Collective bargaining and transnati

Collective bargaining and transnational corporations in the global economy Some theoretical considerations
Introduction
While the global economy does not constitute an institutional vacuum, the institutions that populate it are weighted heavily towards the interests of the private firm. Workers have oft en looked to states to protect their interests in their highly unbalanced relations as small human beings with large employing organizations. At national level in democracies this has oft en been a partly successful strategy, as democratic governments have to pay attention to mass demands, even though corporations will also have major influence with governments because of the dependence of the latter on them for economic success. But global society is far from being democratic. With the exception of the International Labour Organization (ILO), few international agencies even have the condition of labour within their responsibilities. In this context workers need to look to that other force that has safeguarded their interests in various political contexts: representation by trade unions within relations of collective bargaining with employers. This too is, however, extremely weak at the transnational level. Even where labour can organize (which is by no means the case in all parts of the world), it can only with great difficulty achieve links and solidarities going beyond national level.
To understand both the challenges and possibilities facing transnational collective bargaining, it is necessary to spend some time considering the place of the transnational corporation (TNC). This will be seen to be a structure that transcends both the polity and the market, presenting major problems as to how it is to be incorporated within wider society. Collective bargaining will be seen to be one of the possible answers to that problem, but only if it can be combined with other components of an infant global civil society. Within individual countries where bargaining institutions are strong, TNCs may be brought to the bargaining table like any other corporation; they might threaten to move investments elsewhere if unions make strong demands, but, as will be discussed below in relation to sunk costs, the viability of these threats varies. The main problems occur where bargaining, to be effective, needs to operate along a TNC’s entire supply chain, or where some coordination is needed across the different labour markets of a firm with similar plants in a number of countries. In both these cases unions need to extend their reach, not only across national boundaries, but across labour markets with very varied conditions, often including countries where the combined efforts of TNCs and governments have prevented labour interests from organizing and expressing themselves.
While, as several other articles in this volume show, many of the problems experienced by labour in these situations relate to the practicalities of organization and bargaining rights as such, behind and prior to these difficulties stands another issue: the ambiguity of the political role of the firm in a capitalist economy and democratic polity. On the one hand, the rules of the free market require a mutual separation of economy and polity; on the other, the individuals who constitute the leadership of firms enjoy the democratic rights of citizens to work for their political interests, which implies some engagement between the two spheres. Two potential resolutions exist. Under pluralist theory, the existence of high levels of competition in both economy and polity prevent concentrations of either economic or political power, and thereby limit or even cancel out any undue influence exercised by particular firms. Under neo-corporatist theory, firms exercise their political influence through formally constituted associations. This both maintains a level playing field among firms, at least within the sectors represented by an association, and makes transparent the way in which influence is exercised. The rise of large TNCs threatens the already imperfect solutions presented by both these approaches. No solution exists for the analysis of these firms within the terms of nation-State based democracy, as they constitute a nondemocratic component of politics in advanced capitalism. Given that the dominant ideology of our period presents capitalist liberal democracy as a more or less complete political form, it is not normally considered appropriate to posit the existence of an established, accepted non-democratic component of that politics.
The political role of the firm
While economic theory does not have much to say about politics, some implications for political behaviour can be read off from the neoclassical model.
The firm in economic theory
First, in a pure market economy there is a strong separation between politics and economics. The State is needed to safeguard the rules necessary for the market to operate: enforcement of contracts, maintenance of currency, maintenance of rules of corporate accountability and transparency. But this role itself requires that the worlds of economy and polity do not interfere with each other. Governments should not interfere with markets, or the mathematical rationality of price-setting will be disturbed; individuals active in the market should not use their economic resources to interfere in politics to get privileged outcomes for themselves, or this too will distort the market. The vulnerable spot in this account is the puzzle specified above: there are no means to prevent individuals from using their wealth in a way that produces mutual interference by economic and political forces.
Neoclassical economics has its own answer to this, which is then paralleled by analogy in pluralist political theory: in the pure market economy, economic inequalities are limited, and therefore the influence exercised by any one individual will be quickly cancelled out by others. If larger profits or incomes than are available elsewhere arise in a particular sector, individuals in other sectors will quickly switch their resources to the more profitable one until, as a result of competition, profit and income levels reach the mean of other sectors, at which point there is no longer an incentive to shift to it. In the long run, therefore, a pure market economy should be one without sharp inequalities. As a consequence, no-one will be able to use extreme wealth to accumulate political privileges.
In practice, actually existing capitalist economies do not conform to the pure neoclassical model. Barriers to entry can be high and irremediable, as where vast investment is required for research and development or where extensive distribution networks have to be developed before a fi rm can establish itself. Also, information, a resource fundamental to the operation of market rationality, is itself unequally distributed. To operate efficiently in capital markets in particular it is necessary to have kinds of information that can be provided only by highly skilled teams of experts; and it takes a high level of existing resources to be able to construct such teams in the first place. Therefore, those firms and individuals with the resources to acquire professional advice are able to make better use of information concerning capital markets than those who lack them, leading to a spiralling exacerbation of inequalities rather than a tendency for them to diminish.
