her head turned, her set eyes looked towards the revolving door at the lobby entrance. White patches glared in her cheeks.
"What do I do?" she breathed.
I poked at a box of wrapped cigars, dropped her key into it. Her long fingers got it out smoothly, hid it.
"When you get home you find him. You don't know a thing. Leave the pearls out, leave me out. When they check his prints they'll know he had a record and they'll just figure it was something caught up with him."
I broke my cigarettes open and lit one, watched her for a moment. She didn't move an inch.
"Can you face it down?" I asked. "If you can't, now's the time to speak."
"Of course." Her eyebrows arched. "Do I look like a torturer?"
"You married a crook," I said grimly.
She flushed, which was what I wanted. "He isn't! He's just a damn fool! Nobody thinks any the worse of me, not even the boys down at Headquarters."
"All right. I like it that way. It's not our murder, after all. And if we talk now, you can say goodbye to any share in any reward-even if one is ever paid."
"Darn tootin'," Kathy Home said pertly. "Oh, the poor little runt," she almost sobbed.
I patted her arm, grinned as heartily as I could and left the Mansion House.
การแปล กรุณารอสักครู่..
เคธี บ้านอยู่บนมุมสูงบนเนินเขา มันมีบ้านสองหลัง เมื่อ มัน ได้ หน้าประตู 2 บาน ผมกดกริ่งข้าง mardo แต่ไม่มีใครมา งั้นฉันไปที่ประตู ชุด . ไม่มีใครตอบ .
ตอนที่ฉันกำลังรอสีเทาหลบรถเก๋ง whished รอบโค้งและสาวเรียบร้อยขนาดเล็กสีฟ้า มองฉันหน่อย ผมไม่เห็นมีใครอยู่ในรถ ผมไม่ได้สนใจมากนักผมไม่รู้ว่ามันสำคัญ ฉันเอากุญแจบ้าน
Kathy และปล่อยให้ตัวเองเป็นปิดห้องนั่งเล่นที่ได้กลิ่นน้ำมันต้นซีดาร์ มีไม่เพียงพอที่จะได้รับเฟอร์นิเจอร์ผ้าม่านสุทธิ , เงียบเพลาแสงแดดใต้เครื่องด้านหน้า มีห้อง อาหารเช้าเล็ก ๆห้องครัว ห้องนอน ในคืนที่แน่นอนฮะ ห้องน้ําห้องนอนอีกห้องด้านหน้าที่ดูเหมือนจะใช้เป็นห้องตัดเย็บ . มันเป็นห้องที่มีประตูตัดอีกด้านหนึ่งของบ้าน
ผมปลดล็อคมันและก้าว เหมือนคนผ่านกระจก ทุกอย่างกำลังถอยหลัง นอกจากเฟอร์นิเจอร์ ห้องนั่งเล่นด้านที่มีเตียงคู่ ไม่ได้มีลักษณะของการอาศัยอยู่ใน .
ฉันเดินไปที่ด้านหลังของบ้าน ผ่านห้องที่สองเคาะที่ประตูห้องนอนที่ปิดของแคธี่ .
ไม่มีใครตอบได้ ฉันพยายามลูกบิดเข้าไป ชายร่างเล็กบนเตียงอาจจะปอก mardo . ผมสังเกตเห็นเท้าของเขาก่อน เพราะถึงแม้ว่าเขาจะใส่กางเกงและเสื้อ เท้าเปลือยเปล่าและเมาค้างอยู่ปลายเตียง พวกเขาถูกผูกด้วยเชือกรอบข้อเท้า
พวกเขาได้รับเผาดิบบนฝ่าเท้ามีกลิ่นเนื้อไหม้เกรียมทั้งๆที่หน้าต่างเปิด ก็มีกลิ่นไหม้เกรียมของไม้ เหล็กไฟฟ้าบนโต๊ะยังคงเชื่อมต่อ ฉันไปปิดมันซะ
ฉันกลับไป Kathy บ้านครัวและพบไพน์บรู๊คลินช์ ในเย็น ผมใช้สักหน่อย แล้วสูดลมหายใจลึกสำหรับในขณะที่เพียงเล็กน้อยและมองออกไปมาก ๆว่างมีซีเมนต์แคบๆ เดินอยู่หลังบ้านไม้สีเขียวและขั้นตอนลงถนน .