To understand what is happening in these situations it is necessary to abandon the artificial view that firms are individuals, referred to above. The fact that the firm is an organization, and therefore capable of strategy, and not just a nexus of markets was first recognized in economic theory in the 1930s, in the theory of the firm. The main use that orthodox economics makes of this theory is in considering the trade-off between market and organization that confronts companies. It has been left to unconventional (“institutional”) economists and organization theorists to consider some of the wider implications of the idea of the firm as an organization, in particular the political implications. The larger a firm becomes, the stronger and better informed will be the organizational hierarchy that it can establish, and the existence of organization thereby becomes a source of entry barriers. True, in the long run this growing size can present problems, as the enterprise becomes top-heavy. But a firm that is sufficiently well constructed that it has reflexive capacity can even anticipate these problems. We should therefore anticipate a growing role for giant firms with extensive organizational resources within the economy.
Competition law, especially in the United States, has accommodated itself to the inevitability of the domination of large firms and limited competition. Classical US anti-trust law, developed in the first part of the twentieth century, aimed at breaking up major accumulations of corporate power, so that there was a limit to how far any one firm or group of firms could go in dominating a particular set of markets. One of the strongest examples of this was US banking law, that for many decades prevented US banks from having branches outside an individual State. It is no coincidence that US pluralist political theory (see below) developed from exactly this intellectual environment. It was as essential for democracy as it was for economic efficiency that there should not be concentrations of power so strong that they faced no effective competition. To the extent that economic power could be a major source of political power too, anti-trust policy served the purpose of protecting democratic pluralism as much as it did market competition.
It proved impossible to maintain all markets with low entry barriers and full competition, and by the late twentieth century American law and political practice had changed. Economic theorists, principally at the University of Chicago

Collective bargaining and transnational corporations in the global economy Some theoretical considerations
Introduction 
While the global economy does not constitute an institutional vacuum, the institutions that populate it are weighted heavily towards the interests of the private firm. Workers have oft en looked to states to protect their interests in their highly unbalanced relations as small human beings with large employing organizations. At national level in democracies this has oft en been a partly successful strategy, as democratic governments have to pay attention to mass demands, even though corporations will also have major influence with governments because of the dependence of the latter on them for economic success. But global society is far from being democratic. With the exception of the International Labour Organization (ILO), few international agencies even have the condition of labour within their responsibilities. In this context workers need to look to that other force that has safeguarded their interests in various political contexts: representation by trade unions within relations of collective bargaining with employers. This too is, however, extremely weak at the transnational level. Even where labour can organize (which is by no means the case in all parts of the world), it can only with great difficulty achieve links and solidarities going beyond national level.
 To understand both the challenges and possibilities facing transnational collective bargaining, it is necessary to spend some time considering the place of the transnational corporation (TNC). This will be seen to be a structure that transcends both the polity and the market, presenting major problems as to how it is to be incorporated within wider society. Collective bargaining will be seen to be one of the possible answers to that problem, but only if it can be combined with other components of an infant global civil society. Within individual countries where bargaining institutions are strong, TNCs may be brought to the bargaining table like any other corporation; they might threaten to move investments elsewhere if unions make strong demands, but, as will be discussed below in relation to sunk costs, the viability of these threats varies. The main problems occur where bargaining, to be effective, needs to operate along a TNC’s entire supply chain, or where some coordination is needed across the different labour markets of a firm with similar plants in a number of countries. In both these cases unions need to extend their reach, not only across national boundaries, but across labour markets with very varied conditions, often including countries where the combined efforts of TNCs and governments have prevented labour interests from organizing and expressing themselves. 
While, as several other articles in this volume show, many of the problems experienced by labour in these situations relate to the practicalities of organization and bargaining rights as such, behind and prior to these difficulties stands another issue: the ambiguity of the political role of the firm in a capitalist economy and democratic polity. On the one hand, the rules of the free market require a mutual separation of economy and polity; on the other, the individuals who constitute the leadership of firms enjoy the democratic rights of citizens to work for their political interests, which implies some engagement between the two spheres. Two potential resolutions exist. Under pluralist theory, the existence of high levels of competition in both economy and polity prevent concentrations of either economic or political power, and thereby limit or even cancel out any undue influence exercised by particular firms. Under neo-corporatist theory, firms exercise their political influence through formally constituted associations. This both maintains a level playing field among firms, at least within the sectors represented by an association, and makes transparent the way in which influence is exercised. The rise of large TNCs threatens the already imperfect solutions presented by both these approaches. No solution exists for the analysis of these firms within the terms of nation-State based democracy, as they constitute a nondemocratic component of politics in advanced capitalism. Given that the dominant ideology of our period presents capitalist liberal democracy as a more or less complete political form, it is not normally considered appropriate to posit the existence of an established, accepted non-democratic component of that politics. 
The political role of the firm 
While economic theory does not have much to say about politics, some implications for political behaviour can be read off from the neoclassical model. 
The firm in economic theory 
First, in a pure market economy there is a strong separation between politics and economics. The State is needed to safeguard the rules necessary for the market to operate: enforcement of contracts, maintenance of currency, maintenance of rules of corporate accountability and transparency. But this role itself requires that the worlds of economy and polity do not interfere with each other. Governments should not interfere with markets, or the mathematical rationality of price-setting will be disturbed; individuals active in the market should not use their economic resources to interfere in politics to get privileged outcomes for themselves, or this too will distort the market. The vulnerable spot in this account is the puzzle specified above: there are no means to prevent individuals from using their wealth in a way that produces mutual interference by economic and political forces. 
Neoclassical economics has its own answer to this, which is then paralleled by analogy in pluralist political theory: in the pure market economy, economic inequalities are limited, and therefore the influence exercised by any one individual will be quickly cancelled out by others. If larger profits or incomes than are available elsewhere arise in a particular sector, individuals in other sectors will quickly switch their resources to the more profitable one until, as a result of competition, profit and income levels reach the mean of other sectors, at which point there is no longer an incentive to shift to it. In the long run, therefore, a pure market economy should be one without sharp inequalities. As a consequence, no-one will be able to use extreme wealth to accumulate political privileges.
 In practice, actually existing capitalist economies do not conform to the pure neoclassical model. Barriers to entry can be high and irremediable, as where vast investment is required for research and development or where extensive distribution networks have to be developed before a fi rm can establish itself. Also, information, a resource fundamental to the operation of market rationality, is itself unequally distributed. To operate efficiently in capital markets in particular it is necessary to have kinds of information that can be provided only by highly skilled teams of experts; and it takes a high level of existing resources to be able to construct such teams in the first place. Therefore, those firms and individuals with the resources to acquire professional advice are able to make better use of information concerning capital markets than those who lack them, leading to a spiralling exacerbation of inequalities rather than a tendency for them to diminish. 
To understand what is happening in these situations it is necessary to abandon the artificial view that firms are individuals, referred to above. The fact that the firm is an organization, and therefore capable of strategy, and not just a nexus of markets was first recognized in economic theory in the 1930s, in the theory of the firm. The main use that orthodox economics makes of this theory is in considering the trade-off between market and organization that confronts companies. It has been left to unconventional (“institutional”) economists and organization theorists to consider some of the wider implications of the idea of the firm as an organization, in particular the political implications. The larger a firm becomes, the stronger and better informed will be the organizational hierarchy that it can establish, and the existence of organization thereby becomes a source of entry barriers. True, in the long run this growing size can present problems, as the enterprise becomes top-heavy. But a firm that is sufficiently well constructed that it has reflexive capacity can even anticipate these problems. We should therefore anticipate a growing role for giant firms with extensive organizational resources within the economy. 
Competition law, especially in the United States, has accommodated itself to the inevitability of the domination of large firms and limited competition. Classical US anti-trust law, developed in the first part of the twentieth century, aimed at breaking up major accumulations of corporate power, so that there was a limit to how far any one firm or group of firms could go in dominating a particular set of markets. One of the strongest examples of this was US banking law, that for many decades prevented US banks from having branches outside an individual State. It is no coincidence that US pluralist political theory (see below) developed from exactly this intellectual environment. It was as essential for democracy as it was for economic efficiency that there should not be concentrations of power so strong that they faced no effective competition. To the extent that economic power could be a major source of political power too, anti-trust policy served the purpose of protecting democratic pluralism as much as it did market competition.
 It proved impossible to maintain all markets with low entry barriers and full competition, and by the late twentieth century American law and political practice had changed. Economic theorists, principally at the University of Chicago

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

Collective bargaining and transnational corporations in the global economy Some theoretical considerationsIntroduction While the global economy does not constitute an institutional vacuum, the institutions that populate it are weighted heavily towards the interests of the private firm. Workers have oft en looked to states to protect their interests in their highly unbalanced relations as small human beings with large employing organizations. At national level in democracies this has oft en been a partly successful strategy, as democratic governments have to pay attention to mass demands, even though corporations will also have major influence with governments because of the dependence of the latter on them for economic success. But global society is far from being democratic. With the exception of the International Labour Organization (ILO), few international agencies even have the condition of labour within their responsibilities. In this context workers need to look to that other force that has safeguarded their interests in various political contexts: representation by trade unions within relations of collective bargaining with employers. This too is, however, extremely weak at the transnational level. Even where labour can organize (which is by no means the case in all parts of the world), it can only with great difficulty achieve links and solidarities going beyond national level. To understand both the challenges and possibilities facing transnational collective bargaining, it is necessary to spend some time considering the place of the transnational corporation (TNC). This will be seen to be a structure that transcends both the polity and the market, presenting major problems as to how it is to be incorporated within wider society. Collective bargaining will be seen to be one of the possible answers to that problem, but only if it can be combined with other components of an infant global civil society. Within individual countries where bargaining institutions are strong, TNCs may be brought to the bargaining table like any other corporation; they might threaten to move investments elsewhere if unions make strong demands, but, as will be discussed below in relation to sunk costs, the viability of these threats varies. The main problems occur where bargaining, to be effective, needs to operate along a TNC’s entire supply chain, or where some coordination is needed across the different labour markets of a firm with similar plants in a number of countries. In both these cases unions need to extend their reach, not only across national boundaries, but across labour markets with very varied conditions, often including countries where the