ผมกลับไปที่ห้อง mardo ปอก . เสื้อสูทสีน้ำตาลกับหมุดสีแดงลายพาดอยู่บนเก้าอี้ ด้วยกระเป๋าเปิดออกและสิ่งที่ได้รับในพวกเขาอยู่บนพื้น
เขาใส่กางเกงของชุดและกระเป๋าของพวกเขาออกมาด้วยบางปุ่ม และเปลี่ยน และผ้าเช็ดหน้านอนลงบนเตียงข้างๆเขา และกล่องโลหะเหมือนผู้หญิงขนาดกะทัดรัด ซึ่งบางประกายผงสีขาว มีหก โคเคน
เขาเป็นคนน้อยไม่เกินห้าฟุตสี่ กับ บาง ผมสีน้ำตาล และหูขนาดใหญ่ ดวงตาของเขาไม่ได้โดยเฉพาะสี พวกเขาแค่ตา และกว้างมาก เปิด และ ตายสนิทแขนของเขาถูกดึงออกมาจากเขา และผูกข้อมือด้วยเชือกนั้นไปอยู่ใต้เตียง .
ผมมองเขามาแผลกระสุน หรือมีด ไม่พบใด ๆ นั่นไม่ใช่เครื่องหมายบนตัวเขา ยกเว้น เท้าของเขา ช็อค หรือหัวใจวาย หรือการรวมกันของทั้งสองต้องทำเคล็ดลับ เขายังอุ่นๆอยู่ มุขในปากของเขาที่ทั้งอบอุ่นและเปียก .
ผมเช็ดออกทุกอย่างที่ฉันได้สัมผัสมองออกจากหน้าต่างด้านหน้าเคธี่สักพักก่อนที่ผมจะออกจากบ้าน .
มันสามสามสิบ เมื่อฉันเดินเข้าไปในล็อบบี้ของคฤหาสน์ ไปย้อนนับในมุม ฉันพิงกระจกและถามสำหรับอูฐ
Kathy ฮอร์นสะบัดแพ็คที่ผมทิ้งเปลี่ยนเป็นกระเป๋าเสื้อนอกของฉันและให้ฉันรอยยิ้มของลูกค้าของเธอ .
" ดี ? คุณไม่ได้ใช้เวลานาน " เธอกล่าวและมอง sidewise พร้อมดวงตาที่เมาที่กำลังพยายามแสงซิการ์กับหินเหล็กไฟสมัยเก่าและเหล็กเบา .
" มันหนักนะ " ผมบอกเธอ " . รับการตั้งค่า . "
เธอหันไปอย่างรวดเร็วและพลิกกล่องกระดาษตรงริมกระจกเมา เขาคลำหาพวกเขาลดลงทั้งการแข่งขันและย้อน เลยโมโหปิดพื้นและออกไปกลับมองผ่านไหล่ของเขา
ตอนที่ฉันกำลังรอสีเทาหลบรถเก๋ง whished รอบโค้งและสาวเรียบร้อยขนาดเล็กสีฟ้า มองฉันหน่อย ผมไม่เห็นมีใครอยู่ในรถ ผมไม่ได้สนใจมากนักผมไม่รู้ว่ามันสำคัญ ฉันเอากุญแจบ้าน
Kathy และปล่อยให้ตัวเองเป็นปิดห้องนั่งเล่นที่ได้กลิ่นน้ำมันต้นซีดาร์ มีไม่เพียงพอที่จะได้รับเฟอร์นิเจอร์ผ้าม่านสุทธิ , เงียบเพลาแสงแดดใต้เครื่องด้านหน้า มีห้อง อาหารเช้าเล็ก ๆห้องครัว ห้องนอน ในคืนที่แน่นอนฮะ ห้องน้ําห้องนอนอีกห้องด้านหน้าที่ดูเหมือนจะใช้เป็นห้องตัดเย็บ . มันเป็นห้องที่มีประตูตัดอีกด้านหนึ่งของบ้าน
ผมปลดล็อคมันและก้าว เหมือนคนผ่านกระจก ทุกอย่างกำลังถอยหลัง นอกจากเฟอร์นิเจอร์ ห้องนั่งเล่นด้านที่มีเตียงคู่ ไม่ได้มีลักษณะของการอาศัยอยู่ใน .
ฉันเดินไปที่ด้านหลังของบ้าน ผ่านห้องที่สองเคาะที่ประตูห้องนอนที่ปิดของแคธี่ .