combined efforts of TNCs and governments have prevented labour interests from organizing and expressing themselves. While, as several other articles in this volume show, many of the problems experienced by labour in these situations relate to the practicalities of organization and bargaining rights as such, behind and prior to these difficulties stands another issue: the ambiguity of the political role of the firm in a capitalist economy and democratic polity. On the one hand, the rules of the free market require a mutual separation of economy and polity; on the other, the individuals who constitute the leadership of firms enjoy the democratic rights of citizens to work for their political interests, which implies some engagement between the two spheres. Two potential resolutions exist. Under pluralist theory, the existence of high levels of competition in both economy and polity prevent concentrations of either economic or political power, and thereby limit or even cancel out any undue influence exercised by particular firms. Under neo-corporatist theory, firms exercise their political influence through formally constituted associations. This both maintains a level playing field among firms, at least within the sectors represented by an association, and makes transparent the way in which influence is exercised. The rise of large TNCs threatens the already imperfect solutions presented by both these approaches. No solution exists for the analysis of these firms within the terms of nation-State based democracy, as they constitute a nondemocratic component of politics in advanced capitalism. Given that the dominant ideology of our period presents capitalist liberal democracy as a more or less complete political form, it is not normally considered appropriate to posit the existence of an established, accepted non-democratic component of that politics. The political role of the firm While economic theory does not have much to say about politics, some implications for political behaviour can be read off from the neoclassical model. The firm in economic theory First, in a pure market economy there is a strong separation between politics and economics. The State is needed to safeguard the rules necessary for the market to operate: enforcement of contracts, maintenance of currency, maintenance of rules of corporate accountability and transparency. But this role itself requires that the worlds of economy and polity do not interfere with each other. Governments should not interfere with markets, or the mathematical rationality of price-setting will be disturbed; individuals active in the market should not use their economic resources to interfere in politics to get privileged outcomes for themselves, or this too will distort the market. The vulnerable spot in this account is the puzzle specified above: there are no means to prevent individuals from using their wealth in a way that produces mutual interference by economic and political forces. Neoclassical economics has its own answer to this, which is then paralleled by analogy in pluralist political theory: in the pure market economy, economic inequalities are limited, and therefore the influence exercised by any one individual will be quickly cancelled out by others. If larger profits or incomes than are available elsewhere arise in a particular sector, individuals in other sectors will quickly switch their resources to the more profitable one until, as a result of competition, profit and income levels reach the mean of other sectors, at which point there is no longer an incentive to shift to it. In the long run, therefore, a pure market economy should be one without sharp inequalities. As a consequence, no-one will be able to use extreme wealth to accumulate political privileges. In practice, actually existing capitalist economies do not conform to the pure neoclassical model. Barriers to entry can be high and irremediable, as where vast investment is required for research and development or where extensive distribution networks have to be developed before a fi rm can establish itself. Also, information, a resource fundamental to the operation of market rationality, is itself unequally distributed. To operate efficiently in capital markets in particular it is necessary to have kinds of information that can be provided only by highly skilled teams of experts; and it takes a high level of existing resources to be able to construct such teams in the first place. Therefore, those firms and individuals with the resources to acquire professional advice are able to make better use of information concerning capital markets than those who lack them, leading to a spiralling exacerbation of inequalities rather than a tendency for them to diminish.
To understand what is happening in these situations it is necessary to abandon the artificial view that firms are individuals, referred to above. The fact that the firm is an organization, and therefore capable of strategy, and not just a nexus of markets was first recognized in economic theory in the 1930s, in the theory of the firm. The main use that orthodox economics makes of this theory is in considering the trade-off between market and organization that confronts companies. It has been left to unconventional (“institutional”) economists and organization theorists to consider some of the wider implications of the idea of the firm as an organization, in particular the political implications. The larger a firm becomes, the stronger and better informed will be the organizational hierarchy that it can establish, and the existence of organization thereby becomes a source of entry barriers. True, in the long run this growing size can present problems, as the enterprise becomes top-heavy. But a firm that is sufficiently well constructed that it has reflexive capacity can even anticipate these problems. We should therefore anticipate a growing role for giant firms with extensive organizational resources within the economy.
Competition law, especially in the United States, has accommodated itself to the inevitability of the domination of large firms and limited competition. Classical US anti-trust law, developed in the first part of the twentieth century, aimed at breaking up major accumulations of corporate power, so that there was a limit to how far any one firm or group of firms could go in dominating a particular set of markets. One of the strongest examples of this was US banking law, that for many decades prevented US banks from having branches outside an individual State. It is no coincidence that US pluralist political theory (see below) developed from exactly this intellectual environment. It was as essential for democracy as it was for economic efficiency that there should not be concentrations of power so strong that they faced no effective competition. To the extent that economic power could be a major source of political power too, anti-trust policy served the purpose of protecting democratic pluralism as much as it did market competition.
It proved impossible to maintain all markets with low entry barriers and full competition, and by the late twentieth century American law and political practice had changed. Economic theorists, principally at the University of Chicago

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

การเจรจาต่อรองและบรรษัทข้ามชาติในเศรษฐกิจโลกบางทฤษฎีการพิจารณาบทนำในขณะที่เศรษฐกิจโลกไม่ได้เป็นการสูญญากาศสถาบันสถาบันที่เติมมันมีน้ำหนักหนักไปทางผลประโยชน์ของบริษัท เอกชน แรงงานมีผู้ทรง en มองไปยังรัฐเพื่อปกป้องผลประโยชน์ของพวกเขาในความสัมพันธ์ที่ไม่สมดุลสูงของพวกเขาเป็นมนุษย์ขนาดเล็กที่มีการจ้างงานองค์กรขนาดใหญ่ ในระดับชาติในระบอบประชาธิปไตยนี้มีผู้ทรง en รับกลยุทธ์ที่ประสบความสำเร็จส่วนหนึ่งเป็นรัฐบาลประชาธิปไตยต้องให้ความสนใจกับความต้องการของมวลแม้ว่า บริษัท จะมีอิทธิพลสำคัญกับรัฐบาลเพราะการพึ่งพาอาศัยกันของหลังที่พวกเขาประสบความสำเร็จทางเศรษฐกิจ แต่สังคมโลกอยู่ไกลจากการเป็นประชาธิปไตย มีข้อยกเว้นขององค์การแรงงานระหว่างประเทศ (ILO) หน่วยงานระหว่างประเทศไม่กี่ยังมีสภาพของแรงงานที่อยู่ในความรับผิดชอบของตน คนงานในบริบทนี้จำเป็นที่จะต้องมองไปที่ว่าแรงอื่น ๆ ที่ได้รับการปกป้องผลประโยชน์ของตนในบริบททางการเมืองต่างๆ: ตัวแทนจากสหภาพการค้าภายในความสัมพันธ์ของการเจรจาต่อรองกับนายจ้าง นี้ก็มี แต่อ่อนแอมากในระดับข้ามชาติ แม้ที่แรงงานสามารถจัดระเบียบ (ซึ่งไม่ได้หมายความว่าในกรณีที่ทุกส่วนของโลก) ก็สามารถด้วยความยากลำบากให้บรรลุการเชื่อมโยงและ solidarities จะเกินระดับชาติ. เพื่อให้เข้าใจทั้งความท้าทายและความเป็นไปได้หันหน้าเจรจาต่อรองข้ามชาติก็คือ จำเป็นที่จะต้องใช้เวลาในการพิจารณาสถานที่ของ บริษัท ข้ามชาติ (TNC) นี้จะได้เห็นจะเป็นโครงสร้างที่ transcends ทั้งรัฐธรรมนูญและตลาดที่นำเสนอปัญหาที่สำคัญเป็นวิธีการก็คือการได้รับการจัดตั้งขึ้นในสังคมที่กว้างขึ้น การเจรจาต่อรองจะถูกมองว่าเป็นหนึ่งในคำตอบที่เป็นไปได้ในการแก้ไขปัญหานั้น แต่ถ้ามันสามารถใช้ร่วมกับส่วนประกอบอื่น ๆ ของภาคประชาสังคมทั่วโลกทารก ภายในแต่ละประเทศที่สถาบันการเจรจาต่อรองมีความแข็งแรงบรรษัทข้ามชาติอาจจะถูกนำไปยังโต๊ะเจรจาต่อรองเหมือน บริษัท อื่น ๆ ; พวกเขาอาจจะขู่ว่าจะย้ายไปลงทุนที่อื่น ๆ ถ้าสหภาพแรงงานทำให้ความต้องการที่แข็งแกร่ง แต่ในขณะที่จะมีการหารือด้านล่างในค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับการจมชีวิตของภัยคุกคามเหล่านี้แตกต่างกันไป ปัญหาหลักที่เกิดขึ้นการเจรจาต่อรองที่จะมีประสิทธิภาพที่ต้องดำเนินการไปตามห่วงโซ่อุปทานทั้งหมด TNC หรือการประสานงานที่บางเป็นสิ่งจำเป็นในตลาดแรงงานที่แตกต่างกันของ บริษัท กับพืชที่คล้ายกันในหลายประเทศ ในทั้งสองกรณีนี้สหภาพต้องการที่จะขยายการเข้าถึงของพวกเขาไม่เพียง แต่ในขอบเขตของชาติ แต่ในตลาดแรงงานที่มีเงื่อนไขที่แตกต่างกันมากมักจะรวมถึงประเทศที่มีความพยายามของบรรษัทข้ามชาติและรัฐบาลมีการป้องกันผลประโยชน์ของแรงงานจากการจัดระเบียบและแสดงตัวเอง. ในขณะที่เป็น บทความอื่น ๆ อีกหลายในการแสดงปริมาณนี้หลายปัญหาที่มีประสบการณ์โดยแรงงานในสถานการณ์เหล่านี้เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติการของสิทธิองค์กรและการเจรจาต่อรองเป็นเช่นนี้ที่อยู่เบื้องหลังและก่อนที่จะยากลำบากเหล่านี้ย่อมาจากปัญหาอื่น: ความคลุมเครือของบทบาททางการเมืองของ บริษัท ใน เศรษฐกิจทุนนิยมและรัฐธรรมนูญที่เป็นประชาธิปไตย