ไม่มีใครตอบได้ ฉันพยายามลูกบิดเข้าไป ชายร่างเล็กบนเตียงอาจจะปอก mardo . ผมสังเกตเห็นเท้าของเขาก่อน เพราะถึงแม้ว่าเขาจะใส่กางเกงและเสื้อ เท้าเปลือยเปล่าและเมาค้างอยู่ปลายเตียง พวกเขาถูกผูกด้วยเชือกรอบข้อเท้า
พวกเขาได้รับเผาดิบบนฝ่าเท้ามีกลิ่นเนื้อไหม้เกรียมทั้งๆที่หน้าต่างเปิด ก็มีกลิ่นไหม้เกรียมของไม้ เหล็กไฟฟ้าบนโต๊ะยังคงเชื่อมต่อ ฉันไปปิดมันซะ
ฉันกลับไป Kathy บ้านครัวและพบไพน์บรู๊คลินช์ ในเย็น ผมใช้สักหน่อย แล้วสูดลมหายใจลึกสำหรับในขณะที่เพียงเล็กน้อยและมองออกไปมาก ๆว่างมีซีเมนต์แคบๆ เดินอยู่หลังบ้านไม้สีเขียวและขั้นตอนลงถนน .
ผมกลับไปที่ห้อง mardo ปอก . เสื้อสูทสีน้ำตาลกับหมุดสีแดงลายพาดอยู่บนเก้าอี้ ด้วยกระเป๋าเปิดออกและสิ่งที่ได้รับในพวกเขาอยู่บนพื้น
เขาใส่กางเกงของชุดและกระเป๋าของพวกเขาออกมาด้วยบางปุ่ม และเปลี่ยน และผ้าเช็ดหน้านอนลงบนเตียงข้างๆเขา และกล่องโลหะเหมือนผู้หญิงขนาดกะทัดรัด ซึ่งบางประกายผงสีขาว มีหก โคเคน
เขาเป็นคนน้อยไม่เกินห้าฟุตสี่ กับ บาง ผมสีน้ำตาล และหูขนาดใหญ่ ดวงตาของเขาไม่ได้โดยเฉพาะสี พวกเขาแค่ตา และกว้างมาก เปิด และ ตายสนิทแขนของเขาถูกดึงออกมาจากเขา และผูกข้อมือด้วยเชือกนั้นไปอยู่ใต้เตียง .
ผมมองเขามาแผลกระสุน หรือมีด ไม่พบใด ๆ นั่นไม่ใช่เครื่องหมายบนตัวเขา ยกเว้น เท้าของเขา ช็อค หรือหัวใจวาย หรือการรวมกันของทั้งสองต้องทำเคล็ดลับ เขายังอุ่นๆอยู่ มุขในปากของเขาที่ทั้งอบอุ่นและเปียก .
ผมเช็ดออกทุกอย่างที่ฉันได้สัมผัสมองออกจากหน้าต่างด้านหน้าเคธี่สักพักก่อนที่ผมจะออกจากบ้าน .
มันสามสามสิบ เมื่อฉันเดินเข้าไปในล็อบบี้ของคฤหาสน์ ไปย้อนนับในมุม ฉันพิงกระจกและถามสำหรับอูฐ
Kathy ฮอร์นสะบัดแพ็คที่ผมทิ้งเปลี่ยนเป็นกระเป๋าเสื้อนอกของฉันและให้ฉันรอยยิ้มของลูกค้าของเธอ .
" ดี ? คุณไม่ได้ใช้เวลานาน " เธอกล่าวและมอง sidewise พร้อมดวงตาที่เมาที่กำลังพยายามแสงซิการ์กับหินเหล็กไฟสมัยเก่าและเหล็กเบา .
" มันหนักนะ " ผมบอกเธอ " . รับการตั้งค่า . "
เธอหันไปอย่างรวดเร็วและพลิกกล่องกระดาษตรงริมกระจกเมา เขาคลำหาพวกเขาลดลงทั้งการแข่งขันและย้อน เลยโมโหปิดพื้นและออกไปกลับมองผ่านไหล่ของเขา
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- Duty
- ด้วย
- ได้เลยค่ะพี่ชาย
- ผงกรอง
- ฉันอยู่ต่างจังหวัด
- I just realize that I can leave this to
- تربطه
- The customer need to monitor this issue
- กีวี่
- 오늘 내 생일이에요 축하해주세요
- the beads may have been dug up elsewhere
- The “ Media ” meaning is “ the carriers
- เป็นความเสี่ยงสำหรับต้นทุนเพิ่มขึ้น
- I’m wait the attendance record from SKV.
- the reason for performing the cctest is
- กรรมการผู้อำนาจ
- love To Be Alone
- บอกรัก
- ภูริพันธ์กระวี
- I am interested to apply for this positi
- คำถามสุดท้ายฉันส่งผิดคน
- จ่ายเป็นบัตรเครดิตไม่ได้
- ฉันมี
- Stupa