ในมือข้างหนึ่ง, กฎของตลาดเสรีที่ต้องมีการแยกร่วมกันของเศรษฐกิจและการเมือง; ที่อื่น ๆ บุคคลที่เป็นผู้นำของ บริษัท ที่เพลิดเพลินไปกับประชาธิปไตยสิทธิมนุษยชนของประชาชนที่จะทำงานเพื่อผลประโยชน์ทางการเมืองของพวกเขาซึ่งหมายถึงการมีส่วนร่วมระหว่างทั้งสองทรงกลม สองมติที่มีศักยภาพที่มีอยู่ ภายใต้ทฤษฎีพหุการดำรงอยู่ของระดับสูงของการแข่งขันทั้งในทางเศรษฐกิจและการเมืองป้องกันไม่ให้ความเข้มข้นของทั้งอำนาจทางเศรษฐกิจหรือการเมืองและจึง จำกัด หรือแม้กระทั่งยกเลิกการออกอิทธิพลใดใช้สิทธิโดย บริษัท โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ภายใต้ทฤษฎีนีโอ corporatist บริษัท ใช้อิทธิพลทางการเมืองของพวกเขาผ่านความสัมพันธ์อย่างเป็นทางการประกอบด้วย นี้ทั้งรักษาสนามเด็กเล่นระดับระหว่าง บริษัท อย่างน้อยภายในภาคที่แสดงโดยสมาคมและทำให้โปร่งใสวิธีการที่จะใช้สิทธิอิทธิพล การเพิ่มขึ้นของบรรษัทข้ามชาติขนาดใหญ่ที่คุกคามการแก้ปัญหาที่ไม่สมบูรณ์แล้วนำเสนอโดยทั้งสองวิธีการเหล่านี้ ไม่มีวิธีแก้ปัญหาสำหรับการวิเคราะห์ของ บริษัท เหล่านี้ในแง่ของชาติรัฐประชาธิปไตยตามที่พวกเขาเป็นองค์ประกอบ nondemocratic ของการเมืองในระบบทุนนิยมขั้นสูง ระบุว่าอุดมการณ์ที่โดดเด่นของระยะเวลาของเราที่มีการจัดเสรีนิยมประชาธิปไตยทุนนิยมเป็นรูปแบบที่สมบูรณ์มากขึ้นหรือน้อยลงทางการเมืองก็จะไม่ถือว่าเป็นปกติที่เหมาะสมในการวางตัวการดำรงอยู่ของการจัดตั้งยอมรับองค์ประกอบที่ไม่ใช่ประชาธิปไตยของการเมืองที่. บทบาททางการเมืองของ บริษัทในขณะที่ทฤษฎีทางเศรษฐกิจไม่ได้มีมากที่จะพูดเกี่ยวกับการเมืองความหมายบางอย่างสำหรับพฤติกรรมทางการเมืองสามารถอ่านออกจากรูปแบบนีโอคลาสสิ. บริษัท ในทฤษฎีทางเศรษฐกิจครั้งแรกในเศรษฐกิจตลาดบริสุทธิ์มีการแยกระหว่างการเมืองและเศรษฐศาสตร์ รัฐเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อรักษากฎระเบียบที่จำเป็นสำหรับการตลาดในการดำเนินงาน: การบังคับใช้ของสัญญาการบำรุงรักษาของสกุลเงินและการบำรุงรักษาของกฎของความรับผิดชอบขององค์กรและความโปร่งใส แต่บทบาทของตัวเองนี้ต้องการให้โลกของเศรษฐกิจและการเมืองไม่รบกวนกับแต่ละอื่น ๆ รัฐบาลไม่ควรยุ่งเกี่ยวกับการตลาดหรือเหตุผลทางคณิตศาสตร์ของราคาการตั้งค่าที่จะได้รับการรบกวน; บุคคลที่ใช้งานอยู่ในตลาดไม่ควรใช้ทรัพยากรทางเศรษฐกิจของพวกเขาที่จะแทรกแซงในการเมืองที่จะได้รับผลลัพธ์ที่มีสิทธิพิเศษสำหรับตัวเองหรือนี้มากเกินไปจะบิดเบือนตลาด จุดที่มีความเสี่ยงในบัญชีนี้เป็นปริศนาที่ระบุไว้ข้างต้น:. ไม่มีวิธีการที่จะป้องกันไม่ให้บุคคลจากการใช้ทรัพย์สินของพวกเขาในทางที่ก่อให้เกิดการรบกวนซึ่งกันและกันโดยกองกำลังทางเศรษฐกิจและทางการเมืองเศรษฐศาสตร์นีโอคลาสสิมีคำตอบของตัวเองเพื่อนี้ซึ่งขนานแล้วเปรียบเทียบในทฤษฎีพหุนิยมทางการเมืองในระบบเศรษฐกิจตลาดบริสุทธิ์ความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจที่จะถูก จำกัด และดังนั้นจึงมีอิทธิพลต่อการใช้สิทธิโดยบุคคลคนใดคนหนึ่งจะถูกยกเลิกออกไปอย่างรวดเร็วโดยคนอื่น ๆ หากผลกำไรหรือรายได้ที่มีขนาดใหญ่กว่าที่มีอยู่อื่น ๆ เกิดขึ้นในภาคโดยเฉพาะอย่างยิ่งประชาชนในภาคส่วนอื่น ๆ ได้อย่างรวดเร็วจะเปลี่ยนทรัพยากรของพวกเขาในระดับหนึ่งที่มีกำไรมากขึ้นจนเป็นผลมาจากการแข่งขันผลกำไรและรายได้ระดับถึงค่าเฉลี่ยของภาคอื่น ๆ ที่ จุดที่มีไม่แรงจูงใจที่จะเปลี่ยนไปมัน ในระยะยาวดังนั้นเศรษฐกิจตลาดบริสุทธิ์ควรจะเป็นหนึ่งโดยไม่ต้องความไม่เท่าเทียมกันที่คมชัด เป็นผลให้ไม่มีใครจะสามารถที่จะใช้ความมั่งคั่งมากที่จะสะสมสิทธิประโยชน์ทางการเมือง. ในทางปฏิบัติจริงที่มีอยู่ในระบบเศรษฐกิจทุนนิยมไม่สอดคล้องกับรูปแบบนีโอคลาสสิบริสุทธิ์ ปัญหาและอุปสรรคในการเข้าสู่สามารถสูงและไม่มีทางรักษาเป็นที่การลงทุนขนาดใหญ่เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการวิจัยและพัฒนาหรือที่มีเครือข่ายการจัดจำหน่ายที่กว้างขวางจะต้องได้รับการพัฒนาก่อนที่จะสาย RM สามารถสร้างตัวเอง นอกจากนี้ข้อมูลทรัพยากรพื้นฐานในการดำเนินงานของตลาดมีเหตุผลเป็นของตัวเองไม่เท่าเทียมกัน ทำงานอย่างมีประสิทธิภาพในตลาดทุนโดยเฉพาะอย่างยิ่งมันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะมีชนิดของข้อมูลที่สามารถให้เฉพาะโดยทีมงานที่มีทักษะสูงของผู้เชี่ยวชาญ; และจะใช้เวลาระดับสูงของทรัพยากรที่มีอยู่เพื่อให้สามารถที่จะสร้างทีมดังกล่าวในสถานที่แรก ดังนั้น บริษัท เหล่านั้นและบุคคลที่มีทรัพยากรที่จะได้รับแนะนำอย่างมืออาชีพสามารถที่จะทำให้การใช้งานที่ดีขึ้นของข้อมูลเกี่ยวกับตลาดทุนกว่าผู้ที่ขาดพวกเขานำไปสู่อาการกำเริบวนของความไม่เท่าเทียมกันมากกว่าแนวโน้มสำหรับพวกเขาที่จะลดลงได้. เพื่อให้เข้าใจถึงสิ่งที่เป็น ที่เกิดขึ้นในสถานการณ์เหล่านี้ก็เป็นสิ่งจำเป็นที่จะละทิ้งมุมมองเทียมที่ บริษัท เป็นบุคคลที่อ้างถึงข้างต้น ความจริงที่ว่า บริษัท ที่เป็นองค์กรและดังนั้นจึงมีความสามารถในกลยุทธ์และไม่ได้เป็นเพียงการเชื่อมต่อของตลาดได้รับการยอมรับเป็นครั้งแรกในทฤษฎีทางเศรษฐกิจในช่วงทศวรรษที่ 1930 ในทฤษฎีของ บริษัท การใช้หลักที่ทำให้เศรษฐกิจดั้งเดิมของทฤษฎีนี้ในการพิจารณาการออกระหว่างการตลาดและองค์กรที่ confronts บริษัท มันได้ถูกทิ้งให้ไม่เป็นทางการ ("สถาบัน") นักเศรษฐศาสตร์และนักทฤษฎีองค์กรที่จะต้องพิจารณาบางส่วนของผลกระทบในวงกว้างของความคิดของ บริษัท เป็นองค์กรโดยเฉพาะอย่างยิ่งผลกระทบทางการเมือง ที่มีขนาดใหญ่จะกลายเป็น บริษัท ที่แข็งแกร่งและดีกว่าจะเป็นลำดับชั้นขององค์กรที่จะสามารถสร้างและการดำรงอยู่ขององค์กรจึงเป็นที่มาของปัญหาและอุปสรรคศัพท์ ทรูในระยะยาวที่เพิ่มขึ้นขนาดนี้สามารถนำเสนอปัญหาที่เกิดขึ้นในขณะที่องค์กรด้านบนจะกลายเป็นหนัก แต่ บริษัท ที่มีการก่อสร้างพอที่จะมีความจุยังสามารถสะท้อนการคาดการณ์ปัญหาเหล่านี้ ดังนั้นเราจึงควรคาดว่าจะมีบทบาทที่เพิ่มขึ้นสำหรับ บริษัท ยักษ์ใหญ่ที่มีทรัพยากรขององค์กรอย่างกว้างขวางภายในเศรษฐกิจ. กฎการแข่งขันโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศสหรัฐอเมริกาได้มีการพักตัวเองเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ได้ของการปกครองของ บริษัท ขนาดใหญ่และการแข่งขันที่ จำกัด คลาสสิกกฎหมายต่อต้านความไว้วางใจสหรัฐพัฒนาในส่วนแรกของศตวรรษที่ยี่สิบมุ่งเป้าไปที่การทำลายขึ้นสะสมที่สำคัญของอำนาจขององค์กรเพื่อให้มีการ จำกัด ว่าไกล บริษัท คนใดคนหนึ่งหรือกลุ่มของ บริษัท ที่จะไปในครอบครองชุดหนึ่ง ของตลาด หนึ่งในตัวอย่างที่แข็งแกร่งของกฎหมายนี้คือธนาคารสหรัฐที่นานหลายสิบปีจะป้องกันไม่ให้ธนาคารสหรัฐจากการมีสาขานอกรัฐของแต่ละบุคคล มันเป็นเรื่องบังเอิญที่สหรัฐทฤษฎีพหุนิยมทางการเมืองไม่มี (ดูด้านล่าง) ที่พัฒนามาจากตรงนี้สภาพแวดล้อมทางปัญญา มันเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการปกครองระบอบประชาธิปไตยที่มันเป็นอย่างมีประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจที่ไม่ควรมีความเข้มข้นของการใช้พลังงานให้ดีว่าพวกเขาต้องเผชิญกับการแข่งขันที่มีประสิทธิภาพไม่มี เท่าที่อำนาจทางเศรษฐกิจที่อาจจะเป็นแหล่งที่มาของอำนาจทางการเมืองมากเกินไปนโยบายป้องกันความไว้วางใจทำหน้าที่วัตถุประสงค์ของการปกป้องฝ่ายประชาธิปไตยให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้การแข่งขันในตลาด. มันพิสูจน์แล้วว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะรักษาตลาดทั้งหมดที่มีอุปสรรคในการเข้าต่ำและการแข่งขันเต็มรูปแบบ และในช่วงปลายศตวรรษที่ยี่สิบกฎหมายอเมริกันและการปฏิบัติทางการเมืองมีการเปลี่ยนแปลง ทฤษฎีทางเศรษฐกิจโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่มหาวิทยาลัยชิคาโก

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

การเจรจาต่อรองและ บริษัท ข้ามชาติในบางข้อพิจารณาเบื้องต้น

ทฤษฎีในขณะที่เศรษฐกิจโลกไม่ได้เป็นสูญญากาศสถาบันเศรษฐกิจโลก , สถาบันที่ใส่ถ่วงน้ำหนักอย่างมากต่อผลประโยชน์ของบริษัทเอกชนคนงานได้พบและมองไปยังรัฐเพื่อปกป้องผลประโยชน์ของพวกเขาในของพวกเขาสูงสมดุลความสัมพันธ์ในฐานะมนุษย์ขนาดเล็กกับขนาดใหญ่ที่ใช้ในองค์กร ในระดับประเทศ ในประเทศนี้มีบ่อยๆในการกลยุทธ์ที่ประสบความสำเร็จบางส่วน เป็นรัฐบาลประชาธิปไตยต้องให้ความสนใจกับความต้องการของมวลชนแม้ว่า บริษัท จะยังมีอิทธิพลกับรัฐบาล เพราะหลักของการพึ่งพาของพวกเขาสำหรับความสำเร็จหลังเศรษฐกิจ แต่สังคมโลกเป็นห่างไกลจากการเป็นประชาธิปไตย ด้วยข้อยกเว้นขององค์กรแรงงานระหว่างประเทศ ( ILO ) , หน่วยงานระหว่างประเทศน้อย แม้มีเงื่อนไขของแรงงานภายในความรับผิดชอบของพวกเขาในบริบทนี้ คนต้องมองไปที่อื่น ๆที่บังคับให้มีการปกป้องผลประโยชน์ของตนในบริบททางการเมืองต่าง ๆ : แสดงโดยสหภาพการค้าภายในความสัมพันธ์ของการเจรจาต่อรองกับนายจ้าง นี้ก็เป็น แต่อ่อนแออย่างมากในระดับข้ามชาติ แม้แต่ที่แรงงานสามารถจัดระเบียบ ( ซึ่งมิใช่กรณีในทุกส่วนของโลก )มันสามารถมากยากให้เกิดการเชื่อมโยงและ solidarities จะเกินระดับแห่งชาติ .
เข้าใจทั้งความท้าทายและโอกาสหันหน้าไปทางการเจรจาต่อรองข้ามชาติ จะต้องใช้เวลาในการพิจารณาสถานที่ของ บริษัท ข้ามชาติ ( TNC ) นี้จะเห็นเป็นโครงสร้างที่อยู่เหนือทั้งรัฐและตลาดเสนอปัญหาที่สำคัญเป็นวิธีการที่จะรวมอยู่ในสังคมที่กว้างขึ้น การเจรจาต่อรองจะเห็นเป็นหนึ่งในคำตอบที่เป็นไปได้ของปัญหานั้น แต่ถ้ามันสามารถรวมกับส่วนประกอบอื่น ๆของทารกทั่วโลกประชาสังคม . ภายในแต่ละประเทศหรือสถาบันที่แข็งแกร่ง อาจจะนำ TNCs การเจรจาเช่นเดียวกับอื่น ๆ บริษัทพวกเขาอาจจะขู่จะย้ายการลงทุนที่อื่นถ้าสหภาพเรียกร้อง แข็งแรง แต่ เป็น จะได้รับการกล่าวถึงด้านล่างในความสัมพันธ์กับต้นทุนจม , ความมีชีวิตของภัยคุกคามเหล่านี้แตกต่างกันไป ปัญหาหลักที่เกิดขึ้นที่ต่อรอง เพื่อให้มีประสิทธิภาพ จำเป็นต้องดำเนินการตามห่วงโซ่อุปทานของ TNC ทั้งหมดหรือที่บาง ประสานงานเป็นสิ่งจำเป็นในตลาดที่แตกต่างกันของ บริษัท แรงงานกับพืชที่คล้ายกันในหลายประเทศ ในทั้งสองกรณีเหล่านี้สหภาพต้องการที่จะขยายการเข้าถึงของพวกเขา ไม่เพียง แต่ในขอบเขตทั่วประเทศ แต่ในตลาดแรงงาน มีหลากหลายมาก เงื่อนไขมักจะรวมถึงประเทศที่ความพยายามร่วมกันของ TNCs และรัฐบาลได้ผลประโยชน์จากการจัดป้องกันแรงงานและการแสดงออกของตนเอง
ส่วนบทความอื่นๆ ในหนังสือเล่มนี้แสดงหลายปัญหาที่มีประสบการณ์โดยแรงงานในสถานการณ์เหล่านี้เกี่ยวข้องกับหลักขององค์การ และสิทธิในการต่อรอง เช่น

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.